En başta belirtmek istiyorum ilk hikayenin devamı değildir. Sadece ilk hikayemin başlığıyla açmak istedim.

ilk hikayem: (bkz: http://www.incisozluk.com.tr/e/173268801/)

Hikaye bir günlüğün sayfalarından olup, gerçekliği tartışmaya açıktır.. Hırs ve intikam duygusunun bir insanı nasıl değiştirdiğini hissediceksiniz. bu hikayede kendinizden kesitler göreceksiniz.

Bu gün Sıla 11'de beni aradı. Yeni uyanmıştım. Sesinden ne kadar heyecanlı olduğu belliydi. Günaydın canımın içiii.. Hemen her zaman ki kafeye gelmeni istiyorum. Kargom geldi çok sevinçliyim. Ben varmak üzereyim. Öpüyorum diyip daha cevap dahi vermeme fırsat vermeden kapadı. Benimse daha afyonum patlamamıştı ne olduğunu anlam veremeden üstüme öylesine bir şeyler giyip çıktım. Kafeye vardığımda her zaman ki masamızda beni bekliyordu. Beni görünce ayağa kalktı yanına gittim. Öyle sıkı sarıldı ki bir an nefes alamadım. Seni 2 gün göremedim ama nasıl özlemişim dedi. Bende canım diyerek gülümseyip oturdum. Ee.. Seni bu kadar heyecanlandıran ne canım? dedim. 3. Yılımız için sipariş ettiğim kargo geldi. Biliyorum aslında yarin 3. yılımız doluyor ama bekleyemedim ne yapayım diyerek aşağıdan bir poşet çıkardı masanın üzerine.

Poşetten bir kutu çıkarttı ve açtı içinde 2 tane yüzük vardı. iştee yüzüklerimiiiz ! dedi. Tam ağzımı açacakken tekrar lafa girdi. Normal yüzük değil amaaa bunları taktığımızda kalp ritmimizi hissedebilcez bitanemm elini uzat bakiim dedi. Gülümseyerek elimi uzattım. Yüzüğü parmağıma taktı ve kendi elini uzatıp sıra sende dedi. Bende diğer yüzüğü alıp parmağına taktım. O sırada yüzüklere dokundu ve gerçekten kalbini hissetmeye başlamıştım. Çok hoşuma gitmişti kendisi ise duramadı yerinde ve aayyyy diyerek yerinden kalkıp bana sarıldı daha sonra Aşkım annem beni bekliyor. Alışverişe çıkıcaz bunu vermek için kaçamak yaptım gitmem gerekiyor dedi. Peki aşkım dedim. Ayağa kalkıp öptüm oda beni öptü ve ayrıldık.

Eve giderken içimden Ulan çok şanslısın olum ya.. Cidden çok şanslısın. Bu kız senin şansın.. diyordum. Eve gittim annem kahvaltı hazırlamıştı ama ben uykumu alamamıştım. Çünkü dün spora başlamıştım ve ilk günün hamlığıyla ölü gibiydim. Kahvaltı yapmıycamı söyleyip yatağıma attım kendimi.

Gözümü açtığımda saat gece 11 olmuştu ve başım ağrıyordu. Telefonumu elime aldığımda 17 mesaj ve 3 cevapsız arama vardı sıladan. Mesajları açmaya başladım.

Aşkım akşam Rümeysalara gidicem gece abim arabayla alıcak haberin olsun öptüüm 17:21

Aşkım Rümeysalara geldim ben haberin olsun yeriimmm 20:03

Abimi bekliyorum döncem eve sende hiç yazma zaten hııh 22:36

Aşkım çok kötüyüm abim kaza yapmış hastaneye kaldırmışlar ben oraya gidiyorum aradım ama açmadın 22:51

Mesajları okurken içimde bir sıkıntı vardı ama parmağımdaki yüzükten hissettiğim kalbi bana huzur veriyordu. Tam son mesajı okurken telefonun ekranına arama geldi. Arayan Sıla'ydı.

Telefonu açtım ve Aşkım kusura bakma uykuy.. lafım kesildi. Aslı nefes nefeseydi. Kaan kurtar beni.. Peşimde.. Gücüm kalmadı. Çok yaklaştı kaan beni yakal.. Telefon kapanmıştı. SILA !! SILAA !! diye bağırıyordum ama telefon kapanmıştı. Tekrar aradım ama kapanmıştı. Üstümü giymeye başlamıştım hızlı hızlı nereye gideceğimi bilmiyordum ama öylece duramazdım. Birden parmağımdaki yüzük durdu. Gözlerim fal taşı gibi açıldı ve elimi kapıya atarken gözlerim karardı.

Kardeşlerim okuyan olursa devam edeceğim..

