olum napıyosun dedim

bikaç günümüz böyle geçti. oğuz da mustafayı görünce şaşırdı baya. birbirlerini tanırlar ama çok samimi değillerdir. zaten evde de pek karşılaşmıyolardı. mustafa gündüzleri kadınla birlikte çıkıp akşam geliyodu. oğuz da akşama kadar yatıp sonra dışarı çıkıp sabaha doğru geliyodu. bikaç gün içinde bambaşka bi düzenimiz olmuştu artık. kalabalık bi evdik totalde ama zaten genellikle biri varken biri olmuyodu. artık evşinle de aramızda bi sorun yoktu ama kopuyodu ipler yavaş yavaş. evşinle izel pek konuşmazdı aslında izel kimseyle mustafayla bile pek konuşmazdı ama arada mutfakta evşinle birlikte ufaktan sohbet ederlerdi. ettikleri sohbet de kulak misafiri olduğum kadarıyla yemek tarifleri evlilik üzerine kadınsı muhabbetler yada erkeklerin öküzlüğü olurdu. evşin hiç öyle muhabbetlere giren biri olmasa da izelle sıkılmadan bunları konuşuyodu işte arasıra da olsa.

gece saat 1-2 gibiydi. oğuz hala eve gelmemişti. evşinle izel de çoktan uyumuşlardım. mustafayla salonda oturuyoduk. her şeyi sorup öğrenmek istiyodum ama cesaret edemiyodum bi türlü. konuyu işten açtım dedim burdan devam ederim istediğim yere getiririm konuyu. naptın işi dedi. patronla konuştum ıspartadayken ayrıldım işten dedi. başka bi iş buldum artık burda ıspartada. bi süre orda çalıştım ama artık burda çalışıcam. vay amk bizi özlediği falan yalanmış diye geçirdim içimden. ne işi diye sordum. bi abi emlak işiyle uğraşıyo ısparta da. burda da dayıoğlu emlak dükkanı açmış yeni beni onun yanına gönderd dedi. pek inandırıcı gelmedi ilk etapta. çünkü niye bi adam ta ıspartadan emlak işi için addıbını göndersin istanbula amk dayı oğlu bi adam bulamamış mı diye düşünüyorum ama kafamın içinde sadece bunlar tabi. mustafaya bi şey söylemedim.

yaz artık amk yaaaz

Rezene...

ya bu esra huursu kendi vermiş ben izledim videoyu bildiğin veriyodu amk

bu muallak o dapdar eşofmanlı züte girer beyler hikayenin sonu bu

reserved bin hikaye güzel

rezerved

rezerved panpa. ben de metin yazarı olacağım, az kaldı, feyz, ibret ala ala dinliyorum şerefsizim.

çok ilginç okumayı bırakamadım amk

hadi panpa biraz seri amk ilk başladığında motor gibi yazıyordun şimdi tospike döndün

bi yandan da bu kadını nerden buldu dıbına koyim diye düşünüyorum. kadın mustafadan en az 8-9 yaş büyük. bi de bi ton makyaj yapmış suratına tam bi kokona. ıspartada ne tak yiyodu da bu kadınla tanıştı bi de nişanlandı esrayı ne ara unuttu yada gerçekten unuttu mu diye düşünmeye başladım o an. geçtiler boş odaya eşyaları gelişi güzel bırakmıştık oraya. düzelttiler yerleştiler. salona geldiklerinde kadına bi baktım bi eşofman giymiş dapdar dıbına koyim bi de 80lerden kalma bi eşofman yani. oha diyorum amk bu kadın neyin kafasını yaşıyo kadını bırak mustafa neyin kafasını yaşıyo. evşin de benle birlikte şaşkın bu uyumsuz çifti izlemekten kendini alamıyo. ulan neler oluyo diyorum yine meraklanıyorum yine aklımda bin bir senaryo dönüyo yine hiçbi şeye cevap bulamıycam diye korkuyorum.

hatta biz geçelim yerleşelim odaya dedi. tabi o sırada oğuz evde yok. dur mustafa dedim senin oda dolu. mustafa şaşırmış vaziyete yüzüme baktı. nasıl dolu dedi. dedim oğuzu biliyosun. karısıyla ayrıldılar bizde kalıyo artık. sen gelmiyceksin sanıyoduk senin odayı ona verdik. senin eşyaları da boş odaya koyduk. bozuldu mustafa haliyle tabi ama kızmaya hakkı yoktu. çekip giden kendisiydi. tamam abi dedi biz boş odaya geçelim o zaman. küçük orası ama napalım idare edicez artık.

