oğuz atay

korkuyu beklerken gibişenlerin yazarıdır

--spoiler--

fakat allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım, böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor tıpkı oyunlardaki çelişik duyguların altında eziliyor. fakat benimde sevmeye hakkım yok mu albayım, yok. peki albayım, ben de susarım o zaman. gecekondumda oturup anlaşılmayı beklerim, fakat albayım adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar, sorarım size nasıl, kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı. kim beni nasıl anlayacak. ben ölmek istiyorum sayın albayım. ölmek. bir yandan da göz ucuyla ölümüm nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum sayın albayım. tehlikeli oyunlar oynamak istiyorum insan. bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. küçük oyunlar istemiyorum albayım.

kelimeler, kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor.

--spoiler--

Zamanında "beynimde cam kırıkları var" demiş. Benim de göğüsümde cam kırıkları var. Her nefes aldığımda canımı acıtıyor.

yaşasaydı kesin burda yazardı gerçekleri falan. mekanı cennet olsun. okuyun ama okutmayın

"iyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. ya da hiçbir şey çıkmaz."
-oğuz atay.

Kötü bir resim asacağım diye hiç resim asmadım.
Kötü yaşayacağım diye hiç yaşamadım.

ÜSTADIN AZiZ HATIRASINA GELSiN.

Oğuz Atay, Tutunamayanlar’ı 1968 yılının kışında sevgilisi Sevin Seydi’nin evi olan Hayriye Caddesi, Numara 9, kat 2, Beyoğlu adresindeyken, kitabın ana taslağının üstüne el yazısıyla:

“Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- yazmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.”

cümlesini yazarak başladı ve bir yıl içinde bitirdi.

Tutunamayanlar'dan bir pasaj:

"(... ) Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi."

Oğuz Atay / Tutunamayanlar

bugün mezarına gittim. öyle bakımsız kalmış ki üzüldüm. gülleri budadım, çiçek ektim, su verdim. başında kitap da okumak istiyordum ama vaktim yoktu. ben de küçük bir not yazıp bıraktım başucuna.

Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın!..Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz.

- Oğuz Atay -

Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?

seninle oturup karşılıklı çay içmeyi çok isterdim nasıl yarattın be abi bu karakterleri bu üslubunu falan diye salak salak sorularla bunaltmazdım merak etme. mekanın cennet olsun olmalı da

şişko kızların ve ergenlerin var olma mücadelesinde tutundukları yazar , sayfa başına para aldığı için tutanamaynları uzatıp uzatıp okunamayan yapmış her sayısalcı gibi abazalıkta çığır açmış kardeşimiz

Şimdiki gençlerin kesinlikle okuması gereken bi yazar onunda dediği gibi "Beni 37.sayfaya kadar okuyolar çünkü benden sıkılıyolar" Oğuz Atay 1950 lerin yazarı ve biraz düşünün 1950 yıllarındaki düşünceleri şuan günümüzde geçerli düşünceler insanların gerçek yüzlerini o kadar güzel anlatıyorki romanında bırakmanız bir işkence haline dönüşüyor.Ama bizim
gençlerimiz düşünemiyor ve düşenmediklerinden sadece oğuz atayın sözlerini bi yerlerden bulup whatsapp facebook twitter gibi yerlerde paylaşıp duruyolar � ı bilmiyor şu güzel adamın kitaplarının güzelliğini � ı bilmiyor hayatın ne kadar güzel olduğunu eğer dinliyicrk varsa geç

şu sıra sana çok ihtiyacım var. kitabını okumaya başlayayım da biraz halimden anla Oğuz'um Atay'ım.

yazalım albayım, işte kalem işte ıstırap!
(hikmet benol - t.o/oğuz atay)

“biz bu dünyaya seyretmeye, hayran olmaya gelmişiz. takdir etmesini bilmekte bir meziyet…”

@12 güldürdün bin

bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi boş yere mağaramdan
çıkarma beni alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa
alışkanlığımı kaybettirme boşuna tedirgin etme beni bu sefer
geride bir şey bırakmadım tasımı tarağımı topladım geldim
neyim var neyim yoksa ortaya döktüm beni bırakırsan
sudan çıkmış balığa dönerim bir kere çavuş olduktan sonra
bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim
Tutunamayanlar

‎" iyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar."

korkuyu beklerken / oğuz atay

Ben de hepinizden farklı bir solucandım kim bilir? Şimdi yarısı ezilmiş yerde yattığı için belli olmuyor. Diğer yarısını yerden kaldırmak için çırpınan Günseli'yi bile acıklı gözlerle izleyemiyor. Gözleri ezilen yarısında kaldı da ondan. Anlayışı da o yarıda kaldı, bütün ümitleri de yaşama isteği de, mühendislik diploması da, iyi durum kağıdı da, çiçek aşısı kağıdı da, altı tane vegibalık resmi de, isa sevgisi de, bilmem nesi de, yaratma hırsı da, bir türlü atamadığı değersiz evrakı da, Günseli'yi okşamak isteyen elleri, ona dokunmak isteyen derisi de hep ezilen yarısında kaldı. Bu yarısında sadece ölüm acılığı kaldı. Bu nedenle şimdiye kadar söylemek istediklerimizi kısaca özetlemek gerekirse, mezar taşına şöyle yazılması uygun düşer(yazı kabartma olmasın, uzaktan dikkat çeker)Şarkısı yarıda kaldı, aklı da karıda kaldı. Sebep olanların gözü kör olsun.

Çok geç keşfettim bu adamı o zamanlar herkesle aynı şeyi okumam hastalığı vardı ama sonradan anladım ki çevredeki gerizekalılar bu adamın kitaplarını sırf hava için ilk 50 sayfasını okuyup bırakıyorlarmış