ortaçağdan bugüne reenkarnasyon hikayem

devam panpa

ee amina koym bende niye böyle bi durum yok. reenkarnasyon sana varda bana yokmi

devam blader çok fena sardı 1 saattir hepsini okuyorum
edit: hızlı biraz be :/

Klinikte günleri geçirmeye başlamıştım. Kimse ile konuşmuyor sadece kendi yalnızlığım ile günümü geçiriyordum. Bazen geceleri acı ile uyandığımda hasta bakıcılarının hemşirelerin sakinleştiricileri ile tekrar uyuyordum. Zaman böylece bayağı ilerlemişti. Yaklaşık 8 ay boyunca klinikte kaldım. Artık gece uyanmalarım pek sık değildi eskisi gibi. Doktorum arada sırada gelip beni tedavi ediyor hipnotize ediyor bana geçmişimi hipnoz ile sildirmeye çalışıyordu. Sanırım bu konuda da başarılı oluyorduk. Çünkü sonuç vermeye başlamıştı.

Bu durum beni de biraz korku içerisine sürüklemişti çünkü ben acaba bu durumda hep böyle mi yaşayacaktım. Acı içinde...

Doktora bunları sorduğumda şu an en güzel durumun bir klinik olacağını söyledi benim için. ilk başlarda kabullenmesem de sonra onaylamıştım. Çünkü acıları düşündükçe bana verilecek sakinleştiricilerin iyi geleceğini düşündüm.

Ertesi gün kliniğe gittim. Etraftakileri görünce içimi gerçekten garip bir hüzün kaplıyordu. Ben de mi onlar gibi deliydim? Ben de mi kafayı yemiştim diye düşünmekten alamamıştım kendimi.

Bekir bey şaşırmış gibi görünüyordu bu duruma. Biraz telaşlı gibi göründü. Çünkü beni koruyup kollayan bir insandı. Ailemi küçükken bir trafik kazasında kaybettiğim için aile dostu olarak tek bir yakınım o idi. Bundan dolayı üzülmüş gibiydi biraz. Biraz da korkmuş gibiydi. 1 2 gün benim üzerime doktorlar hep bir araştırma yaptılar ve sonuç ortaya çıkmıştı.

-Evet ben geçmişten bir sonraki yaşama atlamıştım.

Uyandığımda saat 3 4 civarı gibiymiş. Doktorlar öyle söyledi. Birkaç pgibolog ile birlikte aile dostumuz bekir bey de vardı. Pgibolog olanları dün bütün gece araştırdığını birkaç doktor arkadaşı ile daha konuştuğunu söyledi. Benim durumumu Kanada'dan bir arkadaşı ile daha görüştüğünü söyledi. Kanada'da da böyle bir olay olduğunu öğrenmiş. Üzerinde bayağı tartışılmış ve bu olayın bir geri yaşamdan bir sonraki yaşama atlayış olayı olduğunu söylemişler. Doktor arkadaşına sesin tamdıbını da dinletince olan acıların ve kafamdaki seslerin geçmişte yaşadığım o darbelerden o olaylardan dolayı bilinçaltıma işlediğini ve bilincimin aniden devreye geçip onları bana hatırlatma çabasından dolayı meydana geldiğini söylediler.

odaya hemşireler çok geçmeden geldi ve beni sakinleştirecek iğne vurduklarını hatırlıyordum. Sonrasını hatırlamıyorum. Belki bir boşluktaydım gibi.

Eğer ki yine aynı sorun ile karşılaşırsam doktor ve hemşireler bana bu gün yardım edecekler ve belki de beni sakinleştiriciler ile uyku iğneleri ile uyutacaklarını söyledi. Pekala dedim. Saate baktım saat sabaha karşı 03:06'yı gösteriyordu. Kafam öyle allak bullak olmuştu ki buraya saat kaçta geldiğimi bile hatırlamıyordum o sırada. Sadece bilinçaltımda rastladığım o olayın etkisindeydim hâlâ. Poliklinikte bana tahsis edilen odaya geçtim ve uyumak istedim biraz. Uzandım ve uyumak için gözlerimi kapattım. Biraz uyumuşum sonra birden bir kabus ile, başımın dayanılmaz bir acısı ile ve vücudumun ağrıları ile bağırarak uyandım.

@189 panpa kavmin adını araştıracağım daha sonra. Ben de merak ettim.