ne yüzsüz bi adammış lan

şaşkınım ama bi yandan da sinirleniyorum mustafa konuştukça. ulan züt aylardır yoksun ortalarda gibtirdin gittin şimdi gelmiş pişkin pişkin olanları anlatıyosun. tabi sustum söylemedim içimden geçenleri durumu idrak etmeye çalışıyorum evşin de benle aynı durumda. artık burda kalıcaz dedi mustafa. hah dedim yannanı yedik. oğuzu nasıl söyliycem şimdi bu çocuğa. zaten çok sıkıntı vermeyiz abi size dedi. benim oda da kalırız ikimiz.

ne tak yiyosan ye deyip odaya gittim yattım uyudum. kalktığımda bi not vardı yanımda. ben bi süreliğine annemlere gidiyorum. ikimiz de biraz yalnız kalıp düşünelim. zaten yalnızız dıbına koyim aylardır konuştuğumuz mu var. hayatım gayet güzel giderken her şey bi anda bomtak oldu. ne yapıcamı şaşırdım. bundan bikaç ay önceye evde üç kişi hatta esrayı da katarsak dört kişi yıllarca sıkıntısız güzel vakitler geçirdik ve her şey bir anda bomtak oldu.

dedim noluyo dıbına koyim ne saklıyo benden. her söylediğinden korkuyorum. senle konuşmam lazım sana bi şey itiraf edicem. ulan 10 senedir aramızda hiç böyle şeylerin lafı olmadı birbirimizden hiçbi şeyi saklamadık şimdi noluyo dıbına koyim. ben dedi ılgınla konuştum. dondum kaldım dıbına koyim evşinden bekliycem en son hareket. sinirlendim naptın sen dedim bana güvenmiyo musun? güveniyorum ama kuşku düşünce işte engel olamadım kendime. ne dedi sana dedim. önemli değil söyledikleri dedi. sesimi yükselttim sarhoşluk falan da kalmadı amk zaten ne dedi sana evşin diye bağırdım. sen zorla onun üstüne gelmişsin taciz etmişsin işte. göğüsünü falan ellemişsin. şok oldum dıbına koyim. o saniye içinde aklımdan bin bir türlü şey geçti. nasıl ne amaçla bi insan böyle bi iftira atar lan. 6 yıl tıp okumuşsun doktor olmuşsun neyin kafasını yaşıyosun lan. evşine bak dedim eğer 10 senedir birlikte olduğun adama değil de bi huurya inanıcaksan sen bilirsin. hiç kendimi savunmıycam. evşin ağlamaya başladı zaten. ona inanmıyorum diyo ama kuşku insanı yiyip bitiriyo işte diyo aynı zamanda da ağlıyo.

pazartesi oldu evşini almaya gittim otogara dışarı çıksın hava alsın diye mustafayı da aldım yanıma. doğal olarak hiç konuşmuyoruz tabi. yolda esrayla buluştuk dedim ona. yüzüme baktı. ama öyle bi bakış ki pişman oldum dıbına koyim. senle konuşmak istiyomuş dedim. durdu biraz sonra ben o huuryu unutmaya çalıştıkça sen hatırlatıyosun dedi sonrada ağlamaya başladı. olum dedim sakin ol lan tamam dedim. tamam bi daha adını bile ağzıma almıycam o huurnun allah aşkına sus. indir beni dedi. yok dedim yağmur yağıyo zaten napıcaksın bu havada. abi allah aşkına indir yoksa ben kapıyı açıp atlıycam. mecbur çektim kenara arabayı indirdim. geriye doğru yürümeye başladı. dikiz aynasından izledim bi süre sonra kayboldu gözden.

eve döndüğümde mustafa televizyon izliyodu. surattaki ifade hala aynı ama televizyon izlemesi güzel bi durum tabi. ne izliyosun dedim az konuşsun diye. eliyle televizyonu işaret etti ama ses çıkarmadı. pgibologa gidelim mi tekrar dedim hayır manasında kafasını salladı.

sonra tekrar kalktı bu kez bi şey demedim gitti. takip ettim ben de bunu. taksiye binince peşinden gittim ama istanbul trafiği dıbına koyim 10 dakkaya kaybettim izini. eve dönerken evşin aradı. yine soğuk konuşmalar. esrayla buluştuğumu da söylemedim tabi. mustafanın iyi olduğunu söyledim sevinir gibi yaptı yine. pazartesi geliyorum dedi. özledim ben de seni özledim falan kapattı sonra telefonu.