Asıl merak ettiğim bu hastanede hiç kadın personel yok mu amk zaman geçmiyor akşama kadar az kafa dağıtırdım. Telefon da yasak zaten.
indik aşağı çalışmaya devam et dedi. Sahte sözleşmeyi nasıl fark etmesinler amk adamların laboratuvarı var fizikçileri kimyacıları var.
Şöyle yemekhaneye göz gezdirdim kadın çalışanla doluydu hay kafamı gibeyim o kadar stresten dikkat etmedim ki.
Bulaşıkları yıkayıp bir kadın grubunun arasına daldım.
Ağzım da iyi laf yapar. Övünmek gibi olmasın yakışıklıyımda.
Oturdum hemen yanlarına
"Selam kızlar ben yeniyim burada adaptasyon güçlüğü çekiyorum buradaki insanlarla tanışırsam belki daha iyi adapte olurum diye düşündüm" dedim.
Gülümsediler. Bir tanesi " Ya sen şu güvenliklerin çarpıp bayılttığı adam değil misin?" Dedi. Vay amk karizma gitti nerden görmüş bu.
"Evet bendim"
"Çok geçmiş olsun da cidden çok komikti yani olay yemekhanede duymayan kalmadı."
O an bütün gözlerin üzerimde olduğunu fark ettim.
"Benim canım acıyor ve siz bunu komik buluyorsunuz hiç kibarca degil özellikle sizin gibi asil bayanlar için hiç değil" dedim
Hoşlarına gitmiş olacak ki "Ya ajijagakus" tarzı tiz bir ses çıkardılar.
Konuşmaya devam edecektim ki Aşçı çağırdı burada da 7 24 yemek mi yeniyor amk anlamadım gitti.

Doktor Elizabeth yarama baktı ve aynen benim düşündüğüm gibi konuştu.
"Şanslısın, kıl payı kurtarmışsın gözüne gelebilirdi. Ve gelseydi şuan korsan bandı takıyor olacaktın" dedi ve güldü dikiş atarken konuşmaya devam etti.
"Orada harikaydın, hepimiz izledik. Ama aramızda kalsın adam için üzüldüm. Boyle bir testi hiç tasvip etmiyorum ama ben ne yapabilirim ki? Sadece bir doktorum."
"Demek bu eylemlerden gibayetcisin ha?" Dedim.
"Aynen, ama sesimizi kestiler fikrimizi belirtirsek başımız yanar. dedi.
Ve Richard abi ve Anna'ya baktım.
Bu kadın da buradan gibayetciyse bizim için çalışır mıydı acaba? Burası konuşmak için uygun değildi.
"Doktor, işin bittiğinde ben ve arkadaşlarım seninle yemek yemek isteriz.Bir teşekkür yemeği."
"Neden olmasın, akşam 5 te görüşürüz mind. Kendine dikkat et bu kadar şans üst üste fazla. Bir daha ki sefere seni morgda ziyaret etmiş olurum."
"Kendi şansımı kendim yaratırım doktor"
Deyip biraz sedyede uzandiktan sonra kalkıp çıktık oradan.

