Sonrasında ben sporu bıraktım. Artık başlamamak üzere hata mı yaptım bilmiyorum ama hala pişman değilim. Çünkü o takımla yapamazdım. Yıllardır her gün yüzyüze baktigim kişiler benim hatamı açığımı bulmaya çalışıyorlardı. Sınıfta da çoğu erkek benim birseymi bekliyordu. Hep dalga geçiyorlardı. Bu sınıfta hepten bitmiştim sindirilmiştim. Kavgadan korkar oldum amk. düşünün ya okulun ortasında bir tokat yedim herkesin içinde o kadar içime oturdu ki o tokat o kızların bana acıyarak bakışları yok mu mahvetti beni. Şu an bile gözlerim doldu yazarken. Sınıfta yanlış bir hareketimde sürekli dalga geçiliyordu. Matematik dersinde hoca soru soruyordu yanlış söylediğim anda tüm sınıf gülüyordu. Artık parmak kaldırmıyordum hicbir derste sadece kafamı koyup uyuyordum. Cevap veremezdim çünkü onların gülmesini istemiyordum artık. O zamanlar intiharı bile düşündüm ama yapamadım. 8. sınıfta beni dershaneye yollamışlardı gitmiyecem dediğim halde babam yolladı. Ailemle aramın açıldığı dönemler. Dershaneye gidip uyuyordum okulda uyuyordum. Odamda kitabı önüme açıp koyup kafayı uyuyordum çünkü uyurken kimse benimle dalga geçemezdi, uykumda yalnız değildim. Mahallede de deli muamelesi yaptılar sonra yaşıtlarımla görüsmeyi kesmiştim, boşluğa düşmüştüm sanki sonra benden 2 yaş küçük çocukla takılmaya başlamıştık sonra ona vuramazdım çünkü benden küçüktü tartıştık birdaha hiç görüşememek üzere küstük 1 ayda ju kadar yakınlaşıp bu kadar cabuk bitmisti arkadaşlığımız. Sonra mahalledeki abilerle takılmaya başlamıştım. Onlardan sürekli tokat tekme yiyordum. Benden 6-7 yaş büyüklerdi onlar gibi olgun davranmamı bekliyorlardı ama onlara göre çocuktum ben daha. Sonra onlarla da iletişimi kestim. Dershane de deneme kampları olur hergun deneme yaparlar. Orda bir kıvırcık kız görmüştüm benden kısaydı ben o zamanlar yaşıtlarıma göre kısaydım ergenlik benim için piyasa da gözükmüyordu daha. Saf temiz duygularla kıza aşık olmuştum ona. Birgün cesaretimi toplayıp peşinden gittim aynı mahallede oturuyormuşuz ama ben kendi mahallemde okumadığım için tanımıyordum kimseyi. Pesinden gittik otobüste yanına geçip açılacaktım kıza ama kız durağa yönelmedi, yürümeye başladı mahalleye kadar. Dershaneyle mahalle arasıda baya uzun mesafe. Araya 70-80 metre mesafe koyup peşinden gitmeye başladım. Nolucagi belli olmazdı başına birşey gelmesinden korktum yanına gidip açılsam ordan uzaklaşmak gerekirdi ve onu koruyamazdım. Mahalleye kadar gittim peşinden sonra bizim orda bir park var bayırı tırmanman lazım oraya gitmen için çocukların zütüne zor geldiği için girmiyorlardı o parka. Kız o parka doğru yürüyordu parka girdi ve bankta oturan çocuğun yanına gitti bizden en az 2-3 yaş büyüktü çocuk. Dudaktan öptü bunu o anda ağlamaya başladım uzaktan sessiz sessiz. Uzaktaki bir parka doğru yola çıktım bakkaldan sigara aldım sorarlarsa da babama alıyorum diyordum. Hemen yaktım sigarayı parkta. O parkta uzaktı ve yol üstündeydi orda herhangi bir insanın işi olmazdı bu yüzden bu parkta sakindi.

Lisede hiç kavga etmemiştim bir kez edecektim tatlıya bağladılar olayı. Haklıydım bu lisede kendime gelmiş gibiydim. Derslerde hep parmak kaldırıyordum, ilkokuldaki gibi değildim. Burdaki arkadaşlara ayak uyduruyordum kaçıyorduk takılıyorduk. Kavgadan korkmamaya başlamıştım. Okuduğunuz üzere hiç sevgilim olmadı lan. Dershanede bir kız vardı irice o yazılmıştı bana ben yüz vermedim, mahallede kezbanın biri yazıldı yine yüz vermedim, sonra feym diye tabir ettikleri baya famous bir kızla mesajlaşmıştım samimi duygularımla o da sınıftaki arkadaşlarıyla okuyup dalga geçiyorlarmış benimle bu olay benim kulağıma kadar gelmişti o ilkokul ortaokul beni bitirmişti. Ulan acaba 1. Sınıfta sebepsizce tekme attığım çocuğun ahı mı var lan üzerimde. Herneyse hiç sevgilim olmadı lisede kızlar tanıştı hep benimle ama o kadar panik yapıyordum ki kasıyordum sürekli, onlarla da muhabbeti ilerletemedim. Lise 4 de dershaneye yolladı babam teallahım mezuna kalıcam dedim gitti dershaneye yazdırdı beni. Ulan akıllanmıyor bu adam. Sal işte herkes okuyacak diye kural mı var. Dershane de tanıştığım 1 çocukla can ciğer oldum hala daha yakın dostuz. Herneyse yine bir gib olmadı benden. Ygs barajını geçtim lys de yarrağa bindim. Sonuçlar açıklandı babamı çağırdım pc nin başına baktı ekrana hiçbirşey demeden çıktı odadan. Mezuna kalacağımı ona en başında söylemiştim ama anlamadı beni. Sonra 2 yıllık yazdırdı bana baskıyla. 2 yıllığı bitirdim işe girdim. Kendi kazandığım parayla dershaneye yazıldım dgs için, şekil falan yaptım kendi isteğimle çalışınca oluyor amk. Kazandım mühendisliği. Şimdi mezun olmaya çalışıyorum. Bu aralar rahatsızlandım pgibolojik olarak. Hep üzgünüm amk. Ulan ölsem cenazeme gelecek kaç arkadaşım var diye soruyorum bazen. Okul çıkışı bebeleri görüyorum kızlarla dolaşıyorlar. Bebe dediğim üni öğrencisi. Ulan diyorum içimden benim neyim ekgib bunlardan. Sonra düşünüyorum benim çocukluğum ekgib. O süzmeler ilkokuldaki karşıma çıkmadılar hala. Çok büyük kin tuttum, tanımazlar büyük ihtimalle beni sağlam bi sopa çekicem onlara. Ya da bırakayım karma diye birşey var bu dünya da. Ne ekersen onu biçersin. Kendi belâlarını benden değil kendilerinden bulurlar zaten. Zaten onları da düşünecek halim kalmadı. Bu aralar geçmişi çok düşünüyorum , dinlediğim şarkılardan dolayı galiba. Hâlâ sevgilim olmadı geçenlerde yine birisi yazıldı tanışmadım bile bu işleri daha başlamadan bıraktım. Kovalamadım kovalamıyorum. Neyse kendimi iyi hissettim buraya yazarak. Rahatça uyuyacağım artık. Anlatsam faydası yok, anlatmasam içim razı değil.