Gelmiştim. Karşımda Alfa duruyordu ama uyuyor. Şimdi uyandırmak da istemiyorum.

Alfa-“Bir Bine. Hoş geldin. Her zaman böyle sık gel.” Gözlerini açıp bana bakmaya başladı.

b-“Ne ara uyandın? Bu kadar hızlı uyanacağını beklemiyordum.”

Alfa-“Kokunu alınca direk uyandım. Ama kokun biraz garipleşmiş. Üzerinde çok sert bir koku daha var.”

b-“Sorma.”

Alfa-“Gözlerinde sanki acı çekiyormuşsun gibi bir hal var. Ve üzerinde de ilk kez gördüğüm mor mor benekler. iyi misin?”

b-“iyiyim iyiyim sorun yok. Onlar yara. insanlarda eğer acı çeken yer kanamazsa ya kırmızı renk olur ya da bir üstü mor renk olur. Dokunayım deme sakın acıyor.”

Alfa-“Kolunu bir uzatabilir misin?” Uzattım ve kolumu yaladı. Morluklar dursa da acısı geçti.

b-“Nasıl yaptın?”

Alfa-“Hala öğrenemedin mi içgüdünü nasıl kullanacağını? içgüdün sadece gözünü kapatınca etrafı görmeni sağlayan bir şey değil. Her şeyi görmen lazım. Mesela yaralandığında içgüdüsel olarak dilin tükürük bezlerin farklı bir sıvı salgılayıp sen orayı yaladığında gördüğün gibi acısını zütürmesi lazımdı. Hatta anatomini daha iyi bilirsen morluklarını bile yalayarak temizleyebilirsin. Şimdi kıyafetlerini çıkar.”

b-“Neden çıkarayım. Tamam ben iyiyim gerek yok.”

Alfa-“Çıkartır mısın sen bir?” Donum hariç her şeyimi çıkarttım.

Alfa-“Neden onu da çıkartmadın?”

b-“O kalsın. insanlara özgü bir kural. Israr etme.”

Alfa-“Tamam.” dedi ve tüm vücudumu yaladı. Iyy lan. Onlar için temizlik anldıbına gelse de içten içe utandım mk. Ama artık acımıyorlardı. Daha sonra üzerim kuruyana kadar beklerken:

b-“Alfa. Seninle bir şey konuşmam lazım. Ben buraya gelmeden orkların diyarına gittim.”

Alfa-“Ork nedir? Bir ırk mı?”

b-“Evet. Çok güçlü bir ırk. Onlardan biriyle savaştım. Ama yetersiz kaldım. içgüdü ile sadece saldırılarından kaçabildim. Hatta birkaç saldırısını bile yedim. Yaladığın yerlerden anlamışsındır. Kanayıp kabuk tuttuğunu.”

Alfa-“Benden istediğin şey onları nasıl yeneceğin mi? Sana yardım edemem bu sefer maalesef. Çünkü biz daha önce savaş görmedik. Ve savaşmak içimizden gelen bir dürtü değil. Orklar bizim tam zıttımız olmalı.”

b-“Öyleler. Ama eğer Rian’da hayatta kalmak istiyorsam orklardan da bir şeyler öğrenmem gerekebilir.”

Alfa-“Güç her zaman zeka ile yenilebilir. Ama bazen zekayı kullanabilmek için de güç gerekir. Gücü sana ben öğretemem.” Ejderhalar ne kadar kudretli varlık olsalar da bana yardım edemiyorlar. Şimdi hiç yardım etmediler demeyeceğim. içgüdüyü onlar sayesinde öğrendim. Ama yeterli değil.

b-“En azından derdimi dinledin. Teşekkür ederim.”

Alfa-“Sanki biraz sitem ediyormuşsun gibi hissettim.”

b-“Yoo. Sitem etmiyorum. Gerçekten. Sadece keşke ben de bir ejderha olarak doğsaydım. Belki de bu kadar güçsüz olmazdım.”

Alfa-“Sen sadece kendini güçsüz hissettiğin için güçsüzsün. Kendine güvenin kırılmış. Bana dövüşünü göstermende sakınca var mı?”

b-“Yok tabiki.” dedim ve yanına gittim. Başımı başına yasladım. Dövüşümde geçen her şeyi gördü.

Alfa-“Sen güçsüz değilsin ki? Güzel savaşmışsın. Hatta kazanmışsın bile.”

b-“Alfa. Biliyorum beni mutlu etmek için söylüyorsun bunları. Ama kaybettiğimi söylediğini duydun. Onların en güçsüzüydü. En güçsüzünü yenemedim.”

Alfa-“O en güçsüzü değildi ki. Oradaki tüm orklardan daha çok içinde ateş yanıyordu. En güçsüz olmaktan bıkmış, en güçlü olmaya çalışan tek kişi oydu. Belki başka biri gelse baltası ağaca saplandığı zaman çıkarmayacaktı. Senin kolay görünüşüne aldanıp tuzaklarına düşecekti ve kazanacaktın. Ve o kadar güçlü birini zekan ile yenmiş olacaktın. Ama o en güçsüz olan baltasından vazgeçmedi. Çünkü seni kendiyle denk görüyordu. Sen ise baltan kırıldıktan sonra onu yenilmez olarak düşündüğün için kazanamadın.” Evet. Doğruyu söylüyor. O an aklımdan geçen tek şey onu yenemeyeceğimdi. Başka planlar düşünüyordum ama işe yaramayacağını düşünerek planı gerçekleştirmiyordum.

b-“Çok yardımcı oldun. Teşekkür ederim.”