Yatağımın yanına geldi elindeki tepsiyi yatağın yanındaki masaya koydu ve yatağın yanına oturdu. Hadi biraz kalkın da ilaçlarınızı için dedi. Yakından görünce nasıl öyle ayrıntıyla bakmayı başardığımı anlamıştım. Sıla'ya çok benziyordu teni onun gibi buğday renginde gözleri ise yapısına varana kadar aynıydı. Gözlerimin dolduğunu hissettim ama kendimi tutmaya çalışıyordum. Ellerimi yatağın yanlarına bastırıp biraz dikleştim. Masada ki suyu uzattı, aldım. Ardından ilaçlardan birini de uzattı. Onuda aldıktan sonra diğer ilaç için eğildi ve tam ilacı aldığı anda Ona çok benziyorsun diye ağzımdan çıkı verdi. Anlamadım? dedi. Bende oldu ki oldu diye düşünerek boş vermişlikle Ona çok benziyorsun diye tekrarladım. Başını öne eğdi. Kaldırdığında gözünden sol gözünden bir damla yaş akıyordu. ilaç olan elimin bir parmağıyla gözünü sildim ve birden gözlerini kaçırdı aşağıya baktı tekrar yüzüme baktı. Sorun değil.. Sadece söylemek istedim. dedim ve ilacı ağzıma zütürdüm..

Tam ilacı ağzıma atacakken birden elime vurdu ilaç elimden uçup gitti ve bardakta yatağa düşmüş yatağın kenarını ıslatmıştı ama yere düşmedi. Hemşire Yeter artık. Yeter buna katlanamıyorum diyerek ağlayarak belime doğru sarıldı ve ağlamaya başladı. Bense ne olduğunu anlamamış ve afallamış şekilde kalmıştım. Kollarından tutup ne oldu? Bi sorun mu var? yanlış bişey mi söyledim? diyerek kaldırdım ve iç çekip hafifte hıçkırarak Sizle bu konusmayı 2 aydır yapıyoruz. Hikayenizi biliyorum ve artık katlanamıyorum.. Kaan Bey.. Bu ilaçlar sizi iyileştirmiyor, aksine herşeyi başa alıyor ve ben artık buna dayanamıyorum vicdanım el vermiyor. Lütfen burdan çıkmanın bir yolunu bulana kadar bu oyunu devam ettirin. dedi. Bense iyice afallamıştım. iyi ama doktor aileme haber vereceğini ve iyileştiğimi söylemişti. Her hastaya aynı şeyi yapıyor. Siz iyileşebilirsiniz. Ancak bunları içtiğiniz sürece olmaz. dedi. O sırada saatine baktı ve gitmem gerekiyor. Kendinizi toplayın ve lütfen burdan çıkmanın yolunu bulun. '' dedi. Yerdeki ve masadaki ilaçları cebine koyup bardağı tekrar tepsiye koyup odadan çıktı. Olaylar iyice birbirine girmişti. Neden doktor iyileşmemi istemiyordu? Ailem beni nasıl burda tek bırakmıştı? Herşeyi çözüp bir an önce kurtulmam gerektiğini hissediyordum burdan.

Yaklaşık 2 hafta hemşire Azra'nın dediği gibi oyuna devam ettim. Gerçekten de doktor her seferinde aynı kelimeleri sarf ediyor aynı heyecanı yaşıyor gibi yapıyordu. Aklımda kaçmak için planlar oluşmaya başlamıştı. Burda rahatlayabildiğim tek zaman, azra'nın sözde ilaç vaktiydi. Konuşup dertleşiyorduk. Planlarımda hep bir yerde uyuşmazlık oluyordu ve bir kere şansım olduğunu iyi biliyordum. Planımı yapmıştım. Önce bahçeye çıkmanın bir yolunu bulacaktım. Ardından yanımdaki hasta bakıcıyı bayıltıp kıyafetleriyle göze batmadan burdan kaçacaktım. Planımı uygulamak için tam 3. haftanın başlangıcını denk getirdim ve doktorla aynı konuşmayı yaptıktan sonra bahçeye çıkmak istediğimi söyledim. ilaçlarınızı içtikten sonra çıkabilirsiniz diyip gülümseyerek çıktı. içimden Tabi ki içtikten sonra çıkarım dedim. Azra geldi ve azra'ya planımı anlattım. Kapıda beni bir hasta bakıcının beklediğini ve sol bacağının aksak olduğunu söyledi. Bana iyi bir tüyo vermişti çünkü ilk neresine vuracağımı biliyordum artık. Hasta bakıcılara göre kalıplıydım. Azra çıktıktan sonra hasta bakıcı içeri girdi ve bilekliği çıkardı. 15 dakika ! fazlası maalesef yok efendim dedi. Başımla onayladım.

