Uyandığımda ilk baş nerede olduğumu sorguladım. Siyah bir tavan mı? Kömürlükte miyim? En son Ejderha Diyarı’nda değil miydim? Ne ara geri buraya geldim? Kapıyı açtım. Dışarı çıktığımda kendimi Rian’da buldum. Burada ne işim var? Başardım mı yoksa?

“Gel. Sana son anımda anılarımı vermem lazım. Her şeyi bilen sen ol. Belki boş yere ölmemiş olurum.” Hayır. Yine o an. Yine olmaz. istemiyorum. Kurtarmam lazım. Ama olmuyor. Olmuyor. OLMUYOOORR!! Kellesi önüme düşerken üzerime kanı fışkırıyordu.

Yerimden fırladım. Neredeyim ben? Hatırlıyorum. Alfa’nın kanadının altındayım. Alfa kanadını kaldırdı ve

Alfa-“Daha uyuyalı fazla olmadı. Biraz daha uyumaya çalış.” Ne kadar uyudum ki? Saatimde yok ki bileyim. Güneşe baktım. Daha kımıldamamış. 10 dakika falan anca uyudum herhalde.

b-“Ben iyiyim. Dünyaya geri dönmem lazım.” Çok yorgunum ama yapacak bir şey yok. Normalde de vicdanım uyumama izin vermiyor.

Alfa-“Beta ve Gama birazdan gelecekler. Onları görmeden gitme.” Haklı. Ama keşke çağırmasaydı. Ben buradayken Rian’da her saniye daha fazla ejderha avlanıyor olabilir. Hem üzerimde böyle bir sorumluluk varken… Bekledim ve sonunda geldiler.

Beta-“Bir Bine. Seni gördüğüme sevindim. Uzun zamandır gelmeni bekledik.”

Gama-“Bak. Hem sana meyve de getirdik. En sevdiğinden.” Kırmızı benekli mavi meyveden getirmişler. Unutmamalarına sevindim.

b-“Teşekkür ederim. Ama meyveleri yiyecek vaktim olmayabilir. Geri dönmem lazım.”

Beta-“Uzun zamandır görmüyorduk seni. Biraz daha kalsan olmaz mı?”

b-“Ben de çok istiyorum kalmak ama yapamam. Hala Rian’a nasıl gideceğimi bulamadım. Ben burada eğlenirken orada ejderhaların yaşama amaçlarını yerine getiremeden ölmelerine izin veremem.”

Gama-“Peki Rian’a ulaşacaksın da ne olacak? Nasıl kurtarmayı düşünüyorsun onları? Biraz da kendini düşünmen lazım. En son ne zaman yansımana baktın? Gözlerinin altında mor halkalar oluşmuş, tenin beyaz rengine yaklaşmış. insanların deyimiyle yaşayan hayalet gibisin.”

b-“Yapamıyorum. Uyuyamıyorum ki. Ne zaman uyumaya çalışsam aynı kabus. Bana anılarını aktarırken görüyorum. Hepsini aktaramadan ölüyor.”

Beta-“ilk önce şu meyveleri ye. Belki açsındır o yüzden düzgün düşünemiyorsundur.”

b-“Hiç aç hissetmiyorum kendimi.”

Alfa-“Annemiz seni bu halde görse çok üzülürdü. Onun bir amacı da senin mutlu olmandı. En azından annemizin hatrına şu meyvelerden ye.” Anne ejderhanın toprak olduğu tarafa baktım. Çiçekler filizlenmeye, yabani otlar çıkmaya başlamıştı.

b-“Haklısınız. Belki yemek yeyip dinlenirsem düzgün düşünebilirim.” Meyvelerin yanına doğru yürüdüm ve birkaç tane aldım. Yemeye başladım. Gerçekten de uzun süredir gelmiyordum. Tadını bile unutmuşum. Güzeldi. Gerçekten de günlerdir sadece 2 dilim ekmek yiyorum, arada kaypağın zoruyla peynir falan da yiyorum. Günlerdir iyice yaşayan ölüye dönmüştüm.

