otobüste yaşadığım özgüven patlaması

Sabahki sınav için çıktım evden bindim otobüse yarısı boştu koltukların. bir kızın oturduğu yerin yanına gözümü kestirdim deli gibmiş gibi gittim oraya oturdum. biraz zor oldu yerleşmem ama olsun amk yılların asosyaliyiz. baktım kız bakıp ofluyo pufluyo bakıp yüzünü ekşitiyo falan

ayağa kalktım dehşetle saçlarından tutup suratını cama bastırdım. şimdi baksana hadi şimdi de baksana he baksana diye bağırıyorum. amk kız salya sümük ağlıyo arkadaki teyze dur oğlum yapma günahtır demeye kalmadan sus dedim teyze bu senin meselen değil ordan bey amca ayaklandı. konuşmasına izin vermeden kafamı öne eğip elimi ona doğrulttum. otur dedim bey amca ağzından çıkacak tek bir kelimeyi bile duymak istemiyorum. kız hala elimin altında çırpınıyo amk. kafamı kaldırdığımda ise suratıma sağlam bi yumruk yedim kimden geldiğini anlamadan kendimden geçtim. hemen ayağa kalkıp kaptan orta kapıyı açar mısın diye bağırdım. tabi sertifikalı asosyaliz anasını satayım sesimiz çıkmadı. bi daha da bağıramadım hemen elime telefonu alıp konuşmuş gibi yaptım. son durağa kadar kapının önünde ayakta gittim.

yalnız telefonu açarken yes tuşuna basmadım. anlamış olabilirler konuşmadığımı. hem telefonlada konuşmuş gibi de yapamadım he hı deyip durdum dıbına koyim. yıllardır telefonla konuşmuyorum ki. otobüsten inince de yanımdan geçen ilkokulluya tükürdüm, beslenme çantasına denk geldi.

upupupuupupupupupup

upupupupup

yukarı beyler.

yukarı beyler.

yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.
yukarı beyler.

yukarı

yukarı yukarı