0
Okur okumaz sırıtmaya başladım napacağımı bilemedim, gittim hemen hazırlanıp sokağa fırladım. Birkaç kişiye sorup yerini öğrendim esnaf odasının. Bindim dolmuşa 7-8 sonra vardım. indim dolmustan hemen gıttım. 1 kadın 1 erkek odada oturuyorlar yanlarına gıdıp soyledım boyle boyle bı mesaj geldı dıye. Evet doğru dedıler. Başvuru formu verdiler hemen doldurmaya başladım. Resmimi çektiler falan imza attırdılar. Başka birşey var mı dedım 50 TL başvuru ücreti var dediler. Belki sizin için basit gelebilir ama benım için fazla bi para duydugumdan emın olmak ıcın tekrar sordum 50 lira mı dedım evet dedıler. Peki dedim çıktım. 50 liram olsa verecektim o anki heyecanla. Sonra yürüyerek can sıkıntısı içinde döndüm eve. 50 lira onca insan için hiçbirşey anlam ifade etmezken belkide bugün o 50 TL yüzünden hayalimi gerçekleştiremeyeceğim. Baya dokundu kanıma zoruma gitti. Ama para konusu umrumda değildi sadece bi insanın mutsuz olması hayalinin ilk adımını atamaması için 50 TL gibi bi kağıt parçasının neden olması.