Selam beyler, size biraz ruhsal evrimimden bahsedeceğim, hikaye tadında,bir kaç yaşanmışlık,
okunur veya okunmaz umrumda değil, bunu bir iç döküş olarak görebilirsiniz yada görmeyin amk banane.

En baştan başlayalım, hayatımın başından beri hep ezilen çocuk oldum, aile içinde salak olarak görülen, dişlerinde diş teli, saçlarında yer yer dökülmeler olan(halk arasında saçkıran),zayıf,tam bir yıkık yani daha da örneklendirmeye gerek yok hayat bana alfalık vermemiş yani. ilkokulda hepimizin aşkları olur ya,kağıda seni seviyorum yazıp \\\"O\\\" kıza verdiğimiz, çocuk aklımızla evliliğe, ömürlere uzanan hayaller kurduğumuz,heh işte o kızla başladı bence her şey. uplayın binler de içimi dökeyim

Bir çocuğun kalbine sığmayacak kadar bağlanabilmiştim o kıza bile. Kıvırcık saçlı, boşnak güzeli, beyaz tenli bir kızdı, çok güzeldi lan, hala da aynı güzellikte.1.sınıftan 5.i sınıfa kadar o kıza hayranlıkla baktım,bir kaç kez kağıda yazıp ona ona aşık olduğumu beyan ettim, hatta şiirler yazdım ,o körpe daha darbe yememiş yumuşacık kalbimle. Ama olmadı be,olmayacaktı zaten, neden baksın lan o kız sana gerizekalı, dişte tel olması şimdilerde sempatik gelebilir size ama o zamanlar taşşak konusuydu, kimse bilmiyor aq 2500 dolar para saydı ona emekçi canım ailem(zengin değildik hatta kıt kanaat geçiniyorduk, zenginmişsin bin falan demeyin giberim belanızı). Konuyu biraz dağıtarak, fazla boş yaparak anlatıyorum kusura bakmayın ama dediğim gibi bu bir iç döküş, size roman yazcaz demedik aq.

Neyse işte dostlar,ilk travmamı o kızla yaşadım, hayat yüzüme ilk soğuk tokadını orada attı,ve bazılarımızın geldiği o isyan noktasına ben de geldim, neden tipsizim ulan, neden aptalım,ne vardı o pahalı ayakkabılardan bende de olsaydı,ne vardı yakışıklı, olsaydım?Eğer sizde bu triplerdeyseniz hemen çıkın giberim belanızı, herkesin doğru zamanı vardır. ileride bu konuyu bir daha açarım anlatmaya çalışırım.

Gelelim 2.travmaya, ortaokuldaydım artık,bir anda öğretmenlere hocam demeye başladık-tak var aq nasıl öyle bir isim devrimini herkes aynı anda,ve sorgusuz sualsiz yapabiliyor anlamış değilim-.Bir kız vardı, esmer,yabancıların hazel dediği tipten gözleri olan(Türkçede neydi hatırlayamadım),her şeyden önemlisi kızın bir parfümü vardı, yahu anasını gibiyim o parfümün beyler, kız önümden geçiyordu abartısız 4-5 saniye çikolata kokuyordu,it gibi koklanıyordum kızın arkasından,ama bunlar aşk için yeterli değil arkadaşlar, ayrıca o parfümü bilene ve adını verene ferre linki falan atarım yani, arıyorum bulamıyorum o kokuyu bir türlü. Neyse ne demiştik, aşk için yeterli değil, bir gün okula kemanıyla geldi, tahtaya çıktı ve keman çaldı,o çikolata kokusu kemanın o yumuşak ezgisiyle birleşince, yine aşık oldum.iyi güzel aşık oldum da ben hala tel takıyorum,ben hala saçımdaki o taktan boşlukları gizlemeye çalışıyorum, görenler soruyor, burası neden böyle ya falan diye, ananın amından dolayı diyemiyorum beyler,o aralar edepli bir binim.Ben yılanlığımı konuşturuyorum o aralar hafiften yavşaklık ruhuma işlemeye başlamış, sınıftaki binleri ayartıyorum, yılbaşı kurasında o kızla denk geleni buluyorum, kıza ben hediye alıyorum, oturma sırası kurasında da aynı taktiği yaparak kızın yanını ele geçiriyorum.