Bıraktım süpürgeyi sinirli sinirli yürüyorum ısırdığı yer de bildiğin yarıldı amk deli gücü derler ya hani aynen öyle. Hayvan gibi kanıyor sonradan fark ettim. Cebimde ki bezi sarıp indim aşağıya.
Artık nasıl bir bakış takındıysam kimse bakmaya dahi cesaret edemiyor.
Atladım asansöre indim aşağı.
Yolda tesadüfen Anna ile karşılaştım elimi de gizliyorum cebime kan yere damlamasın diye.
Ama Anna anlamış olacak ki "Mind elin?"
Dedi.
Cebime bir baktım pantolon olduğu gibi kan olmuş amk nasıl ısırdıysa muallak diş şeklinde yarılmış elim.
Baktı gözlerime "Gözlerin de kanlanmis ne oldu sana ya? Ya her neyse revirde anlatırsın hadi gel bir pansuman yaptıralım.
Gittik revire dedi buna dikiş lazım Doktor beyin bakması lazım.
Ee doktor bey nerede diye sorduğumda o çoktan doktora telefon açtı bile, kısa süre sonra teşrif etti doktor.
Yakasında "Rick Trager" yazıyordu. Bu ismi son görüşüm olmayacaktı ne yazık ki.
Neyse dikişleri profesyonelce attı ve şakayla karışık takılmaya başladı.
"Anlat bakalım nasıl becerdin bunu?"
"Anasını.. öhöm deli ısırdı efendim."
"Ahahah olur öyle şeyler lütfen bana Rick de dostum" dedi ve garip bir bakışla ayrıldı odadan.
Bu samimi tavırları acaba bu da mı deli amk düşüncesi oluşturdu bende.
Ama yok lan iyi adam baksana tertemiz attı dikişi. Sarma işini de hemşireye bıraktı. Hemşire sararken bende olayı Annaya anlatıyorum. Tepkisi hoşuma gitti "Seninle çok işimiz var cook"

şukuları devam et olarak kabul ediyorum

Richard abi yoktu yukarıda bende doğruca aşağı indim meğerse adam aşağıda asansörün önünde bekliyormuş beni. Seni biriyle tanistiracagim sana yardımcı olacak aynı amaç için burada dedi kulağıma fısıldayarak. Her yer kamera malum. inşallah kızdır diye dua ederek takip ettim.
Sonra bilgisayarlarla dolu bir odaya girdik sen burada takıl o daha gelmemiş dedi.
Bende oturdum boş bir bilgisayara inci sözlüğe girdim. Sabah sabah saçma sapan anancı başlıkları dışında başlık pek yoktu,bir kaç anancıya sövdükten sonra tam ferre açacaktım Richard abi çağırdı. Söve söve gittim yanına yanında kız vardı lan dedim sonunda duam kabul oldu. Hemen cool kimligime bürünüp gayet kendimden emin şekilde
"Merhaba" dedim tok bir ses tonuyla.
"Merhaba" diyerek karşılık verdi.
Çok güzel olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Richard abi hemen tanıştırdı adı Anna.
Anna ha o an nedense bin gülümsemesi kapladı yüzümü.

Suku şart değil ama en azından emeğe saygı gösterseniz, internet yok evde mobilden paket açtım yazıyorum gözüm gibildi neyse 2 part daha atıyorum

Yemekhaneye geri döndüm yine dağ gibi bulaşık birikmiş. Adam niye geç kaldın bile demedi yiğenim bulaşıkları hallet dedi. Tamam dedim bende düşünceli düşünceli yıkıyorum. Bizon gibi yiyor muallakler. Sonra Richard abinin sesini işittim "Usta, mind burada mi?" dedi.
Onun cevap vermesini beklemeden burdayım dedim.
Gel seninle bir dışarı çıkalım dedi. Alt kattan çıkış yoktu benim bildiğim kadarıyla gerçi girmemi istemedikleri bir yığın kapı var. Özellikle o büyük kapı. Meraktan çatlayacağım amk. Neyse bahçeye çıktık bir dal sigara uzattı aşina olmadigim bir marka ayıp olmasın diye aldım.

"Seni niye kolladığımı biliyor musun mind?" dedi.
"Amcamı tanıdığın için" ilk defa ismimle hitap ediyordu şaşırdım.
"Basit bir tanışıklık değil, amcan bir dönemler burada görev yapıyordu zamanla kaynaşıp kardeş gibi olmuştuk."
Şaşkınlıkla "Ne diyorsun abi amcam bana söylemedi bunu hiç?" Dedim.
"Sus sözümü kesme muallak. bir süre sonra ayrıldı işten yaklaşık 2 sene önce. Çünkü burada dönecek olan olayların parçası olmak istemiyordu, yeni yeni icraate geçmekte olan planların. Doğruca ayrılamazdı tabi sayfalarca sözleşmeyle alıyorlar işe. Büyük adamları tanıdığı için bir şartla oradan ayrılmasına izin verdiler.
Yüklü bir para ve yeni bir sözleşme. Eğer burada dönecek olan şeyleri anlatırsa malını mülkünü ve ailesini kaybedecekti" dedi. Soktaydim bir şey diyemedim.

