Onu gördüğünde kaçmaya çalışma neler kaçırdığını bilemezsin.

Sabahın körü uyku tutmadı.Tabi o kadar kahveden sonra uyumakta imkansız.Benim küçük oğlana bakim diye odasına gittim.Mışıl mışıl uyuyordu.Annesi 2-3 günlüğüne baba evine gitti.Bende işten yeni çıkarıldım sıkıntıdan patladığım gibik bir güne daha başlıyodum.Güneş yeni yeni çıkmaya başlamıştı.Uyanırsa haberim olsun diye bebek telsizinin birini yanıma alıp balkona çıktım.Yaktım sigaramı düşünüyorum.Bu halim ne olacak böyle nereye kadar.Ya geçmişim peşimi bırakırmıydı.Hala her gece rüyalarımda... Sigaramdan bi duman daha alıp tam uzaklara dalıcakken bebek telsizinden ağlama sesleri duydum.Ve sanki o odada birinin daha sesleri geliyordu.BENi GÖRÜYOR MUSUN?Evet çok net duymuştum.Mutfaktaki kızılcık sopasını alıp bebek odasına daldım.içerde oğlum hala uyuyordu.iyice odayı kontrol ettikten sonra kimseyi bulamadım.Yanlış duydum herhalde.Elimi yüzümü yıkayıp biraz kendime gelirim diye banyoya gittim...

Bir önceki hikaye için: http://www.incisozluk.com...1-delirmek-%C3%BCzereyim/

O seni bulur görür ve dertlerini sonlandırır

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra rahatladım. Banyo rahatsız edici bir şekilde sıcaktı. Kendimi tekrar odama attım. Vakitte geçiremeyince kendimi zorlaya zorlaya uykuya daldım...

izbe bir yerde karanlık mı karanlık bir kulübenin içindeyim. Sadece yan odadan loş bir ışık geliyor. Işığa doğru yürüyorum.Yan odanın kapısını açıp içeri baktığımda karımı ve annesini gördüm. Elinde bir resim bakıp bakıp ağlıyordu. intihar edicek ne vardı ki diyordu. Sana bunu o yaptırdı ama kurtulabilirdin.Ama sen geçmişinden kurtulmayı seçtin dedi. Biraz daha yaklaşıp elindeki resme bakmak istedim. Birden beni farkettiler.Şimdi sıra bendemi. Hayır hayır olamaz diye çığlık atıyordu. Elindeki resim birden yere düştü. OLAMAZ!Bu bendim.Ama bu mümkün değil. işte burdayım. Kafamı sola çevirip odadaki aynaya bakınca kendimden geçtim.Bu bu bu ben miyim? Gözlerim içi boş alabildiğine simsiyahtı.Üstüm çıplaktı. Göğsüm yanıklar içindeydi.Şok olmuştum. Terler içinde uyandım. Telefonum çalıyordu arayan gizli numaraydı... Bir süre alo alo diye seslendikten sonra cevap alamayınca tam kapatıcaktım ki sağır eden bir çığlık sesi duyduktan sonra telefon kendiliğinden kapandı...

Devam edicem panpalarım bu gecelik kalsın burda

Geldim beyler başlıyorum birazdan

O senin en kara günün en iyi zamanın.

Uyandıktan sonra bir duş alıp kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa geçtim. Oğlum kerem hala uyuyordu. Herşeyi hazırladım.Tam çayımı koyarken telefonum yine çalmaya başladı. Arayan karımdı.Bir saat önce aradığını alo alo deyip niye telefonu kapattığımı sordu. Bende hatlarda sorun var herhalde sesini duyamadım dedim. Aniden gelen çığlığı soramadım. Halisünasyon gördüğümü bilmesin şimdi. Biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapattım. Keremi kontrol etmek için odaya girdim. Saat sabahın 9 u olmasına rağman oda kapkaranlıktı. Beşiğe baktığımda oğlum yoktu. Deli gibi heryeri kolaçan etmeye başladım. Odanın ışığıda yanmıyordu. Evin heryerini kontrol edip bulamayınca çıldırıcak gibi oldum.Bir dakika sonra banyodan ağlama seslerini duydum. Oğlum kerem duşa kabinin içindeydi. Kabinin camında tek bir kelime yazıyordu.GÖRÜYORMUSUN!

"O sana ruhun kadar yakın cehennemin dibi kadar uzak"

Gördüklerimden sonra 2-3 saniye kıpırdayamadım. NOLUYOR?Keremide yanıma alıp evden çıktım. Doğruca ilçe polis karakoluna gittim. Olayları anlattıktan sonra evi incelemeye aldılar. Gece için eski işyerinden arkadaşım tahayla konuştum.Bu gece onlarda kalıcaktım. Bana ne olduğunu sorduğunda eve hırsız girdiğini ve banyoda kan olduğunu bu gece keremin güvenliği için orda kalmak istemediğimi söyledim. Akşam vakti tahanın evine gittim. Taha hep tek tabanca takılmış hayatında bi kere bile doğru düzgün dikiş tutturamamış biriydi. Kerem için küçük kardeşinin eski beşiğini bile getirmişti. Keremi beşiğe yerleştirdikten sonra eski günlerden biraz muhabbet açtık. Tahanın hep eski ve garip şeylere merakk vardı. Koleksiyonerdi.Son seferinde aldığı ürkünç garip siyah maske gerçekten korkutucuydu. Sanki kendi gözleri vardı. Gidip şunla keremi eğlendirin dedi. Beşiğin yanına gidip şimdi beni görüyorsun. Maskeyi taktı. Peki ya şimdi GÖRÜYOR MUSUN? Bunu deyince kanım dondu.O son kelime o son ses sanki bir başkasının sesiydi.Bu olayı es geçip birşeyler atıştırdıktan sonra uyumaya gittim...

O senin gölgen değil ışığın

Evliliğimizin ilk haftaları karımla beraber gittiğimiz şık restorantın çıkışında valenin arabamı getirip arabamı teslim etmesini bekliyorum.O sırada karşı kaldırımda otçu balici tayfadan çocuklar bizi izliyor. Saat daha çok geç olmadığı için sahilde biraz oturalım diyorum. Hemen restorantın yakınında küçük bir bank bulup oturuyoruz denize karşı. Yanımıza geliyor çocuklar.O dediğim tayfanın içindeki çocuklardan biri eşimin çalıştığı okuldan bir öğrenci çıkıyor. Belli ki kafaları çekmişler. Hocam bu adam kim diyerek çocuk bana saldırıyor birden kafası iyi olduğundan çocuğun ellerini tutmaktan başka birşey yapmadım. Sadece itmiştim. Dengesi bozuldu.Önce kafasını kayaya vurdu sonra denize düştü.Ölmüştü.Çocuk düşerken zaman durmuştu sanki.Son sözü ise UNUTMA... Bağırarak uyandım.Ama bu bu benim geçmişimdi.O ölen çocuk onu unutmaya o kadar çalıştım ki.Benim hatam değil. Benim hatam değil diye sayıklarken tahanın beni dürtüp kendime getirmesiyle toparlandım. içeriye kahvaltıya geçtim