Uzun zamandır kendime sorduğum bu soru hiç bir zaman olmam gereken adam olamayacağımı ıspatlar niteliğe kavuştu. Her türlü bağımlılığım oldu. Hepsini zamanla bıraktım bugün hayattan zevk alma konusunda oldukça başarısızım bunun bilimsel açıklamaları olduğu gibi olaya manevi yüklenen anlamlarımda var. Olmak istediğim adamı belirleyen kesinlikle ben değilim! bunun bilincinde olmakta ayrı bir ızdırap konusu.
Evet gelelim çözümlere.
ilk virajdan sağa ayrılıp kaçmak, reddetmek tüm zıtlıklarıyla dünyayı. Çözüm sayılmaz, bu soruyu reddetmek hatta sınav kağıdını yırtıp atmak demek de diyebiliriz. Geçelim bunu, bir yere gitmiyorum dıbına koyarım.
Biraz daha dikkatli tekrar okuyayım şu sorunu...
Bir bebeğin gülüşünden gayrı beni elimde olmadan mutlu edecek birşey kalmadı hayatta. Evlen çocuk yap zırvalıklarını geçelim. Elin kızını alıp hayatı ona da zindan etmek gibi ahmakça bir mallığa girişmek ağır huur çocukluğu olmaz mı hem kendime hemde ona.
Evet haz mutluluk en son yataktan ne zaman mutlu kalktığımı hatırlamıyorum bu çok rahatsız edici bir durum. Cidden bunu en son ne zaman yaşadığımı bilmiyorum.