Beyler beni bilen bilir 10. nesilin gururu olma yolunda emin adımlar* ile ilerleyen bir engelliyim..

Gelelim olayımızı...

Sene yine geçen sene, yine sınav dönemi, yine geç saate kadar dershane kantininde boş boş oturma zamanlarım. Yine böyle gibko geçen bir günün akşamı, dershaneden çıkıp durağıma doğru yol almaktaydım. O sırada bir tek ütü yapamadığını düşündüğüm akıllı telefonumdan, Gökçeğin nadir faydalı çalışması olan Ego otobüs nerede uygulamasından otobüsüme baktım..

Aman tengrim didim, oda neydi?? otobüsün durağa yaklaşmasına 5 dakika varken benim durakla aramda engelli hızına ve saatine göre 10 dakika vardı..

Koltuk değneğim muittini turbo moduna aldıktan sonra bir topala yakışmayacak şekilde sağlı sollu koşmaya başladım, adeta ara pas kesmeye çalışan benzema gibiydi vücüdum. Öylesine aksıyordum ki kendi kendine vücut çalımı atabilirdim..

Ben dört nala koşarken, ya insanlara yada duvarlara çarpıyordum. Insanların şaşkın gözlerle beni izlemesi ve " Vay anasını be azime bak çocukta ki " lafları hala kulaklarımdadır..

Azimle sıçıp otobüse yetişmiştim nihayet, lakin bilenler bilir Ankara/Kızılay otobüs duraklarında ki yoğunluğu ve ben engelli önceliğini kullanıp önden binmek için çok geç kalmış, otobüs kalkmak üzereyken zar zor kendimi içeri atmıştımm..

Içerisi nazi toplama kampı, bende bir yahudiydim adeta.. Öyle sıcak, öyle yer yok, öylesine basgın.. Bir an ford otomobil şirketinin reklamı çekiliyor diye düşünürken, yakınlardan gelen ses beni bu gibik düşünceden kurtarmıştı..

Yaşlı bir teyzeydi seslenen; " gel yavrum otur, ayakta kalma. "

bi an teyzenin yaşına hürmeten oturmamayı düşünüyordum fakat otobüste tutunacak yer yoktu ve ben ayakta durmak pahasına birinin gibine sarılmak üzereydim.Tam teyzeye doğru ilerlerken başka bir ses beni frenledi..

Geriye doģru düşerken freni benim değilde otobüs şoförünün yaptığını anlamam gecikmedi..

Yine yaşlı fakat bu sefer bir amca atıldı lafa;

" Olur mu hanım otur sen, gel delikanlı buraya otur.." bana fark etmezdi amk birisi kalksaydı olurdu zira ciddi ciddi solumdaki barzonun gibi cazip gelmeye başlamıştı..

O sırada genç bir abla konuştu yerinden kalkarak;

" Olur mu öyle amcacım, gel canım sen buraya otur.. "

- Bir karar verin amk gibecem belanızı az sonra inecem zaten. Dememek için kendimi zor tutuyordum..

Tam ablaya yönelmiştim, artık oturabilecektim derken..

" Lütfen hanımefendi siz oturun, gel genç buraya otur." dedi delikanlisindan bir abi

ben iyice zıvanadan çıkmış, umarsızca barzonun gibini avuçlamak üzereyken destek maiyatinde, tüm bunları duyan nam-ı diyar kaptan otobüse sağa çekti, dörtlüleri yaktı, ayağa kalktı ve seslendi..

" Gel ulan gel sen kullan otobüsü "

herkesin gözü yaşlı, herkes şaşkın, şoför deli gibi kornaya basıyor insanlar bana yer vermek için kıyasıya dövüşüyordu, lakin çoktan gelmiştim ineceğim yere..

Amcaya, nineye, ablaya, abiye, kaptana, barzoya ve gibine selam durduktan sonra usulca iniverdim otobüsten..