Alfa-“Rica ederim. Kardeşler ne için vardır.” Derken ufukta uçan birini gördüm. Bir ejderha. Evet. Bu Beta. Beta buraya doğru o kadar hızlı uçuyordu ki kendini durduramayıp birkaç metre yuvarlandı. Hemen yanına koştum.

b-“Beta. iyi misin?”

Beta-“Sen de mi buradaydın Bir Bine.” Sesi ağlamaklı geliyordu. Gözlerinden yaş geldiğini gördüm. Daha sonra kendini toparlayıp ayağa kalktı.

Alfa-“Beta. Ne oldu? Gama nerede?”

Beta-“Gama kayboldu.”

b-“Kaldıracak halim yok. Kollarım çok acıyor.”

Koum-“Asıl acırken zevkini alırsın iş yapmanın. Hadi kalk bakalım. Devam et.”

b-“Cidden. Kalkamıyorum. Kılımı dahi kımıldatamıyorum.”

Koum-“Sen bu kadar cılızken kardeşini nasıl kurtaracaksın? Gözlerini kapatıp kaçarak mı?” Gözlerimi kapatmak mı? işte bu.

b-“Koum. Senden bir ricam var. Sakın ses çıkartma.” Gözlerimi kapattım ve beni bu dertten kurtaracak her şeyi aradım. Evet. Salyam arttı ve tadının değiştiğini hissettim. Ama yeterli değil. Bir ot bile ne olursa beni bu durumdan kurtaracak. Evet. Görebiliyorum.

b-“Koum. Yan çadırda bir fıçı var. Fıçının içindeki sıvıdan biraz getirebilir misin?” Koum hemen gitti. Evet. Doğru fıçıdan bir bardak o sıvıdan aldı. Ve yanıma doğru geliyor.

Koum-“istediği şeyin bu olduğuna emin misin?”

b-“Evet. Bu.” Görene kadar emindim. Gördükten sonra emin olmamaya başladım. Lanet mor sıvı. Orkların içkisi. Elimi zar zor kaldırdım. Kaslarım bana isyan etse de o bardağı aldım ve bir damla kadar içtim. Vücudumun rahatladığını hissediyorum. Fazla içersem yine sarhoş olurum ve işe yaramaz. Büyük bir yudum içkiyi ağzıma aldım, çalkaladım ve üzerime, kollarıma tükürdüm. Tekrar ağzıma aldım ve vücudumun geri kalan her yerine tükürdüm. Sonra tekrar sarhoş olmayayım diye su ile ağzımı çalkaladım. Hafif bir baş dönmesi var evet ama şu an süperim. Kollarımı istediğim gibi oynatabiliyorum, ayağa da rahatça kalkabiliyorum. Tamam. O zaman baltayı kaldırmaya devam edebilrim.

Koum-“Güçsüz olabilirsin ama bilge birisin. Bilgeler daha hızlı güçlenir.”

b-“Benim de hedefim o yönde.” Daha sonra baltaya geri odaklandım. Yok. Kalkmıyor. Yine gözlerimi kapattım. Belki içgüdüyle alakalıdır. Bir şey kaçırıyorum ama ne? O savaştığım ork da sadece bizim kaslı oğlanlara benziyordu ama bunu o insan kaslılar bile zorlanarak kaldırır. Düşün düşün…

Koum-“Bir savaşçı amaçsız dövüşmez. Senin amacın ne?”

b-“Kardeşimi ve tüm ejderhaları kurtarmak.”

Koum-“Onları kurtarmak mı istiyorsun? Tek yapman gereken şey o baltayı kaldırmak. Kardeşin ne kadar değerli? O ejderhalar ne kadar değerli?”

b-“Benim için çok değerliler.”

Koum-“O zaman kaldır o baltayı. Cihan inlesin.”

b-“Hıııaaa!!” Sonunda. Kaldırdım. Balta avuçlarımın arasında. Birkaç çatırdama sesi geldi. Baltayı elimden bırakmak zorunda kaldım. Ve yere düştüm. Sanırım birkaç kemiğim kırıldı. Acı hissetmiyorum. Ya içkinin etkisi ya da zaferimden dolayı. Dünyaya geri mi dönüyorum? istemsiz bir şekilde döndüm herhalde.

Evet. Kitap yanımda. Ben ise yerde yatıyorum. Kımıldayamıyorum. Hay lanet. Tamam. Kahvaltıyı hazırlayamayacağım, kaypağı uyandıramayacağım. Yerde yatarken acısı yavaş yavaş geliyordu. Kaypak saatler sonra anca uyandı. Sabah sövme seromonisine başladı yine sokuk.

Süleyman-“Lan şerefini gibtiğim. Beni niye kaldırmadın? Gerizekalı.” diye bağırıyordu odadan. “Evde misin lan?” Sesim bile çıkmıyor şerefsizim. Mal gibi kaldım. Acıdan bağırmak istiyorum ama çenemi dahi kımıldatamıyorum. “Lan şerefsiz. Buradaymışsın. Neden kaldırmıyorsun beni? Lan cevap versene it. Lan. Öldün mü?” Hemen yanıma koştu ve nabız yokladı. Nabız atıyor ama kımıldayamıyorum. Beni kucağına aldığında muhtemelen acıdan bayıldım. dıbına koduğumun manyağı. Ambulans çağırsana. gibsen daha az acırdı amk.

