pampalar size bi hikaye anlatasım var

ne olabilir ki amk. deli gibi aşıksın başka bi karıya, tutup başka biriyle ilişki yürütmeye çalışıyon. ilişki bile değil. hayatta kalabilmek için birine yaslanmaya çalışıyon. bu kupon tutmaz hacı. tutmadı amk. üst olur mu lan acaba dedim, maçta gol mol olmadı. ayrıldık tabi amk

işte tam o aralar ben içim temizlensin diye her gece alkolle yıkadım içimi.
fındıklı parkını bilen varsa aranızda.
işte orada yaz kış, tek tek gemi saydım sabaha kadar.
sabaha doğru denize atlayıp donana kadar yüzdüm kimi günler.
yaş olmuş bilmem kaç böyle hayat sürer mi sürmez tabi,
yeniden aşık olduğum hatunu aradım, herşey başa sardı tekrardan. başka yolu yok dedim bu kez.
ya sen gel, ya da ben gelip seni alıcam, o benden beterdi.
bir kaç hafta konuştuk böyle, "boşanıcam tamam" dedi.
devlet memurudur bu arada, tayin olması mümkün değildi o ara istanbuldan iş filan bakmaya başladı hatta. sonra bi gün yeniden geldi istanbula.
artık kocasından çok benim kadınımdı. bitirdim onunla diyordu. "sadece tek bir şey babama ne söyleyeceğimi bilmiyorum, o çok üzülür buna" diyordu. "bir yalana inanmaktansa gerçeklerle yaşasın" dedim.
ama o hiçbir zaman söyleyemedi babasına...

sonra birgün tekrar geldi istanbula.
yine üsküdar, yine o iskele.
yine yağmur dıbına koim hem de bu kez deli gibi.
yağmurda elele tutuşup yürümek diye bir şey varmış harbiden,
yanınızdaki kadına harbiden aşıksanız,
yağmur bi başka yağıyor insanın üstüne,
ıslanmak filan koymuyor adama.
o yağmurun altında fethi paşa korusunun tam karşısında ilk kez doya doya öptüm dudaklarından. unutulur gibi değildi.
çocuk gibiydik amk. o gün bir yürüme tutturduk.
üsküdardan ikinci köprüye kadar yürüdük elele.
şimdi düşünüyorum da, o yağmurda başka hangi güç yürütebilir beni oraya kadar diye.
sanırım hiçbişey beni buna ikna edemez.
o gün ilk kez "bana gel bu akşam" dedim. "olmaz" dedi. ama gözleri öyle demiyordu.
bunu görüyordum...

deli gibi aşık olmak derler ya. hah işte tam oydu yaşadığım. ama aklıma takılan başka bir şey daha var. o kadar yabani yaşamışım ki hayatı artık biraz evcilleşmek istiyorum.
ama düşünüyorum ister istemez.
"ulan evli bi karı boşanacak, onunla yaşayacağım üstelik bu hatun bizim memleketten.
annem anasını tanır, babam babasını tanır, bütün arkadaşlarım onu tanır. nasıl olacak lan bu iş diye düşünüyorum.
gibtimin dünyasının kederi bana dert olmuş sanki amk.
işte bu hesapları yapmaya başlayınca sanki büyü elimden kaçıyo gibi oluyor.
bi yandan kurtulmak istiyorum ondan, bi yandan da sonsuza dek birlikte yaşamak.

@119 emrah oynamıyo pampa bu filmde

bu arada ben onu arkadaşlarımla tanıştırıyorum. utanıyo yüzlerine bakamıyo. evli bi hatun sevgilisiyle kırıştırıyo sonuçta millet ne der diye düşünüyo, kimle tanıştırsam ezilip büzülüyo karşısında. "sen benimsin" diyorum "ve sadece o kadar gerisini unut" diyorum, başını öne eğip susuyor öyle...

ve işte o gün "bize gel dediğim gün". aklımda bi düşünce var, kanıma başka bir şey karışmış, o bildiğim damarımda fener gibi çakan aşk değil sadece başka bir şey var amk. "kurtul ondan" diyo. bu gece onunla seviş ve içindeki o duygunun bitmesini bekle.

şimdi düşünüyorum yine. aşk lan bu. biter mi bi gibişle, bu mudur yani bu kadar mı her şey. ama o gün inanıyorum buna nedense. içimdeki hesap kitap yapan ororspu çocuğu çıkıp dikiliyor karşıma, önünde koca bir hayat var diyor...

hem sonra düşünüyorum ulan diyorum. "şimdi bu hatun boşandı kocasından, geldi istanbula. bilmediği bir kent tanımadığı insanlar. sadece benim için gelecek buraya. ya diyorum biterse. yani ben onu öyle çok sevmişim ki artık idareten ilerlemez hiçbişey".
bunu düşünüp duruyorum.

dedim ya hesap kitap defterleri açılmış bi kere, içindeki o hesapsız delikanlı, hesap kitap bilmez ki. saf bi oğlan o kandırılır. kandırıyorum onu, bu gece olsun ne olacaksa. sonra biter kendiliğinden diyorum. o çocuk ölüm döşeğinde, inanıyo amk. beni bu iyileştirecekse tamam diyo.

