pampalar size bi hikaye anlatasım var

devam edelim panpa dinlemedeyim

neyse, yolda ona rastladım. yanımda sevgilim var. o güne kadar da gayet iyi gidiyo herşey, seviyorum filan hatunu. yolda onu gördüm. durdum,
-nasılsın
-iyiyim
-sen nasılsın
-ben de iyiyim
.
.
.
..
-görüşürüz
-görüşürüz...
ve gitti. iki saat kendime gelemedim, elimi ayağımı nereye koyacağımı bilmiyorum, arkasından bakamıyorum gidemiyorum. ölüyorum amk, yanımdaki hatunun ilk sözleri "hala onu seviyosun" oldu. inkar edemiyorum onaylayamıyorum da... o gün hatundan ayrılırken, "ben bi daha seni aramıycam" dedi. "sen kimi sevdiğine karar ver sonra istersen ara beni". nasıl karar veriyim amk. onu sevmekten nasıl vazgeçiyim lan. ömrüm o benim, hayatım, hayatımı giben kadın

sonra o yıl bitti. yine sınav sonuçları zamanı geldi. açıklandı. ben de gidiyordum. istanbula. ve yeni hayatımı yaşamak için bi hevesle düştüm yollara. geride bıraktığım her şey geride kaldı sanıyodum. kalmadığını sonradan anlayacaktım, yıllar sonra

reserved...
güzel hikaye pampa, anlatım da gayet akıcı...
am züt meme

sonrası istanbul işte. içimde bir öfke var her şeye karşı geçmek bilmiyo amk.
hakkım yendi lan biliyorum bunu,
ama hırsımı kimden almam lazım bilmiyorum.
daha üniversitenin ilk ayında. ikinci sınıflarla
girdik birbirimize. peşine sahilde şarap içme meselesine polislere daldık,
nezaret yollarını tuttuk. sabahı zor ettik.
5 parasız the marmaraya içmeye gidip ortalığı birbirine kattık.
sonra dıbına korum dünyanın dedim. devrimcilere karıştım,
bütün çatışmalar benden sorulur oldu artık.
üniversite bitene kadar. artık hayatımda başka hiç bişey yok.
bi hatunla birlikteyim ama, aklım hep ilk aşkımda,
çıkmıyo dıbını gibiyim çıkmıyo.
polislerin kafasını kırsan da, bütün istanbulu molotofla yakıp yıksan da çıkmıyo.
yıllar böyle geçti, bir gün olsun cesaretimi toplayıp arayamadım,
her gibime cesaret eden deli oğlan, o kızın karşısında 3 yaşında çocuk oluyodu amk. olmuyodu bi türlü elim telefona gitmiyodu.

benim üniversite uzadı haliyle. o bitirmiş haberini aldım, bi herifle nişanlanmış dediler. sonunda bunun olacağını biliyodum. sonra evlendi dediler. liseden arkadaşlarım düğününe gitmişler, gülmüş eğlenmişler. geln olmuş amk, o on yaşındaki hatun gelin olmuş, ne ara o kadar büyüdük, o yıllar nasıl geçip gitti. evlenecek yaşa ne ara geldi... gelmiş işte herkes büyümüş, bi biz kalmışız bin gibi

hatun evlendikten bi kaç ay sonraydı. bizim liseden iki tane bin bi mezunlar forumu açmış, sonra benim hatuna olan aşkımla ilgili bi takım mevzular dönmüş filan forumda. ortalık karışmış kendi çapında. sonra gittim en de üye oldum. orda msn adresi vardı hatunun, bi gün bi delilik ettim ekledim, kabul etti. aylarca msnin çevrimiçi listesinden öyle nazlı nazlı baktı bana. tek kelime bile konuşamadım

ben bu arada istanbulun bini olmuşum. hatun izmire taşınmış. o evli,
ben o hatun senin bu hatun benim takılıyom. ama çıkmıyo içimdeki şeytan bi türlü.

