Belki bir gun gokyuzu bize ellerini uzatir.
Gokkusagi renklerini uzerimize kusanir .
Gozlerim ucsuz bucaksiz denizlere gomulur .
Mesela bir okyanus olsak fifi
O zaman kaldirir miydik ustumuze gelenleri .
Bir okyanus olsak yinede olmazdi fifi.
Aslaaa. .
Onca dertli insanin bakislari dusunceleri yikardi bizi .
Tasisirdi icimizi .
Ve biz biz yine zarar verirdik cevremizdeki insanlara .
Kocaman bir tusunami gibi . .

Hayat, öylece akıp giderken sağdan sağdan bakıyoruz sadece..
Birde yalnızsan, yalnızsan herkes suçlu gibi..
Doğduk biz yaşıyoruz!
O zaman neden bu hayat bizi yok sayıyor fifi?
Neden fifi?
Neden?
Hiç olup gideceğiz fifi..
Hiç olup gideceğiz.
Hiç.
Hiç.
Hiç.

bazen

bende

kotu

olabiliyormusum

demekki

bu dunyanin tahtasini yakacam amk.

Sana artık yazmıcam huurcocuğu!

Bizim seninle yazıya döküp içtiğimiz hiçlikler hiçmiş fifi
Şimdi bakıyorum da asıl hiçlik bu günlermiş biz bu günlere hiçmişiz belkide boşa hiç olup gitmişiz.

Bu sondu huur evladı

Kimi insanın ruhu karanlık, kimi insanın ki aydınlıktır.
Ben geceyle gündüzü ayiramamaktan her günümü, sabahın beşindeki grilikte boğulmaktan yoruldum sadece.

Hep acı çektim diyemem, ben yeri geldi acıyla seviştim, bazen o bana gelmek istemedi ben sokak sokak aradım onu.
Aramıza sahte bir duygu girdi onun ismi de melankoli, acı bana gelmeyince oda kapimdan ayrılmayan saplantılı aşığım oldu.
Acıyı kaybettim, melankoli gitmek bilmedi.

Bu gün keyfim yerinde sebepte yok ama iyiyim lan.
Bi yandan da düşünüyorum fırtına öncesi sessizlik gibi bisey mi bu diye. Alışık olmayınca herhalde böyle çelişkilerim vardır benim.

Keyfim bu günde yerinde gemiler ne zaman batar tahminen hesaplamaya çalıştım başaramadım.

Hayatıma giren herkesi hep çok sevdim.
Her zaman saygı duydum.
Her zorluklarında yanlarında o zorlugun icinde onlarla boguldum.
Yatagimda askla sevistim asla yapmacik olmadim.
Bunlarin hic birinden pisman degilim.
Hepsini cok sevdim, hepsi sonunda birer huur evladina donusmus olsalar bile.

Ne zaman bu hale geldim anlamıyorum.
Daha dun gibiydi bir sürü dostum arkadaşım vardi.
Hepsinden neden kaçtım bilmiyorum.
insanları çok sevmenin yani sıra onları aninda silmek sanirim benim en kötü huyumm.
Temkinli bir huur çocuğuna ne zaman donustum tam olarak.

Samimiyetle konuştuğum herkes neden sonunda bu kadar alaycı?
Kendi dertleri varken gösterdiğim arkadaşlık fazla mi geliyor.
Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi ?

Bilseydim büyümezdim.
Büyümesem bilemezdim.

Yazacak bir şeyim yok ama yazasım var, bekleyecek zamanım yok sabretmek istiyorum, sevecek gücüm yok saygı duyasim var, hep bir şeyler yoktu zaten benim var etmek isteyesim varmiş.

Evet bazen insanları saf salak görebilirsiniz hatta kandırıp duygularıyla bile oynayabilirsiniz.
Ben saf salak zannedebileceginiz kadar iyi niyetli de olabilirim amma ufacık bir yanlışta hiç görmediğiniz ve ummadığınız yüzümü göreceğinizden şüpheniz olmasın. Böyle şeyler yaşarken yaptıklarıma ben bile şaşırıyorum çünkü acımasızlık bana göre olmadı hiç kontrolü tamamen ele aldığım insanları yasattiklariyla sinadigim anlar kadar hiç bir şeyden zevk almadım bu hayatta. intikamın ve ders vermenin damakta bıraktığı zevk paha biçilmez:)

Birde bunun hiç elini surmeden insanların gotluk yaptıktan sonra tekrar ayaklarının önüne düşme durumu var harika bir his aminakoyim:)