otobüs camından kızlara bakıp

reserved okumayacağımı bile bile

liseli küçük yaştan beri yapmak istediği şeyi yapıyonru. enazından bir duraktır yapıyordu

gibtirip gidiyordu. bilmiyordu korkmuyordu düşünmüyordu, çünkü düşünemiyordu beyni artık istemiyordu. hayatı boyunca en verimli zamanlarını hiçe geçirdiğinin farkındaydı belki de bu yaptığı

bir fark yaratır da hayatında baze şeyler renklenir umuduyla bir çılğınlık, delilik daha ziyade hiç bir liselinin yapmayacağı türden bir liselilik yapıyordu.

otobüs son durağa geldiğinde otobüsten inip etrafa baktı kalabalık biraz azalmıştı toprak buram buram istanbul toprağı yani yeni ziftlenmiş asfalt koyuyordu, bu onu rahatlatıyordu.

sonra yavaş yavaş iskelelere doğru yol aldı. türlü türlü insan gördü. kalkmak üzere olan vapuru farkedip doğruca ona koştu bir hamleyle akbili bastı ve

sanki kuyupcu soymuşçasına sirenler çaldı ışıklar yandı. soğuk bir sürtüğün ağzından "yetersiz bakiye" seslerini duydu.

bir dişişle olan kavgasından yine tarumar bir halde ayrılan liseli şimdi de amansız teyzelerin tehtidiyle karşı karşıyaydı

hayatı tıklım tıklım otobüslerde geçmiş, oksijenin parayla satıldığı minübüslerde büyümüş her genç ne yapması gerektiğini bilirdi liseli de biliyordu

fakat teyzeler sessiz çalışyordu iz bırakmazlardı işte liselinin kafasında dönen tek mevzu buydu. risk almadı ve "gel teyze otur" dedi. teyze ise ekolu tiz bir sesle "yok yavrum otur sen" diye karşılık verdi

liseli bunun kibarca kalmassan ananı giberdim demek olduğunu adı gibi biliyordu. ve risk almadı. yolu tıkamamak için otobüsün arka tarafına doğru yürüdü. hava artık kararmıştı ve trafik vardı

mp3 üçünü tekrar çıkarttı, iş çıkış saatine denk gelmişti dışarıda sürekli korna çalan sarı dolmuşlar, bazen kornayı bırakan mavi minibüsler 1.20 cm lik ilkokul çocukları ve aceleci sayılacak bir imamın okuduğu ezan vardı

otobüs köşeyi dönünce o da kesildi. bu sefer ağar birşeyler açtı ve eve gidince ders çalışacağı yalanın kendine utanmadan tekrar söyledi. okulu düşündü planlar yaptı, memleketi kurtardı... dinlediği müzik

eşliğinde herşeyi yapıyordu. sonra inmesi gereken durak geldi tam hazırlanıyordu ki bir şey oldu

durdu.. otobüsün büyük bir kısmı indi çünkü kendisi de merkezi bir yerde oturuyordu fakat o durdu şöför devam etti liseli inmemişti.

yaz lan pekekent

rezervuar

@24 kahraman değil tanrısal bakış açısı bu huur çocuğu ekgib liseli bari dersi dinle

Güzelmiş pnp

@26 munammed ali beni okuyor musun. senen gözünün şişirir ananı alırım

onu anneler gününde o liselinin bindiği duğın direklerine vura vura giberim yavrunu gibtiğimin evladı.

senin babanı o otobüs şöförüne verim de zütünde manevra yapsın baban isal olsun salona senin kardeşinin üstüne sıçsın. gibtir git bu başlıktan muallakn oğlu.

beyler tabiki küfür edin bana sorun değil fakak okuyup bişeyler kazanmaya bakalım veya okuyup vakit öldürelim sonuçta maksat iyi vakit geçirmek

@26 seni yazdım ananı gibicem gaziosman paşada münübüse bağlayıp gibicem ananı.

bekliyorum hadi koçero

bu ne lan çok saçma

reserved

ardından otobüs biraz daha parti moduna dünmüştü insanlar ayakta, hareket halinde, manasiz dengede kalma hareketleri, eller yukarıda tıp tıs tıp tıs tıp tıs amortisör sesleri...

sonra duğın tekinde otobüse beninler arasında birine ilişti gözü. orta boylu zayıf bir çocuktu, aslına bakılırsa çocuk değil o bir zalımdı apaçiydi hemde en ağır toplardandı.

liselinin ilgisini kızdan daha çok çekmişti çünkü o tıpkı efsanelerde anlatıldığı gibiydi. ümraniyenin ucra koşelerinde sigara filtreleriyle beslenmiş, üstün dans yeteneklerini komşu semtlerin masterlarıyla harmanlamış

dinazor zütü gibi saçları olan ve üstüne üstük serbest vuruş kullanacak cristiano ronaldo özgüveniyle otobüzte hiç bir yere tutunmadan durabilen cinstendi. o orjinal bir apaçiydi.

çocuk kızla yaşadığı olayın hesaplaşmasını yapmadan apaçiye gülüyordu neşelenmişti. hayal ediyordu "acabağ dünyanın en çirkini olsam buna verirmiydim dıbına koduğumun tipine bak hahaaaha"

fakat liseli başına geleceklerden habersizdi. o hayal dünyasında apaçiyi rezil edersen sanki dış dünyada yeterince rezil değilmiş gibi, o kız ve liselinin bulunduğu tarafa yürüyordu

ve onların yanlarında durdu kızın kafasını eliyle kendine çevirdi ve yanağına bir öpücük kondurdu

oğlan oğlanlara dönmüştü, liseli pek gerizekalı sayılmazdı zeki bile denebilirdi fakat tüm beyniyle ikisinin sevgili olduğunu anlamamaya görmezden gelmeye çalışıyordu

apaçi kızıla muhabbeti koyulaştırıyor bağırırık gülüşüyorlardır, liseliyi bu durumdan ne dave mustainenen gizemli tonlu sesi ne de randy blyte nin haykırışları soyutlayabiliyordu.

apaçiyle yarımlardan oluşan kız liselinin yanında daha kötüsü beyninin içinde gibişiyorlardı. neyseki bir durak sonra indiler liseli dumur oldu fakat evren ona bir teselli göndermişti tabiki

apaçi ve yarım sevgilisinin indiği durakta muhtemelen hastane çıkışı veya gün çıkışı toplanıp bir yerlerde dedikodu yapma kararı alan maximum 5 senen ömürlü kütlece zengin teyzeler binmişti

üstelik sayıları epeyce fazlaydı.

liseli bir an için tek başına binen teyzenin orta koridorda ikiye bölündüğünü gördü artık neye inanacağını bilmiyordu sadece kendine ve oturduğu koltuga göz dikmiş teyzelere bakıp filmin gidişatını merak ediyordu.

dıbına koduğuklarım nasıl otuzbircilersiniz lan siz

@24 kahraman değil ilahi bakış açısı edebiyat hocanı gibeyim

reserved

Kahraman bakış açısıyla yazılmış bir metin enteresan heycan verici en ön sıradan reserved da aldım artık tek sıkıntı yavaş yazması neyse beklemedeyiz

şurdan bi reserved

reserved

panpa senin yazdıkların için bi başlık aç

reserved