Eve geçtim. Kaypak uyuyordu. Tamam. Benim işime gelir. Kömürlüğe girdim ve kitabın ismine baktım. “Evrensel Gezgin Rehberi” Yazar: Grymin Shoum. Herhalde bizim dünyadan değil. ismi ve soyismi çok garip çünkü. Kitabı açtım. ilk sayfasında şöyle yazıyordu: “Düşük yaşamlı canlı formlarının okuması için evrensel dil olan gezgin dili ile yazılmıştır.” Düşük yaşam formu mu… Burada benden bahsediyor galiba. Bir sonraki sayfa kurallar kısmıydı:

1)Bu kitap hak eden gezgine izleyicisi tarafından verilir. Eğer hak etmezse izleyici kitabı yakmakla yükümlüdür.

2)Gezgin eğer bu kitabı hak ederse dahi hata yaptığı an izleyici bu kitabı geri almak zorundadır. isterse yakabilir, isterse saklayabilir.

3)Gezgin bu kitabı kaybedemez, çaldıramaz, başka birine okutumaz.

4)Gezgin sadece kendi dünyasından başka evrenlere yolculuk yapabilir. Eğer bu kurala uymazsa lanetlenir.

Kurallar bunlardan ibaret gibi gözüküyor. Zaten denemiştim. Yapamıyorum ki. Neyse. Bir ileriki sayfaya geçtim. Tüm Gezgin isimleri yazıyordu. Dünya kısmına hemen çevirdim. Orklarda zaten Koum’u gördüm. Ejderhalar kısmında sadece bir kişinin ismi yazıyordu ve altına not düşülmüş:

“Ejderhalar fazla kudretli canlılar olduğundan dolayı gezgin olmaları yasaklanmıştır. istisnai durum çıkarsa gezgin olabilir.” Hemen isimleri kontrol etmeye başladım. Tamam. Benim ismim de yazıyor. Bir Bine Kılıçsoy. Hemen beni de yazmışlar. Daha sonra üstümdekini gördüm. Benden önceki. Donakaldım. Rıfat Kılıçsoy (Lanetli) Rıfat. Babam mı lan bu? Babam da mı gezgindi? işler çığırından çıkıyor. Nefesim daraldı. Babam ölmüş olmalıydı. Peki ya ölmemişse? Ya başka bir evrendeyse? Peki lanet ne işe yarıyor? Hemen sayfaları çevirdim. Lanetler kısmı. “Bu kısmı kanından biri lanetli olduğu için göremezsin” yazıyor. internet tarayıcısı mı lan bu? Ban yemişim gibi girmiyor. Ciddi ciddi. Her sayfada aynı şey yazıyor. Lanet kısmı bitince tekrar bilgi yazmaya başladı. Ama lanet konusunda hiçbir bilgi alamıyorum. Koduğumun kitabı.

Geri döndüm isimlere. Rian’daki isimlere bakacaktım. Sadece 2 tane isim vardı. Miras Styla ve Kim Styla(Kaçak, Lanetli, Öncelikli). Başka da kimse yok. Ama yanında yazana bak. Kaçak, Lanetli ve öncelikli ne lan? Yoksa ejderhaları bu diyara getiren gezgin bu mu? Onu zamanla öğreneceğim. Rian’a nasıl gideceğime baktım. Rian hakkında bilgiler var sadece. Doğal güzellikleri vs. Nasıl gideceğim yazmıyor. Fırlattım kitabı kenara. “Ne kadar işe yaramaz bir kitapsın.” Dedim ve yattım yerime. Çok saçma bir şekilde sinirlendim. Rehber dediğin şey sadece o dünyalarda neler var o yazıyor. Ve sadece benim bulduğum diyarlar hakkında bilgiler yazıyor. O zaman ne işe yarar bu kitap? O zaman ben çocukken “Hadi gitmeliyiz. Hissediyorum. Geliyorlar.” sözünün anlamı şimdi anlaşıldı. Kaçıyordu. Lanetten. Peki başardı mı? Hayır. Annem peki neden gitti ki onunla? Bunlar hep aklımda soru işareti olarak kalacak. Uyuyakaldım.