Yine bulaşık falan derken mesai bitti, sekreterden telefonu alıp çıkacağımı söyleyerek eve doğru yol almak üzere asansöre bindim. Gitmeden Richard abiyle vedalaştıktan sonra personel çıkışından mavi spor arabama atlayıp eve doğru yardırdım. Eve gelir gelmez yatağa attım kendimi. Sabah uyanıp güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra dışarı da insan içine çıkarak vaktimi geçirdim. Eninde sonunda gece oldu eve geldim direkt yattım.
Sabah olunca her zamanki gibi yola çıktım bu sefer su almak için durmadığım için erkenden geldim Asylum'a.

eğer öyleyse bu şukulayanlar kim ola ki amk

Sabah uyandığımda yataktan düşmüşüm, oldum olası deli yatarım çokta garip gelmedi.
Kalktım kaburgalarımın ağrısıyla. Dur lan ben bugün güvenlik oluyorum değil mi? Yamuk yapan deliyi jopla dövebilme zevkini tadacağım tabi bu sadece o cinsi sapık için geçerli, şimdilik.
Neyse kıyafetleri giydim. Artık tabancam, jopum ve kelepcem var. Böyle çabuk mevki yükselirse yakında müdür bile olurum amk diye düşündüm.
Neyse sekreterin yanından geçiyorum Bay Blaire sizi görmek istiyor efendim dedi. Bak bak hitaba bak efendim olduk şimdi.
O kim lan dedim, takip edin lütfen dedi. Ulan giberim ben bu otomatik mesaj sesli kadını.
Neyse getirdi beni süslü puslu bir odaya kapıyı çalmadan daldım anasını satayım
Takım elbiseli bir adam.
Otur dedi.
Oturdum.
"Başına gelen olayı duydum, geçmiş olsun Eddie'yi öldüresiye dövmesen muhtemelen haberim bile olmazdı. Murkoff olarak senden özür diliyoruz lütfen şu ikramiyeyi kabul et,senin gibi adamlara ihtiyacımız var. Richard en iyi adamlarımdandır, ondan çok şey öğreneceksin" dedi.
"Yok önemli değil, evet çok şey öğretti bana sağolsun dedim."
"Sorun yoksa çıkabilirsin, daha da gözüme girersen Richard kadar iyi yerlere taşırım seni. Sıradan bir güvenlik görevlisi olmazsın böylece. Richard baş güvenliktir."

"Gireceğim efendim" dedim ve çıktım.

Zarfı açtım ve içinde tam 10 bin dolar vardı. Belli adam bonkör adam. Her elemanına böyle davranıyorsa iyi.
Ama yine de zerre güvenmem bunlara, amacım farklı benim çok farklı.
Ortaklarım da var. Richard abi de Baş güvenlikmis adam mütevazi söylememiş bak başkasından öğreniyorum.
Sırtım yere gelmez burada. Şu olayı da kamuoyuna duyurmayı başarırsak kahraman ilan ediliriz anasını satayım.
Neyse çıktım yukarı bu cinsi sapkinin yanına gittim adı Eddie imiş.
Görür görmez başladı yine sevgilim. Ağzı yüzü yara içinde yazık lan şimdi yine vurursam ölür bu az iyilessin sonra döverim.
Gittim başka delilere bir tane 31 çeken gavat vardı işte o kolları çıkarmış demirden yaslanıyor kapıya. Jopu çıkarıp bunun sağ koluna bir koydum jopla ama kırılmayacak düzeyde ebesininkini tersten gördü ve vurma abi vurma abi diye ağlamaya başladı baktım bu önümde diz çöküyor falan tamam lan vurmuyorum dedim çıktım oradan.

ilk başta zararsız sandım Richard abi de az yaklaş bak dedi. Yaklaştım ağır adımlarla bu hala tepkisiz. Sonra aniden bağıran karı edasıyla kollarını dışarı çıkarıp "Sevgilim" diye bağırdı.
Korkudan yere yapıştım kıç üstü. Lan bunların hepsi mi sapık nere geldim dıbına koyim.
Richard abi dur bu daha masum halleri deyince ne demek istediklerini anlamadım.
"Abi ne diyon sen?"
"Walrider projesi"
"Abi o ne amk açık konuş"
"Yakında anlarsın hadi gel daha bir kaç deli daha göreceksin" dedi.

https://www.youtube.com/watch?v=kGE0qFav5YQ müziği açmayan katiyyen okumasın.

