Gözlerimi açtığımda Ejderha diyarına gelmiştim. Şanslıyım. Bu yetenek de olmasa kafamı kaldıracak vaktim olmayacak. Tam da tahmin ettiğim gibi arkamda duruyordu. Ha bu arada ejderhalar aralarında kapıştılar. Kazanan Alfa oldu. Boşa Alfa ismini vermedim ben ona. içten içe Beta’yı tutuyordum ama neyse. Ne bileyim ilk annelik üçgüdüsünü o hissetti, sesi kız çocuğu gibi çıkan oydu vs. Ama Alfa’nın da sesi artık kadın gibi çıkıyordu. Nerede eski Alfa’nın sesi nerede şimdiki Alfa’nın sesi.

Alfa-“Hoş geldin Bir Bine. Uzun zamandır uğramıyordun.”

b-“Kusura bakma. Dünyada işlerim epey fazla oluyor. Bir de Rian Diyarı’na gidebilmek için enerjimi saklıyorum.” Oraya Rian Diyarı ismini ben verdim. Sadece türlerinin Rian olduğunu biliyorum o kadar.

Alfa-“Kardeşlerimi de çağırayım mı? Onlar da benim gibi uzun zamandır seni görmediler. Özlemişlerdir.”

b-“Ama önce uyumam lazım. Çok yorgunum.”Alfa’nın ses tonu biraz alaycılaştı.

Alfa-“Yani kardeşimiz bize anlattığı işinden kaçıp uyumak için buraya geldi. Doğru mu anladım?” Lan senin de anne ejderhadan farkın kalmamış. Ya ben çok belli ediyorum ya da bu ejderhalar uzaktan da zihin okuyabiliyor.

b-“Tabi ki o yüzden gelmedim. Ben de sizi özledim.” Bu yalan değil. Ama buraya gelmememin bir sebebi var. Rian’a ulaşmamın yolunu bulmakla daha çok meşgulüm. Ve hissediyorum. Buradayken Rian’a gidemem. Şöyle bir şey. Dünya her noktaya ulaşmam için merkez gibi. En azından öyle hissediyorum. Ne kadar doğru bilmiyorum ama.

Alfa-“Aklını okumam için zihninden bilgi almama ihtiyacım yok. Ne de olsa kardeşimsin. Derdin olduğunda hemen anlarım.”

b-“Bu arada. Yumurtadan çıktılar mı peki yavrular?”

Alfa-“Daha yumurtlayalı fazla olmadı. Nasıl hemen çıkmalarını bekliyorsun ki? Bak buradalar.” Gövdesini hafiften kaldırdı. Yumurtalar gerçekten de oradaydı. 4 taneydi. Daha sonra tekrar üstüne yatmaya devam etti.

b-“Peki merak ettim. isimlerini ne koymayı düşünüyorsun?”

Alfa-“Bizimkini senin seçtiğin gibi yavrularımınkini de sen seçersin. Zaten sadece sen sesleneceksin onlara.” Lan yine mi ben seçeceğim ismi? Tamam. Biraz gurur duyuyorum ama sizin isminiz bile inci sözlükten aklıma geldi. Ciddi bir mesele isim düşünmek.

b-“Yumurtadan çıktıklarında isimlerini veririm.” Yere doğru uzanacakken kanadını açtı ve:

Alfa-“Sadece uyumak için bile gelmiş olsan sonuç olarak geldin. Hem dışarıda uyumana müsaade edemem. içeri gir.” dedi. Resmen kurtardı beni. Normalde yüzüm yoktu istemeye kanadının altında uyumak için. Hele ki geliş nedenimi söylediği zaman. Kanadın altında vermiş olduğu sıcaklık hissi ile uyuyakaldım.

Uyandığımda ilk baş nerede olduğumu sorguladım. Siyah bir tavan mı? Kömürlükte miyim? En son Ejderha Diyarı’nda değil miydim? Ne ara geri buraya geldim? Kapıyı açtım. Dışarı çıktığımda kendimi Rian’da buldum. Burada ne işim var? Başardım mı yoksa?

“Gel. Sana son anımda anılarımı vermem lazım. Her şeyi bilen sen ol. Belki boş yere ölmemiş olurum.” Hayır. Yine o an. Yine olmaz. istemiyorum. Kurtarmam lazım. Ama olmuyor. Olmuyor. OLMUYOOORR!! Kellesi önüme düşerken üzerime kanı fışkırıyordu.

Yerimden fırladım. Neredeyim ben? Hatırlıyorum. Alfa’nın kanadının altındayım. Alfa kanadını kaldırdı ve

Alfa-“Daha uyuyalı fazla olmadı. Biraz daha uyumaya çalış.” Ne kadar uyudum ki? Saatimde yok ki bileyim. Güneşe baktım. Daha kımıldamamış. 10 dakika falan anca uyudum herhalde.

b-“Ben iyiyim. Dünyaya geri dönmem lazım.” Çok yorgunum ama yapacak bir şey yok. Normalde de vicdanım uyumama izin vermiyor.

Alfa-“Beta ve Gama birazdan gelecekler. Onları görmeden gitme.” Haklı. Ama keşke çağırmasaydı. Ben buradayken Rian’da her saniye daha fazla ejderha avlanıyor olabilir. Hem üzerimde böyle bir sorumluluk varken… Bekledim ve sonunda geldiler.