Yaşlı-“Kadir Bey seni torunu gibi görüyorsa bayağı şanslısın ha. Kadir Bey’in başka akrabası yoktur. Bütün mirası oğluna kalacak. O da evlenmezse hem Kadir Bey’in kumarhane zinciri hem de burası sana kalacak. Hadi bakalım hayırlısı.” Lan. Ciddi ciddi ben bunu hiç düşünmedim. Vay amk. Çok zengin olacam lan. Tek mirasçı da benim. Oh. Ama yok lan. Kaypak eğer istediği gibi biri olmazsam bana vermez mirası. Zaten arada söyler “Bana fazla güvenme öyle seni bir kapının önüne koyarım hiçbir şeyin kalmaz.” der. Ben dağıtmaya devam ederken Semih de kızlarla muhabbet ediyordu. Lan dalyarak. işe biraz el atsana. Yoruldum amk. Sinirlerimi bozdu yav. En sonunda yanına gittim. Yanında müşteri olduğu için anca bunları söyleyebildim.

b-“Semih bey. Masalardan sipariş bekliyorlar. Tek başıma yetişemiyorum. Siz daha bilgilisiniz. Yardım eder misiniz acaba?” Konuşma tarzım müşterinin dikkatini çekmiş olacak ki

Müşteri-“Üslubunuz hoşuma gitti. isminiz nedir?”

b-“ismim Bir Bine efendim. Sorun olmazsa ben de sizin isminizi öğrenebilir miyim?” HAHaaahah. Lan nereden bilebilirdim bu şekilde konuşmam ileride işe yarayacak. Aslında tam olarak işe yaradı denemez ama Semih’in morarmaları falan hoşuma gitti. Şimdi taraflar değişti. Sohbete giren taraf benim, iş yapan taraf o. En iyisi oldu amk. Uğraşsın dursun. Kaypak odadan bir sinirli bir şekilde çıktı ve yanıma geldi. Yarağı yedim.

Süleyman-“Bir Bine bey. Diğer müşteriler de sizi bekliyor. Hani çalışsanız diyorum.” Hahahhaha. Ne oldu lan. Müşterinin yanında “Lan zütü beyninden daha işlevsel dangalak. Ne boş boş konuşuyorsun lan gibik. Çalışsana gibsiz eşek.” diyemiyon dimi.

b-“Peki efendim. Kusura bakmayın. işime dönmem gerekiyor. Bir dahaki sefere artık konuşuruz.” Eline kağıdı aldı ve bir şeyler yazdıktan sonra:

Müşteri-“Lütfen bunu alın. istediğiniz zaman çekinmeden arayabilirsiniz.”

b-“Aramaya çalışacağım.” dedim ve oradan ayrıldım. Allah’tan aramaya çalışacağım dedim de kendimi aramaya mecbur hissetmedim. Kadın güzeldi. Ama şu an o olaylara giremem. Hele ki bu kadar olay varken. Kaypak tam odaya geri dönecekken Kadir Bey dışarı çıktı ve “Gidiyoruz.” dedi. Kaypak da arkasından takip etti.

Off be. Bir bitmedi iş. Saat 05.23. Sonunda temizlik saati geldi. Temizliği yaparken Semih’e döndüm ve

b-“Semih abi. Ahan da bu senin konuştuğun kızın numarası.” dedim.

Semih-“Lan. Sen ciddi ciddi kızın numarasını mı aldın?”

b-“Evet. Neden ki? Çok mu önemli?” binliğine yapıyorum abi. Salağa yatıyorum.

Semih-“Sendeki cazibenin binde biri bende olsa kaç tane kız tavlamıştım.”

b-“Senin amacın kız tavlamak. Evlenmek değil ki. Bak abi sana tavsiye vereyim. Kız istemezsen her yerden kız damlar.” Lan böyle diyorum da tamamiyle şansıma geldi o kadın. Daha bir kere bu konuşma tarzımı öven çıkmadı. Zaten kaypağı biliyorsunuz.

