-
1.
0oğuz atay ne yazıkki beyin tümöründen dolayı ölümü bekliyordur şimdilerde efsane olan insan o zamanlar eserleri 2. basım dahi yapmıyormuş
ve bu insanın ölümünü araştırdım ve hem ilginç hemde üzücü geldi oğuz atay bir akşam arkadaşlarına gider ve orada
fenalaşır hemen lavobaya gider ve uzun süre gelmez arkadaşları onu merak ederler ve yanına giderler
seslenirler oğuz iyimisin diye oğuz atay "sevinmeyin daha ölmedim" der arkadaşları geri gider aradan yine uzun bir zaman geçer
yine giderler oğuz a seslenir ne yazıkki bu defa ses yoktur...
işte o büyük üstadın son sözüde "sevinmeyin daha ölmedim" olur...
-
2.
0ccc beyaz mantolu adam ccc
okurken ağlamıştım lan bu hikayeyi.. gerçekten hissetmemiş gerçekten acı çekmemiş olsa o satırları yazması cidden çok zor.. hani c. palahniuk'ü c. bukowski'yi okurken falan millet diyor ya yazar yaşamış yarramı yaşamış amk.. al sana cidden yaşamış yazar.. - 3.
-
4.
0@3 başka bi hikayesinde bi laf vardı.. ben yanlış yaparım diye hiçbirşey yapmadım tarzı bi laftı.. o aklıma geldi lan gece gece..
dur buliyim o lafı.. dıbına koyim gerçek sanatçılar hep böyle bilader.. kıymeti hep ölünce anlaşılıyor.. bazıları ölünce bile anlaşılamıyor da güzel ülkemde.. neyse mk
--spoiler--
sonradan edit:
Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi.
--spoiler--