Beta-“Bir Bine. Seni gördüğüme sevindim. Uzun zamandır gelmeni bekledik.”

Gama-“Bak. Hem sana meyve de getirdik. En sevdiğinden.” Kırmızı benekli mavi meyveden getirmişler. Unutmamalarına sevindim.

b-“Teşekkür ederim. Ama meyveleri yiyecek vaktim olmayabilir. Geri dönmem lazım.”

Beta-“Uzun zamandır görmüyorduk seni. Biraz daha kalsan olmaz mı?”

b-“Ben de çok istiyorum kalmak ama yapamam. Hala Rian’a nasıl gideceğimi bulamadım. Ben burada eğlenirken orada ejderhaların yaşama amaçlarını yerine getiremeden ölmelerine izin veremem.”

Gama-“Peki Rian’a ulaşacaksın da ne olacak? Nasıl kurtarmayı düşünüyorsun onları? Biraz da kendini düşünmen lazım. En son ne zaman yansımana baktın? Gözlerinin altında mor halkalar oluşmuş, tenin beyaz rengine yaklaşmış. insanların deyimiyle yaşayan hayalet gibisin.”

b-“Yapamıyorum. Uyuyamıyorum ki. Ne zaman uyumaya çalışsam aynı kabus. Bana anılarını aktarırken görüyorum. Hepsini aktaramadan ölüyor.”

Beta-“ilk önce şu meyveleri ye. Belki açsındır o yüzden düzgün düşünemiyorsundur.”

b-“Hiç aç hissetmiyorum kendimi.”

Alfa-“Annemiz seni bu halde görse çok üzülürdü. Onun bir amacı da senin mutlu olmandı. En azından annemizin hatrına şu meyvelerden ye.” Anne ejderhanın toprak olduğu tarafa baktım. Çiçekler filizlenmeye, yabani otlar çıkmaya başlamıştı.

b-“Haklısınız. Belki yemek yeyip dinlenirsem düzgün düşünebilirim.” Meyvelerin yanına doğru yürüdüm ve birkaç tane aldım. Yemeye başladım. Gerçekten de uzun süredir gelmiyordum. Tadını bile unutmuşum. Güzeldi. Gerçekten de günlerdir sadece 2 dilim ekmek yiyorum, arada kaypağın zoruyla peynir falan da yiyorum. Günlerdir iyice yaşayan ölüye dönmüştüm.

Sonunda gün bitti. Dükkan temizliğine başladık.

Huriye-“Ay. Çok yoruldum ya.”

Gamze-“Ee sende derslerine çalışsaydın. Normalde Süleyman abi bana gelip bütün işi buna yaptır dedi ama seni bilerek zorlamıyorum bile.”

Huriye-“Bu zorlamıyo halin mi?”

Gamze-“istersen Süleyman abinin söylediğini yapayım?”

Huriye-“Yok yok. Gerek yok teşekkürler.”

b-“Benim işim bitti. isterseniz yardım edeyim size?”

Huriye-“Yaa sen bu enerjiyi nereden buluyorsun Allah aşkına? Bize de söyle de biz de bu dertten kurtulalım. Eve gidince ilk işim kendimi yatağa atıp 2 tatil günüm boyunca uyumak olacak. Sonra yine işe.” Ben de 2 gün boyunca uyudum…

Gamze-“Ha aklıma gelmişken Bir Bine. Süleyman abi bu parayı sana vermemi söyledi. Bugün otelde kalacakmışsın.”

b-“Niye ya? Ne güzel evde kalmak varken niye otel?”

Gamze-“işleri varmış evde.” Kesin karı atacak. Şerefsiz kaypak. iyicene azdı kudurdu. Kumarhaneden çıktım. 2000 tl para bırakmış. Her zamanki gibi otelde kalıp saçma sapan paramı harcamayacağım. Ama şöyle bir şey var ki her defasında Ejderha Diyarı’na da gidemem. Rian Diyarı’na odaklanmam lazım. Ve odaklanmam için de güvenli bir yer bulmalıyım. Yürürken birinin beni takip ettiğini hissettim. Kimin olduğunu anlayınca arkamı döndüm ve ağacın arkasına saklandı. Normalde görmemiştim ama anladım. içgüdü eğitimim sonunda meyvelerini verdi.

b-“Saklanmana gerek yok Huriye. Çık ağacın arkasından.” Hala çıkmamakta ısrar ediyordu. Ben de gizli gizli ağaca yürüdüm ve yanından omuzuna dokundum. Ani bir ürperti ve “ayy” diye bir çığlıkla bana doğru döndü.

Huriye-“Na nasıl anladın benim olduğumu? Arkana bile bakmadın.”

b-“Topukluların çok ses çıkarıyor.” dedim.

Huriye-“Ama başka bir kadın da olabilirdi.”

b-“Evet olabilirdi ama ben şansımı denedim. Bir şey mi istemiştin?”

Huriye-“Otelde kalmaktan rahatsız oluyorsan benim evimde kalabilirsin diyecektim. Sen aceleyle çıkınca ben de arkandan yürümek zorunda kaldım.”

b-“O zaman niye saklandın?” Yüzü kızarmıştı.