aylar sonra bir gün msnden "merhaba" dedi. aklım çıktı amk. yüzüme kan yürüdü. hayatımın en uzun süren merhabasını yazdım ona... şimdi düşününce keşke yazmasam daha mı kolay olurmuş her şey diye düşünüyorum. ama yazdım ve bitti dediğim hikaye yeniden başladı

devam panpa

reserved

reserved

sonra o gün konuşmaya başladık. ta lisedeyken benim arkamdan bişeyler söylediğine dair bişeyler anlatmıştı biri bana. ben de gidip bunun ağzına sıçmıştım. kavga filan ettiydik. konuşmadık aylarca. o meseleyi açtı. "ben sana öyle bişey dememiştim" dedi. "önemli değil dedim dediysen de sorun yapacak değilim bu yaştan sonra. "geçmiş geçmişte kaldı" dedim.

yannan geçmişte kaldı amk. kalbim yerimden çıkacak gibi çarpıyo konuşurken.
"yok" dedi "öyle değil". "ben sana öyle bişey diyemem" dedi. "o zaman da diyemezdim şimdi de diyemem". ben hala mal gibi "önemli değil" deyip duruyorum. o ısrarla "diyemem" deyip duruyo. "neden diyemezsin" dedim sonunda "çünkü" dedi.
.
.
.
"ben seni seviyodum"
beynimden vurulmuşa döndüm. dakikalarca o ekrana bakıp kaldım öylece...

o günlerden bi şarkı geldi aklıma amk. dinleyip bi sigara içek pampalar
http://fizy.com/#s/1colym

panpa bu nasıl hikayedir ya bitirdin bizi resmen.

panpa ne yaptın sen ya

insan buna nasıl inanır ki amk.
hayatım nereden başlamış nereye gelmiş ve ne yaptıysam hep onu düşünerek yapmışım.
"onun beni sevmediğini" düşünerek.
itlik kopukluk serserilik. eylemler, çatışmalar, gözaltılar, dayaklar...
isyankarım çünkü şu gibtimin dünyasında
beni koynuna alıp avutacak bir hatun olmadı hiç,
kim beni sevse ağzına sıçıp terkettim.
düşündüm amk. beni sevdiğini o zaman bilsem, evlenirdim amk onla,
üniversitenin de amk, üniversiteye gitmek bile istemezdim belki.
insan sonsuza dek sevebileceği,
ruhunu ellerine bırakıp dinlenebileceği bir kadın bulduktan sonra ne ister ki hayatta. benim için artık geçti o tren biliyorum.
o tren istasyona bi kere uğramış, ben yanlış tren sanmışım, oysa yıllarca onu beklemişim haberim olmamış.
ananıgibiyim hayat dedim. çocuk felcine, tetanoza, kızamığa karşı bütün aşılarımızı yaptılardı bize küçükken.
ananıgibiyim hayat dedim, bunun bi aşısı yok muydu, yapsaydınız da o zaman ruhumuz böyle hastalanmasaydı...

`devam

`

aklımda onlarca soru vardı o anda. şimdi sizinde vardır mutlaka. "e o zaman kız niye başkasıyla çıkmış" diyeceksiniz. insan bi gün olsun söylemez mi amk diyceksiniz. bunlar ben de yıllarca sordum hem kendime hem de ona. yok işte amk cevabı yok, kader gibi, böyle olması gerekiyomuş sanki

@77 bilader dozajı arttırıyosun gittikçe walla şu sözlükte ilk defa bişeye üzülüyorum şu anda. belki de benim şu anki ruh halimin de etkisi vardır bilemiyorum. yanlış anlama ama senaryo yeteneklerini bizim üzerimizde denemiyosundur umarım. gerçek olmak için çok sert bi hikaye. ama doğrudur diyosan eyw

http://fizy.com/#s/1aier1