Annesini kaybetmiş her evlat gibi cehennemi yüreğimde taşıyorum.Şu koskoca dünyada sadece annem ve ben vardık. Allah şahidim olsun ki birgün bile keşke babam olaydı yanımda demedim çünkü ardımda aslan gibi bir annem vardı. Benim bu hayatta bıkmadan usanmadan yapacağım tek şey annemin saçlarını taramaktı. Onun iki tel saçının arasında huzuru bulur, kokusuyla cennetimi yaşardım.Bu dünyada cehennemi yaşamakta varmış ya annemi iki yıl önce sepsis yani kan zehirlenmesinden toprağa verdim. Onunla birlikte ciğerim toprağın altında yatıyor. Aldığım her nefesle onun içimde bıraktığı boşluk büyüyor. Bugün tam iki yıl oldu.. Sevdiğin birinin yokluğunda geçen zamanın önemi yok, aslında zaman diye bir kavram yok. Sanki üzerinden asırlar geçmiş ve bende bir o kadar eskimişim gibi geliyor. Beni teselli ederlerken arkadaşımın annesi bana " insan sevdiğini kaybettiğinde yüreğinde kırk mum yanarmış... öyle bir yanarmış kavururmuş kalbini. Zaman geçer, eser rüzgar o mumlar yana yana erirmiş biri hariç.O bir mum kalbinin en derin yerinde gizli gizli yanmaya devam edip onu düşündükçe inceden inceye sızlatırmış içini.O bir mum sen son nefesini verdiğin an sönecek" dedi bana. Unutamadım bu sözü ve ölümü sabırla beklerken hep annem için yaşadım.Üniversiteden mezun oldum ve bir işe girdim. Elde ettiğim her başarı annem için... Ona kavuştuğumda "anne bak bazı şeyleri başardım" diyebilmek için..24 yaşındayım ama onu toprağa verdiğim gün bin yaş aldım. Beyler hala şansınız varken annenize sarılın onu kucaklayın sevginizi açık açık gösterin... illa bir sebebi olmasına gerek yok, her an doyasıya yapın.Çünkü o gün geldiğinde söyleyemediğiniz her söz, sergilemediğiniz her sevgi dolu davranış boğazınıza düğümlenecek... Erkeklik gururunuza yediremeyeceğiniz anlar olacak. Kendimden biliyorum.Ama yine de ben şanslıydım.Bu hayatta sadece annem olduğu için hep onun kıymetini bilerek dolu dolu yaşadım. Birkaç kez üzmüşlüğüm olsada benden yana yüzü hep güldü.Şimdi ona olan özlemim iki dünyayı bir lokma eder yutar. içimdekini yaşayan bilir ama şu kelimelerin bir canı olsada derdimi anlatamadıkları için utancından canına kıysa. Bugün tam iki yıl oldu... işten izin aldım, mezarına çiçek bıraktım ve eve geldim.. Annemin en sevdiği şarkıyla Cem abim dediği Cem Karaca'nın Ay Karanlık şarkısıyla bir bir anılarımızı hatırlıyorum. Yüzümü gülümseten aynı zamanda yüreğimdeki o bir mumun ateşini harlayaran hasretle hatırlıyorum. Evin her köşesi ve onun sesi, mutfakta gündüzleri tekrar yayınlanan ikinci Bahar dizisini izlediği anlar hala gözümün önünde elimde değil hiç unutamıyorum... Birgün gelecek bende evlenip bir aile kuracağım,iyi bir baba nasıl olunur bilmiyorum ama iyi bir anne nasıl olur çok çok iyi biliyorum. Beyler benim sizlerden istediğim tek birşey olabilir. Lütfen sahip olduğunuz değerlerin kıymetini bilerek yaşayın. Annelerinizle birlikte uzun bir ömür ve huzurlu bir yaşam diliyorum hepiniz için...