Kapıdan içeri yavaşça girdikten sonra kan izlerine rastladık. Oda da birden fazla kapı vardı. Ve biri sürüklenmişti o belli. Adamım olmasın diye dua ederek takip ettim izleri. Arkamı kolluyor diğer adam. Kan izlerinin kesildiği yerde taşaklarına ve boynuna makas ve şiş geçirilmiş halde ölmüş olan adamımı gördüm. Hasgibtir dedik aynı anda. Adam konuşurken doğru dedi amk. Ölürken bu lafımı unutma dedi.
Nabza baktım durmuş,ölür zaten nasıl yaşasın amk. Yüz ifadesinden anlaşılacağı üzere önce taşaklarını deştiklerini anlamak zor olmadı.
Adamıma sakin olmasını söyledim ve telsizle diğerlerine haber etmesini.
Ama hiçbir cevap alamıyorduk.
Kapılardan birinden takırdama sesi duydum. Derken solda ki dolaptan bir deli üzerime atladı ve nereden bulduysa mutfak bıçağını yüzüme savurdu kaşımı yardı geçti.
Acının verdiği enerjiyle bıçağı yakalayıp bunun kafayı dolaba vura vura vura vura kafası içine göçene dek vura vura öldürdüm.
Adamım da şok olmuş izliyor. Efendim gidelim buradan dedi. Hak verdim tam gideceğimiz sırada kapılar birden açıldı. Ananı gibeyim ondan fazla deli üzerimize hücüm ediyor. Hemen koşup kapıyı kapattık. Ama uzun sürmedi kapıyı açtılar ve koridorun bir ucunda biz, diğerinde onlar vardı. Tabancalarımızı çıkardık. Ve ateş dediğim an seri şekilde indirmeye başladık. Hepsi yere serilmişti ve benim kaş fena kanıyordu. Az aşağıdan gelseydi bıçak kör olabilirdim. Neyse ki şanslıydım. Ama bitmedi arkadan da sayamadığım kadar çok deli fırladı 5 kadarını indirdikten sonra şarjörüm bitti, kısa süre sonra adamımınki de öyle.
Birbirimize baktık ve savaşmaktan başka çaremiz olmayacağına kanaat getirip jopları çıkardık. Gelene vuruyoruz gidene vuruyoruz yine ayağa kalkıyor muallakler. Daha sonra adamımın üstüne atladı delinin biri karnına soktu bulduğu inşaat demirini.
Öfke kontrol problemim azmıştı, bu sefer çok daha şiddetli. Jopla etrafımda dönerek hepsine aynı anda vurup sersemlettikten sonra adamımı odaya sürükleyip bıraktım, ölüme terk edemezdim.

