siz değerli okurlarım bu zamana kadar usanmadan bıkmadan hikayelerimi okudunuz.
eksileyenler oldu, takunu çıkartma diyenler oldu amma velakin bu benim için bir yaşam stilidir. sıçmak herkesin harcı değildir dostlar, o zütün hakkını vermeniz gerekir.

beni bilen bilir iyi sıçarım, aya çıkan ilk insan olamadım ama ayda sıçan ilk türk ben olacağım. inancınızla, attığınız mesajlarla bu yolda ilerliyorum. hepinize sonsuz teşekkürler. tüm kral ailesine sevgiler.

2009 2010 yıllarında ulaştırma bakanlığından tutun turizm bakanlığına kadar yüzlerce şikayet mektubu yolladım.
şu otobüslere umumi tuvalet koydurun, ülkemizin turistik yerlerini rahatça gezelim dedim
yok arkadaş dinlemediler, en son yazdığım şikayet mektubunda
18 yaşındaki genci lazımlıkla otobüse bindiren kader utansın şeklinde acılı bir mektup yollamıştım. ne yazık ki kimse gibine takmamıştı.
ülkemiz eğer yeteri kadar turist çekemiyorsa kesinlikle sebebi budur.
canım turistim, hamburgerini yiyip zütünden mc chicken menü çıkartamıyorsa giberim öyle geziyi...
eğer ben tarihi yapılarımı bir yandan öğrenip, diğer yandan sıçamıyorsam giberim öyle tarihi...

gerçekten bu konuda sinirliyim ve çok doluyum dostlar, gelelim beni bu denli sinirlendiren ve şikayet mektuplarına iten o elim vakaya,

sene 2009, o zamanlar lise 3'e gidiyorum. ortamlarda bir şeklimiz var, her zaman ki gibi kızlar etrafımda pervane olmuş. ama derslerimi düşünüp selininden duygusuna ardarda rest çekiyorum.
efendiliğimin altında bir bin besliyorum. her sosyal aktivitede adım geçiyor, duyarlı olduğum kadar gururluyum da...
her şeyim üniversiteye odaklı diğer sene tıp kazanıp ailemin yüzünü güldürmek istiyorum. ( su ürünleri okuyor. )

o yılın ikinci dönemi, hulusi hocamızın katkılarıyla hazırlanan çanakkale gezisine 8 kişi katılacaktı. ben tabi ki ilk sırada adımı yazdırmıştım ( kafamı gibiyim ). 17 martta yola çıkıp 18 martta çanakkalede
olacak vatan topraklarını gezecektik. sabah erkenden çanakkalede olmak için biletler gece 12 de alındı, bende 17 si akşamından türlü hazırlıklar yaptım, otobüste sıkıntı çekmemek için 3 saat tuvalette kalıp taharetlendim, saat 10 sularında bitirdiğim sıçma mesaisinin ardından saat 11 buçukta terminale gittim.
Yerim kolidor tarafı olmasına rağmen cam kenarına tünedim
zaten yanımdaki 70 lik dede, yaptığım şerefsizlikten bi haber fötürüyle selam verip kolidor tarafına oturdu.

büyük sıkıntı o dakikadan sonra patlak verdi.
dede sorularıyla yıldırmaya başlamıştı bile, sen kimlerdensin sorusuyla başlayan muhabbet
yol boyunca devam edecekti belliydi. ama ben uyumalıydım, çünkü saat başı takumun geldiğini biliyordum.
meyve suyu kek servisinin ardından beklediğim oldu ve karnımdaki hareketlilik züt deliğime vurdu. zangır zangır osuruyordum ama belli etmemeliydim koltuk gıcırdıyor tavrı takınıp
hacı baba şu koltuklarda hiç rahat değil yav dedim. ben bağırarak koltukların rahat olmadığını vurgularken muavin gaz maskesi servisine başlamıştı bile.

