olm sizin niye bu kadar sikko dertleriniz var lan

ekşi sözlük bizden çok daha kötü durumda, onların derdim yaş değil daha çok samimiyetsizlik. ne biliyim sanki biri o binlerin ruhlarını çekip almış ve geriye sadece popüleriteye dolaylı olarakta para tapan bir kaç yaratık bırakmış gibi. çok kasıntı be abi.

biraz da özgünlük sorumuz var. neden kendi tarzımızı ortaya koymak yerine 2 3 4 yıl önce bu sözlükte veya başka bir yerde yapılmış iyi veya kötü komik veya ciddi yazıları birbirimize veya sokaktaki çevremize kakalamaya çalışıyoruz ki?

son entrysinde hakli aq

neden bir sanatçıyı veya eserini herkes sevdiği için seviyor beğeniyor ve kendimizde eleştirme hakkı bulmuyoruz? sadece sanatla sınırlı birşey de değil bu. kim bilir kaç güzide insandan sırf popüler kültür sevmiyor diye kaçıyor veya ciğeri beş para etmez kaç yaratığın peşinden koşuyoruzdur. kim bu bizim yerimize düşünüp insanları yücelten veya yerin dibine sokan adamlar?

az önce sizi izlerken birşey farkettim; telefonu tv yi tableti pc yi ne biliyim gazeteleri hatta kitapları bi kenara atıp kendimle başbaşa kalmayalı haftalar aylar olmuş. aslında paranoyaklıga gerek yok, birileri bizi yönetmeye, bizim yerimize karar vermeye falan çalışmıyor ne yapıyorsak kendimiz yapıyoruz. sentetik uyuşturucu bağımlığına benzetiyorum ben bunu, hiç gereği yokken zihnimizi az önce saydığım prangalarla tembelliğe alıştırıyoruz ona sınırlar koyuyor, hareket alanını zincirlerimize göre belirliyoruz. bi müddet sonra tıpkı saydam kapaklı kavanoz deneyindeki pireler gibi lükslerimiz bizim sınırlarımız oluyor. bu cılız bir atleti önce obez yapıp sonra aynı performansı göstermesini beklemekten farksız.

biliyorum burada düzenin göbeğinde dururken hele de düzenin gardiyanı internetle düzeni eleştirerek ne kendimi ne de sizi kurtaramam bu illetten. sadece yazıp içimi dökmek istiyorum. kötü huylarımızdan biri de herşeyi herkesi bi kalıba sokma merakımız. misal yukarıdaki entryleri okuyan aşağı yukarı herkes,ben dahil, yazarın anarşist yaklaşıma yakın olduğunu düşünür. nasıl becerdik bilmiyorum ama beynin klagib eylemlerinden biri olan sınıflandırarak hatırlama davranışını bir düşünce yapısı haline dönüştürdük. yeryüzünün en rasyonel en tarafsız insanı olduğumuzu idda edelim yine de bazı hassas konularda birbirimize bu gözle bakıyoruz. örneğin siyasi bi konuda hassassak karşıdaki adam bizim için ya siyahtır ya da beyaz. işin kötüsü bunu bırakın o insana kendimize bile itiraf edemiyoruz bazen. aslında tiksindigimiz biriyle çıkarlarımız kesiştiği vakit can ciğer kuzu sarması olabiliyoruz. az önce bahsettiğim ruhsuzluk ve yan etkilerinin müsebbibi çoğunlukla bu çıkarlar ve ihtiyaçlar oluyor.

neyse malum uykusuzluk falan, ben ilacımı alıp uyuyayım yarın tenha bi vakitte kusarım içimdekileri.

okumadim

vallahi üşenmeden okudum. haklısın. ama şöyle düşün. hayatın içine bu kadar teknolojinin girmesiyle insanların hayli asosyalleştiği ve dış dünya, reel arkadaşlıklar ile daha az ilgilendiği bir gerçek. buradaki insanların (ben dahil) anlattığı dertleri ,ki sen bunları küçümsemişsin, başka birine anlatsa tepki alacağını düşündüğü için ya da hiç tanımayan birine anlatıp yorum alma isteğiyle anlattığını da düşün. asosyalleşen dünyada sosyalleşmeye çalışan insanlar olarak düşün yani. amacım düşünceni yermek değil başta da söyledim haklı olduğunu ama sosyal ağ olmasa zaten halimiz şu an iyi değil. burada 2 şey çıkıyor önümüze. teknoloji olmasaydı diye düşünsek, malumunuz teknoloji çok derde çare. diğeri ise sosyal ağ (twit.,face, sözlükler..) olmasa ? bu da bunca teknoloji içinde bizim kaybolmamıza yol açar.
Okumak istemeyenler için özet geçiyorum:
istediğin başlığı oku istemediğini okuma ama milletin de anlattıklarına laf söyleme. Bırak da en azından bi yerde herkes kafasına göre konuşsun, yazsın.

Popüler kültür ne aq bağlama çalıyorum kendi kendime. gitarın ekmeğini mi kovalayak