Oldu lan diyorum, sanki bir şeyler olacak.Her sabah gülümsüyor bana, günaydın diyor, çikolata kokuyor hala,ve ben bütün gün onun yanındayım,o kokuyla şuan sigaradan anası gibilmiş çiğerlerime bayram ettiriyorum.Tam 3 sene boyunca o kızı sevdim,onu izledim, bana attığı silgiyi bile saklarım hala.Ama işte o zaman tak kadar beynimiz var nerden bilelim friendzone nedir,ben istemeden friendzoneun ortasına girdim. Ortaokul bitti ve ben bu kıza açılamamıştım.Dur dedim lan,bu böyle bitemez ben buna facebooktan açılayım. Açıldımda,ve hayatımın en güzel reddini aldım.Bu yazıyı okuyan kızlar varsa öncelikle incidesiniz, kendinizi gizleyin bi, ve şu 8.sınıf kızdaki kibarlığı örnek alın.
+X ben seni seviyorum 3 senedir,en başından beri sana aşığım.
-Anlıyorum Y fakat ben sana karşı aynı duyguları hissetmiyorum.
+Ben de öyle tahmin etmiştim :') bir beklentim yoktu, umarım güzel bir lise kazanırsın * .

Böyleydi işte be,böyle bitti.(Şehreminiyi kazandı kız bu arada, bence iyi yani, şuan nerede ne yapar bilmiyorum).Vee gelelim asıl aşka arkadaşlar, sigaraları hazırlayın * .Şimdi bazı binler derki lisede ne aşkı, insan bir kere aşık olur, aşk değildir o falan filan.Öyle diyenlere sesleniyorum"yannanımı yiyiniz".Diğerlerine aşk değil diyebilirsiniz, bence de değil, aşık oldum falan diye anlattığıma bakmayın. Gerçi şu da bir gerçek, insan ne zaman aşık olsa öncekilerden daha büyük olduğuna inanır, hormonlar yanıltıyor insanı.
Canpolat lisesini kazandım beyler, kısaca liseden bahsedeyim, lise adeta küçük bir müze gibi, Haliç'in kıyısında, beyaz,şirin, ufak,öğrenci profili iyidi genel olarak.ilk başladığımızda Haliç'in tak kokması dışında hiç bir sorunumuz yoktu, sonradan çözüldü, yada biz alıştık.
Lise 1,kendi kendime 0'dan başlaycaksın, artık farklı bir insansın, yeni sayfa açıyorsun diye düşünüyorum, öyle olmuyor tabi, aile yaşantısı, yaşanılan travmalar, hele ki benim gibi hala tel takıyorsanız ve saçınızda gedikler varsa, baştan başlayacağınız tek şey yannanım oluyor.ilk senem durgun geçti,o aralar iyi futbol oynardım, turnuvalara katıldık, taşak kokan erkek ortdıbını dibine kadar yaşadım.Ve 2.sene geldi, sınıfa girdim, tanımadığım sima varmı diye bakınmaya kalmadan "naber lan yarram hehee "falan muhabbetleri oldu, yine klagib yerime, arka köşeye oturdum, manzaraya bakıyorum. Sınıf kalabalıklaştı, dedimki bi etrafa bakınayım,bir anda dondum beyler,yan sıramda bir güneş oturuyor, sapsarı saçları, masmavi gözleri var, hafif balık etli(şuan baya kilo almış).

Kız çok ama çok güzel fakat,o güzelliğin etkisi 15 saniye civarı sürdü,tam etki bitti derken,o sapsarı saçlarını sağdan sola savurdu, hani üst tarafı kabarık olsun diye yapılır ya bir hareket,heh o işte.Lan o an aşık oldum, nasıl yandı içim anlatamam,
anasını gibtimin dopamini her yerimi sardı.Ama içten içe de biliyorum,"Sen yıkıksın olum, senin neyine o kız aq,şimdi, bi bin gelir alır zütürür,sen futboluna bak".Neyse ders başladı, hoca dediki bu böyle olmaycak sınıfı karma oturtalım, kura çekti,ve tahmin edin ne oldu,o kızla yanyana denk geldik aq.Şimdi hal böyle olunca,ben de inançlı bir insanım, dedim bu bi işaret amk kesin bu kız senin ömrün olacak, sakın bırakma. Oturduk yanyana,ben utanıyorumbakamıyorum kıza, kız döndü, elini uzattı,ben zeynep(isim değiştirdim),sen de paslanmaz tenekesin galiba,lan adımı biliyordu,ve adımı hiç kimse onun kadar güzel teleffuz edemezdi,(hala da böyle düşünüyorum).Bende elimi uzattım,o yumuşak, sıcak avuç içine temas ettim, dopamin salgısı arttı yine,ben saçımdaki açıklığı giziliyim diye sürekli saçımla, oynuyorum falan.

