oğuz atay

"Yaşasın papatyalar; canım papatyalar. Seviyorum sizleri. Sizler ki bütün kış, toprağın altında, yalnız bizi düşünürsünüz ve ilkbaharda hemen seriliverirsiniz ayaklarımızın altına. Canımlarım benim. Seviyorum sizleri insan kardeşlerim. Durup dururken seviyorum işte. Sevip duruyorum. Kollarımı açıp bütün insanlığı kucaklıyorum. Papatyalar gibi sizi koparıp göğsümde tutmak istiyorum... "

Ne güzel bir insansın.

Negatif kişiler topluluğu; kendi sorunlarını çözememiş ve topluma kendini kabul ettirememiş aydınlar, toplumun acımasızca dışladığı lümpenler, çaresizlik içinde intihara, cinayete sürükelenenler, delirmenin sınırlarında dolaşanlar. Alışılanın tersine marjinal insanlardır bunlar, olumsuz kahramanlardır.

Okurların burda sevgili Oğuz Atay peki sen nerdesin?

Son projeni tamamlayamadın reyizim senin müritlerin yetişiyor sen rahat uyu

2744 gündür kimse bir şey karalamamış buraya yazık

Zamanında "beynimde cam kırıkları var" demiş. Benim de göğüsümde cam kırıkları var. Her nefes aldığımda canımı acıtıyor.

Çok geç keşfettim bu adamı o zamanlar herkesle aynı şeyi okumam hastalığı vardı ama sonradan anladım ki çevredeki gerizekalılar bu adamın kitaplarını sırf hava için ilk 50 sayfasını okuyup bırakıyorlarmış

Beklenmedik hiçbir şey olmaz. Hiçbir zaman beklenmedik bir olayla karşılaşmaz insan. Olaylara rastlamak için sen yolunu değiştirdin. Karşı kaldırıma geçtin..

Cammu kırıkları gibidir bazen kelimeler ağzına dolanır insanın sussan acıtır konuşsanız kanatır

Adını hep duruyorum araştırmaya üşeniyorum, iyi biriyse söyleyin sevelim :dd

Kötü bir resim asacağım diye hiç resim asmadım.
Kötü yaşayacağım diye hiç yaşamadım.

Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar kitabıyla tanınan kalemi güzel bi yazar

Bütün bu yazdıklarım uydurma. Aklımdan geçenleri yazmaya cesaret edemiyorum. Alışmış kalıplar içinde bocalıyorum. Kalıbım yok benim: biçimsiz bir şeyim ben. Eriyip dağılıyorum yazarken. Olmuyor. Bana uzak gelen yaşantıları düzmece bir biçimde anlatmaya çabalıyorum. içinden geldiği gibi anlatsan Selimim. Olmaz. Deli derler adama sonra. Hemen damgayı yapıştırırlar. Daha kötüsü hiçbir şey demezler. Bunu mu yazacaktın derler; ayrıca içim o kadar karışmış ki sahtelikleri ayıplayıp temizleyemiyorum.

Merhum Oğuz Atay.

13 Aralık 2016.

Bugün bu güzel insanı otuz dokuzuncu ölüm yıldönümünde rahmet, sevgi, saygı ve özlem ile anıyoruz.

Hayatımıza Tutunamayanlar adlı kitabı ile girmiş olan Atay'ın; Tehlikeli Oyunlar, Korkuyu Beklerken, Bir Bilim Addıbının Romanı, Eylembilim ve Oyunlarla Yaşayanlar adlı eserleri Türk Edebiyatında önemli yer bulmuştur.

Yurt dışında tedavi olduğu sürede yazmış olduğu günlüğü de ölümünden sonra "Günlük" ismi ile bastırılıp satışa sunulmuştur.

Tutunamayanlar'da Turgut Özben, Selim Işık ve Olric karakterleri ile karşımıza çıkan Atay,
Diğer bir başyapıtı olan Tehlikeli Oyunlar'da Hikmet Benol ve Emekli Albay Hüsamettin Tambay olarak karşımıza çıkmıştır.

