ortaçağdan bugüne reenkarnasyon hikayem

reserved

reserved

Rizorvid

@211 mal

reserved.
edit: @173 sarıların sülo terk

reserved

reserved

severim bu tarz hikayeleri

@211 bu bir hikaye ama şöyle açıklama gereği duydum insan organizmasında serseri gen denilen ve organizmasında bulunduğu insanın tüm yaşamsal şifrelerini bünyesinde barındıran bir gen vardır insan öldükten sonra bu gen havada toprakta rastgele savrularak bazı organizmalara geçebilir Böylesi bir genin istilasına uğradığı için de organizma gen sahibinin tüm yaşamsal şifrelerini kendiliğinden bilebilir imkansızdır demek için hangi alanda uzmanlık yaptın merak ettim

@211 entry nick

@211 Gerizekalı çocuk adam zaten hikaye anlatıyor. Mal bu bebe

reenkarnasyon bilimsel olarak imkansızdır, şimdi gibtir git

..aradan uzun yıllar geçti. Geçmişime dair tek bir anı, tek bir olay aklıma gelmedi. Bilincimi artık ben elime geçirmiştim. Bilincimin beni eline geçirmesine izin vermiyordum. Onun yapmak istediği insan modeline bürünmüştüm. Pgiboloji danışmanlığı üzerine eğitimler veriyor ve insanları doğru amaca doğru bir hayata yöneltmek için, ben de o güzel insanın yolundan gitmiştim...

                                                                            son

... yutkundum. birşey diyemedim. Sadece gözlerimden yaşlar akıyordu. Benim için, beni bu hale getiren güzel bir insan benim için zamanını vermek ile kalmamış hayatını da vermiş dedim boğuk bir ses ile.

Bekir bey Gidelim dedi...

Derin bir sessizlik olmuştu ortamda.Ölüleri bile belki duyabileceğim bir sessizlik ortamı vardı adeta. Konuşmadım bir süre sadece içimden haykırarak ama dışımdan sessizce ağlıyordum. Sonra usulca

"ey güzel insan. Yerin de kalbin gibi daima güzel olsun" diye fısıldadım.

Arabaya geri döndüm ve kendime bir söz verdim. Bir daha asla eskisi gibi olmayacak dedim. Selma ablam(Doktorum) istediği gibi biri olacağım geçmişi sileceğim dedim.

ilerledik, ben etrafıma anlamsızca bakıyordum. Anlamıyordum olanı biteni; ya da anlamak istemiyordum. Biraz yürüdükten sonra doktorun mezarının başına geldik. Ağlamaklı bir ses tonu ile:

"Nasıl oldu, ne zaman?" diye sordum.

Bekir abi cevapladı: Üzülmeyeceksin tamam mı söylediğimde.

Tamam dedim. Ve anlatmaya başladı.

"Seni kontrol için gelirken arabası ile büyük bir trafik kazası geçirmiş. Sana haber vermek istemedik tedavi süresi boyunca. Olumlu geçmesi gerekiyordu senin için bu süreç" dedi.

Önce bir süre konuşmadı. Daha sonra sigarasından derin bir yudum çekerek; "yok artık o" dedi.

Ne? nasıl yani? Yok artık derken? Nereye gitti ki? Ne oldu ki? Bir haber de mi vermedi? diye üst üste sorular sorduğumda gel seni bir yere zütüreceğim dedi. Kalktık arabaya doğru ilerledik ve dediği yere gitmeye başladık. Yolda hiç konuşmadı benimle. Ben ne kadar soru sorsam da bana kısa cevaplar vererek geçiştirdi hep. Daha sonra bir yere geldik ve önünde durduk. Gördüğüm yere inanamadım. Biz buraya niye geldik diye sordum. Hiç birşey konuşmadan sadece kendisini takip etmemi istedi.

@204 Daha hızlı yazmaya çalışırım kardeşim.

Bekir bey beni almaya geldi, ben doktorlara ve bana o süre boyunca yardım eden herkese teşekkürlerimi iletip hepsinden helallik isteyerek çıktım oradan. Bekir bey kapıya gelmişti. Hoşgeldin abi dedim gülümseyen bir ifade ile. O da bu durumuma sevinmiş olacak hoşbuldum diyerek sarıldı bana. Hadi eskisi gibi güzel bir kahve içmeye gidelim mekanımıza olmaz mı dedi. Valla çok özlemişim abi dedim. Gittik oturduk. Kahvelerimizi beklemeye başlarken bana bir sigara uzattı. Sigarayı yaktı ve konuşmadı bir süre.

Sessizliği ben bozdum. Abi dedim. Doktorum nerede dedim? Son 1 1.5 aydır uğramıyor dedim. Ne oldu nereye gitti dedim.

haydı be kardesım hızlı yazamazmısın :(

Kliniğe aslında alışmaya da başladım. Güzel geçiyordu aslında. Eskisi gibi sinirli stresli geçmiyordu.

... ve tam 1 yıl sonrasına geldi. O ilk gün 23 yaşıma bastığım ilk günün sonrasına. Evet bugün 24 yaşındaydım. Uyandığımda 24 yaşında biri olarak uyandım ve bir yıl önceki o yaşadığım acı ile uyanmadım. Güzel bir uyku ile uyandım. Son 2 aydır artık hiç bir sorun ile karşılaşmamıştım. Geceleri rahat uyuyor gündüzleri ise mutlu bir şekilde uyanıyor günümü de güzel bir şekilde oradakilerle sohbet ederek geçiriyordum. Ancak son 1 aydır doktorum bana uğramıyordu. Bekir bey geliyordu ona sorduğumda da bilmiyorum diyordu. Doğum günümde klinikten çıkmaya karar vermiştim. Diğer doktorlar da test sonuçlarına bakarak onay vermişti. Ben içeride eşyalarımı topluyordum. Bekir beyi arayıp o gün çıkacağımı söyledim. Mümkünse beni alabilir misin diye de ekledim.

Lan balzac açıktı önümde. Herifin hikaye daha fazla sardı, kitabı kapattım.