Değerli ve anlayışlı panpalarım.

Ben böyle hayatın dıbına koyayım, aşık olduğum, kılına zarar gelmesin diye canımı vereceğim sevdiğim kız arkadaşım benim olduğum şehre geliyor, benim bu şehirden gitmem gerekiyor. Hayatımı yeniden, sıfırdan kuruyorum ve gidiyorum. Bu kız beni asla bulamayacak, bunu kendisi biliyor. Söyledim ona, onun da canı çok acıyor istanbula gideceğim, ama o gelemiyor. Hayatımı yeniden kurmak zorundayım, onu terk etmek zorundayım göz göre göre bırakıyorum, elimden hiçbir şey gelmiyor. 1 ay sonra onun için yokum. Ben onu asla, o beni asla bulamayacak, ulaşamayacağız.
Canım çok acıyor, huur çocuğu gibi göz göre göre gidiyorum. "Zorundayım" gitmeliyim, böyle hayata, böyle adalete, böyle aşka, böyle sevgiye ve böyle değere lanet olsun.

Kızla konuşuyoruz şuan, moralim çok bozuk.
Moralimi düzelmek için..-
Diyor: Var olmak için sebebim yok, 22 gün sonra gideceksin. O günler ve saatler hemen geçer, bugün hatırladığını yarın unutursun. Önemli birisi değilim, üzülmene gerek yok.
"Göz yaşları damla damla güzel gözlerinden akıyor." Bundan eminim abi, vallahi eminim onun göz yaşları için her şeyi yaparım.
Yok abi yok, bu hayat zenginler için yaratılmış, bu dünya da ayakta kalmak biz maddi durumları ortalama olan insanlar için yeterli değil. Böyle adaleti ve sistemi gibeyim, bu sistemi yaratan insanları gibeyim.