Semih-“Lan ciddi ciddi denemeyi düşünüyorum. Gerçekten istemeyince çıkıyor mu?”

b-“Tabi. Baksana. Ben hiç istemiyorum kız numarasını verdi.” Lan varya yemin ediyorum içimde gırgır şamata kopuyor. Dışarıya göstermemeye çalışıyorum. Ama yorgunum da. Ciddi derecede yorgunum. Kılımı kıpırdatacak halim kalmadı. Kendi işimi bitirdim ve

b-“Benim işim bitti. Çıkıyorum izninizle.”

Yaşlı-“Tabi çıkabilirsin. Yardımın için teşekkürler.”

b-“Rica ederim ne demek.” dedim ve dışarı çıktım. Dışarıda beni bekleyen birisi vardı. Gördüğüm zaman boğazına yapışma isteği gelse de kendimi tutmak zorunda kaldım.

“Ben de seni bekliyordum. Beni hatırladın mı? Aslında pek iyi bir tanışmamız olmadı. Ama olsun. Benim ismim Berkecan.” Tam bir zengin veledi ismi.

b-“Ben de Bir Bine. Ne istiyorsun. Beni öldürtemedin kendin mi öldüreceksin?”Evet. Bu o Berkecan. Barda Huriye ile dalga geçen ve haddini bildirdim diye beni öldürmeye çalışan adamın ta kendisi. Gözlerimi kapattım ve etrafı taradım. Kimse yoktu. Sadece kumarhanenin içinde Semih ve Yaşlı var. Etrafta kimse yok ve vücudunun hiçbir yerinde kesici veya delici alet yok. Demek ki konuşmaya gelmiş. Gözlerimi açtım.

Berkecan-“Ben sadece seninle konuşmaya geldim.”

b-“Neyi konuşacaksın?”

Berkecan-“En başta seni öldürmeye niyetim yoktu. Sadece korkutmak amaçlı göndermiştim onları sana.”

b-“işe de yaradı. Şimdi kaybol.” işe yaramadı lan yaramadı. Orada ejderhanın ölümünden etkilendim sanki korkmuşum gibi oldu. Tam giderken koluma uzandı ama refleksen çektim.

Berkecan-“Bak işte bu garipti. Arkana bakmadan kolunu tutacağımı nasıl anladın?”

b-“Türk dizilerinden aşinayım. Bir gerizekalı konuşmak istiyosa kesin diğerinin kolundan tutar.”

Berkecan-“Laf değdirmelerini anlıyorum ama yardımına ihtiyacım var.”

b-“Sana yardım edeceğimi düşündüren nedir?”

Berkecan-“Çünkü yardım etmezsen Huriye de bu işten zarar görebilir.”

Sonunda gün bitti. Dükkan temizliğine başladık.

Huriye-“Ay. Çok yoruldum ya.”

Gamze-“Ee sende derslerine çalışsaydın. Normalde Süleyman abi bana gelip bütün işi buna yaptır dedi ama seni bilerek zorlamıyorum bile.”

Huriye-“Bu zorlamıyo halin mi?”

Gamze-“istersen Süleyman abinin söylediğini yapayım?”

Huriye-“Yok yok. Gerek yok teşekkürler.”

b-“Benim işim bitti. isterseniz yardım edeyim size?”

Huriye-“Yaa sen bu enerjiyi nereden buluyorsun Allah aşkına? Bize de söyle de biz de bu dertten kurtulalım. Eve gidince ilk işim kendimi yatağa atıp 2 tatil günüm boyunca uyumak olacak. Sonra yine işe.” Ben de 2 gün boyunca uyudum…

Gamze-“Ha aklıma gelmişken Bir Bine. Süleyman abi bu parayı sana vermemi söyledi. Bugün otelde kalacakmışsın.”

b-“Niye ya? Ne güzel evde kalmak varken niye otel?”

Gamze-“işleri varmış evde.” Kesin karı atacak. Şerefsiz kaypak. iyicene azdı kudurdu. Kumarhaneden çıktım. 2000 tl para bırakmış. Her zamanki gibi otelde kalıp saçma sapan paramı harcamayacağım. Ama şöyle bir şey var ki her defasında Ejderha Diyarı’na da gidemem. Rian Diyarı’na odaklanmam lazım. Ve odaklanmam için de güvenli bir yer bulmalıyım. Yürürken birinin beni takip ettiğini hissettim. Kimin olduğunu anlayınca arkamı döndüm ve ağacın arkasına saklandı. Normalde görmemiştim ama anladım. içgüdü eğitimim sonunda meyvelerini verdi.

b-“Saklanmana gerek yok Huriye. Çık ağacın arkasından.” Hala çıkmamakta ısrar ediyordu. Ben de gizli gizli ağaca yürüdüm ve yanından omuzuna dokundum. Ani bir ürperti ve “ayy” diye bir çığlıkla bana doğru döndü.

