1 yil once falan dinime bagli bi insandim. Sonra birtakim mantiksizliklar kesfettim (cinler mesela). Ama kabullenemedim. Din yalan olamaz boyle dusunursem cehenneme giderim diye gecistirdim. Aradan 1 ay falan gecti. Tekrar sorgulamaya basladim. Sonuc yine ayniydi. Yok lan oyle sey olmaz ahirette ne tak yiycem sonra diye kendimi yine avuttum. Sonra bu ise cok fazla zaman ayirmaya basladim. Butun forum, sozluk vs. lerden dinleri ve inanc bicimlerini arastirmaya basladim. Dinciler inanmazsak cehenneme gidecegimizi soylerken dinsizler ise neden inanmamamiz gerektigimi sebepleriyle birlikte anlatiyordu. Din kendini dogma ve korkuyla kabul ettirmeye calisirken dinsizler akilla ve mantikla bunu curutmeye calisiyordu yani. Sonra bi hasgibtir cektim. Bunca yil boyunca bos biseye inanmisiz lan diye saatlerce dusundum. Sonra dinden ciktim. Cok zor oldu bu benim icin ama dinden ciktiktan sonra bir an icin acayip rahatladigimi hissettim. Prangalarimdan kurtulmustum sonunda

Siz de deneyin beyler. Kurtulun prangalarinizdan

ruhsal varlıkları neden saçma buldun

Bende de ayni oldu sayilir sadece cevremdeki comarlardan dolayi daha erken ateist oldum.
Ayrica din meselesinde Dusunerek arastirarak sorgulayarak isin icinden cikamiyosun. eninde sonunda ateist oluyorsun.

inandığımız dinin birbiri ile çelişmesi konusuna bende katılıyorum fakat kuranı kendi dilinde okumadan bir hüküm vermiyeceğim

Ananı dinden çıkardım