Beyler bundan 2 ay kadar önce kocaeli'nin körfez ilçesinden hareket eden 152 numaralı otobüse bindim. cocuklugumdan beri otobüs şoförlerinden nefret ederdim. hele bir de araba kullanmaya başladıktan sonra öfkem 2 kat arttı bu muallaklere. aynasız muallaklerin yola dalmaları, olmayacak yerde durup yolcu almaları gibi denyoluklar beni benden alan başlıca noktalardır.

neyse lafı dolandırmadan mevzuya geleyim. arabamı kuzenime vermiştim, ve çarşıya otobüsle gidecektim. o lanet olası şoförlerin arabasına bindigim için çok sinirliydim tabi ki.

otobüse bindim kartımı okuttum ve ön kapıdan binince solumda kalan tekli koltukların en önüne oturdum. yaklaşık 25 dakkalık bi yolculuk yaptım ve orduevi durağına geldigimde ise ayaga kalktım şoföre yaklaştım. durakta incem hocam dedim.

huur cocugu duragın önünde otobüslerin girmesi için ayrılan bölüme girmedi beni yolda indirmek için kapıyı açtı. (ben şoförün hemen yanındayım)
-kaptan duraga girsene
+kardeşim yakınız ya duraga
-kaptan senin girmen için oraya bi cep yapmışlar niye yanaşmıyosun. kurala uy

kaptan duraga girdi. tam basamaga adım attım bi anda kapıyı kapattı. (kavga cıkcak sandım ama huur cocugu cok sakindi.)

-açsana kapıyı
+inişler arka kapıdan yapılır. kurallara uy diyodun ya sen uy şimdi.

o an kendime kızdım, sırf o otobüs şoförlerini sevmedigim icin adama zorluk çıkarttım.
adamsa hic oralı olmadı beni adeta bir johnny sins, bir van wylde, bir dan bilzerian edasıyla hunharca gibti.

otobüste bir kaç binin güldügünü de unutmuyorum amk.

beyler olayı tam olarak betimleyebildim mi bilmiyorum. ama siz kafanızda senaryoyu canlandırın.