orospu çocuğu yalnızlık

Bak kardeşim Yalnızlık kutsaldır
Hani hep yererler ya
Yalnızım ben diye
Hani şu Doldur be meyhaneci diyenler
Oysaki nerden bilirler ki
Yalnızlık kutsaldır.

Evet yalnızlık kutsaldır
Aslında sevmek yalnızlığı
Şarkılarda anmak
Sevmeseydik bir şeyi
Neden bu kadar dile getirirdik ?

Yalnızlık doğaldır.
Akan bir nehir gibi
Ya da o nehirde su içen bir ceylan misali
Yılın ilk cemresi gibi...

Yalnızlık cesurdur
Tek başına kavgaya giren bir çocuk gibi
Bir köpeğe kafa tutan kedi misali
ilk adımını atmaya çalışan bebek kadar...

Yalnızlık arkadaştır.
Düştüğünde elinden tutan
Belki de duran yanı başında
Asker arkadaşındır belki de...
Ölümünü gözlerinle gördüğün.

Yalnızlık yalnızdır ama herşeyden çok
Sevsende sevmesende O'dur.
Ve O vazgeçilmezindir.
Herkesin bazen sahip olmaya çalıştığı.

işte benim hayatımı özetleyen cümledir.

gözlerin ötesindeki yıkılış.
asıl çekilmez olan. ölümün bu denli yakın olduğunu bildiğin halde seni bulamayacak olması. yani gelmeyecek o an... istiyorsun ya...

yaptığın işe inanıyorsan her zaman başarılı olursun ve yaşamak bunun en basit örneğidir. niye başarısız hissettiğinizi sanıyordunuz? şimdi bu cümleden çıkarılan anlam herkesin hayatına ışık tutacak.

23 yıllık bir kaybedişin öyküsü:
başarısız ilişkiler,
düzensiz hayat
kötü ve gereksiz alışkanlıklar..

gibtiğimin şehrinde her yerden bir süs bir heykel biter bu çöp ev ancak huurdan olma bir yalnızlığın eğlencesi olabilir

uzun koridorlar. boş çehreler.. kafamın içindeki cinnete inat gülümseyen bakışlar.
korkusunu hissedemediğin bir bedenin içinde sadece titremek. bilincini yitirdiğini hissederken neden ve niçin sorularına cevap vermeden nefesini içine tıkmak.

pekala. sarhoşum galiba...

@4 nick + konu uyumu

sarhoşluğuma inat.
sarhoş çal piyanoyu, vurmalı çalgı gibi, parmaklar biraz kanamaya başlayana dek... bukowski neredesin... bin at yarışı oynıyordur yine..

susmak istiyorum ve fakat parmaklarım izin vermiyor.

sarhoş kusmuğunun renginde gecelerde yaşamanın da bir bedeli olmalı.

kendimi sadece geceleri yaşar bulmaya ne zaman başladım bilmiyorum. fakat gündüzleri düşünmeyi bırakalı epey oldu. gündüzler adeta geçirilmesi gereken gereksiz zamanlar. gecelere bir hazırlık. gündüzleri onların teamüllerine uyuyorum ki farkedilmeyeyim. fakat geceleri düşünmeye başlıyorum. çoğu kez de başladım düşünceyi bitiremiyorum.

marquis de sade; acıda zevki, freud ise zevkde gerçekliği bulmuştur... bu nokta bir eşiktir. insan oğlu için bir dönüm noktasıdır. ben de acıda gerçeği buldum.

yaşım bir hayli ilerledi. düşündüğüm şeyler çok mu basit. belki de... oturtamadığım şey değer yargılarım değil, acizliğim. yani ya herkes aciz fakat güçlü görünmeye çabalıyor yahut işlerin sandığımdan basit bir çözümü var.

binler şuku vermişiniz şiirime eyvallah.

ya giberim şu bukowskiyi yüceltip durmayın amk. vallahi bak sinirleniyorum. onu gibtim bunu gibemedim şunu yakaldım, bunu akşam gibecem diye devam ediyor her şey. şiirlerini okumadım. ama o kadınlar kitabı yok mu. sonunu zor getirdim amk.

beyler eksilenecek ne yazmışım ki lan..

o gece biraz coşmuşum o kadar.
şimdi okuyorum bazıları da hiç fena olmamış hani.

geceler günler boyu kendi ıssızlığında boğulan bir bedenin kelimelerinin rengi de değişiyor. bencil ruhların kaçışı gibi değil yalnız. bitik, kendi yalanlarına, gerçekmiş gibi inananlar biri bir süre sonra o yalanları yaşamaya başlar. acaba diyorum benden arta ne kaldı? hisseli acılar kumpanyasından payıma ne düştü de gecelerin içinde bir başımayım.

korkuyorsa bir insan, vardır.
acı çekiyorsa yaşıyordur da.
ve fakat yalnızsa ancak bir huur çocuğudur.
hem de annesi bile belli olmayan bir huur çocuğu...