Uyandığımda karşımda Koum’u gördüm. Yerimden fırladım resmen. Korkunç yüzü var pekekentin.

Koum-“Dünyanızda her şey çok küçük. Bu sinir bozucu.”

b-“Sen burada ne arıyorsun ki? “ Lan. Kaypak gördü mü ki bunu? giberler. “Seni kimse gördü mü?”

Koum-“Hayır. Daha geleli 20 saniye yeni oldu. Şeflerim seni çağırıyor.”

b-“Şeflerin mi? Senin tek şefin Maan Holas değil miydi?”

Koum-“Artık değil. Hadi. Odaklan. Seni bekliyoruz.” dedi ve kayboldu. Şimdi neye sinirleneceğim ki? Hah. Fırsatım varken Huriye ile işi pişiremedim. Ve karşılığında saçma sapan bir kitap aldım. Benden salak var mı bu dünyada? Sinirlendim. Sinirime odaklandım ve gittim.

Orklar karşımda duruyordu. iki lider de yan yanalar. ikisi de taştan bir tahtta oturuyorlardı. Geldiğim yer çok garipti. Evet. Kitapta okumuştum. Orkların başkenti. Lyon Lakron.

RReis-“Seni bekliyorduk Bir Bine.”

HReis-“Barış partimize sensiz başlayamazdık.”

b-“Barış mı? Ne ara? Nasıl?”

Koum-“Senin sayende gezgin. Senin onursuz olarak düşünülen davranışların, orkların içindeki bir duyguyu hatırlattı. Kardeşlik. Senin Moon Rolas ile yaptığın konuşma onun düşünmesine neden oldu. Ve barış teklifinde bulundu. Yüzyıllardır süren savaşı onurundan fedakarlık göstererek bitirmek… işte bu tam insanlara göre bir şey.” Lan çok kolay oldu mk. Keşke dünyadaki devletler de böyle kolay barışabilse. Ama olmaz. Birbirlerinin kuyularını kazmaya devam ederler.

HReis-“işte savaşçı. Ödül olarak seni ben eğiteceğim.”

RReis-“Ne diyorsun sen? Asıl ben ödül olarak onu eğiteceğim.”

HReis-“Ben senden daha güçlüyüm. Ben eğiteceğim onu. Senden savaşmayı öğrenirse direk kaybetmeye gider. Benden öğrenirse zafer garantili.”

RReis-“Benim gücümü mü sorguluyorsun sen?”

b-“Sakin olun.”

HReis-“Kelleni tahtımın yanı başına kolluk olarak koyacağım.”

RReis-“Asıl ben senin kelleni ayağımı uzatabilmek için tahtın önüne koyacağım.”

ikisi de dikenli topuzlarını ellerine alıp birbirleriyle savaşmaya başladılar. ilk topuzları birbirine çarpıştığında Koum kolumdan tutmasa rüzgarıyla uçuyordum. Ne müthiş güçlüler lan bunlar. Ama topuzlarda tek bir çizik bile yok.

Koum-“Beni takip et. Ben sana temellerini öğreteyim.” Beni bir çadıra zütürdü.

b-“Şimdi tekrar mı savaş başlayacak?”

Koum-“Hayır. Yüzlerine dikkatli bak. Savaşmaktan çok eğleniyorlar.”

b-“Birbirlerine öldüresiye saldırıyorlar, ve bundan eğleniyorlar mı yani?”

Koum-“Orklar savaşmak için dünyaya gelmiş. Yapımızda var.”

b-“Peki kim haklıydı? Atanız Kian Rolas mıydı yoksa Kiam Holas mı?”

Koum-“ikisi de.”

b-“Nasıl yani?”

Koum-“Kian Rolas ve Kiam Holas ikizlerdi. Ama ikisinin de yan yana durduğu görülmemiştir. Ne zaman biri gelse diğeri savaşa giderdi. O elinde gördüğün topuzların biri Rolas’a diğeri Holas’a aitti. Atalarından bugüne kadar biri sahte olduğu düşünülerek savaş çıkmıştı. Ama senin sayende bu savaş son buldu. Yüzyıllar sonra artık topuzlar birbirine nefret bağı ile değil, sevgi bağı ile vuruyorlar. Ve bu tokmaklar birlikte iken daha güçlü.” Vay be. Desene yüzyıllardır mallıktan savaşıyorlar, boşa kan döküyorlar. Resmen bir ırkın kaderini değiştirdim.

Koum-“Şimdi şunu al.” Bana bir balta attı. Ama orkların kullandığı baltaydı. Kaldıramıyordum. “Bugünkü amacın bunu kaldırmak. Kolay gelsin.” Lan kaç kilo bu? Neyle yaptınız bunu? Kaldıramıyorum amk. Altıma yapacam kaldırayım derken. Kalkmıyor. Koduğumun baltası kalkmıyor.

Elektrik erken geldi Allah'tan. Devam.

Şimdi orkların yanına gitmem lazım. Öfkeme odaklandım. Ve tahmin ettiğim gibi orkların kampına geldim. Öfkem beni orklara yönlendiriyor. Daha sonra bir ork beni görünce direk baltasını üzerime salladı. Son anda sıyrıldım. Ne yapıyor lan bu? Sallamaya da devam ediyor.

b-“Bekle. Beni tanımadın mı? Ben Bir Bine.”