Huriye-“Na nasıl anladın benim olduğumu? Arkana bile bakmadın.”

b-“Topukluların çok ses çıkarıyor.” dedim.

Huriye-“Ama başka bir kadın da olabilirdi.”

b-“Evet olabilirdi ama ben şansımı denedim. Bir şey mi istemiştin?”

Huriye-“Otelde kalmaktan rahatsız oluyorsan benim evimde kalabilirsin diyecektim. Sen aceleyle çıkınca ben de arkandan yürümek zorunda kaldım.”

b-“O zaman niye saklandın?” Yüzü kızarmıştı.

Huriye-“Ne bileyim yaa. Belki seni takip ettiğimi falan düşünürsün diye düşündüm.” Şimdi hiç düşünmedim değil mi? Mantıklı hareket Huriye tebrikler. “Hem sen cevap ver. Evime gelmek ister misin? Yani evimiz büyük ve misafir gelirse diye kalması için ayrı odamız da var.”

b-“Kusura bakma yapamam. Yanlış anlaşılır.” (Lan gerçek hayatta bu teklif bana gelse önden ben koşardım mk.) “Hem kaypa… Yani Süleyman abi öğrenirse beni dayak komasına sokar.”

Huriye-“Hmm. Anlıyorum haklısın. Sorarak ayıp etmiş oldum. Kusura bakma.”

b-“Niye kusur olsun ki? Beni düşündüğün için asıl teşekkürler.” Yine yüzü kızardı ve

Huriye-“Önemli değil. Şöför de beni bekliyordu zaten. 2 gün sonra görüşürüz.” Koşarken el salladı. Ben de arkasından el salladım. Şimdi yapmam gereken şey güvenli bir yer bulmak. Otelden güvenli bir yer yok ama. Aslında yorgun da değilim. Parka gideyim, ağacın altında ya da bankta oturup düşüneyim. Rian’a nasıl giderim diye.

b-“Aslında o konuya gelirsek… Süleyman abi evde hiç işten bahsetmez. Ben de sizinle yeni tanışıyorum.”

Yaşlı-“Ama Süleyman senden çok bahseder bize. Korkaklığından tut özgüvensizliğine kadar.” Amca. Bir de gib bari. Ne kadar dobrasın.

Semih-“Burayı çıkarken sen mi sildin?”Orası Huriye’nin tarafıydı.

b-“Hayır. Ben şu tarafı hallettim.” Diye gösterdim. Tertemiz bal dök yala.

Semih-“Diğer elemana söyle adam akıllı silsin şuraları. Her geldiğim sabah aynı halt. Hep kirli bırakıyor buraları.” Gerçekten de özenerek silmemiş gibi duruyor. Pek temizliğe yatkın değil belki o yüzden. Lüks büyümüş kız. Ne yapsın? Ama tabiki öğrenmesi de lazım.

b-“Tamam. Uyarırım.”

Yaşlı-“Şu yeni gelen işçi kız. Adı neydii. Ha. Huriye. O gerçekten ivanlar’ın kızı mı?”

b-“Evet. Ben de ilk duyduğumda şaşırmıştım.” Semih abinin gözleri faltaşı gibi açıldı.

Semih-“Ya yani burayı o o mu sildi?”

b-“Evet. Neden ki?” Elini omuzuma attı ve

Semih-“Sakın ola ki onu uyarmıyorsun. Ben her sabah geldiğimde silerim buraları.” Oha lan. Bu ne yavşaklık. Kızın zengin olduğunu duyunca ben temizlerim diyor. Daha yeni kızıyordu.