karnımdaki gümbürtü dayanılmaz bir hal alıyordu ama şöföre gidip şu kenarda durun sıçıcam diyemezdim. muavine eğilip molaya ne kadar vardiye sordum 3 saat var beyfendi yeni kalktık deyince, içimdeki ses sıçtın demeye başladı, zütümden çıkan zangırtılar içimdeki sese adam haklı diyerek onay verdi. hemen sonra alternatif çözümler düşünmeye başladım.
ortamdaki karanlıktan ve cam kenarında olmamın avantajından yararlanıp koltuk altına sıçabilirdim. Zaten herkes uyuyordu montumla takumu pekala kamufle edebilirdim ve kimse birşey anlayamazdı.
o dakika için mantıklı gelen bu hareketi düşünmeden yaptım.
eşortmanımı indirip deli gibi sıçmaya başladım. anıra anıra sıçıyordum gümbür gümbür bıraktım koltuk altlarına, bu arada dede olaydan bi haber
yerde ne arıyon evladım diyordu.
ben hiç istifimi bozmadan hemen önümdeki elemanın koltuğunu yumruklaya yumruklaya sıçmaya devam ettim.

20 dakika sonunda sıçış mesaimi bitirmiş rahatlamıştım tüm bunların üstüne hacı babada uyumuştu. artık rahat bir uyku çekebilirdim huzur tüm bedenimi kaplamıştı.tam uyumaya hazırlanıyordum ki, ağlama sesiyle irkildim. ışıklar yanmış ve otobüsteki tüm çocuklar ağlamaya başlamıştı. janti kızlar silah çeker gibi parfümlerini çıkarıp teker teker sıkmaya başladılar, bu koku ne ya sesleri otobüsü sararken arkamdaki kadın.
beyfendi amcaya bişey mi oldu kafası boşlukta deyip beni dürttü. hacı babanın boynu koltuktan aşağı sarkmış elleri yere doğru uzanıyordu.
o anki manzaranın şokunu atlatıp dedenin kafasından tuttum koltuğa yasladım, kekeleyerek
bişey yok hanfendi kendisinin uykusu çok ağırdır dedim. hanım teyze buna inanmayıp dedeyi dürttü ve iyimisiniz beyfendi dedi. bende dedenin ensesinden tutup onay verir gibi ileri geri yaptım.

iki sıra arkada bulunan hemşire vasıflı huur haldır haldır geldi ve dedenin nabzına baktı. tam bu sırada nabız alamıyorum diyerek feryat figan etti. çocukların ağlama seslerine karışan çığlığı tüm otobüsü ayağa kaldırdı ve yolcuların hepsiyle o dakika göz göze geldik.

bulunduğum koltuktaki koku şiddetini her dakika artırıyordu ve etrafımda toplanan kalabalık bu durumu çoktan farketmişti, muavin ve insan olduğunu iddia eden 3 hayvan beni ayağa kaldırdılar ceketimi kaldırdıklarında gördükleri manzara otobüsteki çoğu kişinin kusmasına neden oldu.
kendini toparlayan 40 kişinin arasında darp edildim.
hulusi hocanın ipini çektiği kalabalığa selinde eşlik etmiş herkes tam anlamıyla ağzıma sıçmıştı.
otobüs kapısına kadar yuhalamalar ve tekmeler eşliğinde ilerledim. Ve nerden geldiğini bilmediğim bi yumrukla kendimi dışarıda buldum.

otobüs bi kaç km daha gidip durdu ve yolcuları başka bir araca tayin ettiler
Bende istanbula giden bir kamyona atladım, yol boyunca kamyon şöförüne sakso çeksemde istediğim gibi sıçabildiğim için mutluydum.
sağolsun adamcağız cebime 100 lira sıkıştırıp kartını verdi. yolda kalırsam aramamı söyledi.

ülkemizde hala yardım sever insanların olduğunu bilmek beni rahatlatıyor.
burdan tüm iyi kalpli insanlara ve tüm kral ailesine sevgilerimi yolluyorum. allah onlardan razı olsun.