Beyler lafı uzatmadan hemen konuya geçiyorum. Geçen gün evimin önünden otobüse bindim. Şöför reis ile aramda bir dialog geçti. Şöför (ş) Ben:M

Ş:Kardeşim senden birşey istesem olur mu?
M:Olur abi
Ş:Şu arkada beyazlı bir yaşlı teyze var. Onun önünde iki tane genç kız oturuyor. Onlardan birini buraya çağırır mısın? Kart basmadılar da.

Ben tabi abi dedikten sonra gittim kızların yanına. Kızları anlatacak olursam kendini beğenmiş züğürt zengin binlerin peşinden koşan tipler olur ya onlardan.

Ben: M Kız: K

M:Pardon şöför bey ikinizden birini çağırıyor. Kart basmamışsınızda. (Arkasından pis bir sırıtma).

K:Sanane be. Kalksın gelsin kendi söylesin.

Beyler o anda kan beynime sıçradı. Ne yapacağımı şaşırmış gibi yaptım. Tabi ki günümün çoğunu sözlükte geçirmemin vermiş olduğu güvenle ayar vermem gerektiğini anlamam uzun sürmedi. Ve o öldürücü vuruşu yapma zamanım gelmişti. Ağzımdan yavaş yavaş şu kelimeler döküldü. "Sana benimki bile kalkmaz. Koskoca şöför nasıl kalksın da gelsin." O an hayat durdu. Şöför çıldırmışçasına kornaya basıyordu. Kızların önünde oturan yaşlı teyze otobüsteki diğer teyzeleri etrafına toplayıp boca marşını söylemeye başlamıştı. Bazı yaşlı amcalar ellerindeki tespihleri çekmeyi bırakıp barfiks çekiyorlardı. Ben de ayar vermiş olmanın verdiği gururla sonra ki durakta mehter marşı eşliğinde omuzlar üzerinde otobüsten indim. Bu da böyle bir anımdır.