Bugün, bugün tam on iki yıl oldu seni göreli. Öyle bir şey ki bu, anlatımıma sığmıyor. Her şey kötü, her şey karanlık. Hiçbir şekilde ulaşamıyorum sana. Mesajlarıma cevap vermiyor, aramalarıma dönmüyorsun. Olsun, olsun.

Ben tüm masumiyetimle sevdim seni. Zira daima derdim sana hatırlıyor musun? "Bir erkek, onurlu bir erkek, bir defa sever." diye. Ben hala ömrümde yalnız seni sevdiğim o kadar mutluyum ki...

Sen karaktersizlik edip sürekli farklı kişilerle takılırken ben yıllarca seni bekledim durdum. En iyi arkadaştık. Ben yıllarca sessiz sedasız sevdim seni. Çalıştım durdum. Hitap ettim, çalıştım, yabancı diller öğrendim, piyano resitalleri verdim. Bir gün olur da benden etkilenirsen diye. Sana kendimi açtıktan sonra olanları hatırlıyorum da, şöyle demiştin bana:
"Başkasını sev."

Onca yılı çöpe atarken neden hiç düşünmedin ki? Senin için çabalayıp yalın ayak gece sırf sen evden kaçtın diye koşa koşa yanına geldiğim günü hatırlıyorum çocuk. Şimdi bana o yılları geri verseler, tekrar seçim yapmamı isteseler, hala seni seçerdim.

Sana gelemiyorum, seninle konuşamıyorum. Ancak buraya aptal bir başlık açıyorum. Görmeyecek, bilmeyeceksin. Ama sözüm olsun, ben ömür boyu seveceğim seni.

Ulan aslında çirkin bir adam da değildim ben. Onlarca kızla ilişkim olabilirdi. Sana tertemiz gelebilmek için hepsini reddettim. Hala bekliyorum, hala. Bir gün dönersen, bana kendini affettireceksen, söyle olur mu? Seni seviyorum çocuk, seviyorum.

Bu mesele ile ilgili epey uzun bir kitap da yazmıştım. isterseniz bölüm bölüm atmaya başlayabilirim. Madem kavuşamayacağız, siz de bir erkeğin günden güne nasıl sararıp solduğunu okumuş olur, bu belaya asla bulaşmazsınız. Sağlıcakla kalın dostlar...

Sen yanlız ben yanlız oda bizden farksız tekil şahıs zamirleri maalesef çok çaresiz...