Huriye-“Ne bileyim yaa. Belki seni takip ettiğimi falan düşünürsün diye düşündüm.” Şimdi hiç düşünmedim değil mi? Mantıklı hareket Huriye tebrikler. “Hem sen cevap ver. Evime gelmek ister misin? Yani evimiz büyük ve misafir gelirse diye kalması için ayrı odamız da var.”

b-“Kusura bakma yapamam. Yanlış anlaşılır.” (Lan gerçek hayatta bu teklif bana gelse önden ben koşardım mk.) “Hem kaypa… Yani Süleyman abi öğrenirse beni dayak komasına sokar.”

Huriye-“Hmm. Anlıyorum haklısın. Sorarak ayıp etmiş oldum. Kusura bakma.”

b-“Niye kusur olsun ki? Beni düşündüğün için asıl teşekkürler.” Yine yüzü kızardı ve

Huriye-“Önemli değil. Şöför de beni bekliyordu zaten. 2 gün sonra görüşürüz.” Koşarken el salladı. Ben de arkasından el salladım. Şimdi yapmam gereken şey güvenli bir yer bulmak. Otelden güvenli bir yer yok ama. Aslında yorgun da değilim. Parka gideyim, ağacın altında ya da bankta oturup düşüneyim. Rian’a nasıl giderim diye.

b-“Aslında o konuya gelirsek… Süleyman abi evde hiç işten bahsetmez. Ben de sizinle yeni tanışıyorum.”

Yaşlı-“Ama Süleyman senden çok bahseder bize. Korkaklığından tut özgüvensizliğine kadar.” Amca. Bir de gib bari. Ne kadar dobrasın.

Semih-“Burayı çıkarken sen mi sildin?”Orası Huriye’nin tarafıydı.

b-“Hayır. Ben şu tarafı hallettim.” Diye gösterdim. Tertemiz bal dök yala.

Semih-“Diğer elemana söyle adam akıllı silsin şuraları. Her geldiğim sabah aynı halt. Hep kirli bırakıyor buraları.” Gerçekten de özenerek silmemiş gibi duruyor. Pek temizliğe yatkın değil belki o yüzden. Lüks büyümüş kız. Ne yapsın? Ama tabiki öğrenmesi de lazım.

b-“Tamam. Uyarırım.”

Yaşlı-“Şu yeni gelen işçi kız. Adı neydii. Ha. Huriye. O gerçekten ivanlar’ın kızı mı?”

b-“Evet. Ben de ilk duyduğumda şaşırmıştım.” Semih abinin gözleri faltaşı gibi açıldı.

Semih-“Ya yani burayı o o mu sildi?”

b-“Evet. Neden ki?” Elini omuzuma attı ve

Semih-“Sakın ola ki onu uyarmıyorsun. Ben her sabah geldiğimde silerim buraları.” Oha lan. Bu ne yavşaklık. Kızın zengin olduğunu duyunca ben temizlerim diyor. Daha yeni kızıyordu.

Yaşlı-“Hahahaha. Semih. Hiç güleceğim yoktu. O kız da sana bakmaz boşuna uğraşma. Sen de benim gibi bekar yaşayacaksın hahahahah”

Semih-“Bak abi. Şakası bile kötü. Deme böyle şeyler. 34 yaşındayım artık evlenmem lazım. 6 sene sonra yaşlı kategorisine gireceğim.” Acıyorum sana. Cidden acıyorum. Ama 34 yaşındasın bre yuh. Kız 22 yaşında. Bari kendi kategorinden bak. Evde kalmış kızlar seninle evlenmeye can atar. Ama amacı evlilik olduğunu da sanmıyorum. Ama gerçekten tipi de var. Yani buna kız bakmayacak da bana mı bakacak? Saçmalamayın.

Yaşlı-“Müşteriler gelmeye başlar birazdan. Siz de hadi bakalım iş başına.” Temizlik tamamlandı. Tekrar. Saat olmuş 16.49. Daha gün yeni başlıyor gibi bir şey. Yani bir kumarhane neden sabah 8 de açılır ve sabah 6 da kapatılır ki? Aklım almıyor. Geceleyin yoğun oluyor sadece. Öğleye kadar boşuz. Kumarhanenin temizliğiydi osu busu şusu derken saat en fazla 2 oluyor. 2 saat da boş muhabbet falan yapıyoruz. Saat 4 gibi birkaç müşteri geliyor. Saat 2 gibi temizliği yapıp gece açmak daha mantıklı. Ama ben ne bilirim ki? Neyse. Birkaç tane müşteri var. Poker masasına oturdular öyle oynuyorlar.

Semih-“Hemen akşam olsa da şu sıkıcı saatlerden kurtulsak.”

b-“Akşamın nesi var ki? Daha kalabalık olacak bir yığın iş yapacaz.”

Semih-“Yahu sen çocuk musun? Bu nasıl düşünme şekli. Sen bir erkeksin. Erkekler kurt gibidir. Geceleri ulur. Buralar hep kız dolacak gece.”

b-“Biliyorum da bundan bize ne?”

Semih-“Senin adına üzülüyorum. Sen de ahan bizim yaşlı gibi sonsuza dek sol eline mahkum kalacaksın. Lan gece diyorum, kurt diyorum. Anlamadın mı cidden.” Adamın kafası pompalamasyon bu benim misyonda.

b-“Anladım da benim kız arkadaşa ihtiyacım yok ki.”

