Çok yalnızdım lan. Hiç arkadaşım yoktu. Hiçbir zamanda olmamıştı. ilkokulda yalnızdım, lisede yalnızdım. Üniversite de yine yalnız kalmıştım. ikinci senemdi ama bu hala böyleydi. iyi de çocuktum aslında. Yardımseverdim. Kendimi düşünmezdim, başkasından önce. Fakat yinede yalnızdım. ilerde çocuklarıma anlatacak güzel bir anım yoktu. Oğluma anlatabileceğim arkadaşlarım bile yoktu. Bizim yan evde öğrenciler alem yapar bende annemin soyduğu elmaları yerdim. Hiç sevgilim olmamıştı. Elime kız eli bile değmemişti. Biraz utangaçtım ama bende hakkediyordum sevilmeyi. O kadar çirkin bir insanda değildim. Yesil gözlü beyaz tenli normal bir çocuktum. Yinede yalnızdım. Lanetliydim sanki. Yalnız olmaya mahkum edilmiştim.

beyler hikaye yazma isine heves ettim 3-5 kisi okusun yeter bana gec yayinlamicam partlari. hersey olucak ciks ask aksiyon gerilim.

Saat 1:30. Yarın okul var ama bende uyku yok. Açtım bilgisayarı biraz film izleyeyim dedim. Annemde uyumuştu. Canım birisiyle konuşmak istiyordu. iyi veya kötü biri. Derdimi anlatabileceğim birini istiyordum. Son çare girdim bir film sitesine. Açtım filmi izliyorum. Bir anda karşıma reklamlar çıktı. Tek tek kapattım reklamları lan eziyet gibiydi. Sonra bir anda yanlışlıkla tıkladım birisine. Omegle diye bir site. Yabancılarla konuşma. iyi fikirdi. 2 dakika siteyi anlamaya çalıştım. Bastım chati başlat tuşuna. Yaşlı bir kadın çıktı. Onunla konuşacaktım fakat geçti beni. O bile geçmişti. Sonra birkaç kişi daha geçti. Alem yapan gençler geldi. Suratını çekiyordu üçü. Güldüler falan bende güldüm. Bir anda giblerine indirdiler kamerayı. Hemen değiştirdim. Sonra iki karı koca vardı. Gibisiyorlar. Yine degistirdim. Saçma sapan şeyler vardı ama bulacaktım birisini. 2-3 ergen çıktı onlarıda ben geçtim.

Bir anda karşıma bir çocuk çıktı. iyi çocuktu. Konuşmaya başladık. Gardırobumda birisi var biliyormusun dedi. Önce bir güldüm. Sana öyle geliyor dedim. Eline bilgisayarı aldı ve sana göstericem dedi. Bende hafiften tırsıyorum ama sakin kalmaya çalıştım. Bir anda gardırobu açtı ve içinden bembeyaz suratlı bir kadın çıktı. Çığlık attım. Sonra çocuk gülmeye başladı. Çığlık atarken fotoğrafımı çekmiş. Giberim böyle işi diye kapatıyordum sekmeyi fakat bir anda site otomatik birine bağlandı. Türktü kız. Kamerası bulanık çekiyordu. Siyah bir maske vardı gözlerini örten. Selam diye mırıldandım. Cevap vermedi. Sadece kameraya bakıyordu. Ordamısın dedim. Yine cevap yok. Fakat değiştirmemişti benide. Biraz daha bekleyeyim dedim. Gülümsedim. Hiçbir cevap yok. Kız sadece bakıyor. iyi ben gidiyorum dedim tam geçiyordum ki bir şey sorabilirmiyim dedi. Tabiki dedim yeni bir arkadaş bulmanın umuduyla. Kameraya yaklaştı. Mavi gözlerini şimdi daha iyi görebiliyordum. Sence hangi ölüm yolu daha kesin dedi bana. Şok olmuştum. Yutkundum. Gülümsemeye çalıştım. Neden böyle birşey soruyorsun ki dedim. Sadece cevap ver dedi.

