Yalnızlığım hiç bir zaman son bulmayacaktı.Öncelikle basit yaşamlar yazmaya başladım. Kısa süreli ömrü olan canlıların hayatlarını hayal ettim. Yıllar geçtikçe her biri odamda bir köşede birikti. Artık aklıma yeni bir şeyde gelmiyordu 7 gün boyunca düşündüm bazen bazı hikayelerimi hatırlayıp gülümsedim bazılarına ağladım. Derken aklıma bu hikayeleri birleştirme olanağı geldi aklıma.Bu harika bir fikirdi. Yüz yıllarca sürdü düzene koyma sürecim.Ama en sonunda her hayatın bir birinden etkilene bildiği koca bir bütün yaratmayı başardım. Daha sonra bunların yaşaya bilecekleri bir ev yapmalıydım hikayelerin dışarı taştığı odamın kapısın yüz yıllar sonra açtım. Karanlık bir koridorda yürüyordum var olan tek şeyler bunlardı zaten az ışıklı odam ve sonunu belirlemediğim koridorum. Durdum öylece. Günlerce kıpırdamadan düşündüm. Nasıl bir ışık yapabileceğimi düşündüm. Hayal kırıklığı yaşadım onca hikayeyi bir birine katmışken Daha sonra göğsümden dışarı bir ışık süzülmeye başladı. Göğsümden dışarı çıktı ve koridorda ilerlemeye başladı.Ben ona doğru adım attıkça o dahada fazla benden uzaklaştı.Ne yapmaya kalktıysam o ışığa ulaşamadım. Daha sonra yanımdan düşündüğüm hikayelerdeki karakterler geçip o ışığa doğru yürümeye başladılar. Işık onları kabul ediyordu ama beni etmiyordu.
Ve en sonunda ışık koca bir patlamayla parçalara ayrıldı. Saatlerce bağırdım koştum durdum oraya asla ulaşamadım.
Odama döndüm.Tek bir kağıt parçası bile kalmamıştı. Göz yaşlarımla bir köşeye oturdum ve yüzbinlerce yıl hiç kıpırdamadan öylece bekledim.

Bir gün kapıdan içeri bir ışık süzüldü.Ve gıcırtılı bir ses işittim. Kapının ağzında birisi öylece bana bakıyodu. Kurumuş gözlerimle başımı kaldırıp ona doğru baktım."Harika şeyler yaptın"dedi.Üç saate yakın öylece bir birimize baktık en sonunda konuşmayacağıma ikna olup tekrar konuştu."Daha yapacağın çok şey var.Her kesin bir görevi var.Her birimizin hikayesini yazdın ama sen bile her birini hatırlayamazsın. Benimle konuştuğun günleri hatırlıyorum.Sen hatırlıyomusun?"
Şaşkınlık içinde bu insanoğluna bakıyodum bu hikayeyi benmi yazmıştım cidden. Yüzbinlerce yıl unuttura bilirdi sanırım her şeyi. Demek kendimi fazla abarttığımı düşünüp kendim için bile böyle bir hikaye yazmıştım. Konuşmaya çalıştım bir hırıltı çıktı dışarı."Zorlama kendini dedi"Beni yatağa yatırdı. Uyudum...