Semih-“Lan nasıl yok? 7 den 70 e herkese kız arkadaş lazım. Hatta 0 dan 70 e.” (Sözlük bunu betalarsınız.)

b-“Herneyse. Zaten işim başımdan aşkın. Bir de kız derdine düşemem.”

Semih-“Lan kızlar dert değil ki. Pgibolojik destek de olur sana.” Lan ürün tanıtımı yapıyor sanki pekekent.

b-“Bana pgibolojik destek olan bir yığın arkadaşım var. Sen de arkadaş bulmaya odaklanırsan bu yanlızlık hissinden kurtulursun.”

Yaşlı-“Semih. Çocuğu da kendine benzetme. Bak çocuk işini biliyor.”

Semih-“iyi yav. ikiniz de bekar ölebilirsiniz. Benim öyle bir niyetim yok.” Adam kafayı kızlarla bozmuş. Amk betası. Şimdi Amk betası diyince de bizim Beta’ya sövmüş gibi oluyorum. Hay amk. O zaman lafımı değiştiriyorum. Amk Semih’i.

Gece oldu ve doluşmaya başladılar. En son bu savaşın ortasına gittiğimdeki durumum neydi? Sinirliydim. Başka bir diyar olabilir mi? Olabilir ama inşallah başka bir diyar değildir. Rian’a gitmem çok önemli. Saate baktım. Saat 01.42. Gece olmuş. iyi bari. Müşteriler de yoğun zaten. Kapıdan kaypak girdi. Hemen arkasından da Kadir Bey içeri girdi. Hmm. Şimdi anlıyorum neden bugün de çalıştığımı. Kadir Bey’in görmesi lazımdı beni çalışırken. Yanıma yaklaştılar:

Kadir-“Merhaba Bir Bine. Nasıl, alışabildin mi işine?”

b-“Sağolun iyiyim. Alıştım.”

Süleyman-“Çırağım diye söylemiyorum babacığım elinden her iş gelir.”

Kadir-“Orası belli zaten. 40 yılda bir doğru iş yaptın. Kaç saattir çalışıyorsun?”

Süleyman-“Babacım 2 gün dinlenme veriyorum ondan sonra saat 8 de işe başlıyorlar sabah 6 da bitiriyorlar.”

Kadir-“Fazla çalıştırmıyor seni değil mi?” Süleyman sakın söyleme diye işaret attı ben de bin sırıtışı yaptım ona. O da hemen kemerini işaret etti ve çıkarıyormuş gibi gösterdi. 2 anlamı olabilir. Ya söylersem seni kemerle döverim, ya da kemeri çıkarır seni giberim. ikisi de taklu kapı. O zaman doğru olanı yapmayıp:

b-“Evet. 2 gündür evdeydim bugün geldim çalışmaya.” dıbını gibem senin gibi kaypağın.

Kadir-“Belli zaten. Yorgun gözükmüyorsun o kadar.” Lan. Keşke uyumasaydım Ejderha Diyarı’na gidip. Kim derdi ki pişman olacağım uyuduğuma.

Süleyman-“Buyrun babacığım odama geçelim.”

Kadir-“Ne kaçar gibi gidiyoruz. Biraz çırağınla konuşalım bakalım. Ne de olsa torunum sayılır. Senin evleneceğin yok zaten.” Lan ne evlilik mevzusuymuş bitmedi amk. (Hikayenin sonunda evlendiriverecem Bir Bine’yi o olacak. Ben bile yazarken baydım amk.)

Süleyman-“işine mani olmayalım diye söyledim babacığım... ”

Kadir-“Tamam tamam anladık. Bir şeyler saklıyorsun sen ama neyse. Hadi gidelim.” Dedi ve önden yürüdü. Kaypak bana doğru eğildi ve

Süleyman-“Eğer bir çıtlatsaydın kemeri zütüne sokardım.” dedi ve o da arkasından gitti. Hay ebeni ya.

Yaşlı-“Kadir Bey seni torunu gibi görüyorsa bayağı şanslısın ha. Kadir Bey’in başka akrabası yoktur. Bütün mirası oğluna kalacak. O da evlenmezse hem Kadir Bey’in kumarhane zinciri hem de burası sana kalacak. Hadi bakalım hayırlısı.” Lan. Ciddi ciddi ben bunu hiç düşünmedim. Vay amk. Çok zengin olacam lan. Tek mirasçı da benim. Oh. Ama yok lan. Kaypak eğer istediği gibi biri olmazsam bana vermez mirası. Zaten arada söyler “Bana fazla güvenme öyle seni bir kapının önüne koyarım hiçbir şeyin kalmaz.” der. Ben dağıtmaya devam ederken Semih de kızlarla muhabbet ediyordu. Lan dalyarak. işe biraz el atsana. Yoruldum amk. Sinirlerimi bozdu yav. En sonunda yanına gittim. Yanında müşteri olduğu için anca bunları söyleyebildim.

b-“Semih bey. Masalardan sipariş bekliyorlar. Tek başıma yetişemiyorum. Siz daha bilgilisiniz. Yardım eder misiniz acaba?” Konuşma tarzım müşterinin dikkatini çekmiş olacak ki

Müşteri-“Üslubunuz hoşuma gitti. isminiz nedir?”

b-“ismim Bir Bine efendim. Sorun olmazsa ben de sizin isminizi öğrenebilir miyim?” HAHaaahah. Lan nereden bilebilirdim bu şekilde konuşmam ileride işe yarayacak. Aslında tam olarak işe yaradı denemez ama Semih’in morarmaları falan hoşuma gitti. Şimdi taraflar değişti. Sohbete giren taraf benim, iş yapan taraf o. En iyisi oldu amk. Uğraşsın dursun. Kaypak odadan bir sinirli bir şekilde çıktı ve yanıma geldi. Yarağı yedim.