Derin bir nefes aldım. Bir yerde okumuştum, sıcak suyla dolu bir küvete bileklerin kesili girersen ölürsün ama acı dolu bir yol dedim. Başını iki yana salladı. Bir küvetim yok başka bir yolu varmı dedi. Güldüm. Belki bir kutu hap ne dersin diye sordum. Kocaman gülümsedi. Evet güzel fikir görüşürüz dedi ve beni geçti. Bir an öylece kaldım. Neydi o sorular öyle. Kendime gelmeye çalıştım. intihar mı edecekti lan ? Öldürecekmiydi kendini. Bende salak gibi kıza fikir sıraladım. Evet öldürecekti kendini. Hemen siteye tekrar girdim. Kızı aramaya başladım. Eğer öldürürse kendini... Vicdan azabından yaşayamazdım ki. Geçtim herkesi teker teker. Fakat yoktu.

Yaklaşık 2 saat daha uğraştıktan sonra giberim böyle işi diyip yattım. Fakat hala bir arkadaşım yoktu. Bir anda telefonuma bildirim geldi. Biris mesaj mı attı diye saldırdım telefona. Turkcelldendi. Sonra whatsappa girdim. Tek bir konuşma. O da annem ve halamla. Gözlerim dolmuştu. Bir arkadaş bulmam lazımdı. Rehbere uydurma bir numara yazdım ve kaydettim. Büyük bir ümitle whatsappa baktım ama whatsappı yoktu. Bu işlemi hep yapardım ama hep ya yaşlı insanlar ya da whatsapp kullanmayanlar denk gelirdi. Son kez deniyecektim şansımı. Güçlü bir numara uydurdum. Whatsappı açtım. Ve evet. Vardı öyle birisi. Hemen profil resmine baktım. Yoktu. Durumunda ise omnes vulnerant ultima necat yazıyordu. Bu ne diye internetten baktım. O derece işsizdim. Hepsi yaralar sonuncusu öldürür anldıbına gelen romence bir sözdü..

Değişik birisi olmalıydı. Derin bir nefes aldım ve selam yazdım. iki dakika sonra selam diye cevap geldi. Numarasını nereden bulduğumu sormamıştı bile. Napıyorsun diye sordum. Kendimi öldürmeye çalışıyorum dedi. Bugünde tüm depresyonlular beni bulmuştu. Gülücük attım. Bu da ne diye sordu. Kendini öldürdüğün için dedim. Sende seviniyorsun demek yazdi. Yaklasık iki dakika sonra bir medya gondermisti. Medyayi actim. Cizilmis bilekler. Kan icinde.

Kendime gelemedim. Bir anda mesaj geldi. Nasıl olmuş diye soruyordu. Kızı engelleyecektim. Fakat bir anda birisi hap içmemi söyledi ama bilekleri kesip kendime aci vermek istiyorum yazdi. Bu omegledeki kızdı. Böyle tesadüfü gibeyim. Aradım kızı. Mesgule aldı. Konuşacak durumda değilim diye mesaj geldi. Bende bunu kendine niye yapıyorsun dedim. Dünyanın pisliğini kaldırabilecek kadar güçlü değilim dedi. Kızla konuşmam gerekiyordu. Onu olduğu durumdan kurtarmak yardım etmek istemiştim. Skype istedim. Gibtir git suradan diye mesaj atti. Bende sinirlendim ve telefonu fırlattım.

Yatağa yattım ağlayarak. Hiçbir zaman bir arkadaşım olmayacaktı lan. Birkaç dakika sonra gelen bildirim ile tekrar uyandım. Kız skype ismini yazmıştı. Hemen bilgisayarı açtım ve skypedan kızı arattım. ismi yazmıyordu. Ekledim. Whatsapptan aramamı kabul et yazdım ve arama attım. Yine siyah bir maske ile örtülmüş mavi gözler. Bembeyaz bir ten. Siyah uzun kahküllü saçlar. Sen omegledeki dedi. Şaşırmıştı. Ses tonu çok güzeldi. Ne fazla ince ne fazla kalın. Fakat kısık çıkmıştı. Gülümsedim. Ne büyük şans ama dedim. Peki niye ekledin beni dedi. Kısık çıkmamıştı sesi. Cansız ve soluk bir sesi vardı. Saçmalıyordun yardım etmek istedim dedi. Bir anda surat ifadesi düştü. Yardıma ihtiyacım yok dedi ve skypedan çıktı. Tekrar görüntülü arama isteği attım. Fakat cevap vermedi. Whatsapptan yazdım. Fakat beni engellemişti. Gözlerim doldu. Kıza yardım etmek istemiştim.