"Nereden geldin" dedim,"b sınıfından geldim,bu sınıf daha iyi dediler" dedi."Hoşgeldin" dedim ve
klagib tanışma muhabbetlerini yaptık.Ama o kadar salağımki, telefon numarasını istemedim. Kızla sadece okulda aralarda konuşuyorduk. Neyse ben sağdan soldan bunu numarasına ulaştım, taktan bir sebeple mesaj attım, mesajlaşmaya başladık. Gayet de güzel gidiyordu, bana ilgi gösterirmişçesine sorular soruyordu.(kız ikizler burcu belirteyim)Benim de hoşuma gidiyor tabi, telefona bakıp aptal aptal sırıtıyorum falan.Ya tipsiz değilsin sempatiksin diyor arada, kafasına göre beni teselli ediyor,ben de kanıyorum o ara aq yalan yok, kendimi bi gib sanıyorum.Bu böyle 1 ay civarı gitti, daha sonra sınıfa sabahları bir çocuk gelmeye başladı, elinde şeftalili ice tea ile, kızın sırasının altına bırakıp, havalı havalı gibtir olup gidiyordu, belli bizden üst sınıftı, kız da ice teayi alıp gülümsüyordu ve telefonundan çocuğa mesaj atıyordu tahminen.

Ben bu duruma bir süre dayandım ama sormadan edemedim,"Her sabah gelen çocuk kim ya,merak ettim",ve o cevabı verdi,"Sevgilim * ".Ben yine yeniden,bir kez daha yıkıldım amk.Ama bu sefer dedimki dayan teneke bu kız senin kaderin. ister inanın ister inanmayın-inanmayan yannanımı yiyebilir-bu çocukla kaç kez kavga ettiler,ben sırf kız üzülmesin diye, aralarını falan düzeltiyorum. Korkağım çünkü, gavatlık yapıyorum korkaklıktan aq,şuan kendime acayip sinir oldum. Bunlar tekrar tekrar sevgili oluyor, kız gülünce ben mutlu oluyorum hala.Bu taktan ilişkileri,bu çocuk bunu aldatana kadar devam etti beyler.Ama bu aradaki süre 1 sene yani az buz değil. Koca 1 sene günde 5-6 saat bu kızla konuşuyorum, okulda taklılıyoruz. Friend zone dayım ama bunu bilerek yaptım gençler.Şimdi bu kıza yürüme taktiğimiaçıklıyorum dikkat kesilin. Bunu kullanırsınız, eğer yerse bi teşekkür edersiniz * .

Kıza sürekli sevdiğim kızdan bahsediyorum, şöyle güzel, böyle güzel, adını veremem ya tanırsın, kıza 1 sene anlattım, kız artık çıldıracak,o kadar merak ediyorki bana sövüyor,bu nasıl aşk,bu kadar sevme falan diyor. Neyse bu çocuk bunu aldatınca dedimki teneke, fırsat bu fırsat. Açtım defteri yazmaya başladım,o ana kadar yaşadığımız ilginç şeyler, komik şeyler falan. Daha sonra bunu masal haline getirdim. Kız papatya oldu, çünkü en sevdiği çiçekti papatya.(söylemden geçmeyeceğim, papatya benim için başkaldırının sembolüdür. Taşın arasından bile çıkar ve gülümser size)O huur evladına kargayı uygun gördüm. Kendimde ne oldum inanın hatırlamıyorum,o kadar önemsemiyormuşumki kendimi aq.Muazzam bir masal yazdım, kızın bende 50-60 adet fotoğrafı vardı, telefonumda arşivlemiştim. instagramından sildiği fotoğraflar, eski facebook fotoğrafları bile vardı, öyle bir arşiv.Bu fotoğrafları kuşe kağıda bastırdım, masalı,fotoğraflarının arasına yazdım, kitap yaptım. Yapıştırma kağıtlarla kenara köşeye minik notlar yazdım. Bakın beyler açık söylüyorum, aranızdan biri gelsin o hediyenin bir emsalini bana versin,o kudretli kişi zütümün sahibidir.

