omeglede tanıştığım kızı nasıl siktim

Blader sen nasıl bi adamsın ak okuyup alıntımı yapıyorsun napıyosun anlamadım ama kalem kuvvetli olaya gelirsek hani azda olsa inanacaktım ama manisadan kız yani yok öyle bi dünya yinede okuyoruz biz

16 yaşında mı yaptın bunları dıbına kodumun liselisi http://imgim.com/16_ne_amk.png

14 ayraç

ellerini çekti eda. gitmem gerek dedi. kendini böyle verebiliyorken bana aynı derecede kaçmak istiyordu o an. yaptıklarımdan dolayı uzaklaşmak istiyordu. takip edersem, ona dokunursam karşı koyamıyordu. kalkanını indirip sarılıyordu bana. ama gitmek istiyordu. bırak dedi. gitmem gerek. peşinden gittim. ne diyeceğimi bilemeden gittim sadece. o an edanın ciksapelitesini, vücudunun güzelliğini falan düşünmüyordum. tek düşündüğüm şey benim hareketlerimden dolayı ağlayan bu kıza karşı içimde bulunan vicdan azabını dindirmekti. evet belki bencilce davranıyordum. edaya en güzel şeyleri vermek isterken bile bencil davranıyordum. çünkü yine kendi iç huzurum için yapacaktım bunu. yoksa asla rahat edemeyecektim. edanın saçları yürürken bir sağa bir sola sallanıyordu. son bir kez çektim kolundan. git dedim. git ama aricam seni.. eda yüzüme baktı son kez. göz yaşları kurumuştu ama hala kıpkırmızı bakıyordu. sadece baktı eda. hiçbirşey söylemedi. döndü gitti. arkasından öylece kalakaln yine ben oldum..

rizörvid

hayat sürprüzlerle dolu diyip durdum hep anlatırken. düşünün işte olum. daha sabah manisaya giderken ne düşünüyodum. şimdi manisadan dönerken nasıl bir ruh halindeyim.. böyle garip işte. ne zaman ne olacağını asla bilemiyosunuz. burda herşeyi tepetaklak eden, beni darmadağın eden edanın bir kaç damla gözyaşıydı belki. ama herşeyi yerinden oynatmıştı bu gözyaşları. artık düşünmek istemiyordum. daha önce eda ile yaptıklarımızı. o eskiğ şehveti.. şimdinin masumiyetini. o duygusallığı.. bu tezatı artık düşünmek istemiyordum. ama içimde büyük bir sıkıntı. vicdan azabı.. derinden derinden kemiriyor. ben memelelerini okşarken, alttan cinsel organını avuçlarken edanın hiç bir tepki vermeden öylece kalakalması... ve o an sessiz sessiz ağlaması.. bu ne ifade ediyor? bir insan hangi koşullar altında böyle bir şeye göz yumar? hem ağlayacak kadar sıkıntı duyup hem nasıl katlanır? katlanmak zorunda hissettiği için mi ağlıyordu yoksa? katlanmak istemese sadece giderdi.. göz yumup ağlıyorsa, daha derin bir şeyler vardı bu işin içinde.. kabullenilmiş göz yaşı derin anlamlar taşır.. artık bu anlamlardan korkuyorum..

ne yazdın amk 2 saattir okuyorum senin öpüşmekten dudakların morardı benim okumaktan gözlerim morardı

okumadım direk yazdım

ayraç

o gece düşündüm sadece. o kadar kendimi kurup gitmiştim ki edanın yanına kızın derdi neydi anlatamadı bile. benim aptallığımdan dolayı o da ne yapacağını şaşırdı. allak bullak oldu. halbuki beni arayan oydu. bi konuda konuşmak istiyordu. onun için gitmiştim sözde. ama her şey taka sarmıştı. çok değil bir iki hafta evvel eda ile deli gibi seviştiğimiz yatağın üzerine uzandım. kulağıma bir ses seni seviyorum diye fısıldıyor. omzumu öpüyor nemli sıcak dudaklar.. bırak gidicemm.. her adımında bombeleşen harika kalçalar geliyor gözümün önüne.. konuşmamız gerek, ilk buluştuğumuz yere gel.. seni seviyorum... edanın şekilli göğüsleri geliyor gözümün önüne. bir bebek gibi emmiştim bembeyaz göğüslerini. kafamı okşayan yumuşak eller.. göğsüme bastırdığım ağlayan bir yüz.. bırak gidicem... cebimden tokasını çıkarıyorum. vermeyi unuttuğum tokasını kokluyorum tekrar. edanın kokusu.. sana geldim işte.. evine gidelim... o kadar masumdu ki.. gözlerimi kapatamıyorum.. yaşananlar doluyor beynime. kendimden kaçmam gerek.. yoksa bu vicdan azabı beni öldürecek..

