Ruhunun olgunlaşmasını mı istiyorsun? Öyleyse daha uyanık ol! Uyanmadan olgunlaşamazsın. Etrafını gözle. En basitinden yolda yürürken hiç kimsenin bakmadığına bakmaya çalış. Şehrin en işlek caddesine çık. Orada lüks arabalar, güzel kızlar, yakışıklı delikanlılar, pembeler, sarılar, süt maviler göreceksin. Herkesin gördüğü şeyleri sen de göreceksin… Şimdi kimsenin görmediğini görmeye çalış. Gözlerin vasat olanı, uygunsuz olanı arasın. işte o zaman yankesicileri göreceksin. Kaldırıma düşmüş serçe yavrusunu, köşedeki dilenciyi, yanından geçip giden ilkokul arkadaşını fark edeceksin. Belki o arada kendine ait bir şeyleri de fark edersin… Hatta her şeyden önce mümkünse bir ayna bul ve önce kendine bak. Fark etmeye kendinden başla! Gözlerinin içine bak! Gözbebeklerinin içine… Sahip olduğunu zannettiğin kendi gözlerine on saniyeden fazla bakamadığını fark edeceksin. Çünkü insanın kendi gözlerine bakması başkasının gözlerine bakmaya benzemiyor. Orada sen varsın. Her ne kadar bu bir izdüşümü olsa da aynada kendi gözlerine baktığında kendinle ve bütün egolarınla baş başa kalacaksın. Ve bu seni korkutacak. Bugüne kadar kendine telkin ettiğin kimlikten korkacaksın. Sadece kendini gerçekten tanımak istiyorsan bunu yap. Başkasını tanımaya gözlerden başlıyorsun madem öyleyse kendini tanımaya da kendi gözlerinden başla. Olduğunu zannettiğin kişiden başka birini görebilirsin orada.