Bu konuyu başka bir konuda açmıştım ama orada tınlayan olmadı açıkcası. Öncelikle Allah'a şükür Türk'üm. Saçma sapan yorumlarda bulunmayın. Bunları tartışmak için topladım. Belki bazılarınız dinsiz diyecek ama neyse. Maalesef ki her padişah Fatih Sultan Mehmet gibi Yavuz Sultan Selim gibi değildir. Özellikle Kanuni'den sonra padişahlarda büyük sorunlar başlamıştır. Ha bu Kanuni'den sonra iyi padişah yok anldıbına gelmesin. Ama Kanuni'den sonra Din'i umursamayan veya devlet işlerini umursamayan, devlet işlerini bilmeyen, zevkine düşkün padişahlarda vardır. Kimisi idda kimisi gerçek. Şimdi onlarla başlıyoruz. Öncelikle şu kaynaktan başlayayım.

-Padişahlar cinsel ilişkide bulunmak için güzel oğlanları toplatıp hareme alıyorlardı
(Osmanlı tarihi, Alphonse de Lamartine, Cilt 1, S:114)

Yıldırım Bayezid




Günah keçisi: Olivera Despina
Orhan Gazi zamanında (1326-1359) Osmanlılara esir düşen Bizans’ın Selanik Başpiskoposu Gregory Palamas, Osmanlı’da sapkınlığın çok yaygın olduğunu, özellikle Hristiyan esirlere yönelik tacizlerin çok olduğunu yazar hatıratında. ‘Oğlancılığın’, I. Bayezid döneminde başladığını kabul eden kaynaklar ise suçu Bayezid’in karılarından Sırp asıllı Olivera Despina’ya atarlar. Güya bu gavur hatunun kocası için bulduğu Hıristiyan oğlanlarla başlamıştır eşcinselliğin Osmanlı’da kurumsallaşması ve saraydaki ‘iç oğlanları’ örgütlenmesinin nüvesini bu oğlanlar oluşturmuştur…

Palamas’ın da esareti sırasında cinsel tacize maruz kalıp kalmadığını bilmiyoruz ama tarihe düşmanlarına reva gördüğü ölüm şeklinden dolayı Kazıklı Voyvoda olarak geçen Romen boyar’ı (bir soyluluk unvanıdır) Vlad Tepeş Drakula’nun 1442-1448 arasında rehin tutulduğu II. Murad’ın Edirne’deki sarayında yaşadığı tecavüzlerden dolayı böyle acımasız biri olduğuna dair kaynaklar var. (Drakula ile birlikte rehin olan kardeşi Radu ise, kendi isteği ile 1462’ye kadar istanbul’da kalmıştır ki, bunu nasıl yorumlamak gerekir bilmiyorum. Sonuçta Voyvoda TÜrklerden neden nefret edildiğine dair pek açıklama yapılmıyor. )

II.Murad




II. Murad, kendisinin emri üzerine Mercimek Ahmed’in Farsça’dan çevirdiği, 11. Yüzyılda yaşamış Kuhistan Sultanı Kabus'un oğluna nasihat kitabı Kâbusname’deki şu satırları okuduğunda şaşırmış mıydı acaba: "... ve yaz olunca avretlere meylet ve kışın oğlanlara, ta ki bedenen sağlam olasın. Zira ki oğlan teni sıcaktır, yazın iki sıcak bir yere gelirse teni azıtır ve avret teni soğuktur, kışın iki soğuk bir yere gelse teni kurutur vesselam."

II. Selim (Sarı Selim)




II.Selim Osmanlı padişahları denince en çok tartışılan isimlerden birisidir. En çok alkol kullandığına dair bilgilerle beraber en çok ölüm şeklide konuşulmuştur. Söylentilere göre hamamda cariye peşinde koşarken ayağı kayıp düşerek ölmüştür. Ayrıca Osmanlı'da sefere katılmayan ilk padişahtır.




Ayrıca II. Selim, III. Murad ve III. Mehmed dönemlerinin tarihçisi, divan katibi, valisi Gelibolulu Mustafa Ali (ö. 1600), Divân’ında "Zenne rağbet eder mi âkil olan/Tab-ı Ali civâne maildir.” (Aklı başında olan kadına eğilim gösterir mi? Ali'nin yaradılışında delikanlıya yöneliş vardır) demiş, dönemin eşcinselliğe bakışını en güzel özetleyen eserlerden biri olan Mevâidün Nefais fi Kavaidil-Mecalis’i (Görgü ve Toplum Kuralları Üzerinde Ziyafet Sofraları) kaleme almıştı. Bu kitapta eşcinsellik (oğlancılık) toplumun bir gerçeği olarak bir yandan kabulleniliyor ve konuyla ilgili ayrıntılı bilgiler verilirken, bir yandan da kötüleniyordu.