Ne acıdır ki, bu güzel insan hayatı boyunca hep yalnızlıktan yakınmıştır.

Bu durumu günlüğünde bu cümleyle dile getirmiştir: "Kimse dinlemiyorsa beni
-ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda bana bunuda yaptınız."

Velhasıl, yaşadığı dönemde kıymeti bilinmeyen bu güzel insanı bugün özlem ve rahmetle anıyoruz. Nice Oğuz Atay'lar yetiştirmek dileğiyle! Atay'ı okuyun, okutun, anlayın, anlatın!

Sözlerime son verirken bugünün anısına Oğuz Atay'ın kitaplarından birkaç alıntı paylaşmak istiyorum.

"Ne gördün bütün kapıların birer birer kapandığı bu dünyada? Hangi kusurunu düzeltmene fırsat verdiler? Son durağa gelmeden yolculuğun bitmek üzere olduğunu haber verdiler mi sana? Birdenbire: "Buraya kadar!", dediler. Oysa, bilseydin nasıl dikkatle bakardın istasyonlara; pencereden görünen hiçbir ağacı, hiçbir gökyüzü parçasını kaçırmazdın. Bütün sularda gölgeni seyrederdin. Üstelik, daha önce haber vermiştik derler. Her şeyin bir sonu olduğunu genel olarak belirtmiştik. Yaşarken eskidiğini ve eskittiğini söylemiştik. "

"Bir silgi gibi tükendim ben;
Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım.
Mürekkeple yazmışlar oysa...
Ben kurşunkalem silgisiydim: Azaldığımla kaldım."

Elimde değil Olric

Ne efendimiz?

Elleri Olric, elleri...

dahidir

Şimdiki gençlerin kesinlikle okuması gereken bi yazar onunda dediği gibi "Beni 37.sayfaya kadar okuyolar çünkü benden sıkılıyolar" Oğuz Atay 1950 lerin yazarı ve biraz düşünün 1950 yıllarındaki düşünceleri şuan günümüzde geçerli düşünceler insanların gerçek yüzlerini o kadar güzel anlatıyorki romanında bırakmanız bir işkence haline dönüşüyor.Ama bizim
gençlerimiz düşünemiyor ve düşenmediklerinden sadece oğuz atayın sözlerini bi yerlerden bulup whatsapp facebook twitter gibi yerlerde paylaşıp duruyolar � ı bilmiyor şu güzel adamın kitaplarının güzelliğini � ı bilmiyor hayatın ne kadar güzel olduğunu eğer dinliyicrk varsa geç

" Kimse dinlemiyorsa beni - ya da istediğim gibi dinlemiyorsa - günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar... Sonunda bana bunuda yaptınız. " diyerek günlüğüne başladığını unutmamak gerek. Nickimin sahibi, dünya çapında bir yazar. Aslında " bir yazar " demek ne kadar doğru olur bilemiyorum. Onun yeri ben de bir epey farklı.

Sonuç olarak erken gitti, en azından Eylembilim'i tamamlayıp, Türkiye'nin Ruhunu yazsaydı. Mekânı cennet olsun.

Oguz atayin kendi yazdığı kitaplar bastırma konusunda zorluk cektigini kolay kolay hic bir kitapevinin basmadigini basiliktan sonra o kitaplarin hic derecesinde sattigini kitapcilarda arka raflarda oldugunu timöre yakalandigini bir gece arkadaslariyla evdeyken lavaboya gittigini 10 dk boyunca lavaboda kaldigini arkadaslarinin onu merak edip "Oguz?" diye seslendikten sonra lavabodan "bosuna sevinmeyin daha ölmedim" dedigini ve aradan tekrar 10 dk gecince arkadaslarinin tekrar merak edip "Oguz?" dediklerini bu sefer ses gelmeyince iceri girip Oğuz Atay'i ölü buluklarini ve Oguz Atay' in son sözlerinin bosuna sevinmeyin dah ölmedim dedigini biliyor muydunuz?

"Artık yaşamak istemiyorum Olric. Onların istediği gibi yaşamak istemiyorum... "