Ork-“Biz öyle birini bilmiyoruz. Sen garip bir yaratıksın ve bir anda karşımda belirdin.” Dedi ve baltasını sallamaya devam ediyordu. Farkettim. Burası farklı bir yer. Ama bu salak bana baltasını sallamaya devam ederse hiçbir şey kazanamayacak.

b-“Şefiniz ile görüşmek istiyorum.” Bir anda baltasını sallamayı kesti. Ve beni tutup çuval gibi kaldırdı. Lan şefinizle görüşmek istiyorum diyince direk zütürüyorlar mı? Bu neyin kafası? Ya suikast düzenleyecek olsaydım? Yine bir çadıra girdik. Bu ork Maan Holas’a benzemiyor.

Ork-“Reisim. Bu garip varlık sizinle görüşmek istedi.”(Kiam Holas’ın şefine HReis ve Kian Rolas’ın şefine RReis diyeceğim.)

RReis-”Sen de nesin böyle? Ve benimle konuşmak istersin? Konuş.”

b-“Ben bir gezginim. Dünya denen diyardan geliyorum.”

RReis-”Bir gezgin demek. Bizim yaşlı olan Koam’dan duymuştum. Eskiden masallarını dinlerdim. Seni görene kadar da inanmamıştım ona. Artık inanıyorum. Ne istiyorsun insan?” Önemli değil. Sadece söylemem lazım.

b-“Beni eğitmenizi istiyorum. Ben güçsüz bir insanım. Ve amacım büyük bir savaşta yer almak. Ama güçsüzüm. Güçlenmem için yardım etmenizi istiyorum.”

RReis-”Hmm. Seni yanıma kabul etmem için güçsüz olduğunu düşünmeyi bırakman lazım.”

b-“istediğin her şeyi düşünebilirim. Yeter ki güçleneyim.”

RReis-”Çok aciz duruyorsun. Ve seni bu acizliğe iten şey nedir?”

b-“Kardeşimi kurtarmam lazım. Şu an Rian denen bir diyarda. Ama ben güçsüz olduğum için onu kurtaramayabilirim.”

RReis-”Bundan daha fazlası var. Sen bir savaş kaybetmişsin. içinde de hala onla savaş veriyorsun. içindeki savaşını bitir önce. Sonra sana yardım edip edemeyeceğimi düşünürüz.” Dikenli topuzu dikkatimi çekmişti.

b-“Dikenli topuzunuz dikkatimi çekti. Maan Holas’daki topuza çok benziyor.” Hemen ayağa kalktı ve

RReis-“Maan Holas’ı nereden biliyorsun? Sen yoksa casus musun?”

b-“Hayır hayır. Değilim kesinlikle. Ben sadece bir gezginim. Beni ilk önce onların kabilesi yakaladı ve dünyama geri döndüm. Daha sonra geri geldiğimde sizin kabilenizde ortaya çıktım.”

RReis-“Neden sana inanalım?”

b-“inanmanız için ne yapmam lazım?”

RReis-“Senin içinde hiç onur yok mu? Her şeyini feda edip kendinde hiçbir onur bırakmayınca savaşı kazanacağını mı sanıyorsun. Gerçek güç buradadır.” dedi ve kalbini gösterdi. “Sendeki bu eksiği tamamlayana kadar sana yardım edemem.” Artık yeter. Şeref, onur laflarını söylemelerine rağmen kendileri şeref onurdan yoksun yaratıklar. Öfkeme yenik düştüm.

b-“Neden her ikinizde birbirinize benzerken bu kadar kavga ediyorsunuz ki? Bu da sizde bir şeyler ekgib olduğunu göstermez mi?”

RReis-“Misafirsin ve üstelik genç ve deneyimsizsin diye sana bir şey demeyeceğim. Aksi halde eğer ki kabilemden biri olsaydın çoktan kafanı koparmıştım.” Sözleri buz gibiydi. Öfkemi bile söndürdü. Yerini korkuya bıraktı.

Gözlerimi açtığımda her yerim alçıdaydı. Süleyman yanımdaydı.

Süleyman-“Lan gerizekalı. 64 çatlak kemik ve 3 kemik kıracak ne yaptın? Kim dövdü oğlum seni?” Hala konuşamıyorum. Çenemi bile sabit tutmak için çenemin altına bir şey koymuşlar. Vücudu gibtim resmen bir balta kaldıracağım diye. Baltanın da dıbına koyayım, kel kafanı da gibeyim. Şu an o kadar çok acıyor ki. “Sana 8 aya iyileşir diyorlar. Ne tak yiyecen şimdi? 8 ay iyileşsen 2 ay da kendini toparlama 10 ay. 10 ay sonra unutturma o kemiklerini tek tek ben geri kıracağım.” Dedi ve hışımla odadan çıktı. Yarağıma bak. Daha sonra yanımda Koum belirdi.

