iyilik yapmak isteyen salak kafamı gibeyim ben.

efsanevi 500 t otobüsünde oturacak yer bulmuşum zütüm tavan yapmış gidiyorum. şöförün ilerleyin homurdanmasıyla birlikte ortalardan benim bulduğum arka taraflara doğru bir yığılma oldu. o yığılmada da kısa etekli hoş bir kadın üç beş tane barzonun arasına düştü. ben de bari oturduğum yeri vereyim de rahatsız olmasın dedim. zaten birkaç durak sonra inecektim. kadına dönüp buyrun oturun diyerek oturduğum yeri gösterdim gözlerimle. gibimi gösterdiğimi zannedip ne demek istediğini anlamadım sanma şerefsiz, şimdi bir de saf ayağına yatarsın sen dedi bağırarak. barzolardan biri fırsat bu fırsat diyerek yakama yapışıp hanfendüyü röhetsız mı ediyürsün dedi. o esnada şöför eline levyeyi almış gibini kaşıya kaşıya arka sıralara doğru ilerliyor öfkeli kalabalık dıbına goruk bülent başgan tezahüratlarıyla otomatik pilotta ilerleyen otobüsün dengesini bir sağa bir sola zıplayarak bozuyordu. ben de çevirme olması için dua ediyordum. derken otobüsün durmasını fırsat bilip acil durumlar için kullanılan çekiçle camı kırarak camdan dışarıya uçtum. jason statham görse hayata küserdi beyler. 92 dikiş atıldı, ambulans gelene kadar dövdüler, 12 kemiğim kırık. serumu sıkıp gevşeterek mors alfabesiyle yazıyorum.