Pek fazla bir şey olmuyor du hayatımız da. Sınavlarıda atlattıktan sonra dahada saldık kendimizi. Ben onu masum seviyordum. Saçının teline zarar gelsin istemiyordum.

Bir gün lunaparka gittik. Çok eğlenmişti. Eve taksiyle geliyorduk. Ama ışıklarda bir araba direk arkadan sertçe vurdu. Ben kafamı torpido nun üstüne vurmuştum. O ise arkada olduğu için emniyet kemerini takmamıştı.

Öne uçtu ve kafası çarptı. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Hemşire pek bir şeyim olmadığını söyledi. Doktor geldi
kırık falan yok dedi. Sadece kafamı sertçe vurmuştum. Biraz zedelenme vardı. Kalktım hemen selin in yanına gittim.

Uyuyordu. Çok masumdu. Annesi yanındaydı. Beni tanıyordu. Nasıl olduğunu sordu. Olayı anlattım. Başında bekliyordum selinin. Birden sayılamaya başladı.

Kaan diye sayıklıyor du. Ama bem adım Ali idi. Kaan eski sevgilisi idi. Ayrılmış olsalar bile merhaba, merhaba konuşurlar dı. Demekki unutamamış.

Ankara'da üniversite de okuyordum. Sevgilim se vardı adı selin di. Birbirimizi seviyorduk yada ben öyle sanıyordum.

Selin daha önce başka birisini sevmişti. Hatta aldığım duyumlara göre aşık bile olmuş ona,ama insan işte içindeki ufacık umudu bile yeşertmek ister.

Ailem yoktu. Yetimhanede büyümüştüm. 15 yaşında kaçtım ordan. Başta zor zamanlar geçirsem de hayatımı düzene soktum. Kira da oturuyodum. işim vardı ve edebiyat okuyordum.

Selin in ailesi de Ankara da idi. Eski sevgilisi aynı okuldaydı. Ama farklı bölümler de okuyordu.

Günlerimiz güzel geçiyordu. Bazen kafeye felan giderdik. Pek arkadaşım yoktu. Ama ortak bir kaç grup vardı. Samimi diyeceğim bir kişi vardı. Yasin. iyi çocuktu, canımız sıkıldığında kafamız nereye eserse oraya giderdik.

Hayatta tek tutunacağım daldı selin. Nede olsa kimi kimsem yoktu. Aşıktım kısacası. Ama ben aşıktım. O ise...

istek olursa yazarım. 5-10 kişi olsada yeter.