Koum-“Hahahaha. Kemiklerini kırmak pahasına kaldırdın o çekici demek. Merak etme. Sana orklara özel bir ilaç vereceğim. Biz savaştığımız sırada ağır yaralılara kullanırız bir aya düzelirler. Sende sadece birkaç çatlak var. 1 haftaya bir şeyin kalmaz. Hem bu kırdığın kemikler yerine daha güçlü kaynayacak. Bir daha öyle kolay kolay kırılıp çatlamayacaklar.” Lan birkaç kemik ki? 64 tane lan çatlak 64. içinde bitkiler yüzen bir şey içirdi. Yemin ediyorum kusacaktım az daha. Ork sidiğinin tadı ne diye sorsalar kesinlikle budur derim. “Benim vaktim doldu. Geri dönüyorum. Kendine iyi bak.” dedi ve kayboldu. Keşke Alfa, Beta ve Gama da gezgin olsaydı da ziyeretime gelebilselerdi. iyileşince ilk işim yanlarına gitmek. Daha sonra içeri Berkecan girdi. Sinirli sinirli baktığımı görünce

Berkecan-“Başka diyarlardan da gezici bulmuşsun. iyi bari dost önemlidir. Niye sinirli bakıyorsun? Hala barışmadık mı? Ben sana oysaki Rian’a nasıl gireceğini söylemeye geldim.”Valla mı lan? Eğer söylerse değil sinirimi unutmak ellerinden öperim amk. “Şimdi bir düşün. Seni kovalıyorlardı. Kaçarken aklından bir sözcük geçiyordu. ‘Kimse yok mu? Kimse yok mu? Kimsem yok mu?’ Buradaki sözü hatırlamaman normal çünkü o an adrenalin salgılıyordun ve düzgün düşünemiyordun. Hemen de unuttun tabiki normal olarak. Yalnızlık hissin seni zütürüyor. Kendini yalnız hissettiğinde yalnızlık hissine odaklanırsan Rian’a gidebilirsin. Şimdi bu bilginin karşılığını almam lazım.” Ne karşılığı lan. Boynumdaki kolyeyi söküp aldı. Annemin hediyesiydi. Üzerinde beyaz bir taş ve etrafında nazar boncukları vardı. Beyaz taşı söktü ve:

Berkecan-“Bu taş ne biliyor musun? Senin bir diyar içinde başka bir diyara gitmeni engelleyen taş. En azından senin lanetlenmemeni istemişler ama yine de sende kalmasına izin veremem. Her gegin sınanmalı. Yani artık istersen bir diyardayken başka bir diyara gidebilirsin. Ama lanetlenirsin. Ve lanetliler pek hoş yerlere gitmiyorlar. Muhtemelen yapmayacağını biliyorum. O yüzden sana güveniyorum. Hem korkma. Gerçekten istersen bir diyardan başka bir diyara gidebilirsin. istemsiz bir şekilde gidemezsin. Neyse. Görüşmek üzere.” O taşı alması pek iyi olmadı. Ya ileride irademe yenik düşer ve iki diyar arası geçiş yaparsam? O zaman irademi sağlam tutmalıyım. Ve gitmemeliyim.

Daha sonra Huriye ve Gamze de ziyaretime geldi. ikisi de çiçek getirmişler. Ne kadar düşünceliler. Sağolsun Gamze bir yığın dalga geçti. Kaçamayacağımı ve cevap veremeyeceğimi bildiği için bütün beni utandıracak soruları yöneltti. Gıcık. Daha sonra onlar da gitti ve hastanede yalnız kaldım.

Yorgunluğuma odaklanıp Ejderha Diyarı’na gittim. Alfa hala uyuyor. Geri dönsem iyi olacak. Ve geri döndüm. Acaba ne zaman uyanacak? iyileştikten sonra eğitime devam. Bu sefer ork diyarında bir yerim kırılırsa falan geri dönmemeye gayret edeceğim. Orklar Diyarı’nda dinlenseydim bu kadar merak edenim olmazdı.

Bence bunun anlamı ejderha diyarına bir daha gitmemeliyim. En azından yavrular yumurtadan çıkana kadar. Çıktığını nasıl anlayacağım ki? Off. Tam sıkıntı. Kafamı kaldırdım ve hala Huriye yeri siliyordu. Bir an içimden “Lan kız ne yavaş siliyor yav. Günlerdir oradayım.” Diye geçse de gerçek hayatta zaman geçmediğini hatırlamam salak gibi hissetmeme neden olmuştu.

Huriye-“Ahan. Bak yine yaptın. Rengin açılmış yine. Daha kafanı koyalı 10 saniye olmadı.”

b-“Ne bileyim. Biraz gözlerimi kapattım kendime geldim.”

Huriye-“Yok yok. Bu başka bir şey. Sen bizden bir şey saklıyorsun ama. Hadi bakalım çıkar yakında kokusu.” Birden aklıma geldi. Berkecan’ın dedikleri.

b-“Huriye. Seninle bir şey konuşmama lazım.” Onu kenara çektim ve Berkecan ile konuştuğumuz her şeyi anlattım. Huriye en başta sessiz kaldı. Daha sonra:

Huriye-“Peki sen bu konuda ne düşünüyorsun?”

b-“Ben mi? Benim bir önemim yok. Zorla evlendirilecek olan sensin. Ben her halukarda seni korumak isterim. Ne de olsa değerli bir arkadaşımsın.” Gözlerini devirdi.

Huriye-“Babamın eski kafalılığı yüzünden istemediğim bir çocukla evlendirileceğim yani? Zaten söylemişti ama inanmamıştım. Bir de senden duyunca şimdi anlıyorum. Babamın paragöz bir insan olduğunu biliyordum ama bu kadarı? Sırf kâr etmek için beni evlendirmeyi planlıyor. Nefret ediyorum babamdan. Biraz düşünmeme izin verir misin? Gün sonunda kararımı vermek istiyorum.”

b-“Peki.”dedim ve yani kaypağın arkadaşı işte ne olacaktı? Ya paragöz olur ya da kendisi gibi kaypak.

