olum napıyosun dedim

pazartesi oldu evşini almaya gittim otogara dışarı çıksın hava alsın diye mustafayı da aldım yanıma. doğal olarak hiç konuşmuyoruz tabi. yolda esrayla buluştuk dedim ona. yüzüme baktı. ama öyle bi bakış ki pişman oldum dıbına koyim. senle konuşmak istiyomuş dedim. durdu biraz sonra ben o huuryu unutmaya çalıştıkça sen hatırlatıyosun dedi sonrada ağlamaya başladı. olum dedim sakin ol lan tamam dedim. tamam bi daha adını bile ağzıma almıycam o huurnun allah aşkına sus. indir beni dedi. yok dedim yağmur yağıyo zaten napıcaksın bu havada. abi allah aşkına indir yoksa ben kapıyı açıp atlıycam. mecbur çektim kenara arabayı indirdim. geriye doğru yürümeye başladı. dikiz aynasından izledim bi süre sonra kayboldu gözden.

otogardan aldım evşini sarıldık birbirimize sıkıca. sanki bir haftadır telefonda soğuk soğuk konuşan o değilmiş gibi öptü beni falan gerçekten beni gördüğüne sevindi yani. yolda mustafa nasıl diye sordu. onla geliyoduk bi anda nolduysa inmek istedi dedim. salak mısın sen dedi evşin niye bırakıyosun çocuğu. e napıyım atıcaktı yoksa kendini mecbur bıraktım. hay allahım dedi ara şunu bakıyım. telefonunu kullanmıyo dedim nasıl arıyım akşama gelir eve.

eve girdik evşinle baktık mustafa yok. polise mi haber versek falan diyo evşin koskoca adam dıbına koyim ne polisi. bekle allah bekle gelmiyo adam. ikimizde telaşlıyız. evşinin annesi aradı bi ara vardın mı diye telefon çalınca yüreğimiz hopladı amk dedik ölüm haberi geldi çocuğun. bir iki gün boyunca evşinle devriyeye çıktık resmen bütün istanbulu gezdik mustafayı bulamıyoruz. çıldırıcam amk yok adam. evşinle de sosyal hayatımız sıfıra indi biz de konuşmamaya başladık. geceden sabaha kadar laptoplara gömülüyoruz uyuyoruz bi kaç saat sonra mustafayı aramaya çıkıyoruz. üç günümüz böyle geçti sonra bi telefon geldi. evşin açtı telefonu mustafa dedi şaşkın tabi. nerdesin falan diye sordu hoparlöre aldı dinliyorum ben de. ıspartadayım beni merak etmeyin dedi. hay dıbına koyim ne işin var ıspartada. senin kimsen yok ıspartada haritada yerini gösteremezsin dıbına koyim. burda bi işim var ben iyiyim dedi. e parayı nerden buldun cevap yok. ne zaman geliceksin cevap yok. nerde kalıyosun cevap yok. sonra dıt dıt dıt dıt. telefon kapandı.

adamın 1 aydan fazla oldu bizden başka kimseyle irtibatı yok. benim arabadan indiğinde cebinde 5 kuruş para da yoktu. kredi kartı banka kartı her tak evde. ulan bu adamı dışarı da ben çıkardım yani kendisi istemedi ki. kendisi isteseydi diycem ki bi planı vardı demekki ama her şey o an gelişti. ne tak yemeye gitti lan bu adam ıspartaya diye düşündüm günlerce. evşin de surat yapıyo hala ben de sormuyorum artık niye surat yapıyosun bana diye sora sora sıkıldım amk. ulan mustafanın bizi aradığı numarada ankesörlü telefon numarası. günlerdir boşluktayım anasını gibiyim kafam sorularla dolu hiçbirine cevap bulamıyorum. bazen çıkıyorum dışarı tek başıma içip geliyorum bakıyorum evşin erkenden yatmış oluyo. sabah işe giderken not falan da bırakmıyo artık. evşin benle konuşmadıkça ben de başka hatunlara hafif meyilleniyorum barda falan ama yok amk aldatmak kanımda yok. ılgına mı gitsem diye düşünüyorum hem huurnun evini bilmiyorum hem de belki karının yaradılışı öyle yani belki de ciks düşüncesi yoktu o gün sadece cilve yaptı biraz terslenebilirim de gittiğim zaman yani.

