Kendimizden nefret ediyoruz. Okuyun kardeşlerim şuku yada çügü vermeniz umrumda değil. Artık eskisi gibi olmicaz. Neyse başlıyorum.

Şimdi bu sözlükdeki çoğu kişi benim gibi özgüvensiz pek bi taku beceremeyen mutsuz insanlar. Mutsuz olmamızın en büyük sebebi biz istediğimiz kişi olamıyoruz buyüzdende istediğimiz hayatı yaşıyamıyoruz. Başkalarını yaşarken umutsuzca izliyoruz.

Gelelim asıl noktaya. Bizi biz yapan yani olmak istemediğimiz kişi yapan yaşadıklarımızdır. Küçükken farklı yetiştirilseydik özgüvenli olumlu düşünen içinde hala merak olan mutlu bireyler olabilirdik.

Şimdi kardeşlerim bunu söyle değiştirebiliriz bence. Kendimize yalan bir günlük yazıyoruz. Buraya çok popüler ve özgüvenli olduğumuzu karı kızı peşimizden koşdurduğumuzu yazıcaz buraya yani olmak istediğimiz kişinin hayatını buraya yazıcaz.

Evet final geldi. Günlüğü yazdıkdan sonra ambulansı arayıp elimize çivi ve cekici alıp beynimizin hafızaları tuttuğu kısmına çiviyi saplıyoruz. Yada bunun daha güvenli yolunu bulup yapıyoruz. Hafızamızı kaybetmiş bir şekilde uyanıyoruz kim olduğumuzu hatırlamaya çalışırken günlüğü bulup okuyoruz ve olmak istediğimiz kişi olduğumuza inanıyoruz. Hayatımızın geri kalanınıda olmak istediğimiz insan olarak yaşıyoruz. Özgüvenli kendinden emin bir insan olarak.

Yani olmak istediğimiz kişi olup yaşamak istediğimiz hayatı yaşıyoruz bu şekilde.

Gönüllü kardeşlerim rez alın. Kendimizden önce gönüllü bir denek bulup sonucu görmemiz en iyisi olacaktır.

Nasıl olduğu farketmez kardeşim hafıza gitsin yeter