Dibinde acık kalmış sıpraytımı aldıp odama tekrar döndüğümde anladım odamın ne kadar havasız olduğunu. O ne kokudur arkadaş, toplu satanist ayini yapılıp terk edilmiş bir görüntüden ekstra lavanta tazeliği kokusu beklenilemezdi zaten.

Kokudan işkillenerek yalnız başıma odamda geçirdiğim sürede ata dönüşmüş olmamayı umdum ve bacaklarıma baktım. Kıllar dönüşümün başlangıcı gibi gözükse de at olmamıştım. Bunun mutluluğunu yaşarken bilgisayarıma tekrar döndüm. Ben nasıl bir insandım acaba? En yakın arkadaşıma sormak istedim ama bana cevap vermedi. Suyun üstünde yan yüzerken biraz meşgul oluyo da. Bugünler kişisel bakımına biraz özen göstermesi gerek bence.

Asidi kaçmış ılık sıpraytımı içerken tek elimle sorumu google'a yazdım. Aşağı doğru inerken onedio adlı bi site gözüme ilişti. Site bana cevap yerine sorular sordu. Anlam veremedim, benim burada hayati sorularım varken beni gereksiz sorularla meşgul etmesi hiç hoşuma gitmedi. Sonradan anladım sitenin cevabı vermeden önce beni tanımak istediğini. Soruları ikişer dakika araya cevapladıktan sonra bir yazı geldi. Uğradığım ani şaşkınlık elimdeki sıpraytımın elimden düşürmemle son buldu.

Bunca geçen 32 yıllık asosyal ve silik hayatım gözlerimin önünde yavaş yavaş anlam ve derinlik kazanmaya başlamıştı. "Delilik derecesinde dahi" mişim aslında ben. Anlam vermeyişim iki elimi başıma koyup “bu nasıl olur ya” pozu vermeme sebebiyet oldu. Müzik listem şaşırtıcı bir hızla fadime'nin düğününden, Hungarin dance no:5' e geçiş yaptı. Yerden kaldırdığım dökülmüş boş sıprayt şişesi aniden 1978 montrachet şarap dolmaya başladı. 8 derece miyop gözlüğümü çıkardığımda üstün zekam ve aniden gelen anlam bulmuşluğumunun hayatımı şekillendirmesini hayretle izledim. Bilgisayarımı, fizik kitaplarıyla kaçak kat çıktığım piyanomun üzerine koydum. Yanıma, aşırı zekamın getirdiği ani ürünleri kaydetmek için iki a4 aldım ve dörde katlayıp arka cebime sıkıştırdım. Mutlak boşluğun içerisinde başı boş yüzen cahil toplumun beni anlacağını ve zekam karşısında baş eğeceklerini umarak kapıdan adımımı atacaktım ki aklıma zavallı arkadaşım bobi geldi. Ben böyle bir insan değildim, arkadaşımı ne kadar deha olsam da yarı yolda bırakacak değildim. Herkes dehaları bencil zanneder ama yanılıyorlar. Bobi’yi suyundan alıp cebime atacakken kokunun ne kadar derinleştiğini dalağımda hissettim. Ama çok yakında ünlü ve zengin olacaktım nasıl olsa, ona içi parfüm dolu bir fanus alabilirdim. Bobiyi ceketimin cebine nazikçe koydum. Yeni hayatımın ilk adımını atarken arkama yan gözle baktım, anlamlı bir tebessüm eşliğinde eski hayatımın fakir ruhuna son bakışımı attım.

Teşekkürler onedio, artık daha mutlu bir insanım.