mustafa evden gideli 2 hafta falan oldu abisi geldi dıbına koyim. abisini de hiç sevmem serserinin teki nerde takluk orda bu züt herif. her gelişinde de evşine bakıyo zaten sapık sapık iyice sinirlerimi bozuyo pezevenek. mustafayı arıyorum telefonu kapalı nerde bu it diye sordu. iş yerinden şehir dışına gönderdiler dedim haftaya gelicek. bi de iki saat sorguya çekiyo huur çocuğu ne diye göndermişler yok bi o mu kalmış şehir dışına gönderilicek hem onun işiyle ilgili ne varmış şehir dışında falan ben de yarım yamalak bi şeyler saçmalıyorum. saat iyice geç oldu pekekent kalkmıyo. en sonunda niyetini belli etti dedi bu gece sizde kalabilir miyim yarın bu tarafta bi işim var. lan huur çocuğu senin ne işin olur ottan karıdan başka. mecbur kal dedim mustafanın odasında kalırsın. evşin de bana ters ters bakıyo sanki ben ısrar ettim dıbına koyim kal diye. o gece kaldı bu evşin de gitti yattı ben yine sabaha kadar işle ilgili bi şeyler karaladım içtim falan. ertesi gün de dıbına kodumun evladı akşama kadar kalkmadı yataktan sonra akşama doğru gibtirdi gitti allahtan.

sabaha karşı devam edicem beyler.

günler geçiyo mustafa arada bir arıyo bizi çok konuşturmadan ben iyiyim keyfim yerinde falan diyo kapatıyo. evşinle git gide uzaklaşıyoruz aynı yatakta bile nadiren yatıyoruz ben genelde salonda uyuyakalıyorum. kış geçiyo bahar geliyo hiçbi şey değişmiyo her şey aynı devam ediyo. benim kafadan da artık cevaplanamayan soru işaretleri zaman aşımından siliniyo. arada bir esranın video aklıma takılıyo mustafa aklıma takılıyo evşinle aramızda git gide taka saran soğukluk aklıma takılıyo ama çok sürmüyo. işime daha çok veriyorum kendimi geceleri çıkıp içiyorum sabaha karşı eve geliyorum yine de bi kez olsun aldatmıyorum evşini.

mayıs ayıydı galiba eve sabaha karşı geldim yine. sarhoşum hafiften. baktım evşin salonda oturuyo uyumamış. senle bi şey konuşmam lazım dedi. aha dedim ayrılıcak dıbına koyim her şey tam olucak. konuşalım dedim. bak dedi beni bilirsin öyle saçma sapan kıskançlık triplerine girmem ama seni o doktorla birlikte gördüğümden beri görüntünüz aklımdan gitmiyo. aylardır bunun için mi surat yapıyosun dedim. kız alkol istedi ben de mecburen ikram ettim. e biraz içince de haliyle rahat davranmaya başladık sandığın gibi bi şey olmadı. bi şey sanmıyorum zaten dedi. e dedim niye aylardır bana işkence çektiriyosun evşin hem böyle bi şeyi yapıcak olsam burda mı yaparım salonun ortasında. sustuk bi söre. sana bi şey itiraf etmem lazım dedi az sonra.

dedim noluyo dıbına koyim ne saklıyo benden. her söylediğinden korkuyorum. senle konuşmam lazım sana bi şey itiraf edicem. ulan 10 senedir aramızda hiç böyle şeylerin lafı olmadı birbirimizden hiçbi şeyi saklamadık şimdi noluyo dıbına koyim. ben dedi ılgınla konuştum. dondum kaldım dıbına koyim evşinden bekliycem en son hareket. sinirlendim naptın sen dedim bana güvenmiyo musun? güveniyorum ama kuşku düşünce işte engel olamadım kendime. ne dedi sana dedim. önemli değil söyledikleri dedi. sesimi yükselttim sarhoşluk falan da kalmadı amk zaten ne dedi sana evşin diye bağırdım. sen zorla onun üstüne gelmişsin taciz etmişsin işte. göğüsünü falan ellemişsin. şok oldum dıbına koyim. o saniye içinde aklımdan bin bir türlü şey geçti. nasıl ne amaçla bi insan böyle bi iftira atar lan. 6 yıl tıp okumuşsun doktor olmuşsun neyin kafasını yaşıyosun lan. evşine bak dedim eğer 10 senedir birlikte olduğun adama değil de bi huurya inanıcaksan sen bilirsin. hiç kendimi savunmıycam. evşin ağlamaya başladı zaten. ona inanmıyorum diyo ama kuşku insanı yiyip bitiriyo işte diyo aynı zamanda da ağlıyo.

