Kendimi bildim bileli kimseye güvenemem beyler. Kimseye tam manasıyla hissettiklerimi anlatamam zannederimki birine bişey anlattıgımda beni zayıf görücek ilerde anlattıklarım biyerde karşımda çıkıcak.
Yada ne biliyim değerde veremiyorum artık çünkü gerçekten hakeden kimseyi görmedim illaki biyerde oda boşa çıkıcak. Kime çok değer verdiysek hepimizin zütüne girdi bu bi gerçek
Çevremde var aq fazla denilebilecek sayıda arkadaşımda var ama bu benim sırdaşım diyebileceğim kimse yok yanımda. Elim yüzümde düzgün çok övünmem öyle ama yakışıklı sayılırım fazlasıyla sevgilimde oldu 2 3 tanesini de gerçekten sevdim ama beni gerçekten sevip değer veren olmadı yani hissedemedim.
Her zaman iyi kalpli oldum gerçekten adam olmaya çalıştım ama bunun bi önemi olmadı.
işin garibi ben ne zaman kötü bişey yaşasam kafamı arkama yaslarım ve bu hayatta bu zamana kadar tektim bu zamana kadar üstesinden geldim ve bundan sonrada geleceğim diyip kendi kendime yetmeye çalışırım. Ama çevremde onca arkadaşım varken benim derdimi önemseyen çare olmak isteyen beni seven birinin olmaması bana gerçekten cok koyuyo. Kimse benim en değerlim değil en değerlisi olduğum birisi de yok. Anlayan birinin olmaması çok kötü. Yazdıklarım çok incin ve düzensiz oldu farkındayım. Sadece içimi dökmek istedim okuyun okumayın önemli değil hislerimi anlatmak istedim

Ben devam ediyorum
Kendime güvenmediğim için kimseye güvenmem o yüzden içime kapanırım bi gün yine içime kapanmışkan odanın cdıbını kırıp 5 tane zenci geldi biz senin her sorunun üstesinden geliriz diyip beni 30 cm li malaftıyla yerli hıyar gibi catur çutur gibtiler

Kanka aslında ben de senin gibi düşünüyorum da sonuna kadar böyle gitmez ki. Yani kimseye güvenmeyerek, düşünce ayağa yalnız kalkarak nereye kadar gideceksin? gibtir et güven, canın yansın başka insanlarda tekrar dene. Birilerine güvenmek sonu kötü bitse de kimseye yakın hissedememekten daha iyi. Aksi takdirde kendini çok yalnız hissediyorsun