Arkadaşlar hesabım enteresan bir şekilde çaylak yedi. Bir part daha bu hesaptan atacağım. Ondan sonra akşam younow yayını açıcam gelirseniz ordan hikayeler ve bu konu hakkında konusabiliriz.

Sigaramı bitirip hemen kitabın başına geçtim. Artık işe yaradığını biliyordum ve bu kitapla istediğim şeyi yapabilirdim. O an heyecandan olsa gerek yanlışlıkla kitabın son sayfasını açtım ve en alt kısmında Herşeyin bedeli vardır.. istisnasız herşeyin.. yazıyordu. Bu yazı beni biraz kuşkulandırmıştı fakat bu kadar kolay yapılan bir şeyin bedeli ne olabilirdi ki veya kim ödetecekti? Ben düşüncelere dalmışken birden telefonum çaldı. Ekrana baktığımda arayan amcamdı.

+ Efendim amca.

- Canım ne kadar kötü olaylar yaşadığını biliyorum ama duyduklarıma göre 1 buçuk haftaya yakındır. Dükkanı açmıyormuşsun. Bak gülüm esnaf dükkanı çok kapalı durmaz, durursa sıkıntı olur. Bereketi kaçar.

+ Tamam amca bende kendimi toplamıştım zaten.

- Tamam gülüm hadi git bu gün dükkanını aç. Görüşürüz.

+ Tamam amcacım görüşürüz. Telefonu kapattığımda hak vermiştim sözlerine, bayadır dükkanı açmıyordum. Anahtarlarımı alıp evden çıktım. Dükkanı açtım. Temizlik falan yaptım. Tam oturacakken fark etmiştim. Kitabı nasıl olduysa evde unutmuştum. O kadar heyecanlandığım şeyi nasıl evde bırakmıştım? Akşama kadar dükkanda duracağım için geri dönmeye karar verdim. O kadar kapalı durdu bi yarım saat daha dursa bir şey olmaz diye düşünerek dükkanı kilitledim ve eve doğru yola koyuldum.

Evin kapısını gelip anahtarımı sokup çevirdim kapı çok sessiz açılmıştı. Şaşırmıştım çünkü normalde baya ses çıkarırdı açılırken.. Odama doğru yönelirken bazı uğultulu sesler duyup durdum. Sesler annemin odasından geliyordu. Yaklaştım kapısı aralıktı ve gözlerime inanamıyordum. Annemle amcam yataktaydı ! Annem amcamın altında inliyordu. Gözlerimin yanmaya başladığını hissettim. Öldürecektim adı şerefsizi, hiç tereddütsüz tekmeyi vurup içeri girdim. Amcam beni görünce birden gözleri doldu, sanki nerde olduğunu şaşırmıştı. Kalkıp ellerini dur yapar gibi kaldırarak yanıma geliyordu. Yiğenim dur dinl.. Lafı yarıdayken Seni adi huur çocuğu diyerek göğüsüne bir tekme attım. Birden resmen hızla yuvarlanıp kalorifere çarptı. Şaşırmıştım nasıl bu kadar güclü vurabildiğime ama şaşkınlığım, sinirimin altında ezilip gitmişti. Anneme döndüm yatağın içinde ağlıyordu. Parmağımı doğrulttum. Senin huurnun tekisin. Babam öleli daha 1 ay olmadı ulan. Hemde amcamla ! bağırıyordum. Şimdi dışarı çıkıyorum bu huur çocuğunu da al ve evimden gibtir ol git. Size bir şey yapmıyorsam kardeşime bakacak kimse olmadığından dedim ve kapıyı hızlıca çarpıp evden çıktım..

Sokakta yürümüyor resmen koşuyordum. Çok hızlıydım. Nefes alış verişlerimin sesini bizzat duyuyordum ve dimdirek önüme kilitlenmiş yürüyordum. Dükkana gittim ve sinirli şekilde açmam esnafın dikkatini çekmiş olacak ki normalde gelip oturup çay içen adamlar hiç gelmedi. Birden masanın üstünde kitabı gördüm. Getirmemiştim oysa kitabı ! Sinirle kitabı alıp yere savurdum. Gözlerim dolmuştu. Masaya kapanıp ağlamaya başladım..