Klinikten çıkınca ne yapacağımı bilemedim. Okula gitsem fena olmazdi. Okula uğramaya karar verdim. Yaşadığım olayların sebebi neydi bunu hala anlayamamıştım. Ama cinlerle ilgili bir olay olmasindansa tibbi bir olay olmasini tercih ederdim. Her iki yoluda deneyecektim. Okula doğru gitmek için otobuse bindim. Geçip boş olan yerlenden birine oturdum. Otobus hareket etmeye baslayinca bende disari seyretmeye basladim. Kafami cevirip iceri baktığımda yine başağı gördüm. Lan ne istiyordu bu kız benden. Öylece durup bana bakıyordu. Sonra otobus birden fren yapti. Şoförün ettiği küfürlerle kendime geldim. Başak yine yoktu. Doktorun verdiği ilaci bir an once icmeliydim. Okula gittiğimde ezgi yanıma geldi. Sarıldı bana. iyi misin kendine geldin mi dedi. Evet anlaminda kafami salladim. Ne olursa olsun seviyordum ben bu kizi amk. Özür dilerim sabah yaptiklarim için dedim. Sorun değil dedi. Oyle sarilip oturuyorduk. Bir an kendimi çok rahat ve güvende hissetmiştim. Ama rehavete kapilmamam gerek diye dusundum. Benim deli oldugumu dusunuyor musun? dedim. Hayir sacmalama ama canını sıkan bir durum mu var? dedi. Hayır dedim ve onu öptüm.

O gün akşama kadar ezgiyleydim. Eve geldiğimde Taylan evde değildi. Umursamadım çok sinirliydim ona. Odama geçip kitabı açtım. Resimlere bakıyordum. Değişik semboller vardı. Sözlüğü çıkardım. Anlamlarına bakacaktım bu sembollerin ama sözlükte yoktu. Harften çok şekil gibiydiler. Sanırım bir rituelle ilgili bir şeydi. Yarın osman hocaya gidince soracaktim. Karnım epey acıkmıştı ama yemeye üşeniyordum. Oturdum biraz. Taylan hala gelmemişti. Evde yalnız olmak beni ürpertiyordu. ilk defa o an pişman oldum söylediklerime. Salondaki kanepede uyuyakalmışım. Pencereyi falan açık bıraktığımdan olsa gerek üşüyerek uyandım. Fakat kendime gelince buranin annemlerin evi oldugunu farkettim. Salonun kapısından küçük bir çocuk bana bakıyor ve elini tutmamı istiyormuş gibi elini bana uzatıyordu. Elini tuttum beni odama zütürdü.

Odaya girdiğim zaman o çarşaflı tuhaf insanlar vardi içeride. Beni tutup sirtima ellerini gecirdiler. Canımın yandığını hissediyordum. Omurgamı bedenimdem ayırıyorlardı sanki. Acı o kadar dayanılmaz olmuştu ki... Ve birden odanın yeri bataklığa dönüştü. Beni yutuyordu. Nefes nefese uyandığımda saat yine gece 3.00 dı. Sırtıma bakmak için aynaya koştuğumda kalp krizi geçirecektim.

Oradaydılar işte amk. Sırtım baştan aşağı yara bere içindeydi. Hatırladıkça hala ürperirim. Oturdum ağlamaya başladım. Bunlar başıma niye geliyordu en ufak bir fikrim dahi yoktu. Yaklaşık bir saat öyle durdum. Yaşadığım olaylara anlam veremiyordum ve mantığımda bana cevap vermiyordu. Ayağa kalktım üzerime bir şeyler giydim. Canım aşırı derecede sigara çekiyordu. Beyler bilen bilir, bu tarz stresli durumlarda bağımlılıkların kısa sürede olsa rahatlatıcı etkisi vardır. Yaktım bir sigara oturdum ve içmeye başladım. Ciğerime çektiğim duman zihnimdeki korkuyu siliyordu. Çakmak ateş duman nefes... Neden bilmiyorum kapının açılma sesini duyana dek bunları düşündüm. Kapının açılmasıyla kendime geldim.