Kıza buluşmak istediğimi söyledim. Olur dedi,en sevdiği çikolatayı aldım,en sevdiği çiçeği de kitabın kapağına yapıştırdım, Haliç'in kıyısında kayalara oturduk, standart muhabbetten ve çikolatasını yedikten sonra kendimi hazırladığım o an geldi,"Sana onca zamandır anlattığım bir kız var biliyorsun, şimdi kızacaksın biliyorum,ama söylemeden edemiyorum artık,o sensin, sana çok aşığım.",kitabı uzattım. Kız bi duraksadı beyler,o aptal kız gülümsemesini yaptı, ve "Teşekkürler * ,kızmadım, kitabı eve gidince okurum şimdi rüzgar var saçlarım güzüme geliyor"dedi.Ey amın evladı,o kadar özen gösterdim az da olsa baksaydın yanımda, diyemedim.Olur tabi sorun değil dedim,tak varya aşığız işte.Ben çok değersiz hissettim, onca emek verdiğim hediyem değer görmedi,o büyük aşkım bir teşekküre sığdı, sığdırıldı.Ama silemedim onu kalbimden ve hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya devam ettik.Yaz tatili geliyordu ve benim içimde hala umut vardı.

Yaz tatilinde çalışacağından bahsetmişti.Ben de beğenmiştim bunu, çünkü mali sorunları yoktu,
gayet varlıklı bir ailesi vardı, tecrübe kazanmak istiyor ne güzel dedim. işe girdi güneşim,2-3 hafta kadar çalıştı, arada yazıyordu, konuşuyorduk.Bir giyim mağazasında işe girmişti, ünlü bir çarşıda.(adres vermiyorum linç edilir.)Bir gece beni aradı,bu normal değildi, benim güneşim beni aramazdı, anladım bir takluk olduğunu. Telefonu açtım."Ne olduğuna inanamazsın, burdaki huur çocuğu üstüme yürüdü, benden hoşlanıyormuymuş neymiş, kepenkleri üstümüze kapattı, iyiki annemler geldi şansıma, kepenkleri tıklattılar da sayım vardı falan dedim anneme geçiştirip çıktım, şimdi annemlere bir şey de diyemiyorum, işten çıkmak için bahanem yok.Ne yapacağım bilmiyorum."içime düşen ateşi bir düşünün beyler. Yanıyordum amk. Düşündüm,dedimki biz bu huur çocuğunu dayak manyağı ederiz anasını giberiz.Ama öyle olmuyor beyler, çarşının ortasında mağaza, bizi giberler orda.

Hemen şu huur evladından da bahsedeyim,35-40 yaşları arası,"Ben tekstilciyim yha" triplerine girip, moda dışı taktan tshirtler giyen, ucuz parfüm, çakma ayakkabı kullanan tam keko,ama ulu keko huur çocuğu, mağaza müdürlüğü yapıyor. Dedimki tek yol orada işe girip, geceleri de kızdan geç çıkmak, bu sayede hem para kazanırım hem kızla takılırım,bi taşla 3-4 kuş oluyor da saymaya üşendim aq.Kızı aradım tekrar, eleman arıyor mu dedim, bilmiyorum dedi.Ben de sinir küpüyüm zaten, yarın geliyorum dedim, anneme babama çalışmak istediğimden bahsettim, onlar da "Olur tabi, hayatı gör "falan diyorlar, bilmiyorlar gibim kadar aklımla şovalyelik yaptığımı. Sabah erkenden kalktım, çarşıya gittim, mağazayı buldum, baktım güneşim orda yerleri siliyor, daha da bilendim. Kız beni gördü ve ilk defa bu kadar içten gülümsediğini gördüm.
Mağazaya girdim;