Süleyman-“Bir Bine bey. Diğer müşteriler de sizi bekliyor. Hani çalışsanız diyorum.” Hahahhaha. Ne oldu lan. Müşterinin yanında “Lan zütü beyninden daha işlevsel dangalak. Ne boş boş konuşuyorsun lan gibik. Çalışsana gibsiz eşek.” diyemiyon dimi.

b-“Peki efendim. Kusura bakmayın. işime dönmem gerekiyor. Bir dahaki sefere artık konuşuruz.” Eline kağıdı aldı ve bir şeyler yazdıktan sonra:

Müşteri-“Lütfen bunu alın. istediğiniz zaman çekinmeden arayabilirsiniz.”

b-“Aramaya çalışacağım.” dedim ve oradan ayrıldım. Allah’tan aramaya çalışacağım dedim de kendimi aramaya mecbur hissetmedim. Kadın güzeldi. Ama şu an o olaylara giremem. Hele ki bu kadar olay varken. Kaypak tam odaya geri dönecekken Kadir Bey dışarı çıktı ve “Gidiyoruz.” dedi. Kaypak da arkasından takip etti.

Off be. Bir bitmedi iş. Saat 05.23. Sonunda temizlik saati geldi. Temizliği yaparken Semih’e döndüm ve

b-“Semih abi. Ahan da bu senin konuştuğun kızın numarası.” dedim.

Semih-“Lan. Sen ciddi ciddi kızın numarasını mı aldın?”

b-“Evet. Neden ki? Çok mu önemli?” binliğine yapıyorum abi. Salağa yatıyorum.

Semih-“Sendeki cazibenin binde biri bende olsa kaç tane kız tavlamıştım.”

b-“Senin amacın kız tavlamak. Evlenmek değil ki. Bak abi sana tavsiye vereyim. Kız istemezsen her yerden kız damlar.” Lan böyle diyorum da tamamiyle şansıma geldi o kadın. Daha bir kere bu konuşma tarzımı öven çıkmadı. Zaten kaypağı biliyorsunuz.

Semih-“Lan ciddi ciddi denemeyi düşünüyorum. Gerçekten istemeyince çıkıyor mu?”

b-“Tabi. Baksana. Ben hiç istemiyorum kız numarasını verdi.” Lan varya yemin ediyorum içimde gırgır şamata kopuyor. Dışarıya göstermemeye çalışıyorum. Ama yorgunum da. Ciddi derecede yorgunum. Kılımı kıpırdatacak halim kalmadı. Kendi işimi bitirdim ve

b-“Benim işim bitti. Çıkıyorum izninizle.”

Yaşlı-“Tabi çıkabilirsin. Yardımın için teşekkürler.”

b-“Rica ederim ne demek.” dedim ve dışarı çıktım. Dışarıda beni bekleyen birisi vardı. Gördüğüm zaman boğazına yapışma isteği gelse de kendimi tutmak zorunda kaldım.

“Ben de seni bekliyordum. Beni hatırladın mı? Aslında pek iyi bir tanışmamız olmadı. Ama olsun. Benim ismim Berkecan.” Tam bir zengin veledi ismi.

b-“Ben de Bir Bine. Ne istiyorsun. Beni öldürtemedin kendin mi öldüreceksin?”Evet. Bu o Berkecan. Barda Huriye ile dalga geçen ve haddini bildirdim diye beni öldürmeye çalışan adamın ta kendisi. Gözlerimi kapattım ve etrafı taradım. Kimse yoktu. Sadece kumarhanenin içinde Semih ve Yaşlı var. Etrafta kimse yok ve vücudunun hiçbir yerinde kesici veya delici alet yok. Demek ki konuşmaya gelmiş. Gözlerimi açtım.

Berkecan-“Ben sadece seninle konuşmaya geldim.”

b-“Neyi konuşacaksın?”

Berkecan-“En başta seni öldürmeye niyetim yoktu. Sadece korkutmak amaçlı göndermiştim onları sana.”

b-“işe de yaradı. Şimdi kaybol.” işe yaramadı lan yaramadı. Orada ejderhanın ölümünden etkilendim sanki korkmuşum gibi oldu. Tam giderken koluma uzandı ama refleksen çektim.

Berkecan-“Bak işte bu garipti. Arkana bakmadan kolunu tutacağımı nasıl anladın?”

b-“Türk dizilerinden aşinayım. Bir gerizekalı konuşmak istiyosa kesin diğerinin kolundan tutar.”

Berkecan-“Laf değdirmelerini anlıyorum ama yardımına ihtiyacım var.”

b-“Sana yardım edeceğimi düşündüren nedir?”