Bahçeye çıktığımızda temiz hava ciğerlerime dolmuştu. Pencereye nazaran dışarıda soluduğumda değerini anlamıştım. Hasta bakıcıya dönüp toprağa basmak istiyorum dedim. Peki diye karşılık verdi ve bahçenin çimlerinin olduğu köşe kısmına geçtik. Burda kolumdan çıkabilir misin? dedim. Fakat.. Peki peki dedi ve çıktı. Toprağa doğru ilerlerken adamın telefonu çaldı Evet? derken arkasını döndü. Fırsatını bulmuştum. Önce adamın sol bacağına sıkı bir tekme attım. Diz çökmüştü ve ensesine sağlam bir yumruk attım. Önüme yığıldı. Ayaklarından sürükleyerek uzun çimlerin arkasına çektim hemen ve hızlıca önlüğünü giydim ve sakin adımlarla bahçeye çıktım. Ortalıkta biraz dolaştım kimse bana bakmıyordu bile. Kapıya doğru yöneldim. Arkası dönük adamın biri vardı kapıda. Güvenlik elemanı görünümündeydi. Onu bayıltmak tehlikeliydi çünkü çok açıktaydık. Beni tanımasının imkanı yoktu. Bir bahaneyle dışarı çıkabilirdim. Sonuçta hasta bakıcıydım. Adamın yanına gittim ve arkasından Arkadaşım arabayla anahtarımı getirecek kapıyı açar mısın? dedim. Arkasını yavaşça dönerken Elbette dedi. Sesi tanıyordum. Bana döndüğünde fark ettim. Bu doktordu ve gülümsüyordu. Birden boynuma elindeki iğneyi sapladı. Gözlerim kararırken hasta bakıcıları çağırıyordu.

Biraz sarılmış şekilde kaldıktan sonra doğruldum. Neler oluyor Nejat Amca? Artık hiç bir şeye anlam veremiyorum. Delirmek üzereyim diyeceğim ama sanırım delirmişim de halime baksana ! dedim. Sakin ol oğlum otur her şeyi anlatıcam sana dedi ve eliyle koltuğu gösterdi. Oturdum oda kendi koltuğu diye tahmin ettiğim büyük koltuğa oturdu ve anlatmaya başladı.

Bak oğlum ben kendi başına silah üreten biriyim ama yaptığım iş gizli. Çünkü silah üretimi çok hassas bir konudur. Hayatım boyunca bunu sakladım. Ancak birileri benim öğretmen kimliğimden fazlasını bulmuş ki kızım bu gün hayatta değil.. -- Nasıl yani? Sıla bu yüzde.. Lafımı kesip devam etti. Evet oğlum maalesef ki kızımın hayatta olmamasının sebebi benim ama şu güne kadar tahmin edemediğim tek şey oldu. Oda kızımın hayatına mal oldu. Defalarca kez kendimi öldürmek istedim ama kızımın kanı yerdeyken olmazdı. Herşeyi ve her yeri aradım ama hiç bir şey bulamadım daha sonra bir fiil cinayetler işlenmeye başladı. Tecavüzcüler, kapkaççılar, hırsızlar, yan kesiciler vb. suçlardan serbest kalmış kişiler öldürülmeye başlandı. Boğazı kesilerek. Olaylardan birinde fularını buldular. Mahkemeye çıkarıldığında çıldırmış gibiydin. Bizzat izledim seni. Herşeyi senin yaptığını ve kapşonlu adama ulaşana kadar durmayacağını söyledin. Herkes delirdiğine inanmıştı. Ben hariç. Ben ise tekrar aklı selim düşünebileceğin zamanı kolluyordum. Evet delirmiştin ama kapşonlu adam gerçekti. Biliyordum. Cinayetleri araştırdım sana dair tek ipucu yoktu ama üstlenmiştin. Buda delirdiğinin bir göstergesiydi Kapşonlu adama dair bir çok araştırma yaptım ama benim elimde hayalimde oluşturduğum bir profilden başkası yoktu. Sende fazlası vardı ama.. Düzeldiğin gün bir şeyler yapmaya çalışacağını biliyordum. O yüzden Akıl hastanesini izlemeye başlamıştım ve tahmin ettiğim gibi kaçmaya çalıştın. Bende bilmeden vermiş olduğun sinyalle gelip seni ordan çıkardım.

Anlattıklarını soluksuz dinliyordum. Boğazım kurumuş yutkunamaz hale gelmiştim. Devam etti. Bu yolda yalnız değilsin ancak seninle dışarda işi yürütecek kişi canını yakacak dedi. Nasıl yani amca? diye karşılık verdim ve masada ki microfon tarzı yerin yanındaki düğmeye basıp eğildi ve gel '' dedi. Kapı açıldığında elim ayağım boşalmış, gözlerimden akan yaşları durduramaz hale gelmiştim. Bu.. Bu..