Saat 03.24 oldu. Kendimi yorgun hissetmeye başladım. Acaba Alfa’nın yanına gidip uyusam mı diye düşündüm. Ama aklıma geldi. Sakın beni uyandırma. Sadece gidip uyusam ne olur ki? Ya dalgınlığıma gelir uyandırırsam? Yok yok. En iyisi normal insanlar gibi çalışmaya devam etmek. Hep kaçacak yerim varmış gibi düşünürsem bir gün ulaşamadığımda zoruma gider. inşallah öyle bir gün gelmez. Huriye normal bir şekilde servis yapmaya devam ediyordu. Daha bana bir kere bile seslenmemişti ama. Benimle konuşmaya korkuyor gibi. Derin bir iç çektim. Artık gidecek bir yerim bloke, konuşacak arkadaşım bloke, (Legend Online’da savaşçıya hasar vuramıyom hep bloke… Aman yanlış yere geldik.) Son çare ork diyarına son bir kez daha gideceğim. Ama şu an olmaz. Yorgunken hemen beni keserler. Umarım Kiam Holas kabilesinin orada çıkarım. Yoksa Kian Rolas’da çıkarsam direk idam bile edebilirler.

Huriye-“Bir Bine. Benimle gelebilir misin?” Peşinden gittim. Depoya indirmişti beni. Kapıyı kapattı ve birden dudaklarıma yapıştı. Lan. Ne yapıyon? Kafayı mı yedin? Vücudumun olur olmadık yerlerine dokunmaya başladı. Mecburen itmek zorunda kaldım. Hatta biraz sert ittim yere düştü.

b-“Huriye. Ö özür dilerim. iyi misin.” diye elimi uzattım ama elinin tersi ile itti.

Huriye-“Sana her şeyimi vermeye hazırdım. Neden reddettin beni?” (Tamam. Biliyorum. Çoğunuz bana sövüyorsunuz. Hakkınız da var. Sövmek serbest. Ana avrat küfürlerine girmeden lütfen.)

b-“Sana bunu yapamam. Eğer bunu yaparsak senin hayatını zorlaşır. Hem bunu yapmak, ne bileyim. Ayıp işte.” Huriye gülmeye başladı ve yerden kalktı. (Bu ismi her yazdığımda aklıma istemsizce başı kapalı, 60 yaşlarında bir hanım teyzemiz geliyor.)

Huriye-“Umarım her zaman böyle saf bir şekilde kalırsın. Teklifini kabul ediyorum. Herkese sevgili olduğumuzu söyleyelim. istediğin zaman bana söyle, ayrılırız. En azından ayrılık nedenimiz benim yüzümden olsun.” dedi ve yanağımdan öpüp elindeki şişelerle yukarıya çıktı. Lan az daha bekaretim gidiyordu. Lan. Ciddi ciddi işi pişirecektim ben? Hay benim korkaklığıma. Şu an kendimi ork diyarına atıp dikenli topuzla kafama gelişine çakmalarını istiyorum. Ve istemsizce haykırdım. LANET GiRSiN BANAAA.

Gözlerimi açtığımda Ejderha diyarına gelmiştim. Şanslıyım. Bu yetenek de olmasa kafamı kaldıracak vaktim olmayacak. Tam da tahmin ettiğim gibi arkamda duruyordu. Ha bu arada ejderhalar aralarında kapıştılar. Kazanan Alfa oldu. Boşa Alfa ismini vermedim ben ona. içten içe Beta’yı tutuyordum ama neyse. Ne bileyim ilk annelik üçgüdüsünü o hissetti, sesi kız çocuğu gibi çıkan oydu vs. Ama Alfa’nın da sesi artık kadın gibi çıkıyordu. Nerede eski Alfa’nın sesi nerede şimdiki Alfa’nın sesi.

Alfa-“Hoş geldin Bir Bine. Uzun zamandır uğramıyordun.”

b-“Kusura bakma. Dünyada işlerim epey fazla oluyor. Bir de Rian Diyarı’na gidebilmek için enerjimi saklıyorum.” Oraya Rian Diyarı ismini ben verdim. Sadece türlerinin Rian olduğunu biliyorum o kadar.

Alfa-“Kardeşlerimi de çağırayım mı? Onlar da benim gibi uzun zamandır seni görmediler. Özlemişlerdir.”

b-“Ama önce uyumam lazım. Çok yorgunum.”Alfa’nın ses tonu biraz alaycılaştı.

Alfa-“Yani kardeşimiz bize anlattığı işinden kaçıp uyumak için buraya geldi. Doğru mu anladım?” Lan senin de anne ejderhadan farkın kalmamış. Ya ben çok belli ediyorum ya da bu ejderhalar uzaktan da zihin okuyabiliyor.

b-“Tabi ki o yüzden gelmedim. Ben de sizi özledim.” Bu yalan değil. Ama buraya gelmememin bir sebebi var. Rian’a ulaşmamın yolunu bulmakla daha çok meşgulüm. Ve hissediyorum. Buradayken Rian’a gidemem. Şöyle bir şey. Dünya her noktaya ulaşmam için merkez gibi. En azından öyle hissediyorum. Ne kadar doğru bilmiyorum ama.