+Selamın aleyküm abi(huur evladı) ben çalışmak istiyordum, eleman arıyor musun ?
-Yok kardeşim(asık suratlı bide bin, arada da benim kızı kesiyor)
+Oldu o zaman kolay gelsin.
Beyler eve gidiyorum ama gözlerim dolmuş, çaresizliği dibine kadar yaşadım,
tam bizim semte geçtim (2 vesait).Güneşim aradı,"Teneke gel müdür seni çağırıyor."
Bir mutlu oldum anlatamam amk hemen gittim,bu bin bana bik bik bişeyler anlattı, bana mağazacılıktan bahsediyor,aq evladı Zara'da CEO sanki vizyonu varmışcasına anlatıyor bana, kendisi de eleman olarak başlamış mağaza müdürü olmuş, aman ne büyük öykü amk evladı diye düşünüyorum(Bu arada mağaza müdürü arkadaşlar alınmayın, kıymetli bir işte çalşıyorsunuz,bu huur çocuğuna bilendim o yüzden yükseldim.).
Neyse bu bin dediki ilk hafta ücret almayacaksın, staj sayıyoruz.Ben sineye çektim ama bayrampaşa çocuğuyuz aq,ortada kız olmasa anasını bile alırım elinden giberim stajını. Tamam dedik girdik işe. Sabah 9,akşam 9 ,sayım varsa zaten yannanı yedik iş daha da uzuyor. huur çocuğu bedavaya köle bulmuş adeta.Ama katlanıyorum. Tshirtleri düzeltirken, kızla bakışıyorum falan, kız gayet mutlu. Hatta bir keresinde "v" yaka giymiştim, köprücüklerin çok güzel demişti * .3-4 gün böyle çalıştım, parasız,pulsuz, bide yemek parası veriyordu muallaknin oğlu,o da 5 lira.Çarşının ortasında 5 liraya döner ayran alamıyorsunuz. Simit,ayran yemekten sıçamıyordum amk.

Neyse 3-4 günün ardından bu muallak benim durumu çaktı sanırım, beni yanına çağırdı, bide değerli ceo muzun bir huyu vardı, mağazada müşteri varken bey, hanım diye ,seslenirdi. Teneke bey kasaya bakarmısınız dedi. Gittim.Bana başladı yine vizyondan falan filan, anladım tabi aq kovacak beni amk pid0fili ibensi. Kovdu beni, tüm gün ayakta dikilmekten şişmiş ayaklarımla,ve dolmuş gözlerimle,son kez güneşime baktım, çıktım gittim güle güle demeden. Minibüs beklerken ağladım. Akşdıbına aradı beni,ben de çıktım aklın kalmasın dedi. Biraz olsun su serpti.Ama beyler o huur çocuğunu bir yerde görürsem şu hatıralar uğruna döveceğim.
Bilmediğim iki şey varmış, birincisi,o dolu gözlerle baktığım gün, güneşimi son görüşümmüş. ikincisi,sınıf değiştirme sebebi,bir çocukla ilişki yaşaması ve çocuğun bunu yaymasıymış.(nasıl duymadım ben bunu bilmiyorum inanın).Neden son görüş onu da söyleyeyim. Canım ailem para biriktirmiş, beni benden habersiz dershanenden kırma, özel okulayazdırmış. istemeden de olsa gittim.(aslında okula gitmedim ,tak gibiydi, zaten yok yazmıyorlardı, youtube dan sınav kazandık)

Benim aşk serüvenim bu şekilde gelişti ve gelişmeye devam ediyor.Bir konuyu açmak istiyordum, herkesin zamanı gelecek demiştim. Beyler herkesin zamanı var,bir videoda denk gelmiştim ve gerçekten doğruydu. Kızlar ilkokulda tipe bakar, lisede paraya, üniversitede muhabbetinize. Sizde hiç biri yoksa en azından kitap okuyun,lan en kötü gidin vücut yapın. Ucundan kıyısından herkes yakalar bir şekilde, inanın zor değil.Sen yıkıksın senden tavsiye mi alacağım diyenler olacak, şuan ünideyim ve muhabbet kısmından yakaladım kızların zamansal evresini sanırım * .Kendinize iyi bakın ve aşk yaşamaktan korkmayın, sonu ne kadar kötü olsa da hepsi size bir şeyler katar ve sizi büyütür.
Lan bu arada yeni nesil gözüküyorum ama inciyi bayadır takip ederim nedense hesap açmadım kafamı gibiyim.
Seviliyorsunuz, okuyan,okumayan herkese teşekkürler * .