Gelibolulu Mustafa Ali, Mevâid'in çeşitli bölümlerinde Osmanlı eyaletlerinde yaşayan çeşitli ırk ve etnik kökenden toplumların delikanlıları hakkında kısa kısa bilgiler veriyordu. Örneğin “Tüysüzler soyundan namert lokması olanların çoğu Arabistan binleri ve Anadolu Türklerinin veled -i zinalarıdır, onların sürdüğü güzellik ve cazibe süresini hiçbir diyarın tüysüzleri sürmez,” diyordu. Örneğin “Edirne, Bursa ve istanbul'un ince bellileri her yönden kusursuzlukta ve güzellikte onlardan ileridir,” diyordu. Örneğin “Kürt tüysüzleri, anadan doğma evbaş olanların tecrübesine göre sağlıklı, yumuşak ve uysal ve her ne teklif olunsa dinleyip yapmaları çok olur. Hele bellerinden aşağısını kına ile boyatır, dizlerine ininceye kadar boyanarak kendilerini süslerler,” diyordu. “Uzun boylu, salınarak yürüyenleri kullanmak isteyenler Rumeli köçeklerinden şaşmasınlar. Kul cinsinin de Yusuf çehreli Çerkeslerinden ve Hırvat asıllıların nefesleri mis kokanlarından sakın usanıp bezmesinler,” diyordu. “Ama Gürcü, Rus ve Görel cinsi, öteki esnafın gübresi gibidir. Onlara bakarak Macar soyundan olanlar, başka tayfaların tabiata uygun ve makbul olanlarıdır. Gel gelelim, çoğu efendisine, hıyanet eder; düşüp kalkmalarından, davranışlarından her kişi onların çirkin yönlerini görür,” diyordu. “Şaşılacak olan budur ki Mısır evbaşları Habeşlilere düşkündür. Araya soğukluk girer, her biri insanın samurudur, derler. Aslında yatak hizmetinde usta olurlarmış, yani esbap buhurlamayı, yatak ve yastık döşemeyi candan isterlermiş. Erkeğinde, dişisinde adamlık belli imiş: her ne semte görülürse uysal ve güzel davranarak yumuşaklık göstermeleri kolaymış,” diyordu...

2-III.Murad




Söylentilere göre Şehzade ve kız çocukları toplam 130 kadarmış. Öldüğünde yerine geçecek oğlu o kadar çok kardeşini öldürmek zorunda kalmıştı. Daha ana karnındaki çocuklar bile öldürülmüştür. Gerisini siz düşünün. Ayrıca önemlide bir not.
Murat'ın annesi bulabildiği kadar oğluna günde bir bakire kız veriyordu (Reşad Ekrem Koçu, Osmanlı padişahları, S:207-221)

I.Ahmed




Padişah 1. Ahmet beşikteki öz kızını sadrazamla evlendirdi (Osmanlı tarihi, Alphonse de Lamartine, Cilt 2, S:587)

IV.Murad




Her ne kadar Osmanlı kitaplarında IV.Murad'ın gücünden bahsedilse de bir çok tarihci ellerindeki belgelerle onun erkeklerle beraber olduğunu söylüyor. Vezir Ahmet Paşa, padişahın özel hareminde bulunan ve cinsel ilişkide olduğu oğlanına aşık oldu diye öldürüldü ( St. Shaw, 1, S:203)

III.Ahmed




Ve 17. yüzyıldaki içki yasağı, Osmanlı'yı yeni bir alkol çeşidiyle tanıştırdı: Rakı.

Rakı, -görünürde sudan farklı olmadığı için-, içki yasağını delmek maksadıyla Osmanlı'ya giriverdi.

Görüldüğü gibi, bize ait zannettiğimiz rakı maalesef "milli içkimiz" değildi. "Rakı" sözcüğü Türkçe değil Arapça'ydı. Arap ülkelerinde "arak" denilmekteydi.
Rakıyı Osmanlı Sarayı da pek sevdi. III. Ahmed, çoğunlukla geceleri hünkár sofasında, balkonda yumuşak yastıklar içinde yarı yatmış bir halde oturur, sadrazamı, şairleri ve dalkavuklarıyla rakı içerdi.

Sultan Abdulmedic ve Abdulaziz




Ender Helvacıoğlu’nun araştırması ise, Osmanlı’nın saraylarında hüküm süren ilişkileri sergiliyor.

Ender Helvacıoğlu'nun hazırladığı dosya haberde şu ifadeler kullanılıyor:

“Dokuz, on yaşında kızların bikrini izaleden (bekâretini bozmaktan) pek büyük zevk duyan Sultan Abdülmecit… (Ayrıca bu yüzden kızların çoğu ölebiliryormuş. O dönemin Şeyhülislam'ı bunun doğru olmayacağını padişaha bildirmiştir.) Şâb-ı emretlere (genç delikanlı) düşkün olan Sultan Abdülaziz…

Belki bilmediğim duymadığım daha fazla şeyler vardır. Belki bunların hepsi yalandır. Belki hepsi doğrudur. Ama Asla ve asla her padişaha evliyaymış gibi davranmayın. Üstelik belgelerle gelen insanlara bile küfürle itham ediyorsunuz. Yorumlara bile Yalan deyin, iftira deyin, gerçek değil deyin ama ne küfür edin ne saygısızlık edin. Maalesef bu belgelerin yok edildiğini söyleyenler var. Ama şuda bir gerçek Son zamanlarında dinden yüzünü çeviren ve Avrupa'ya benzeyen Osmanlı'da var ortada.