ve ben şimdi düşündüğümde yine "beynimi gibiyim" diyorum

bilemiyorum ki amk. anlamıyorum onun farklı olduğunu.
hayatlarına bir anda girip, bir anda unuttuğum hatunlar gibi olabilir diye düşünüyorum. sanıyorum ki mesele benle ilgili.
"ben böyle bi adamım abi çok uzun süre bağlanamam"
diye düşünüyorum kendi kendime.
ah be gerizekalı, anlamıyorum işte,
hayatta kimseye bağlanamamamın bi tane nedeni var.
o da işte şu karşımda duran hatun. bunu bir an unutmak istiyorum,
öyle değilmiş gibi davranmak istiyorum.
işte o gece bana geliyor, gece bira alıyoruz.
evin balkonuna çıkıyoruz.
ve ben aylarca hasret çektiğim o günlerde dinlediğim o şarkıyı açıyorum ona. birbirimize sarılıp gökyüzüne bakıyoruz. aylardan eylül, kader gibi. listede tek bir şarkı çalıyor

benimle onun şarkısı...
bülent ortaçgil: eylül akşamı
http://fizy.com/#s/1ajbdl

@129 bununla bi sigara içilir şimdi pampalar
http://fizy.com/#s/1ajbdl

@132 biter pampa. niyetim öyle, bu gece kapansın bu hesap amk

ve işte o gece kızılca kıyamet kopuyor.
ilk kez sevişiyoruz.
hiç de öyle umduğum gibi büyük bir şey olmuyor.
yer yerinden ayrılmıyor. dereler yatağını değiştirmiyor.
sevişilip bitiyor öylece. sonra ben yataktan kalkıyorum.
bilgisayarın başına geçip. mal mal bir şeylerle uğraşıyorum.
olmasını istediğim şey buydu belki de diyorum. seviştik ve bitti işte.
yıllardır içimde biriktirdiğim buydu belki de.
artık kendimi haksızlığa uğramış gibi hissetmem diye düşünüyorum.
şiirler biter artık diyorum, uykusuz geceler, ölümü bir dost gibi ceketimin cebinde gezdirdiğim o günler biter artık diyorum.
ve buna inanıyorum. beynimi gibiyim

sonra o gidiyor. izmire dönüyor yine. boşanıcam diyor. ama gözlerimden de anlıyor bişeylerin değiştiğini. ta çocukluğumu bilir o benim. anlamaz mı amk.
ben istiyorum ki ona boşan diyen ben olmayayım. bigün kapım çalsın ve o gelsin,
"artık her şey bitti" desin. sorumluluk bende olmasın. sonra işte ne yaşanırsa ne kadar yaşanırsa yaşansın, biterse de bitsin. olur diyorum inanıyorum buna. o izmire gidip boşanma avukatı buluyor. ben o ankaradaki hatunu arayıp buluyorum tekrardan.
normale döneyim istiyorum artık. aşktan ölmeden kaçıp kurtulayım bundan. kaçıyorum. kurtulamıyorum bir türlü.

sonra avukatıyla görüşmeye gittikten sonra beni aradı.
"beni artık sevmediğini biliyorum" dedi. "nerden çıkardın" dedim.
"bugün avuklatla görüşmeye gittim ama sen arayıp ne oldu diye sormadın" dedi.
"bunun benim için ne kadar zor ve önemli olduğunu biliyordun oysa ki".
sonra ağladı telefonda. bitsin gitsin istiyordu içimden bir ses.
kurtulurum diyordum. sonra aramadı beni bir süre, ben de aramadım.
hayatının en berbat günlerini yaşadı orada biliyorum.
bir adam için bütün hayatını gibip atmayı göze alıyosun.
ve o seni gibip atıyo, bunu düşünmüş olmalu günler boyunca.
onca söylediğim şeyin yalan olduğunu düşünmüş olmalı.
ama şiirler vardı işte ortada ve bir yalan üzerine şiir yazılamazdı.
bunu biliyor, anlıyordu. o çocukluğumu bilir benim, anlar içimden geçenleri

pampalar sözlük bi süreliğine patladı amk. hala uyumayan ve okumak isteyen varsa devam ediyim

@144 http://www.cameroid.com diye bi siteden çektim. çevirmeye erindim öyle ce koydum

ekip uyumuş sanırım yarın gece devam edim o zaman

ha kanka göremeyince sizi şeettim. sözlük koptu gitti bi ara

"işte" diyordum. kurtuldum lan bundan, ölmeden kurtuldum hem de.
dıbını gibiyim, hayat böyledir lan zaten, iyiler ölür hep
hayatta kalanlar yavşaklar olur.
işte yavşakların dünyasında ve ayaktaydım
ankaradaki hatunu aradım iki bişeyler söyledim. başladık yeniden.
iyiye gidiyordu herşey. ama onun hayatını gibip atmıştım. bunu biliyordum.
ama bilmiyormuş gibi davranmayı tercih ettim...

onun hayatını gibtim biliyodum. kocasıyla ayrılmalar, ayrı ev bulmalar, avukatla görüşme, aileye durumu çıtlatma. kocasının ailesi falan filan. işler iyice birbirine girdi onun hayatında. bunları sonradan öğrendim tabi.
o aralar onu aramıyodum ki mutluyum lan diyodum kendi kendime.
ama içten içe biliyodum işte amk. orada uzaklarda bi karının hayatını gibtim.
bi daha nasıl normale dönebilecekti ki.

@156 şu efkarlı halimle güldüm amk