Gelen Taylandı. Ulan bu esmer yavşağı gördüğümde bu kadar sevindiğimi hatırlamam. Geldi yanıma noldu lan sana dedi. Bi şey yok dedim. Tüm sinirim geçmişti. Boş bir olay için kezban kız triplerine girmeye gerek yoktu hiç. Tamam kardeşim dedi. Ama sesinde sabah yaşadığımız kavgadan dolaylı bir soğukluk vardı. içeri giderken kolundan tuttum. Biz kardeşiz unuttun mu dedim. Oturduk güneş doğana kadar sohbet ettik. içim biraz daha rahattı. Ama hala korkuyordum. Gece yaşadığım olaylardan sonra. Doktorun verdiği ilacı içsene niye içmedin dedi. Unutmuştum onları tamamen. Bu gün osman hocanin yanina gidecektim. ilacıda akşam içerim diye düşündüm. Unutmuşum dibina koyim onlari dedim. Hadi kalk dışarı çıkalım kahvaltı eder kampüse geçeriz dedi. Ben bir an önce Osman Hocanin yanina gitmek istiyordum. Kanka sen kampuse geç ben duş falan almadım leş gibiyim dedim. Tamam fazla bekletme beni soğukta dedi. Tamam dibina koyim dedim. Tekrar yalnız kalmıştım.

Hemen bir duş yaptıktan sonra üzerimi giyindim. Tiran'ın verdiği kitabı ve sözlüğü aldım. Osman hocanın evine gitmek için taksiye bindim. Kapıyı çaldım. Yaşlı kadın açtı gülümsedi. Geç yavrum Osman Bey içeride dedi. Kadında tam bir emekli öğretmen tipi vardı. Saçları hafif beyazlamış kahverengiydi. Geçtim içeri Osman hoca içeride oturmuş gazete okuyordu. Ben gelince ayağa kalkıp elimi sıktı açlığın nasıl dedi. Aç değilim sağolun dedim. Ver bakalım şu kitaplari dedi. Kitapları uzatınca yaklaşık bir 5 dk inceledi ve birden kahkahayla gulmeye başladı.

Noluyo dibina koyim, ulan bu herif deli falan çıkarsa ne tak yiycem ben dedim. Neyse düşündüğüm gibi olmadı. Beni yanına çağırdı o gür sesiyle. Gel evlat dedi. Gittim yanına sen bu kitabın ne olduğunu düşünüyorsun dedi. Tiran verdi işte bana onu dedim kadim bir kitapmış falan bir seyler anlatmaya çalıştım. Bana dediki bu Osmanlıca yazılmış bir masal kitabı, resimlere bakarkendemi anlamadın dedi. Sinirlerim boşalmıştı, gülmeye başladım bende ama umudum olan bu kitap dandik bir masal kitabı çıkmıştı.

Beyler bir sigara molası rica ediyorum geldiğimde tekrar devam ederim

Tiran sana kitabın aslını vermemiş düşünmem gerekirdi dedi. Ben biraz züt olmuştum. Aval aval bakıyordum. Ne olacak peki şimdi dedim. Biz onun yanına gideceğiz dedi. Neden peki kitabı vermedi bana dedim. O kitap öyle her isteyene verilecek bir kitap değil, samimiyetinden emin olmak istemistir dedi. Ulan ne kitapmış amk dedim içimden. 4-5 gün sonra gezi için yola çıkacaktık vaktimi bu deli saçması hoca zırvalıklarıyla harcamak istemiyordum. Doktorun verdiği ilaçları kullanıp önüme bakacaktım. Hem bu Tiran efendinin gerçekten yardımcı olacağını nerden bilecektim. Sinirlenmiştim. Ayağa kalktım hocam bana müsade çok acil işlerim var dedim ve Osman Hocanin evinden ayrildim.

Taylanın yanına okula gidecektim. Ezgiyide görmeyi çok istiyordum. Osman hocanin evindeyken fevri mi davranmistim acaba? Hem bunlar haciyla hocayla çözülecek işler değilse bu sırtımdaki yaralar nasil olmuştu. Hasgibtir dedim. Adama artislik yapmadan önce sırtımdaki yaraları gösterseydim. ilkokula giderken bir ara her yerim kabarmıştı. Vücudunuzun her yerini küçük kabarcıkların kapladığını düşünün. Doktorlar alerji demişlerdi ama verdikleri kremler o kabarcıkları geçirememişti. Aynı olayı annem küçükkende yaşamış. O kadar doktordan sonra o da bunu farketti. Beyler bu hastaliga parpu derler. O kadar ilacin geciremedigi seyi anneannemin koyunde gittigimiz bir koca kari bir kac tutsu yakip koluma falan surterek bunlari gecirdi. Ayni zamanda tutsuleri gezdirirken o zamanlar ~~dua oldugunu dusundugum kelimeleri soyluyordu. işte ilk defa o zaman kendime dedimki lan acaba gerçekten bilimin dışında da kullanılan farkli kadim teknikler mi vardı? Osman hocanin bahsettigi kitap belkide bana verilmeyecek kadar önemli bilgiler içeriyordu. Pişman oldum hocanın yanında kalmadığıma. Akşam eve gidince ilaçlarda deneyecektim sansimi