başlık "omeglede tanıştığım kızı nasıl gibtim" den "omeglede tanıştığım kızla düğünüme beklerim" a kayıyor yanlız.

imana geldin panpa

evlenin düğününüzde tam altın takıcam amk

hızlı yaz senin sıcacık dıbını gibmeyim

up up up

bu düşünceler eşliğinde uyuyakalmışım. bir sıcaklık bir koku, şekilli mükemmel göğüsler ve kalçalar.. seni seviyorum, seni seviyorumm.. rüyaydı tabi her şey, ama edaya yaşattığım acının verdiği vicdan azabı rüyamı kabusa çevirdi telefonumun sesiyle ter içinde uyandım karnıma tekme yemiş gibiydim her tarafımda bir ağrı, içimde bir huzursuzluk vardı kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum telefona baktım arayan edaydı. aklımdan bir an bir çok düşünce geçti fazla bekletmeden telefonu açtım eda içimi rahatlatan sesiyle kapıdayım dedi. bi anda şok oldum karnıma ikinci tekmeyi yemiştim sanki hani haber vericekti tekrar gelirken neden gelmişti ki ona yaşattığım bunca şeyden sonra binbir türlü soru geçerken aklımdan yatağımdan doğruldum hızlı bir şekilde saçımı üstümü düzelttikten sonra kapıya yönlendim, kapıyı açtım ve ne görüyüm kapıda eda yoktu.. 7 tane kocaman adam.. toplasan 2.5 ton, ellerinde küreklerle kapıya koğuşlanmışlardı en öndeki sert bir kürek darbesini göğsüme indirdi baygınlık geçirdim arkamda müthiş bir acıyla kocaman bir vidanjörün ön koltuğunda uyandım kalçamda darbe izleri vardı şu an hala vidanjörün içindeyim kapılar kilitli çıkamıyorum şuan telefondan yazıyorum yardım edin acil..

ertesi gün edayı aradım. sonraki günde.. ondan sonraki gün de. ama telefonlarıma cevap vermedi. mesajlarım hep karşılıksız. deliye döndüm adeta. bir anda yok olmuştu sanki. beni böyle vicdan azaplarıyla bırakıp gitmişti. umudumu yavaş yavaş kestiğim bir gün yine aradım. bu sefer açtı. efendim dedi. bir an ne diyeceğimi bilemedim. eda neden diyebildim sadece.. neden açmıyorsun telefonlarımı?.. yine herzamanki nefes sesini duydum edanın. bıkkın, mutsuz, karamsar bir nefes sesi. bütün bunların sebebi benim diye düşünüyorum. her şey benim aptallığımdan oldu. sürekli kendimi düşünüp onu kullanmak istememden dolayı oldu. artık bu şekilde rahatlatmaya çalışıyorum vicdanımı. evet benim işte. bütün bu durumların sebebi benim. bu rahatlatıyor.. bütün suçun bende olduğunu bilmek rahatlatıyor artık. eda sessiz kaldı bir süre sonra nefes gibi bir sesle tekrar konuştu.. xxx, ben sana yalan söyledim.. yalansölyledim sana dedi.. ve derinden bir ağlama sesi takip etti bu sözlerini...

yalan? ne için? ne zaman? hangi konuda? bir anda bir sürü soruyu aynı anda sormak istedim edaya. içimdeki vicdan azabı edanın bu söylediği şeyler birleşmiş, kör bir kuyunun içine sokup düşüncelerimi karanlığa boğmuştu. tamamen bir belirsizlik. neye üzülüp neye sıkılacağımı, neyi sorgulayacağımı şaşırmıştım. ne yalanı dedim? ne yalanı söyledin eda?.. eda sessiz sessiz ağlıyordu. ilk gün dedi. ilk gün yalan söyledim sana. sana o anlattığım şeyler yalandı diyordu. her bir cümlesinde daha bir katlanıyordu ağlaması sanki. her bir cümlesi onu daha bir hüsrana sürüklüyordu. nasıl diye sordum sadece... o gün anlattıklarım işte dedi. hani o doktor meselesi falan. yalan söyledim dedi... kalakaldım yerimde... neden dedim? ama bu soru edaya değildi.. kendime sormuştum.. neden yalan söyledi ki? neden? ne için yalan söyledi? ... eda üstüne alındı soruyu.. yavaş yavaş.. tiz bir sesle inledi sanki.. başka biriyle beraber oldum ben xxx.. yalan söyledim sana...

Anlatsana bin, hikaye yok işte olmayınca anlatılmıyor di mi

kaynım bana kaydı ya gidiyor bu söyliyim