Bir kaç sene önce 10.sınıftım, bizi sergiye zütürmüşlerdi. Sergiyi en iyi ve tek arkadaşımla gezdim. Orda bizi serbest bıraktılar. Dışarda dolaşmayı pek sevmezdim. Bu yüzden eve dönmek istedim.
Arkadaşımda, başka kişilerle çarşıyı turlamaya gitti. Otobüsü beklerken en iyi bir dondurma alayım dedim. Marketten buz parmak almıştım.
Otobüs durğaına gelirgelmez otobüs geldi. Sırtımda çanta, bir elimde dondurma, bir elimde otobüs kartı bindim. Kartımı bastım tam arkaya geçiyordum ki otobüs aniden hareket etti, bebde şap diye yere yapıştım. Yüzüm çok fena acıyordu kalkmaya çalıştım ama kendimi toparlayamadım. Herkes bana hunharca gülüyordu. Lan bir tuhaf oldum. Otobüs şöförü yanıma koştu geldi beni koltuğa oturttu. Lan çok güzel bir kız yanıma gelip peçeteyle yüzümü temizledi.
Ama herkes hala gülüyordu. Otobüste hareket etmek zorundaydı, adama abi kapıyı açarmısın dedim. Tam inecektim ki kapıdanda düştüm amk. Gözümün önü karardı.
Kafamda bir acı hissettim. Sonra o güzel kızı gördüm otobüsten fırladı başıma geldi.
5 saniye sonra falan yanıma bir kaç adam geldi.
Beni kaldırdılar, parktaki banka oturtular. Kız da yüzümü tekrar temzilemeye başladı. Hiç konuşmuyordu bende kpnuşmadım. O sesizliği bozuk bi hasteneye gitsek iyi olacak kalk hadi dedi.
Mecburdum amk, kafam gözüm dağıldı kendimde değildim yani. Tek başuıma yürüyemiyordum, burnum kanıyordu, kaşımda patlamıştı. Kolumdan tutup, ya senin yüzünden eve geç kalacam, ama sana yardım edebilecek tek kişide benim. Neden dikkat etmiyorsun, anneni arayalım, babanı aratyalımda.
Hiçbirine cevap vermedim.