Richard abi hasgibtir diyebildi sadece.
Anna ise sessizdi. O an işlerin giderek taka sardığında başta ben olmak üzere ikna olduk hepimiz.
Birkaç dakika sessizlikten sonra Richard abi kalkın gidiyoruz dedi. Nereye dedim, bahçeye dedi sadece.
Giderken Annanın koluma girdiğini fark ettim.
Hoşuma gitti doğrusu ama binliğin sırası değil şimdi.
Bahçeye çıktı ve Richard abi telefonundan birini aradı ve açınca direkt bana verdi.
"Alo" dedi kalın bir erkek sesi.
Elbette amcamdı.
"Benim amca"
"Naber lan kerata"
"Amca sırası değil şimdi. Dr Rick Trager hakkında ne biliyorsun?"
"işini kusursuz yapardı aynı zamanda eski yönetici. Aynı zamanda şakacı kişiliğiyle herkesin sevgisini kazanmıştı. Ben hiç sevmem o adamı ne bileyim bakışlarında hiç hoş şeyler yok. Jeremy Blair ile çok iyi arkadaşlar. Başka da bir şey bilmiyorum."
"Tamam amca çok sağol sonra görüşürüz" deyip kapattım.
Soyledikleri pek kayda değer şeyler değildi. Ama adam cidden iyi biri gibi görünüyordu. Konuşmasıyla insanı nasıl etkileyeceğini iyi biliyor.
Sosyopat huur çocuğu dedim duyacakları şekilde.
Anlattım amcamın söylediklerini. Dikkat çekmemek için eskiye gore çok daha fazla rol yapacaktık. Yaptığım role kendime inandirmazsam ortalığı fena karistirabilirdim.
Ama hala neyi bekliyorduk anlamıyordum. Projeyi baslatmalarini mi?

ilk gün yemek yediğim yemekhaneye gidip başladım çalışmaya. Bulaşık işine alışkınım bekar evinden de 7200 lira maaşa neden bulaşık yıkıyorum ki amk. Hele bi tane büyük kapı var oradan geçmeyi bırak yanına bile uğramamamı söylediler. Hayır burası akıl hastanesi ama alt kat ap ayrı yer. Yemekhaneye gelmeden önce bir dolaştım laboratuvar falan var. Burada bir taklar döndüğünü anladım da ne olduğunu hiç bilmiyorum neyse yıkadım bulaşıkları yemeği yedikten sonra Aşçıya hocam ben sigara molası deyip ayrıldım oradan. Tuvalete gidip iseyecektim. Geçen temizledigim tuvalete baktım hala aynıydı bıraktığım gibi. Ama lavaboda bir kaç damla kan lekesi dikkatimi çekti birinin burnu kanadı herhalde diye düşündüm işeyip çıktım.
Tam kapıyı kapattım yine o benzer çığlığı duydum. Ama bu sefer birden fazla. Bu konuyu Richard abiye sorsam iyi olacaktı.

Kızın karşısında bildiğin yürek yemiştim. Yalan değil başta korkuyordum ama amcamın hikayesini dinleyince, buraya gelme nedenimi anladigimda, Anna ile karşılaştığımda korku eriyip gitti. Yerine cesur, yeni bir adam gelmişti. Ama cesur bir adamın sınırlarını bile zorlayacak şeyler vardır bunu yakında anlayacaktım. Neyse yarım saatim doldu ve Richard abinin yanına gittim.
"Artık ısınma vaktimiz geldi, üst katta erkekler koğuşunu gezeceksin. Delilere bir yakından bak çünkü yakında bu halleri bile masum kalabilir yenisine göre. Dedi.
"Neden?"
"Soru sorma oğlum yap sadece gibecegim şimdi tribini"
"Tamam abi gidiyorum"
Delilerden oldum olası korktugumu söylemiştim ve şimdi onların gözlerinin içine bakacaktım evet yeni cesur biri gelmişti ama iş delilere gelince şüpheye düştüm kendimden.

Gittim Waylonun yanına yayılmış pc başında kahve içiyor. Oh dıbına koyayım biz ölümle vs atalım adam burada keyif yapsın.
Gittim yanına.
"Naber lan kerenacı"
"Günün adamı gelmiş, hoşgeldin dostum otur lütfen"
"Oturayım kanka da benim işim düştü sana"
"Yardımcı olabileceğim bir şeyse neden olmasın"
"Ya şu Elizabeth var ya Tragerin yerinde duran bir kaç gündür."
"Ee"
"Onun dıbına koyayım."
"Mind sadede gel artık işim var lan"
"Ya işte onun odasında kamera falan var mı bir baksana"
"Bu muydu oğlum çocuk oyuncağı lan"
Baktı baktı kamera falan bulamadı. Sağol kanka deyip ayrıldım yanından. Elizabethin odasına rahatca gidebilirdim artik ama dinleme cihazı falan varsa birde.