Sabah kalktığımda okula gidecektim. Fakat bir whatsappa bakayım dedim. Mesaj atmıştı. Yardıma ihtiyacım var diye. Engelimi kaldırmıştı. Hemen yanında olucam o halde yazdım. Mutlu olmuştum. Bir arkadaşım olmuştu. Birkaç dakika sonra cevap geldi. Akşam skypeda konuşalım diye.

Beyler baştan söyleyeyim 4 günümü alıcak hikayeyi bitirmem. Ama asla geciktirmicem partları. Valla güzel hikaye olucak.

Okula gittim. Yine yalnızdım ve tek başımaydım. Ama telefon arkadaşım yanımdaydı. Telefonu açtım ve okulun resmini gönderdim. Birkaç dakika sonra orası okulmu yoksa diye mesaj geldi. Evet dedim. Oraya ihtiyacın yok dedi. Bende sen gitmiyormusun diye mesaj attım. 8. Sınıfta bıraktığını söyledi. Nedenini sordum. Fakat cevap gelmedi. Aksam eve gittigimde kosa kosa bilgisayari actim ve ona goruntulu arama istegi attim. Hemen kabul etti. Kız sanki tüm gün bilgisayar peşindeydi. Yine maskeliydi. Neden maske takıyorsun diye sordum. Bu iğrenç insanlara görünmek istemiyorum dedi. Güldüm. Neden okula gitmediğini sordum. igrenc insanlarla dolu dedi. Haklıydı. Bana neden omeglede gezindiğimi sordu.

Bende binlik olsun diye aynı soruyu kendisine yönelttim. Bir an sohbetten çıktı. Tekrar istek attım. Açtı. Bu tür şeylerden hoşlanmam dedi. Sinirlenmişti. Pekala hiç arkadaşım yok ve bende bulmaya çalışıyordum dedim. Güldü. Neden gülüyorsun diye sorduğumda arkadaşlar saçmadır dedi. Öyle ama onlara ihtiyacımız var dedim. Benim kimseye ihtiyacım yok dedi. Bende insanların birbirine ihtiyacı olduğunu, tek baslarina yasayamayacaklarini soyledi. Tekrar güldü. Biliyormusun tam tdıbına 6 senedir bu odadan yemek ve tuvalet harici çıkmıyorum dedi.

Yutkundum. Gülmeye çalışarak öyle birşeyin imkansız olduğunu söyledim. Tişörtünün kolunu sıyırdı. Milyonlarca çizik. Yarısı hala geçmemiş. Ama bak hala yaşıyorum dedi çiziklerini göstererek. Ağlamaya başladı. Ve bir anda skype'dan çıktı. Donmuştum. Tekrar istek atmaya cesaret edemedim. Onu engellemeliydim. Bir anda telefonum çaldı. Arayan oydu. X diye kaydetmistim onu. Acaba gerçek ismi neydi ? Açtım telefonu. Nolur bana yardım et dedi. Ağlıyordu. O sırada annem odaya girdi ve bende telefonu kapatmak zorunda kaldım. Annem yanima gelip kimle konusuyorsun sen dedi gülümseyerek. Hic okuldan bir arkadasim dedim.

Arkadasin mi vardi senin dedi. Bir an üzüldüm. Sonra o da suratimin düstügünü anlayip keyfine bak dedi ve kapatti kapimi. Tek annem vardi benle yasayan. Abim yillar once bizi terketmis babam ise ölmüştü. Kızı geri arayacaktım fakat beni engellemişti. Whatsapptan medya atmıştı. Bileklerini kesiyordu ve videoya almıştı. Fakat mesaj atamıyordum çünkü beni engellemişti.