Alfa-“Aklını okumam için zihninden bilgi almama ihtiyacım yok. Ne de olsa kardeşimsin. Derdin olduğunda hemen anlarım.”

b-“Bu arada. Yumurtadan çıktılar mı peki yavrular?”

Alfa-“Daha yumurtlayalı fazla olmadı. Nasıl hemen çıkmalarını bekliyorsun ki? Bak buradalar.” Gövdesini hafiften kaldırdı. Yumurtalar gerçekten de oradaydı. 4 taneydi. Daha sonra tekrar üstüne yatmaya devam etti.

b-“Peki merak ettim. isimlerini ne koymayı düşünüyorsun?”

Alfa-“Bizimkini senin seçtiğin gibi yavrularımınkini de sen seçersin. Zaten sadece sen sesleneceksin onlara.” Lan yine mi ben seçeceğim ismi? Tamam. Biraz gurur duyuyorum ama sizin isminiz bile inci sözlükten aklıma geldi. Ciddi bir mesele isim düşünmek.

b-“Yumurtadan çıktıklarında isimlerini veririm.” Yere doğru uzanacakken kanadını açtı ve:

Alfa-“Sadece uyumak için bile gelmiş olsan sonuç olarak geldin. Hem dışarıda uyumana müsaade edemem. içeri gir.” dedi. Resmen kurtardı beni. Normalde yüzüm yoktu istemeye kanadının altında uyumak için. Hele ki geliş nedenimi söylediği zaman. Kanadın altında vermiş olduğu sıcaklık hissi ile uyuyakaldım.

b-“Gama. Elimden bir şey gelmiyor. Özür dilerim.” Diye ağlamaya başladım. Parkta öylece ağlıyorum. Aciz olmaktan bıktım. Kardeşim tehlikedeyken gidemiyorum yanına. Yanında duramıyorum. Diyemiyorum “seni kurtaracağım.” diye cesaret veremiyorum. Kendimi toparladım ve kafamı kaldırdığımda akşam olmuştu bile. Yarın işe gideceğim. Eve geçsem iyi olacak.

Eve vardım ve kapıyı açıp içeriye girdim. Hiçbir şey düşünmeden kaypağın dediği gibi kendimi kömürlüğe attım. Yatak artık önemli değil. Sadece Gama’yı merak ediyorum. Ne olacak ona? Tüm gece gözüme uyku girmedi. Ya yakalandıysa? Ya sonu o ejderha gibi olursa? Saate baktığımda çoktan sabah 6.40 olmuştu. Kalktım, hazırlandım ve tam evden çıkacakken kaypak omuzumu tuttu:

Süleyman-“Bir Bine. Bir sorun mu var? Solgun görünüyorsun.”ilk kez adımla seslendi. Yani 40 yılda bir sesleniyor desek daha mantıklı olur. Ne diyeyim ki. Söylesem de anlamaz zaten.

b-“Yok abi iyiyim. Sadece geç uyudum.”

Süleyman-“Hmm. Tamam. O zaman yarın tam uyu. işte uyuklarsan fena dayağımı yersin. içeride yatamadığın için bu haldeysen de nah yatarsın bir daha içeride. istediğin kadar acıtasyon yap.” Dediklerini duymuyorum bile.

b-“Tamam abi.” Dedim ve ruh modu açık bir biçimde dışarı çıktım. Yani ruh gibiyim. Sadece aklımda Gama var. Korkuyor mudur? Benim onu bulacağıma güveniyor mudur? Acaba daha erken Ejderha Diyarı’na gitseydim ona gitmek yerine bana gelir miydi? Belki de benim hatamdır. Metroya bindim. Tüm yol boyunca bu düşünceler beynimi kemirmeye devam ediyordu. Sonunda işe vardım. içeri girdiğimde Gamze gelmiş masaları siliyordu. Huriye de yerleri paspaslıyordu.

Gamze-“Bir Bine iyi misin? Çok kötü gözüküyorsun.”

Huriye-“Aynen. Sanki hayalet gibisin. Bembeyaz olmuşsun.”

b-“Bir sorunum yok. iyiyim. Sadece geceleyin az uyudum.”

Gamze-“Senin gece az uyumuş halini de biliyorum. Ama bu halin o halin değil. Sanki kafanı kurcalayan bir şeyler var.”

b-“Yok bir şeyim. Dediğim gibi yorgunum sadece.“ Anlatsam da inanmazlar ki zaten. Belki ileride anlatırım.

Gamze-“Tamam. Sen bilirsin. Gözüm üzerinde ama.”

Huriye-“Sıkıntın varsa bizimle paylaşabilirsin. Bizden sır çıkmaz.”

b-“Belki ileride. Şimdi olmaz.”

Huriye-“Peki. Sen bilirsin. “ işe başlasak da bir an başım döndü. Sandelyeye kendimi zor attım.

Gamze-“Bir Bine. Sen iyi değilsin. Seni hastaneye zütürelim.”

b-“Şurada biraz dinleneyim kendime gelirim. Sadece birkaç dakika izin verin.”