Richard abi az çok Anna'nın misyonundan bahsetti bense gözlerimi Annadan alamıyordum. O da bu bakışlarıma karşılık vermekten çekinmiyordu. Daha sonra bizi baş başa bıraktı Richard abi. Yarım saat müddet verdi.
Bahçeye çıktık tenha bir yere gittik. Başladı konuşmaya.
"Mind bu işin çok riskli olduğunu biliyorsun değil mi? Ben burada masa başı iş yaptığım dikkat çekmiyorum ama senin çok dikkat cektigin açık, bütün yemekhane seni konuşuyordu. Ajanlık konumundayız şuan ve eğer yakalanırsan bedeli çok agir olur" dedi.
"Risk almayı severim. Burada ne haltlar dönüyor bilmiyorum ama öğreneceğim ve Amcamın bitiremediği işi bitireceğim,bu lafımı unutma şu iş bittiğinde birlikte bir yemek yemeliyiz bence." dedim.
"Cesaretin aptallık boyutuna ulaşmış ve tabi çapkınlığın hadsafhada bu kadar emin konuşma, ya şansın yaver gitmezse ya... " derken sözünü kestim.
"Kendi şansımı kendim yaratırım merak etme sen kendin için endişelen." Dedim.
Tebessüm etti, güven verici bir tebessüm.

Çıktığımızda Richard abi ile konuşurken Anna nın gözü hep bendeydi. Ama ben donupte bakmadım. Yüz vermemek lazımdı.
Anlasin neyi kaybettiğini.
Yemekhaneye gidip boş bir masaya oturduk. Richard abiyle muhabbete devam.
"Evlat seni test için haberdar edecektim ama bekledigimden de erken olduğu için artık çok geçti. Bana kızgın değilsindir umarım."
"Yok abi ne kızgınlığı baksana herkes bana bakıyor herkesin saygınlığını kazandım kısa sürede. Oradan sağ da cikamayabilirdim. Birileri gerektiğinde öldürmenin şart olduğunu öğrenmeli" dedim.
Anladı Anna'ya baktı hemen. Ben de dönüp bakmıyorum bile.
Onun bana baktığını periferik vizyonum sayesinde fark ettim ve kontrolü kaybeder de ona bakarsam diye başka şeyler düşünmeye çalıştım.
Kasımda ki yarayı düşündüm. Şaka maka kör olacaktık amk. Yine de kasımda bir ömür taşıyacağım bir yara olacak
Bana neler hatırlatacağıni da zaman gösterecek.
Ölen adamı düşündüm acaba onu kurtarabilir miydim? Bilemiyorum ama en azından diğerini kurtardım. Ama ölen adamın kanını yerde bırakmazdım o ayrı.
Onlarca akli dengesi başında olmayan ruh hastası insan öldürdüm. Kısa bir zamanda bir ölüm makinesi haline gelmiştim. Yoksa bu sadece bir başlangıç mıydı?

Sessizliğimi görüp devam etti. "Amcan konuşamadığı için seni yolladı içeri iş bahanesiyle gerçekleri gör de insanlığa anlat diye. Şuan buraya sahte bir sözleşmeyle bağlısın yani seni tehdit edemezler. Amcanı tanıyan tek kişi ben değilim öylesine meşguller ki sahte olmadığını anlamayacaklar bile ama eğer anlarlarsa hemen kaç ardına bile bakma. Sana basit işler verdim ki şüphelenmesinler. Ve o deliyi dövdükleri zaman aşağı gitmeni istedim çünkü dönen olayları gördüğünü fark ederlerse buradan çıkamazsın.
Bu yüzden ben olayın geri kalanını zamanı gelince anlatana kadar sakın bir çılgınlık yapma anlaşıldı mı?"

"Anlaşıldı abi diyebildim sadece."
Amcamın beni neden bu tak çukuruna attığını anlamış oldum.
Ve daha olayın geri kalanı var burada ne haltlar dönüyor? Artık kafam almıyor bizzat şahit olmam lazım.