Okula geldiğimi farkettim. Otobüsten indim kış olduğu için hava soğuktu. Taylanı gördüm naptın lan amma geç geldin muallak dedi. Kanka anca hallettim işte dedim. Ezgiden haberin var mı gördün mü dedim. Kanka kütüphaneye bak bi dedi. Kütüphaneye yürürken başağı ilk gördüğüm yerin yanından geçtim. Orada değildi. Kütüphaneye giderken Ezgi orada çıkıyordu. Yanında binin birisi vardi. Sinirlenmiştim. Bin utanmadan birde ezgiye sarildi vedalasirken. Ezgi yanıma geldi sarıldı, kim o dedim. Erhan dedi. ismen taniyordum bu yavsagi oteli bu bin bulmustu. O gün derslere girdim ve gece olunca taylanla eve geçtik. Banyoya gidip sirtima baktim yara falan yoktu hafif bir kizariklik vardi. ilacı içtikten sonra kafam rahat bir şekilde uyuyacağımı düşündüm o gece. Geçen geceki rüyayı tekrar görmek istemiyordum. Rüya olsa bile beyler insan korkuyor be dibina koyim. Bir sigara içmek için balkona çıktım. Sigarayi icerken o pis suratli meymenetsiz herifi beklettim. Gelsin de bana baksin diye. Olmadi ben sigarami bitirdim ve adam yoktu. Gectim odama aklima bu saat 3 mevzusu takilmisti.

Her gece neden saat 3'te uyaniyordum. Bunu gerçekten merak ediyordum. Hıristiyanlarda bir inanışa göre cehennemin kapıları saat 3 de açılır. Cehennemdeki kotu ruhlar, iblisler yeryuzune gelir. Muslumanlikta ise cinlerin sabah vakti olarak gecer saat 3. isterseniz siz inanmayin bana o an çok anlamlı geldi ve sorgulamadım.

O gece tek bir rüya gördüm o da kabus falan değildi. Sadece bomboş bir çöl yalnız başıma yürüyordum. Sadece boşluk. Sabah uyandığımda tuhaf hissediyordum. Uyuyup dinlenmiştim ama bi yorgunluk vardı üzerimde. Daha sonra bu rüyalarla ilgili kendimce bir teori bulmuştum. Bilmiyorum size ne kadar mantıklı gelir. Gördüğüm rüyalar benim zihnimin yansımasıydı. O gün ilacı içtiğim için zihnim bomboştu ve böyle gibimsonik bir rüya görmüştüm. En azından kabus görmemenin verdiği rahatlık vardı üzerimde, ilacı aksatmamaya karar verdim. Sabah kahvaltıyı yaptıktan sonra yutmak için yanıma aldım kutuyu. Kahvaltı yapmaya hep gittiğimiz o pastaheneye gittik. Bir kaç gün ilacı düzenli yuttum. Ama bir tuhaflık vardi. Ruh halim tak gibiydi. O kabusları görürken bile ölmeyi düşünmeyen ben sürekli ölmeyi düşünüyordum.

Perşembe günü yani kamp yapmaya gideceğimiz dağa ve dağdaki otele gitmeden 2 gün önce, okula geçtim kendi başıma otururken aklımda bir düşünce belirdi. Neden içiyorsun ilaçları dedi. Daha iyi hissetmek için dedim. Peki daha iyi hissediyor musun? diye sordu. Hissettirmiyor ama en azından o kabuslar yok artik dedim. Harbi daha iyi hissettirmiyorsa ne tak yemeye içiyordum ben ilacı, hem kabuslar beni öldürmezdi ama bu gidişle ben kendimi bir yerlerden atacaktım.

O ilaçları bir daha içmedim. Eve gidince kutusuyla birlikte çöpe attım. Şu an yaptığım zaman o zamanda korkularımla yüzleşmeye karar verdim. Tekrar Tiran ve Osman Hocayı görmek geldi içimden. Ama nedense bu adamlara güvenmemem gerektiğini söyleyen bir ses vardı içimde. Kapının çaldığını duydum gelen Osman Hocaydı.

