Bugün otobüse bindim kent kartı bastım ve arka taraflara geçip oturdum. 2 dk sonra şoför, delikanlı sen kartı bastın mı? ben görmedim duymadım dedi. “ne alaka dayı 1.5 tl için sahtekarlık mı yapcam al bi daha basayım için rahat etsin dıbına koyim” dedim. suratım asık ve giderli bir şekilde öne doğru yürümeye başladım. genç kızlar hayranlıkla beni izliyor, yaşlı teyzeler ve amcalar ‘helal olsun delikanlı çocukmuş’ diye aralarında fısıldaşıyorlardı. tabi ben de gaza geldim ve herkes buraya baksın lan şahit olun bakın tekrar basıyorum dedim. otobüste ölüm sessizliği oluştu. kent kartımı usulca uzattım “yetersiz bakiye” sesi geldi. otobüsteki ölüm sessizliği yerini kahkahalara bıraktı. herkes bana bakıp gülüyor ve alay ediyordu. genç kızlar gülmekten kafalarını camlara vuruyordu hatta bi amca gülmekten kalp krizi geçirip öldü. otobüs şoförü otobüsü kenara çekti direksiyonu bırakıp yerleri yumruklamaya başladı. çok zoruma gitti ve hepinizin dıbına koyim lan deyip imdat çekiciyle camı kırdım aşağı atlayarak kosarak kactim

Edit: Hikayenin Alıntı Olduğunu zaten herkes biliyor, yazma gereği duymadım.
Edit 2: Şu zamana kadar attığım hiçbir postta trende girim popi olim hevesiyle atmadım(bu posta foto bile koymadım gerçek ortada) sadece internette denk geldi paylaşmak istedim yüzünüzdeki tebessümün sebebi olmak için.
Edit 3: şu postun altında sırf alıntı demedik diye ana avrat söven huur çocukları şöförün taşşaklarını yesin.