olmaz olmuyor lan bende incide

takılıyorum. Uzun bir süredir yazmak istemedim. Ama dayanamyıp bu konuyu açayım dedim. Evet, tam 30 yaşına geldim ve hala bir kız arkadaşım olmadı. El ele tutuşmak, öpüşmek, hediyeler almak, onun aramasını heyecanla beklemek gibi duyguları yaşayamadım hala. Aslına bakılırsa beklentim de kalmadı şu saatten sonra. Niye anlayamıyorum, 30 yaşındayım, işim var, üniversite bitirmiş hatta üstüne master yapmış biriyim. Şu sıralar da doktora için yurt dışına gideceğim. Yakışıklıyım da. Bunu ben demiyorum, çevremdeki birçok insan beni yakışıklı bulur. 1.75 boyunda ve 70 kiloyum. Öyle biçimsiz de değilim hani. insanlarla iyi anlaşırım. iş yerinde olsun başka yerde olsun insanlarla çok az anlaşmazlığa düşmüş, sürtüşme yaşamış bir kişiyim. Gittiğim ortamlarda kendimi çabuk sevdiriyorum, çok güldüğümden ve güler yüzlü olduğumdan belki. Genelde neşe kaynağı olarak görülürüm (ah işte tanıyan biliyor beni). Kız arkadaşlarım çoktur (yani normal arkadaş anlamında). iyi de anlaşırım ve zaten arkadaşlarımın çoğu da kızdır. Birçoğu dertlerini benimle rahatça paylaşır. Bana güvenirler. Ama beni hep arkadaş olarak görürler o başka. Neyse, önceleri hoşlandığım birkaç kıza arkadaşlık teklifinde bulunmuştum ama tabi reddedildim çeşitli nedenlerden dolayı. Kimi durumlarda da kendimi ifade etmeye çekindim zira karşımdakinden aldığım sinyalin net olmadığını düşündüm.
Kısacası fena biri değilim ve girişimlerde de bulundum. Ama olmadı işte ve olmuyor. Tanıştığım her kızla iş arkadaşlığa varıyor. Ben ancak iyi bir arkadaş oluyorum. E iyi de bizim sevgilimiz olmayacak mı? Bu gidişle herhalde evlenemeyecez de. Adet yerini bulsun diye evlenecek değilim.
Bunların dışında mesela arabam yok. Genelde doğal görünürüm ve dışarı çıkmadan ayna karşısında saçımla ya da kıyafetimle çok uğraşmam. Bir de gülmem bazen abartılıdır -ki bu da tik bozukluğum nedeniyle. Tik bozukluğum var ama dikkat çekecek düzeyde değil. Zaten önemli bir problem olmaktan çıktı uzun süreden beri. Bir de arkadaşlarımı çok sık ararım genelde. Arada bir mesaj gönderirim. Acaba diyorum bu nedenlerden dolayı mı kızlar benimle arkadaşlık kurmak istemiyor? Yani sevgili olmak istemiyor? Belki de fazla arayıp sormamalıyım, belki de abartılı gülüşümü itici buluyorlardır da ben fark etmiyorum (belli etmiyorlardır) ya da bir hafta hep aynı kıyafetimi giydiğim için beni özensiz buluyorlardır. Bilmiyorum belki de arabam olsaydı daha farklı olurdu ama bu olasılığı pek önemsemiyorum.
Yukarıda iyi ve kötü diyebileceğim özelliklerimi saydım. Herkesin iyi ve kötü diyebileceği özellikleri vardır. Ama çoğu kişinin bir kız/erkek arkadaşı vardır ya da olmuştur. Peki benim neden yok? Lisede, üniversitede, iş çevresinde... yok. Neden?
Öneri beklemiyorum aslında. Ama şunun bilinmesini istiyorum ki, işte birçok yalnız insan da varmış. Hiç sevgilisi olmayan da varmış. Bunun garipsenecek bir tarafının olmadığını da ilave etmek isterim. insanlar hiç kız arkadşamın olmadığını duyunca garipsiyor, ihtimal vermiyor böyle bir şeye. Bu tepkilerden sıkıldım artık. insanlar sırf bu yüzden -kız arkadaşı olmamış diye- vardır bir şeyi de ondan olmamıştır diye düşünebiliyorlar. Düşünen vardır en azından. Şimdi seveceğim bir insan olursa ileride, bana sormayacak mı neden senin hiç kız arkadaşın olmadı diye? Zaman geçtikçe umudum kalmıyor kısacası.
içimi dökeyim dedim. Paylaşayım dedim. Yok işte, ne yapalım. *
edit : ben yazmadım lan copy paste panpa
edit : okumadım bile aq
edit : okuyanı gibsinler
edit : okumadımki özeti olsun