Neymiş benim sorunum diye sordum. Neden dolayı benim tüm hayatım alt üst oldu? geceleri zihnimi sarsan zihnimi meşgul eden sesler ile bedenimi acı ile saran durumlar ile karşılaşıyorum dedim. Sana bu durumu anlatacağım dedi ve bu gün gözlem altında kalmam gerektiğini söyledi.

Olgun olan ve beni hipnotize eden kadın bana sert bir tokat atıp kendime gelmemi sağladı. Kendime geldiğimde neler oluyor? Ne oldu? diye sordum. Bana tüm olanları ses kaydına aldığını herşeyi anlattığını söyledi ve sorununun nedenini aslında anladık dedi.

Panpa senin kavmi buldum Macaristanı oluşturan 4 kavimden ugor kavmindensin nasıl buldun dersen açıklarım hikaye çok sardı devam et adamsın

Karşımda pgibologlar vardı. Gözlerimi açmıştım ancak zihnimde uğultular değişik değişik sesler beni meşgul ediyordu. Tam olarak bir tepki veremiyordum. Çünkü bilinç altımda yatan bu olay beni gerçekte de çok etkilemiş ve beni çok sarsmıştı.

Hakan bey uyanın artık diye bir ses duydum ve kendime geldim.

@184 Hayır panpa tuzağa düşürülmüştük. daha öncekini dersen o zaman ben kralın ordusundaydım. Ancak ailemin bulunduğu yere ziyarete gitmiştim. Bu sırada da köy baskın yemiş ve bazıları esir alınmış bazıları öldürülmüştü.

Gelen birkaç askeri öldürebilmiştim ancak bunlar da beni tamamen güçsüzleştirmişti. Sonra bir ara komutan ile göz göze geldim ve onun da sırtına birden fazla ok saplanmış o da yere düşmüştü. Bir ara sırtımda bi anda bir sızı hissettim Ve ok saplandığını anladım. Bu tamamen beni bitirmiş gibiydi. sadece kılıcımı sallayabiliyordum başka tepki veremiyordum. Yanıma gelen askerlerden biri kılıcı tam karnıma sapladı. Bunu hissetmiştim. Sadece gözlerinin içine baktım. Kolum, omzum, göğsüm, bacaklarım, sırtım ve karnım... hepsi yaralı bölgelerimdi. Yavaş yavaş yere düştüm yüzüstü. Yere düştüğümde etrafımdaki sesleri henüz duyabiliyordum. çığlıklar korku dolu bakışlar. Sonra bir kılıcın daha sırtıma saplandığını hissettim ve sonrasında artık herşey kararmıştı.

Her olduğun savaş kaybediliyo mk cünub musun

Bir çok askerimiz de öldürülmüştü kurulan tuzaktan ve pusudan dolayı. Artık az sayıdaydık. Önümüzden arkamızdan sağımızdan solumuzdan her yerden geliyorlardı. Okçuların okları yanımıza sağımıza solumuza düşüyordu. Çığlıkları duyuyordum. Ağlama seslerini duyuyordum. Yanan evleri barakaları kulübeleri görüyordum. Sanki zaman yavaşlamış da yavaş yavaş gözümün önünden geçiyor gibiydi. Askerimiz iyice azalmıştı. Belki de yüz kişi kalmıştık bilmiyordum. Onlarca askerin bana doğru koştuğunu gördüm. Alt edemeyecektim biliyordum. Ancak yine onurlu bir şekilde gerçek asker gibi ölecektim. Onlar yaklaştıkça ben kılıcımı savuruyordum. Artık gücüm de tükenmişti. Miğferimi kafamdan çıkarıp attım ve öyle devam edecektim.

Köye vardığımızda kötü bir tablo ile karşılaşmıştık. Hem önümüzde hem arkamızda düşmanlarımız vardı ve insanlarımız çocuklarımız katledilmiş, köylerimiz yakılmıştı. Aklımda elissa vardı. Ne olmuştu acaba ona diye düşünmekten alamıyordum. Onun evine doğru koşarken gözlerimden yaşlar süzülmüştü gördüğüm manzara karşısında. Elissa ve manevi annesi, yani komutanın karısı da öldürülmüştü. Dizlerimin bağı çözülmüş gibiydi bir anda. Yere düşecek gibi oldum ama sinirim ve stresim dışında öfkem kinim buna engel oldu. Kendimi toparlayıp deli divane gibi aralarında savaşmak hepsini öldürmek istedim.