ne tak yiyosan ye deyip odaya gittim yattım uyudum. kalktığımda bi not vardı yanımda. ben bi süreliğine annemlere gidiyorum. ikimiz de biraz yalnız kalıp düşünelim. zaten yalnızız dıbına koyim aylardır konuştuğumuz mu var. hayatım gayet güzel giderken her şey bi anda bomtak oldu. ne yapıcamı şaşırdım. bundan bikaç ay önceye evde üç kişi hatta esrayı da katarsak dört kişi yıllarca sıkıntısız güzel vakitler geçirdik ve her şey bir anda bomtak oldu.

bir ay dönmedi evşin. o ay içinde iki kere konuştuk. ne zaman gelicene dair hiç konuşmadık. o sıralarda oğuz diye bi arkadaş karısından ayrılmak üzereydi. ayrı bi eve çıkıcaktı karısından dedim gel bende kal kimse yok gib gibi kaldım zaten. evde gün geçtikçe pislik doluyo kirleniyo dışarı çıkmıyorum evde içiyorum hep şişeler her tarafta. ev incin. oğuz geldi evine temizliğe gelen bi kadın varmış onu çağırdı evi temizledi falan biraz kendime geldim ben de. mustafa aramayalı da uzun zaman oldu.

sonraki ay geldi evşin. zaten iş yerinden 2 hafta izin almıştı 2 haftada bilgisayardan idare etmiş işleri. geldiğinde oğuzu görünce hiç memnun olmadı. insan bıraktığı şeylerin değiştiğini gördüğünde pek memnun olmaz zaten. oğuza da git diyemem dıbına koyim adama ben demişim gel bende kal diye. önceden mustafa vardı şimdi de oğuz var totalde aynı her şey. evşinle geldiği gün konuşmadık pek. ertesi gün geldi yanıma. bak dedi seni seviyorum ama beni anla lütfen. engel olamadım kendime gittim konuştum kızla. biliyorum yanlış bi şey yaptım zaten sağlam pabuç değil kız ama ne biliyim işte. söylediklerine de inanmadım zaten dedi. iyi dedim o zaman problem yok. geldi sarıldı bana bu seferde ben soğuk davranmaya başladım içimden gelmiyo yani sıcak davranmak. sarılma faslı bittikten sonra artık oğuz bizle kalıcak dedim mustafanın odasında. karısıyla ayrılıyolar. ayrı eve çıkana kadar bizde dedim. sen mi istedin diye sordu evet dedim yalnızdım evde.

aklımda soru işaretleri devam ediyo tabi. mustafa şimdi nerde ne tak yiyo. nerde kalıyo amk nasıl bi hayat yaşıyo diye düşünüyorum sürekli. bi yandan da aklımda esra var olayın iç yüzünü hala öğrenememişim. sonraları bunları mustafayı merak ettiğimden değil de kendi merak duygumu tatmin etmek için kafamda dolaştırdığımı anladım.

evşinle de ilişkiyi tekrar rayına oturtmuşuz gibi gözükse de artık hiçbi şey eskisi gibi gitmiyodu. birbirimize ne kadar soğuk davranmamaya çalışsak bile olmuyodu bi şeyler işte. pek bi şey paylaşmıyoduk artık gece dışarı falan çıkıp takılmıyoduk da öyle. genelde oğuz dışarda olurdu bekarlığın keyfini sürerdi pekekent biz evde kös kös otururduk. sonra bi gün bi temmuz akşamı kapı çaldı. açtım bi baktım kapıda mustafa.

yanında da bi kadın var. kadın diyorum kız değil çünkü görünümüyle gerçekten kadın. mustafadan büyük olduğu çok belli hatta benden bile büyük muhtemelen diye düşündüm o an. şaşırdım ama mustafa gülümsüyo bana bakıp. giyimi de değişmiş. eskiden tişört ve kot pantolondan başka bi şey giymeyen sürekli sinek kaydı traş olan adam gömlek giymiş gömleğin üstüne ceket altında da kumaş pantolon hafif kirli sakal bırakmış bi de. sarıldı bana. ben de şaşkınlığı üzerimden atmaya çalışıp ona sarıldım. kapıda kadınla ilgili hiçbi şey konuşmadık meraba dedim sadece kadına içeri geçtik. evşin mustafayı görünce ayağa fırladı gerçekten sevinmiş gibi bi hali vardı sarıldılar. oturduk kadını tanıttı bize. bu izel dedi. nişanlandık biz abi. evşinle ikimiz şaşkın şaşkın mustafayı dinliyoruz bi kelime dahi çıkmıyo ağzımızdan. ıspartada yaşadık bi süre izel oralı zaten ama çok özledim abi burayı sizi. geldik işte.