Berkecan-“Çünkü yardım etmezsen Huriye de bu işten zarar görebilir.”

huur çocuğu. Bütün sorumluluğu bana yıkıp gitti. Ben nasıl gidip de kızdan bunu isteyebilirim ki? Sinirden duvara yumruk attım ve cidden elim acıdı. Ama dur biraz. Burası da neresi? Duvar nerede? Evet elim acıdı ama duvara yumruk attığımdan değil. Daha kötü bir şeye yumruk attım. Karşımda arkası dönük bir ork duruyordu. Hasgibtir. Ben buna mı yumruk attım? Ve tüm gücümle vurmama rağmen hissetmedi. Hayır hissetmiş. Arkasını döndü ve ilk olarak beni ensemden tutup havaya kaldırdı. Boyu 2.3 metre falan. Ben 1.78 im.

Ork-“Sen de nesin böyle?”

b-“Imm. Bir insan?” Korkuyorum amk. Tek eliyle ensemden beni kaldıran elini sıksa boynumu kırar.

Ork-“Garip birine benziyorsun. Seni reise zütürsem iyi olacak.” Lan. Beni attı omzuna kız kaldırır gibi zütürüyor. “Lan bırak beni” diye sırtına vuruyorum ama işlemiyor. Orkların kalın bir derisi var. Zaten bunu ilk yumruk attığımda anlamalıydım. Biraz sonra bir baktım beni yan yana çadırların olduğu bir yere getirdi. Çadırlara kurulmuş kabile olmalılar bunlar. Şehirleri falan var mı acaba? Lan neden soruyorsam. Ölme ihtimalim var ama aklımdan geçenlere bak. Sonunda büyük bir çadıra girdik. içeride birkaç tane uzun boylu (Orkların hepsi uzun boylu amk.) bir tane de yaşlı ork oturmuş bir şeyler tartışıyorlardı. Beni aralarına çuval gibi fırlattıktan sonra:

Ork-“Reisim. Bu kendine insan diyen varlığı nöbet bölgemde buldum.” Yaşlı olan konuştu:

Yaşlı Ork-“Uzun zamandır insan görmüyordum. Reisim. Bizim diyarımızdan değil. Kendisi de benim gibi gezgindir. Diyar diyar gezip bilgi toplamakla görevlidir.” Ben mi gezginim? Ve görevim bilgi toplamak mı? Ahan. Buldum. Belki Rian’a girişi söyleyebilir. Tam konuşacak iken

Yaşlı Ork-“Reisimiz izin vermeden konuşamazsın.”

Reis-“Peki insanların özellikleri nedir Koum?” (Yaşlı orkun ismi Koum)

Koum-“Özellikleri yalnızca zeki olmaları. Kendi güçleri ile bir şey yapamazlar. Hayatlarını kolaylaştırmak için makine denilen demirden yapılma aletler kullanırlar.”

Reis-“Kılıç gibi mi yani?”

Koum-“Hayır. Daha çok kayaları kalırmak, yerleri düzleştirmek, üzerindeki kıyafetleri yıkamak ve aklınıza gelen her türlü şeyde kolaylık sağlamak için.”

Reis-“Hahahahaha. Bu insanlar o zaman çok zayıf olmalı.”

Koum-“Evet reisim. Siz koluna bir fiske dahi vursanız kolu kırılır.”

Reis-“Ama yine de dikkatimi çekti. Bilgileri toplayıp ne yapıyorlar peki? insanlarına mı anlatacak?”

Koum-“istediği şeyi yapabilir. Ama insanlar bilmedikleri şeylerden korkan canlılar. Bizim hakkımızda ne anlatırsa anlatsın inanmazlar.”

Reis-“Hahahahaha. insanlar ne kadar garip yaratıklarmış. Demek her şeyden korkan ve makinelerinin arkasına saklanan türler bunlar. Konuş insan. Sana ne diye seslenirler?” Titrek bir sesle konuşmaya başladım.

b-“Bi Bir Bine.”

Reis-“Bibir Bine. Ben Kiam Holas kabilesinin şefi. Maan Holas. Neslimiz yüzyıllardır bu topraklarda hüküm sürer. Bizim kabilemizin kurucusu Kiam Holas’tır. Ama bazı kendini bilmezler şefimize Kian Rolas derler. Yüzyıllardır savaşırız onlarla.Bu kadar bilgi yeter mi sence Koum?” Bibir Bine oldu ismim. Hah. Ne güzel. Konuşursam kellemin uçacağını hissetmesem direk karşı çıkardım.

Koum-“Bu bilgiler onun için önemsiz. Gezginler görerek öğrenir. Ve buradan korkup gitmediğine göre ya insanlar arasında cesaretli birisi, ya da şu an gezginlik konusunda acemi. Her iki ihtimalle de şu an buradan ayrılmıyor. “

Reis-“Bunu öğrenmenin bir tek yolu var. Bizim en güçsüz savaşçımızı Bibir Bine ile savaştıralım. Ölümüne bir savaş olsun.”

Koum-“Reisim ölümüne bir savaş olursa Bibir Bine kesinlikle kaybeder. ilk yorulan veya pes eden kaybetsin. Tabiki son karar sizin.Hem misafirimizin geldiği gün öldürülmesi atalarımız tarafından hoş karşılanmaz.”

Reis-“Peki. Dediğin gibi olsun. O zaman dışarı çıkalım ve dövüş başlasın.” Lan istemiyorum ben ya. Geri dönmem lazım. Geri dön. Geri dön… Olmuyor. Kaç gün kalacağım bile belli değil. işte şimdi sıçtık.

