1. 1.
    +3 -1
    işte benim hayatımı özetleyen cümledir.
    ···
  2. 2.
    +2 -1
    23 yıllık bir kaybedişin öyküsü:
    başarısız ilişkiler,
    düzensiz hayat
    kötü ve gereksiz alışkanlıklar..
    ···
  3. 3.
    0
    sorunun temelinde bir adanış var. yani yok.
    hayatım bir bukowski öyküsü kadar anlamlı ancak.
    ···
  4. 4.
    +2 -1
    yaptığın işe inanıyorsan her zaman başarılı olursun ve yaşamak bunun en basit örneğidir. niye başarısız hissettiğinizi sanıyordunuz? şimdi bu cümleden çıkarılan anlam herkesin hayatına ışık tutacak.
    ···
  5. 5.
    +2 -1
    gözlerin ötesindeki yıkılış.
    asıl çekilmez olan. ölümün bu denli yakın olduğunu bildiğin halde seni bulamayacak olması. yani gelmeyecek o an... istiyorsun ya...
    ···
  6. 6.
    0
    sıradan delilik öyküleri değil bunlar.
    yahut saçma sapan bir kaç dize.
    bir var oluşun olmamacasına kayboluşu.
    bir bohemist sığıntı da değil bu.
    bu marques sade'nin çığlığı...
    ···
  7. 7.
    0
    korkuyorsa bir insan, vardır.
    acı çekiyorsa yaşıyordur da.
    ve fakat yalnızsa ancak bir huur çocuğudur.
    hem de annesi bile belli olmayan bir huur çocuğu...
    ···
  8. 8.
    0
    yazmaktan utandığım günleri yaşıyorum.
    keza yazmak hiç bir rengi değiştirmiyor
    gri boz bulanık iklimler.
    ···
  9. 9.
    0
    anhedonist bir ruh, orgazm önceki gerilimden ne anlar.
    her yüzde kendini aramak neden tek çare ki.
    aynalar demiş biri.
    evet aynalar. insanın ruhunu ele vermesinden korktuğu tek yanılsamaya sunuyor keza
    ···
  10. 10.
    0
    ruhum ilkergen. bedenime inat.
    doğmayacak milyarlarca çocuğumla birlikte peçetelere silinmiş geleceğim.
    ···
  11. 11.
    0
    bu günü dahi anlamıyorken neden merak eder insan geleceğini.
    ···
  12. 12.
    0
    gülünesi aşklar, gülünesi başlıklar. gülünesi ruhlar.
    gülünesi...
    ···
  13. 13.
    -1
    gece. ankara. issız bir evde tek başıma ayaza göğsümü vermiş bir elimde sigara, diğerinde çay. gözlerim kedinin devinimlerine kilitlenmiş. birazdan yazacaklarımı kuruyor zihnimin en sarhoş yeri. kederlenmiş miyim yoksa gerçekten ıssız mıyım bilmiyorum. kafamın içi boş. evet boş. düşünecek bir şeyimin olmadığını biliyorum çünkü. i̇şte bundandır ki korkuyorum. korkuyu iliklerinde bir başına karşılamaktır zor olan
    ···
  14. 14.
    0
    geceler günler boyu kendi ıssızlığında boğulan bir bedenin kelimelerinin rengi de değişiyor. bencil ruhların kaçışı gibi değil yalnız. bitik, kendi yalanlarına, gerçekmiş gibi inananlar biri bir süre sonra o yalanları yaşamaya başlar. acaba diyorum benden arta ne kaldı? hisseli acılar kumpanyasından payıma ne düştü de gecelerin içinde bir başımayım.
    ···
  15. 15.
    0
    uzun koridorlar. boş çehreler.. kafamın içindeki cinnete inat gülümseyen bakışlar.
    korkusunu hissedemediğin bir bedenin içinde sadece titremek. bilincini yitirdiğini hissederken neden ve niçin sorularına cevap vermeden nefesini içine tıkmak.
    ···
  16. 16.
    0
    pekala. sarhoşum galiba...
    ···
  17. 17.
    0
    sarhoşluğuma inat.
    sarhoş çal piyanoyu, vurmalı çalgı gibi, parmaklar biraz kanamaya başlayana dek... bukowski neredesin... bin at yarışı oynıyordur yine..
    ···
  18. 18.
    0
    susmak istiyorum ve fakat parmaklarım izin vermiyor.

    sarhoş kusmuğunun renginde gecelerde yaşamanın da bir bedeli olmalı.
    ···
  19. 19.
    0
    kendimi sadece geceleri yaşar bulmaya ne zaman başladım bilmiyorum. fakat gündüzleri düşünmeyi bırakalı epey oldu. gündüzler adeta geçirilmesi gereken gereksiz zamanlar. gecelere bir hazırlık. gündüzleri onların teamüllerine uyuyorum ki farkedilmeyeyim. fakat geceleri düşünmeye başlıyorum. çoğu kez de başladım düşünceyi bitiremiyorum.
    ···
  20. 20.
    0
    marquis de sade; acıda zevki, freud ise zevkde gerçekliği bulmuştur... bu nokta bir eşiktir. insan oğlu için bir dönüm noktasıdır. ben de acıda gerçeği buldum.
    ···