Gamze-“Peki madem. Ama eğer fenalaşırsan seni hastaneye zütürürüm.”

b-“Tamam söz. zütürürsün.” Ben de yorgunluğuma odaklanıp Ejderha Diyarı’na gittim. Alfa her zamanki yerinde yatıyordu.

huur çocuğu. Bütün sorumluluğu bana yıkıp gitti. Ben nasıl gidip de kızdan bunu isteyebilirim ki? Sinirden duvara yumruk attım ve cidden elim acıdı. Ama dur biraz. Burası da neresi? Duvar nerede? Evet elim acıdı ama duvara yumruk attığımdan değil. Daha kötü bir şeye yumruk attım. Karşımda arkası dönük bir ork duruyordu. Hasgibtir. Ben buna mı yumruk attım? Ve tüm gücümle vurmama rağmen hissetmedi. Hayır hissetmiş. Arkasını döndü ve ilk olarak beni ensemden tutup havaya kaldırdı. Boyu 2.3 metre falan. Ben 1.78 im.

Ork-“Sen de nesin böyle?”

b-“Imm. Bir insan?” Korkuyorum amk. Tek eliyle ensemden beni kaldıran elini sıksa boynumu kırar.

Ork-“Garip birine benziyorsun. Seni reise zütürsem iyi olacak.” Lan. Beni attı omzuna kız kaldırır gibi zütürüyor. “Lan bırak beni” diye sırtına vuruyorum ama işlemiyor. Orkların kalın bir derisi var. Zaten bunu ilk yumruk attığımda anlamalıydım. Biraz sonra bir baktım beni yan yana çadırların olduğu bir yere getirdi. Çadırlara kurulmuş kabile olmalılar bunlar. Şehirleri falan var mı acaba? Lan neden soruyorsam. Ölme ihtimalim var ama aklımdan geçenlere bak. Sonunda büyük bir çadıra girdik. içeride birkaç tane uzun boylu (Orkların hepsi uzun boylu amk.) bir tane de yaşlı ork oturmuş bir şeyler tartışıyorlardı. Beni aralarına çuval gibi fırlattıktan sonra:

Ork-“Reisim. Bu kendine insan diyen varlığı nöbet bölgemde buldum.” Yaşlı olan konuştu:

Yaşlı Ork-“Uzun zamandır insan görmüyordum. Reisim. Bizim diyarımızdan değil. Kendisi de benim gibi gezgindir. Diyar diyar gezip bilgi toplamakla görevlidir.” Ben mi gezginim? Ve görevim bilgi toplamak mı? Ahan. Buldum. Belki Rian’a girişi söyleyebilir. Tam konuşacak iken

Yaşlı Ork-“Reisimiz izin vermeden konuşamazsın.”

Reis-“Peki insanların özellikleri nedir Koum?” (Yaşlı orkun ismi Koum)

Koum-“Özellikleri yalnızca zeki olmaları. Kendi güçleri ile bir şey yapamazlar. Hayatlarını kolaylaştırmak için makine denilen demirden yapılma aletler kullanırlar.”

Reis-“Kılıç gibi mi yani?”

Koum-“Hayır. Daha çok kayaları kalırmak, yerleri düzleştirmek, üzerindeki kıyafetleri yıkamak ve aklınıza gelen her türlü şeyde kolaylık sağlamak için.”

Reis-“Hahahahaha. Bu insanlar o zaman çok zayıf olmalı.”

Koum-“Evet reisim. Siz koluna bir fiske dahi vursanız kolu kırılır.”

Reis-“Ama yine de dikkatimi çekti. Bilgileri toplayıp ne yapıyorlar peki? insanlarına mı anlatacak?”

Koum-“istediği şeyi yapabilir. Ama insanlar bilmedikleri şeylerden korkan canlılar. Bizim hakkımızda ne anlatırsa anlatsın inanmazlar.”

Reis-“Hahahahaha. insanlar ne kadar garip yaratıklarmış. Demek her şeyden korkan ve makinelerinin arkasına saklanan türler bunlar. Konuş insan. Sana ne diye seslenirler?” Titrek bir sesle konuşmaya başladım.

b-“Bi Bir Bine.”

Reis-“Bibir Bine. Ben Kiam Holas kabilesinin şefi. Maan Holas. Neslimiz yüzyıllardır bu topraklarda hüküm sürer. Bizim kabilemizin kurucusu Kiam Holas’tır. Ama bazı kendini bilmezler şefimize Kian Rolas derler. Yüzyıllardır savaşırız onlarla.Bu kadar bilgi yeter mi sence Koum?” Bibir Bine oldu ismim. Hah. Ne güzel. Konuşursam kellemin uçacağını hissetmesem direk karşı çıkardım.

Koum-“Bu bilgiler onun için önemsiz. Gezginler görerek öğrenir. Ve buradan korkup gitmediğine göre ya insanlar arasında cesaretli birisi, ya da şu an gezginlik konusunda acemi. Her iki ihtimalle de şu an buradan ayrılmıyor. “

Reis-“Bunu öğrenmenin bir tek yolu var. Bizim en güçsüz savaşçımızı Bibir Bine ile savaştıralım. Ölümüne bir savaş olsun.”

Koum-“Reisim ölümüne bir savaş olursa Bibir Bine kesinlikle kaybeder. ilk yorulan veya pes eden kaybetsin. Tabiki son karar sizin.Hem misafirimizin geldiği gün öldürülmesi atalarımız tarafından hoş karşılanmaz.”

Reis-“Peki. Dediğin gibi olsun. O zaman dışarı çıkalım ve dövüş başlasın.” Lan istemiyorum ben ya. Geri dönmem lazım. Geri dön. Geri dön… Olmuyor. Kaç gün kalacağım bile belli değil. işte şimdi sıçtık.