(bkz: bana özel ders veren hocayla birlikte oldum)
hikayemi yazarken sevgilimden ayrıldım, gerçekten şu 8 gun içinde çok ağır şeyler yaşadım ve hikayemi yarım bıraktım. herkesten teker teker özür diliyorum hikayeme kaldığım yerden devam edicem, ilk partı saat 20.00 gibi yazacagımı dusunuyorum aksilik olmazsa eğer. cidden dinlenmem lazım hikayeyi bekleyenler ve okuyanlar için yazmak zorunda hissediyorum kendimi.
herkes 20.00a kadar burda olsun, sağlıcakla kalın

Dedem ogretmen giberken ölmus

gecenin ritmine uydurduğumuz dakikaların kat sayısı artıyor ve daha da fazla yakınlaşıyorduk. bar'ın ust katında ki boş odalar geldi aklıma kiralanabiliyor 75 tl. neyse gibtir et dedim kendi kendime, kafam ağır basınca daha sakin bi yere geçelim mii diye sordum ısıldayan gozlerle beraber oluur cevabını aldım, bardan çıktık arabayı sen kullansana dedi tamam dedim aldım anahtarı çalıstırdım sahilin orda ki kafeye geçtik. oh be sakin bi yer sonunda dedim aynen ya kafam çatladı dedi ne içersin dedim bilmem dedi saat olmuş 10, ne içilir ki aq hava da hafif soğuktu çay içsek mi diye duşundum ardından faaliyete sokup iki çay soyledim

hadi beyler bu gece biticek hikayemiz
çayları içtik, baktım gozler gene doldu, yağmur kıvdıbına gelince dürttüm şhhtt ağlama amaa dedim burnunu çekti eliyle gözlerini silip çatallanan sesiyle yok yaa ne ağlaması dedi yanında ki boş sandalyeye oturdum. bak, sen doğru olanını yaptın sakın pişmanlık duyma dedim ama pişmanlık duyuyorum çavuş, nedenini bilmediğim bi şekilde pişmanlık duyuyorum suçlu hissediyorum kendimi dedi elimi elinin ustune koydum, sakın oyle hissetme dedim, sen doğru olanını ve kendin için en iyisini yaptın rahat ol lütfen dedim azıcıkta olsa rahatlamış gözükecek ki kafasını omzuma koydu teşekkür ederim çavuş beni çok iyi anlıyosun dedi kafasını kaldırdı, gozlerimiz birbirine kitlenmişti resmen. yavaş yavaş dudaklarımız da birlesmek uzere yola cıkmıstı

beklettiğim için kusura bakmayın gencler
dudaklarımız birlesmeye yakın kafasını yere eğdi, ozur dilerim dedi ve bi anda fırladı masadan, noluyorr dedim şaşkınlıkla, hesabı verip zuhalin peşinden koşmaya başladım. dur lütfen diyodum, ağlıyodu zuhal sel oluyordu gozleri, bırakmıyordu içinde nefret, pişmanlık ve suçluluk duygusu akıp gidiyodu gozlerinden. en sonunda sol kolundan tuttugum gibi durdurdum zuhali, sonuna kadar açık olan çeşmeden akan su gibi akıyodu goz yaşları, dokuluyordu gözlerinden, ağzından çıkamayan sözler. lütfen ağlama dedim hala ağlıyordu sarıldım oturduk yere hunharca ağlıyodu aq kızı. tamam ağlama demekle yetinebiliyodum, hıçkıra hıçkıra konuşmaya başladı, ozur dilerim bunu yapamam dedi, ya ne ozuru haklısın dedim çok iyisin teşekkur ederim herşey için dedi sustum, zuhalin ağlamasıyla bozuldu suskunluğum, hadi eve gidelim dedim kaldırdım geçtik arabaya, evi tarif edebilir misin dedim 5-10 dakikalık yolculuktan sonra geldik eve, bu halde yalnız bırakmak istemiyodum çünkü suçluluk duygusu insanın kendi canına kıyabilmesine bile izin verebiliyodu. bunu riske atamazdım babamı aradım cihanlarda kalacagımı soyledim tamam dedi zuhali de ikna edip eve çıktık guzel bir kahve yaptım icmek icin balkona geçtik yıldızları izleyip kahveyi yudumlarken zuhalin telefonu çaldı

Rezervasyon

beyler hani nerdesiniz, ben geldim siz yoksunuz

bizzat uzaylıya ders verip giben arkadaşım var

lan başlıycaksan başla

burdayım ben

yaz sen yaz biz okuyoruz panpa

Okuyan var yaz

kızkardeşini partlara ayırıp gibtim.

yaz ulan zütelek

yaz aq ne bekliyon

lan yaz rez

Okuyan var bari benim için yaz

bsg aq dum liselisi ferrenin etkisinden çıkamayan konu açıyo

gelmemiş ama rez

Reserved