Yaşlı-“Hahahaha. Semih. Hiç güleceğim yoktu. O kız da sana bakmaz boşuna uğraşma. Sen de benim gibi bekar yaşayacaksın hahahahah”

Semih-“Bak abi. Şakası bile kötü. Deme böyle şeyler. 34 yaşındayım artık evlenmem lazım. 6 sene sonra yaşlı kategorisine gireceğim.” Acıyorum sana. Cidden acıyorum. Ama 34 yaşındasın bre yuh. Kız 22 yaşında. Bari kendi kategorinden bak. Evde kalmış kızlar seninle evlenmeye can atar. Ama amacı evlilik olduğunu da sanmıyorum. Ama gerçekten tipi de var. Yani buna kız bakmayacak da bana mı bakacak? Saçmalamayın.

Yaşlı-“Müşteriler gelmeye başlar birazdan. Siz de hadi bakalım iş başına.” Temizlik tamamlandı. Tekrar. Saat olmuş 16.49. Daha gün yeni başlıyor gibi bir şey. Yani bir kumarhane neden sabah 8 de açılır ve sabah 6 da kapatılır ki? Aklım almıyor. Geceleyin yoğun oluyor sadece. Öğleye kadar boşuz. Kumarhanenin temizliğiydi osu busu şusu derken saat en fazla 2 oluyor. 2 saat da boş muhabbet falan yapıyoruz. Saat 4 gibi birkaç müşteri geliyor. Saat 2 gibi temizliği yapıp gece açmak daha mantıklı. Ama ben ne bilirim ki? Neyse. Birkaç tane müşteri var. Poker masasına oturdular öyle oynuyorlar.

Semih-“Hemen akşam olsa da şu sıkıcı saatlerden kurtulsak.”

b-“Akşamın nesi var ki? Daha kalabalık olacak bir yığın iş yapacaz.”

Semih-“Yahu sen çocuk musun? Bu nasıl düşünme şekli. Sen bir erkeksin. Erkekler kurt gibidir. Geceleri ulur. Buralar hep kız dolacak gece.”

b-“Biliyorum da bundan bize ne?”

Semih-“Senin adına üzülüyorum. Sen de ahan bizim yaşlı gibi sonsuza dek sol eline mahkum kalacaksın. Lan gece diyorum, kurt diyorum. Anlamadın mı cidden.” Adamın kafası pompalamasyon bu benim misyonda.

b-“Anladım da benim kız arkadaşa ihtiyacım yok ki.”

Semih-“Lan nasıl yok? 7 den 70 e herkese kız arkadaş lazım. Hatta 0 dan 70 e.” (Sözlük bunu betalarsınız.)

b-“Herneyse. Zaten işim başımdan aşkın. Bir de kız derdine düşemem.”

Semih-“Lan kızlar dert değil ki. Pgibolojik destek de olur sana.” Lan ürün tanıtımı yapıyor sanki pekekent.

b-“Bana pgibolojik destek olan bir yığın arkadaşım var. Sen de arkadaş bulmaya odaklanırsan bu yanlızlık hissinden kurtulursun.”

Yaşlı-“Semih. Çocuğu da kendine benzetme. Bak çocuk işini biliyor.”

Semih-“iyi yav. ikiniz de bekar ölebilirsiniz. Benim öyle bir niyetim yok.” Adam kafayı kızlarla bozmuş. Amk betası. Şimdi Amk betası diyince de bizim Beta’ya sövmüş gibi oluyorum. Hay amk. O zaman lafımı değiştiriyorum. Amk Semih’i.

Gece oldu ve doluşmaya başladılar. En son bu savaşın ortasına gittiğimdeki durumum neydi? Sinirliydim. Başka bir diyar olabilir mi? Olabilir ama inşallah başka bir diyar değildir. Rian’a gitmem çok önemli. Saate baktım. Saat 01.42. Gece olmuş. iyi bari. Müşteriler de yoğun zaten. Kapıdan kaypak girdi. Hemen arkasından da Kadir Bey içeri girdi. Hmm. Şimdi anlıyorum neden bugün de çalıştığımı. Kadir Bey’in görmesi lazımdı beni çalışırken. Yanıma yaklaştılar:

Kadir-“Merhaba Bir Bine. Nasıl, alışabildin mi işine?”

b-“Sağolun iyiyim. Alıştım.”