Edit: Yazım hatasi

Kapıyı açtım, aslanım dedi sen iyi misin. iyiyim hocam buyrun geçin dedim. Geçti içeri o gün geldiğinde söyledikleri mi düşündün mü dedi. Ulan ya ben hafizami kaybettim, ya da millet benimle kafa buluyor dedim içinden. Evet o dönem kafayı sıyırmış olabilirim ama bunamamıştımda amk. Neyi hocam anlayamadım dedim. Evladım o gün konuşurken sana sordum bu isten seni kurtaracağım ama aklın yaşayacaklarını kaldırmayabilir. Hazir misin herşeye? Tumden tirlatabilirsin diyorsu işin açığı. Bu adam değil miydi dibina koyim o gün bana bu kitap sahte diye benimle taşak geçer gibi kahkahalar atan.

Farkındayım hepiniz şimdi hasgibtir bin diyorsunuz. Herşey allak bullak oldu onunda farkindayım. Ama o dönem bende böyleydim işte. Gerçekle hayal arasında ki o ince çizgi kayınca benim filmde kaydi. Hocam dedim biz sizinle böyle bir şey konuşmadık dedim olayı anlattim. Oğlum dedi o gün ben sana bunları söyledim. Sen gülmeye başladın kitabı alıp evden çıktın dedi. Hocam dedim. Peki şimdi ne yapacağım. Evlat, kitabı ne yaptın dedi. Hocam kitap en son sizin evde kalmıştı dedim. O an düşündüm evin adresini nasıl bulmuştu. Daha önce adres falan vermemiştim ben bu adama. Beni mi takip ediyordu bu herif ne istiyordu ki benden. Neye güveneceğimi kime inanacağıma şaşırdım. Ağlayacak gibi oldum. Hoca arapçaya benzeyen ama daha farklı olan bir dilde bana bir şeyler söylüyordu. O konuştukça omurgamın bedenimden ayrılışını yeniden hissediyordum.

Benden kitabın yerini söylememi istiyor. Ben bilmiyorum dedikçe o daha da çok bağırıyor. Nedense birden acı kesildi. Yüzüme baktı. Gözleri yaşlıydı. Oğlum dedi seni o kitaplada kurtarabilir miyiz emin değilim dedi. Evladım dedi bedenini bu kötü enerji sarmış dedi. Yakında senin ruhunla ayni bedene sığamayacaklar, o giderek hacmini büyütecek ve senin ruhunu ezmeye başlayacak. Senin hayat enerjinden besleniyor bir sünger gibi enerjini çekiyor, halsiz bitkin hissetmen hep bu yüzden dedi. Kitap senin odandaymış dedi. Onu al getir bu gece bizde kalırsın bir çare düşünürüz bu duruma dedi. Anlam veremedim kalktım odama kitap gerçekten de oradaydı. Gittim kitabı aldım. Hocayla birlikte yola çıktık.

Telefonum yanımdaydı. Hocam müsade ederseniz arkadaşımı arayıp bir haber vereyim dedim. Tamam evladım ara dedi. Telefonu aldım taylanı arıyorum açmıyor. Ezginin normalde beni 1500 defa araması gerekirdi ama bir kere bile aramamış. Onuda arıyorum cevap yok. Ne oldu evlat dedi. Ulaşamadım hocam dedim. Başlarına bir şey gelmemiştir umarım dedim içimden. Annemi arasam mi diye düşündüm ama korkutmak istemiyordum. Kilometrelerce ötedeydi zaten. Boşu boşuna arayıp telaşlandirmanin anlami yoktu. Binbir umutla geldiğim bu şehirde hayatım taktan bir çıkmaz girmişti.

Hocanın evine gelmiştik. içeri geçtik. Hanım biz geldik. Çok acıktık aslanımla ne zamana hazır olur yemek diye sordu. Yarım saate olur bey dedi Nermin hanım. O sırada kafamda bir şimşek çaktı Taylanın bugün eve gelmeyeceğini söylediğini hatırladım hayal meyal. Kafamda sürekli taylan ve ezgi vardı. Acaba şu an birlikteler miydi? Taylan bini zaten bu gün eve de gelmeyecekti. Acaba diğer günlerde de buluşuyorlardi. Bir an ikisinden de nefret ettim. Ama taylan böyle bir şey yapmazdı kardeştik biz ulan. Hem ezgide öyle bir kız değildi.