Elime bir balta verdiler ama taşıyamayacak kadar ağır. Bunu görünce en son ork çocuklarının oynadığı oyuncak balta dedikleri baltayı verdiler. Yine de ağır ama taşınabilirdi. Ucu sivriydi. Parmağımı oyuncak diye değdirmiştim ama kanadı. Bu nasıl oyucak mk? Eğer ork çocukları bunlarla oynuyorsa gerçek baltalar tek sallayışta ağacı kesiyordur. En sonunda karşıma gerçekten de cılız ama bizim dünyada böyle aşırı kas yapan spor salonlarından çıkmayan kişiler olur ya. Ha onlara benziyor. Sadece ork versiyonu. Gözlerimi kapattım ve içgüdüye odaklandım. Tek yapabileceğim şey bu şu anda. Başla işaretini beklesem de başla denmeden ork üzerime koşmaya başladı. Görebiliyorum. Baltasını salladı ve son anda sıyrıldım. Hızım düşük kalıyor saldırıları karşısında.

Reis-“Neden gözleri kapalı dövüşüyor? insanların dövüş biçimi mi bu yoksa?”

Koum-“Hayır reis. Başka bir diyardan öğrendiği bir yetenek olabilir.”

Reis-“ilginç. Ama hızına yetişemeyecek gibi duruyor. Durmadan savunma yaparsa yakında baltayı kafasına geçirir. Ölür mü sence?”

Koum-“Ben kazanacağına bahse girdim. Göreceğiz.“ Saldırısı git gide hızlanıyor. Arada sıyırıklar almaya başladım. Daha sonra arkamda bir ağaç olduğunu fark ettim ve hemen planımı gerçekleştirmeye başladım. Tam bana balta sallayacakken eğildim ve baltası ağaca saplandı. Ben de o arada oyuncak baltamla ayağına tüm gücümle geçirdim ama bir sorun oldu. Baltam paramparça oldu. Lan. Bu benim elimi kesmişti elimi. Ne yapacağım şimdi? Baltasını çıkarttı çıkartacak. En son çare baltasını almaya engel olmaya çalıştım. Tekme tokat vuruyorum ama işlemiyor ki. Orkların derisinin kalın olması onun yararına. Daha sonra reis kendi dikenli topuzunu fırlattı bana doğru. Topuz önümde yere düştü.

Reis-“Bu son şansın. Yoksa öleceksin.” Topuzu kaldırmaya çalışıyorum ama kaldıramıyorum. Bu ne lan. Kaç kilo bu? Başka bir şey düşünmem lazım. Düşün düşün düşün düşün… Baltasını ağaçtan çıkarttı ve üzerime doğru yürümeye başladı. Tamam. içgüdüm de kapandı. Yaralarım arttığından dolayı içgüdüye ulaşamıyorum.

Reis-“Durun. Savaş bitti. Kazanan orklar oldu.” Her bir ağızdan naralar yükseldi. Yenilgiyi normalde pek önemsemezdim ama acizliğimi görünce zoruma gitti. Hiçbir şey yapamadım. Hem de hiçbir şey. Baltam bile kırıldı. Oyuncağın sahibi çocuk bile beni döver herhalde.

Reis-“Bahsini boşa oynadın ihtiyar. Bu insandan savaşçı değil alıştırma kuklası bile olmaz.”

Koum-“Sen de gördün. Eğer bizim baltamızı kullanabilseydi ayağını kesebilirdi.”

Reis-“Boynunu da kesebilirdi ama kesmedi. O andaki korkusunu gözlerinde gördüm. Daha önce bir ölüm görmüş ve bir daha görmek istemeyen birinin gözlerine sahip. Ve bu korkaklık beni sinirlendirmekten başka bir şey yapmıyor.”Daha sonra bağırmaya başladı. “Hadi orkların zaferini kutlayalım. içelim, eğlenelim. Tanrılar bu geceyi bizim son gecemiz yapıyormuşcasına içelim.” Herkes sevinçle bağırıyordu. Büyük bir çadıra girdiler. Koum yanıma geldi.

Koum-“Orada kullandığın tekniği ben ilk kez görüyorum. insanların tekniği mi bu?”

b-“Hayır. Bu tekniği ejderhalardan öğrendim.”

Koum-“Rianlıların yanına daha önce gitmiş olmalısın o zaman.”

b-“Rian’daki ejderhalardan öğrenmedim. Onların kendi diyarları var. Kendilerini istemsiz bir şekilde Rian’da buluyorlar. Ben de oraya gitmenin yolunu arıyorum. Sen biliyor musun?”

Koum-“Biliyorum ama söyleyemem.” Elimi sıktım. Nasıl söyleyemem lan?

b-“Neden söyleyemezsin?”

Koum-“ileride öğreneceksin. Ama sana özet olarak şöyle anlatayım. Ben sadece kendi dünyam üzerinden başka evrenlere gidebilirim. Sen de öyle. Ve bu bir kuraldır. Ama her evrenden gidiş yolu farklı. Yolu anca kendin bulabilirsin. Şimdi bana bir bak. Anlayacak mısın merak ediyorum.” Baktım. Bir anda gözümde kaybolup geri geldi. “ Görebildin mi?”

b-“Evet. Bir an kayboldun.”