Süleyman-“Çırağım diye söylemiyorum babacığım elinden her iş gelir.”

Kadir-“Orası belli zaten. 40 yılda bir doğru iş yaptın. Kaç saattir çalışıyorsun?”

Süleyman-“Babacım 2 gün dinlenme veriyorum ondan sonra saat 8 de işe başlıyorlar sabah 6 da bitiriyorlar.”

Kadir-“Fazla çalıştırmıyor seni değil mi?” Süleyman sakın söyleme diye işaret attı ben de bin sırıtışı yaptım ona. O da hemen kemerini işaret etti ve çıkarıyormuş gibi gösterdi. 2 anlamı olabilir. Ya söylersem seni kemerle döverim, ya da kemeri çıkarır seni giberim. ikisi de taklu kapı. O zaman doğru olanı yapmayıp:

b-“Evet. 2 gündür evdeydim bugün geldim çalışmaya.” dıbını gibem senin gibi kaypağın.

Kadir-“Belli zaten. Yorgun gözükmüyorsun o kadar.” Lan. Keşke uyumasaydım Ejderha Diyarı’na gidip. Kim derdi ki pişman olacağım uyuduğuma.

Süleyman-“Buyrun babacığım odama geçelim.”

Kadir-“Ne kaçar gibi gidiyoruz. Biraz çırağınla konuşalım bakalım. Ne de olsa torunum sayılır. Senin evleneceğin yok zaten.” Lan ne evlilik mevzusuymuş bitmedi amk. (Hikayenin sonunda evlendiriverecem Bir Bine’yi o olacak. Ben bile yazarken baydım amk.)

Süleyman-“işine mani olmayalım diye söyledim babacığım... ”

Kadir-“Tamam tamam anladık. Bir şeyler saklıyorsun sen ama neyse. Hadi gidelim.” Dedi ve önden yürüdü. Kaypak bana doğru eğildi ve

Süleyman-“Eğer bir çıtlatsaydın kemeri zütüne sokardım.” dedi ve o da arkasından gitti. Hay ebeni ya.

Elime bir balta verdiler ama taşıyamayacak kadar ağır. Bunu görünce en son ork çocuklarının oynadığı oyuncak balta dedikleri baltayı verdiler. Yine de ağır ama taşınabilirdi. Ucu sivriydi. Parmağımı oyuncak diye değdirmiştim ama kanadı. Bu nasıl oyucak mk? Eğer ork çocukları bunlarla oynuyorsa gerçek baltalar tek sallayışta ağacı kesiyordur. En sonunda karşıma gerçekten de cılız ama bizim dünyada böyle aşırı kas yapan spor salonlarından çıkmayan kişiler olur ya. Ha onlara benziyor. Sadece ork versiyonu. Gözlerimi kapattım ve içgüdüye odaklandım. Tek yapabileceğim şey bu şu anda. Başla işaretini beklesem de başla denmeden ork üzerime koşmaya başladı. Görebiliyorum. Baltasını salladı ve son anda sıyrıldım. Hızım düşük kalıyor saldırıları karşısında.

Reis-“Neden gözleri kapalı dövüşüyor? insanların dövüş biçimi mi bu yoksa?”

Koum-“Hayır reis. Başka bir diyardan öğrendiği bir yetenek olabilir.”

Reis-“ilginç. Ama hızına yetişemeyecek gibi duruyor. Durmadan savunma yaparsa yakında baltayı kafasına geçirir. Ölür mü sence?”

Koum-“Ben kazanacağına bahse girdim. Göreceğiz.“ Saldırısı git gide hızlanıyor. Arada sıyırıklar almaya başladım. Daha sonra arkamda bir ağaç olduğunu fark ettim ve hemen planımı gerçekleştirmeye başladım. Tam bana balta sallayacakken eğildim ve baltası ağaca saplandı. Ben de o arada oyuncak baltamla ayağına tüm gücümle geçirdim ama bir sorun oldu. Baltam paramparça oldu. Lan. Bu benim elimi kesmişti elimi. Ne yapacağım şimdi? Baltasını çıkarttı çıkartacak. En son çare baltasını almaya engel olmaya çalıştım. Tekme tokat vuruyorum ama işlemiyor ki. Orkların derisinin kalın olması onun yararına. Daha sonra reis kendi dikenli topuzunu fırlattı bana doğru. Topuz önümde yere düştü.