Koşarak bilgisayarı açtım. Saat 11'di. Skypedan buna istek attım. Cevap vermedi. Yaklaşık 20 kere daha attım. En sonunda cevap verdi. Güldü. Neden beni rahatsız ediyorsun dedi. Bende ona niye böyle şeyler yaptığını sordum. Yüzüm bembeyaz olmuştu. Kaskatı kesilmiştim. Kameraya yaklaştırdı yine gözlerini. Masmavi gözler, parlaklığını yitirmiş. Donuklaşmış. Beni önemsiyormusun yoksa diye sordu. Gülmeye devam etti. Pgibopat gibi davraniyordu. Hayir ama seni merak ediyorum dedim. Niye dedi. Çünkü arkadaşız dedim. Güldü tekrar. Delirmiş gibiydi. Akıllı gülüşü değildi bu. Hayır değiliz dedi. Gözlerim doldu yine. Gülmeye devam etti. Sen sadece yalnız kalmış bir ergenin tekisin ve bende sürekli bileklerini kesen deli birisiyim dedi.

Gözyaşlarımı yanaklarımda hissettiğimde iyi geceler dedim ve çıktım. Tekrar istek attı. Yarın okula gitmeyecektim. Bir kaç kez daha istek attı fakat ben cevap vermedim. Dedikleri değildi canımı acıtan, bunların gerçek olmasiydi. Kafamı koydum yataga. Aglayarak uyudum. Sabah kalktigimda bana günaydin diye mesaj atmisti. Cevap vermedim. Birkaç dakika sonra medya attı. Kendi videosunu atmıştı. Yine o maske. Küsmüyüz yoksa diyordu. Cevap vermedim.

Akşam eve geldiğimde tekrar mesaj geldi ondan. Özür dilerim yazıyordu. Cevap vermek istemedim. Tıpkı onlar gibi davrandım yazdı. Bu sefer telefonu aldım ve kimler gibi dedim. Yazıyordu. Heyecanlanmıştım. insanlar gibi diye mesaj geldi. Tuhaf bir kızdı. Çok tuhaftı. Fakat sevmiştim onu. Gülücük attım. Yapma şunu emojilerden nefret ederim yazdı. Bende * attım. Bak bunu sevdim yazdı. Yavsak gülüsüne benziyormus oyle dedi. ilk defa bir arkadasım olmustu. Profil resmine baktim. Bu sefer bir göl resmi koymuştu. Hiç kendi resmini koymuyordu sanırım. Bir an gözüm yukarı kaydı. Hala x diye kayıtlıydı.

Dışarı çıktım. bir çiçeğin üstüne milyonlarca kelebek ve arı toplanmıştı. Resmini çektim ve tek arkadaşıma attım. Iy nefret ederim yazdı. Iy da ne bebekmisin diyince emojilerden iyidir yazdi. Bu sefer güneşin resmini gönderdim. Dışardamısın yazdı. Bende evet dedim. Neden diye sordu. Güldüm kendi kendime. insanlar dışarı çıkar dedim. Saçma dedi ve online olmayı bıraktı. Cevap vermedim. Akşam eve gittiğimde saat geç olmuştu. Skype'ı açtım. Yine maskeliydi. Hep takıyordu o maskeyi. ismini hala bilmiyorum dedim. Bunun bir önemi mi var ki dedi. Tek arkadasimsin ve adini bilmiyorum diye tekrar ettim. Bende bilmiyorum dedi. Tasak geciyordu. Yinede onu ciddiye almış gibi yapıp alfabedeki harfleri tek tek saymaya başladım.

L'ye geldiğim zaman dur dedi. Meraklandım. ismim layla dedi ve yüzünü çevirdi. Birşeyler yapıyordu. Layla da ne demek diye sordum. Gözlerini cevirmedi bana. Yanda birseyler yapmaya devam etti. Bilmem dedi. isminin anlamini bilmiyormusun ve su lanet olasi kameraya bak diyince dogruldu. Hayir bilmiyorum dedi. Cidden tuhaf bir kizsin dedim. Siz tuhafsiniz dedi bana. Hemen google'dan layla isminin anldıbına baktım. Gece doğan güzellik. Değişik ve güzel bir isimdi.

Anldıbını ona yazdım. Saçmaymış dedi. Bende güzel olduğunu söyledim. Cevap vermedi. ismimi sormamıştı. Kameraya elimi uzattım ve tokalaşıyormuş gibi yaparak bende huurlar olsun dedim. Güldü ve elini uzattı. Neden kendine zarar verdiğini sordum. Tekrar gözlerini kaçırdı ve yandaki işine geri döndü. Orada ne yaptığını merak etmiştim. Napıyorsun orada seni benimle konusmaktan alı koyan nedir dedim ve güldüm.