Koum-“Bunu sadece gezginler görebilir. Normal kişiler başka evrene gidip geldiğimizde bizim gittiğimizi anlamazlar. Sana anca bu kadarını anlatabilirim. Çünkü sana güvenmiyorum.” Normal olarak. Anne ejderha bile ilk geldiğimde güvenmeyip zihnimi kontrol etti. Orklar tahminimce zihinimi kontrol edemiyorlar. Onun içinde insanlarda olduğu gibi güvenlerini kazanmam lazım. Ve tabiki sonra da gezginler hakkında bilgi alabilirim. Pek kolay olmayacak gibi.

Koum-“içeri girelim. Reis kutlamaya senin de katılmanı istiyor. Her ne kadar kaybetsen de.” Yav geri dönmek istiyorum ben. Lanet olsun bir geri dönemedim.

(Bu yaşananları hatırlamayacak.)

Yerimden fırladım.

b-“Heeyyyt. Ulan. Siz kimsiniz bee. Hık. Orj orjk orj. isminiji telafuj etmeme gerek yok ulan. Kim karjıma çıkacak. Herkesi deviririm ulaann.” Salondan kahkahalar yükseliyor. Reise doğru döndüm ve

b-“Sen reissin değil mi? Hık. Benimle dövüş ulan.”

Reis-“Gel bakalım.” Elime oyuncak baltayı verdiler ve reise vurmaya başladım. Reis dayak yiyormuş gibi yapıyordu. En sonunda tam son vuruşu yapacakken (Yaptığımı sanıyorken)

Reis-“Aman Bibir Bine. Acı bana. Ölmek istemiyorum.”

b-“ismim Bibir Bine değil ulan. Bir bine ismim. Aklınıza kazıyın ulan bundan sonra.”

Reis-“Yeni reisiz artık Bir Bine. “ Beni kaldırdı ve kendi yerine oturttu. “Bundan sonra o ne isterse o olur.”

b-“Evet ulan. Ben ne istersem o olur. Verin bana şu topuzu.” Reis topuzu uzattı ama yine kaldıramadım.

b-“Normalde kal kaldırırım da janım istemiyor.”

Reis-“Reisimiz ne derse o olur.” Orklar hep bir ağızdan “Bir Bine reis çok yaşa.” diye bağırıyorlardı. Kaybolmaya başladım.

Koum-“Dünyasına dönüyor.”

b-“Ben izin verdim mi dönmeme? Dönmüyorum.” dedim ve orkların kahkahası eşliğinde kayboldum.

Geri döndüğümde kumarhanenin önündeydim. Faruk abi bana seslendi.

Faruk-“Bir Bine. Gel seni eve zütüreyim. iki gündür dinlenmiyorsun. Baksana sarhoş gibi olmuşsun.”

b-“Ben sarhoj değilim biy biy bir kere.”

Faruk-“Tamam lan gel bin arabaya işte.” Dediği gibi arabaya bindim.

b-“Lan Faruk sen de olmasan eve yayan gidecej ha. Hahahaha. “

Faruk-“Sen içki mi içtin? Çok fena kokuyorsun.”

b-“Yooo. Orj orj ork ha orklar bana cesaret iksiri verdi. Şu an hijbir jeyden korkmuyorum.”

Faruk-“Sen iyi balataları sıyırmışsın. Bu kadar çalıştırma demiştim Süleyman’a.”

b-“Jüleyman kim lan? Kaypak o. ismi KAY PAK. Tekrar et. Kay pak.”

Faruk-“Seni eve zütürmesem mi acaba açılana kadar?”

b-“zütür zütür. Orj ork reisini yenip yeni reis olmuş biriyim ben. Kaypak mı bana bir şey yapacak?”

Faruk-“Sen kaşındın.” dedi ve eve vardık. Arabadan indim. Evin kapısının deliğine anahtarı sokmaya çalışıyorum ama bir türlü sokamıyorum. 10 dakika kadar uğraştıktan sonra kaypak kapıyı açtı.

Süleyman-“Lan gerizekalı sen misin? Hırsız gibi ne oynuyon kapıyla.”

b-“Sanane lan. Kapı senin mi? Hahahaha. He senin hıhıhhııhıhı.”

Süleyman-“içki mi içtin sen bu ne hal lan?”

b-“Ne ijki içecem. Ben sen miyim lan? Hık. Neyse. Hadi gene iyisin. Yeni reis oldum sen de sağ kolum ol lan kaypak.”

Süleyman-“Kaypak? Bana mı dedin?”

b-“Senden bajka kaypak mı var lan burada? Salak ya. Beyin olja da anlasan. Kel kafandan yansıyo galiba bilgiler hahahhahahah.” O kadar sinirlendi ki bir insanın kaşlarını bu kadar çatabildiğini bilmiyordum.

Süleyman-“Yok. Ben seni şimdi dövmeyecem. Ayıl bir ayık ayık dövecem.” Ensemden tuttu ve içeri aldı. Kömürlüğün kapısını açtı ve beni kömürlüğe fırlattı. Sonra da üzerime kilitledi. “Bir kendine gel o zaman sana bu lafları tek tek yedireceğim bekle sen.”

b-“Yarağımı da ye ayılırısam.” kapıyı çarptı. Ben de bulduğum yere kıvrılıp sızdım.