Reis-“Bu son şansın. Yoksa öleceksin.” Topuzu kaldırmaya çalışıyorum ama kaldıramıyorum. Bu ne lan. Kaç kilo bu? Başka bir şey düşünmem lazım. Düşün düşün düşün düşün… Baltasını ağaçtan çıkarttı ve üzerime doğru yürümeye başladı. Tamam. içgüdüm de kapandı. Yaralarım arttığından dolayı içgüdüye ulaşamıyorum.

Reis-“Durun. Savaş bitti. Kazanan orklar oldu.” Her bir ağızdan naralar yükseldi. Yenilgiyi normalde pek önemsemezdim ama acizliğimi görünce zoruma gitti. Hiçbir şey yapamadım. Hem de hiçbir şey. Baltam bile kırıldı. Oyuncağın sahibi çocuk bile beni döver herhalde.

Reis-“Bahsini boşa oynadın ihtiyar. Bu insandan savaşçı değil alıştırma kuklası bile olmaz.”

Koum-“Sen de gördün. Eğer bizim baltamızı kullanabilseydi ayağını kesebilirdi.”

Reis-“Boynunu da kesebilirdi ama kesmedi. O andaki korkusunu gözlerinde gördüm. Daha önce bir ölüm görmüş ve bir daha görmek istemeyen birinin gözlerine sahip. Ve bu korkaklık beni sinirlendirmekten başka bir şey yapmıyor.”Daha sonra bağırmaya başladı. “Hadi orkların zaferini kutlayalım. içelim, eğlenelim. Tanrılar bu geceyi bizim son gecemiz yapıyormuşcasına içelim.” Herkes sevinçle bağırıyordu. Büyük bir çadıra girdiler. Koum yanıma geldi.

Koum-“Orada kullandığın tekniği ben ilk kez görüyorum. insanların tekniği mi bu?”

b-“Hayır. Bu tekniği ejderhalardan öğrendim.”

Koum-“Rianlıların yanına daha önce gitmiş olmalısın o zaman.”

b-“Rian’daki ejderhalardan öğrenmedim. Onların kendi diyarları var. Kendilerini istemsiz bir şekilde Rian’da buluyorlar. Ben de oraya gitmenin yolunu arıyorum. Sen biliyor musun?”

Koum-“Biliyorum ama söyleyemem.” Elimi sıktım. Nasıl söyleyemem lan?

b-“Neden söyleyemezsin?”

Koum-“ileride öğreneceksin. Ama sana özet olarak şöyle anlatayım. Ben sadece kendi dünyam üzerinden başka evrenlere gidebilirim. Sen de öyle. Ve bu bir kuraldır. Ama her evrenden gidiş yolu farklı. Yolu anca kendin bulabilirsin. Şimdi bana bir bak. Anlayacak mısın merak ediyorum.” Baktım. Bir anda gözümde kaybolup geri geldi. “ Görebildin mi?”

b-“Evet. Bir an kayboldun.”

Koum-“Bunu sadece gezginler görebilir. Normal kişiler başka evrene gidip geldiğimizde bizim gittiğimizi anlamazlar. Sana anca bu kadarını anlatabilirim. Çünkü sana güvenmiyorum.” Normal olarak. Anne ejderha bile ilk geldiğimde güvenmeyip zihnimi kontrol etti. Orklar tahminimce zihinimi kontrol edemiyorlar. Onun içinde insanlarda olduğu gibi güvenlerini kazanmam lazım. Ve tabiki sonra da gezginler hakkında bilgi alabilirim. Pek kolay olmayacak gibi.

Koum-“içeri girelim. Reis kutlamaya senin de katılmanı istiyor. Her ne kadar kaybetsen de.” Yav geri dönmek istiyorum ben. Lanet olsun bir geri dönemedim.