0
Otobüste kıza attığım uçan kafa.
Bir gün yine üniversiteden çıkmış,6-7 kişilik arkadaş grubuyla yavaş ve kendinden emin adımlarla otobüse bineceğimiz durağa doğru ilerliyorduk.
Otobüs durağına gelmiş ve bir kaç dakika beklemenin sonucunda gideceğimiz yere zütürecek olan otobüse binmiştik. Bir kaç dakika da otobüsün içinde bekledikten
sonra hareket haline geçebildik. Genel de öğrenci tayfasının bulunduğu kısım olan arka beşli ve arka beşlinin önü olan arka kapı'nın sol tarafındaki 2'li yeri hemen parsellemiştik. Ben genelde cam tarafına 2'li koltuğun arkasına
otururken, bu sefer biraz geç kalmışlık sonucu arka beşlinin orta kısmında bulunan koltuğa oturabilmiştim. Bu koltuğun en büyük özelliği etrafında hiçbir güvenlik önleminin bulunmamasıydı. Her neyse diyip
gerek günlük olaylar gerek aramızda bulunan bir arkadaşı feda edercesine üzerinden espri yapıp otobüsü kahkaha ve anırma nidalarımızla adeta inletiyorduk.
Şoförün aynadan bize bakarak 1-2 defa bıyık bükmesini görsekte aldırmaksızın devam ediyorduk gülüşmelerimize.
Yolculuğumuzun 10. dakikasında durduğumuz bir duraktan çok güzel bir kız binmişti. Otobüste koltukların hepsi dolu olduğu için kız orta kapının sağ
tarafındaki direği tutarak, sanki o direği daha önce hiç bir kız tutmamış gibi kasılmalar ve kendini beğenmişliklerle sabitlenmişti.
Bu şekilde yolumuza devam ederken önümüze çıkan köpeği gördüğüm de, bir an için şoförün sağ bacağının bütün hışmıyla kendini geriye doğru çekmesiyle vücuduna kazandırdığı ivmeyi sol bacağına doğru aktarıp saniyenin 1/10000000 hızıyla frene basmasını
görmüştüm. Fakat her ne kadar düşüncelerim şoför beyin ayak hızlarıyla eş değer bir şekilde hareket etse de etrafımda bulunmayan güvenlik önlemlerinin getirisi olan bir yere tutunamama sebebiyle bulunduğum orta koltuktan,
gökyüzün de kayan yıldız gibi otobüsün koridorunda kontrolsüz ve amaçsızca etrafımda kah yaşlı-genç bayanların çığlıkları ve tutunma arzuları, kah yaşlı-genç beyefendilerin küfürleri ve bağrışları eşliğin de havada süzülüyor, orta kapının olduğu bölegede
bulunan güzel ve bir o kadar havalı olan o kıza doğru ilerliyordum.Her nekadar kendimi frenleme ve durdurma çabalarına girsem de hiç bir sonuç elde edemiyordum. Kaç sanise, kaç saniye, kaç dakika, kaç saat... hava da süzülmüştüm
bilmiyordum.Ve sonunda orta kapıya varmış ve otobüsün 97 km de ani freninin ve kendi ağırlığımın sebebiyle saatte 172 km hızla güzel kıza kafayı koymuştum.
ilk önce hiç bir şey hissetmemiştim.Ama kıza kafa atmamın sonucunda artık durmuş ve koridora uzanmıştım. Artık otobüste durmuştu... Tam anlamıyla bilincim yerinde olmasa da etrafta gözlerimle kızı arıyordum. Gözüme çarpan ilk şey dumanların yükseldiği ve otobüsün ön cdıbının
orta kısmının dışarıya doğru patlamış olduğuydu. Etrafta hiç bitmicekmişçesine çığlıklar vardı. Yerimde doğrulup koridorda bir kaç adım attığımda gördüğüm manzara içler acısıydı.O güzel kızdan eser kalmamıştı.
Attığım kafayla ön camdan fırlayıp asfalta yapışmıştı.
O günden sonra otobüslere küsdüm ve artık okula geliş gidişlerimi yürüyerek gerçekleştiriyordum. Günde 3 saatimi alsa da bu yürüyüş bir daha otobüslere binmiyeceğime yemin etmiştim...
Özet olarak; siz siz olun güvenliğe önem verin!