şaşkınım ama bi yandan da sinirleniyorum mustafa konuştukça. ulan züt aylardır yoksun ortalarda gibtirdin gittin şimdi gelmiş pişkin pişkin olanları anlatıyosun. tabi sustum söylemedim içimden geçenleri durumu idrak etmeye çalışıyorum evşin de benle aynı durumda. artık burda kalıcaz dedi mustafa. hah dedim yannanı yedik. oğuzu nasıl söyliycem şimdi bu çocuğa. zaten çok sıkıntı vermeyiz abi size dedi. benim oda da kalırız ikimiz.

hatta biz geçelim yerleşelim odaya dedi. tabi o sırada oğuz evde yok. dur mustafa dedim senin oda dolu. mustafa şaşırmış vaziyete yüzüme baktı. nasıl dolu dedi. dedim oğuzu biliyosun. karısıyla ayrıldılar bizde kalıyo artık. sen gelmiyceksin sanıyoduk senin odayı ona verdik. senin eşyaları da boş odaya koyduk. bozuldu mustafa haliyle tabi ama kızmaya hakkı yoktu. çekip giden kendisiydi. tamam abi dedi biz boş odaya geçelim o zaman. küçük orası ama napalım idare edicez artık.

bi yandan da bu kadını nerden buldu dıbına koyim diye düşünüyorum. kadın mustafadan en az 8-9 yaş büyük. bi de bi ton makyaj yapmış suratına tam bi kokona. ıspartada ne tak yiyodu da bu kadınla tanıştı bi de nişanlandı esrayı ne ara unuttu yada gerçekten unuttu mu diye düşünmeye başladım o an. geçtiler boş odaya eşyaları gelişi güzel bırakmıştık oraya. düzelttiler yerleştiler. salona geldiklerinde kadına bi baktım bi eşofman giymiş dapdar dıbına koyim bi de 80lerden kalma bi eşofman yani. oha diyorum amk bu kadın neyin kafasını yaşıyo kadını bırak mustafa neyin kafasını yaşıyo. evşin de benle birlikte şaşkın bu uyumsuz çifti izlemekten kendini alamıyo. ulan neler oluyo diyorum yine meraklanıyorum yine aklımda bin bir senaryo dönüyo yine hiçbi şeye cevap bulamıycam diye korkuyorum.

gece saat 1-2 gibiydi. oğuz hala eve gelmemişti. evşinle izel de çoktan uyumuşlardım. mustafayla salonda oturuyoduk. her şeyi sorup öğrenmek istiyodum ama cesaret edemiyodum bi türlü. konuyu işten açtım dedim burdan devam ederim istediğim yere getiririm konuyu. naptın işi dedi. patronla konuştum ıspartadayken ayrıldım işten dedi. başka bi iş buldum artık burda ıspartada. bi süre orda çalıştım ama artık burda çalışıcam. vay amk bizi özlediği falan yalanmış diye geçirdim içimden. ne işi diye sordum. bi abi emlak işiyle uğraşıyo ısparta da. burda da dayıoğlu emlak dükkanı açmış yeni beni onun yanına gönderd dedi. pek inandırıcı gelmedi ilk etapta. çünkü niye bi adam ta ıspartadan emlak işi için addıbını göndersin istanbula amk dayı oğlu bi adam bulamamış mı diye düşünüyorum ama kafamın içinde sadece bunlar tabi. mustafaya bi şey söylemedim.

bikaç günümüz böyle geçti. oğuz da mustafayı görünce şaşırdı baya. birbirlerini tanırlar ama çok samimi değillerdir. zaten evde de pek karşılaşmıyolardı. mustafa gündüzleri kadınla birlikte çıkıp akşam geliyodu. oğuz da akşama kadar yatıp sonra dışarı çıkıp sabaha doğru geliyodu. bikaç gün içinde bambaşka bi düzenimiz olmuştu artık. kalabalık bi evdik totalde ama zaten genellikle biri varken biri olmuyodu. artık evşinle de aramızda bi sorun yoktu ama kopuyodu ipler yavaş yavaş. evşinle izel pek konuşmazdı aslında izel kimseyle mustafayla bile pek konuşmazdı ama arada mutfakta evşinle birlikte ufaktan sohbet ederlerdi. ettikleri sohbet de kulak misafiri olduğum kadarıyla yemek tarifleri evlilik üzerine kadınsı muhabbetler yada erkeklerin öküzlüğü olurdu. evşin hiç öyle muhabbetlere giren biri olmasa da izelle sıkılmadan bunları konuşuyodu işte arasıra da olsa.