SILA'YDI !..

Odadan çıktığımda daha önce fark etmediğim, fark etmeyişime de şaşırdım bi enerji vardı içimde. Askerlerden biri Beni izleyin efendim diyip yürümeye başladı bende onu takip ettim. Demirden bir kapının önüne geldik ve asker eliyle kapıyı işaret edip tekrar geldiği yere doğru devam etti. Kapıyı açtığımda bomboş saha gibi yer olduğunu gördüm. Zehra kapının yanındaki duvara yaslanmış bekliyordu. Beni görünce Demek geldin. dedi ve arkasını dönüp sahanın köşesinde bulunan kabin tarzı camdan bir yere girdi ardından salonda hoparlörlerden ses geldi. Salonun en sonuna kadar koşup geri döneceksin. Geri dönüp salon kapısına dokunduğunda antrenmanın bitecek Zehra mikrofondan konuşuyordu. Aklımdan Bu nasıl bi antrenman boş bi yerde koşarak mı kendimi keşfedicem diye geçirirken ses geldi. Başla ! Salonun en son ve en tepesinde bir sayaç saymaya başladı. Bende koşmaya başladım.

Koşarken çok hızlı olduğumu fark ettim. Salonun çok büyük olmasına rağmen yolu nerdeyse yarılamıştım. Birden sağ tarafımda bir rüzgar hissettim. Tıpkı Nejat Amca'nın odasında olduğu gibi yavaşlamıştı sanki zaman. Kafamı çevirdiğimde küçük bir hançerin bana geldiğini gördüm. Tam boynumu hızalamış yaklaşıyordu. Kafamı eğmemle zaman tekrar normale döndü ve hançerin ne kadar hızlı geldiğini o zaman anlamıştım. Betonda büyük bir sesle çarpan hançer duvardaki demire değdiğinde kıvılcım çıkartmıştı. Koşmaya devam ederken aynı rüzgarı arkamda hissettim döndüğümde aynı şekilde 5 hançerin yan yana üstüme geldiğini gördüm ve sağ doğru attım kendimi. Takla atarak yaklaşık 3 metre yana kaçmıştım. Salonun yarısını geçmiştim.

Birden salonun sonu olarak gördüğüm yerin aslında bir duvar olduğunu gördüm. Yarısından sonra bir ip vardı ve tepede küçük bir aralık. Oraya zıplayabileceğimi sanmıyordum ama denemek zorundaydım. Çünkü arkamdan ha bire bir şeyler fırlıyordu. Duramazdım.. Duvara 1 metre kalası sıçradım ve kendime hayret etmiştim. ip yerden yaklaşık 4 metre yukardaydı ama yakalamıştım. Tırmanmaya başladım o sıra da arkamdan bir rüzgar hissi daha geldi. Döndüğümde yine bi hançer bana doğru geliyordu ve ayağımı duvara koyup kendimi sol tarafa attım. Tırmanıp diğer taraftan aşağıya zıpladım. Normal de bu yükseklikten atladığımda ayağımın kırılma ihtimali dahi vardı ancak hissetmemiştim. Koşmaya devam ettim ve önümde birden aralığı yarım metreye yakın olan 2 lazer belirdi. Hoparlörlerden ses geldi. Ortalarından geçmelisin ! --Ne? dedim içimden ama çoktan yaklaşmıştım lazerlere zıpladım ve vucudumu dümdüz tutmaya çalıştım. Gözlerimi kapatmıştım bir anlığına, açtığımda başarmıştım. Artık salonun sonuna gelmiştim. Duvara fazla da bakmadan geri döndüm ve aynı yolları yine geçtim. Duvara geldiğim de tırmanıp aşağıya zıpladım ve az da olsa yorgunluk hissediyordum. Kafamı koşmak için kaldırdığımda 5 tane kapıda gördüğüm askerlere benzeyen adam karşımdaydı. Hoparlörden ses geldi. Onlar seni öldürmek için orda ! Sen onlara acırsan, ölen sen olursun. 2 sinin elinde bıçağa benzeyen şeyler vardı. 1 inde ise ucundan kıvılcım çıkartan sopa tarzı bir şey. Üzerime doğru koşmaya başladılar..

Tam ellerimi kaldıracakken zaman yine yavaşlamıştı. Adamlar yumruk atarken sanki ağır çekime alınıyordu zaman. Yumruğunu tutup diğerinin göğsüne tekme attım. Acaip bir kemik sesi gelmişti adamın göğsünden. Kolunu tuttuğumun da tersten dirseğine vurdum daha kötü bir seste ordan geldi. Tam tekrar zaman normale dönmüşken yine ağırlaştı ve rüzgar hissediyordum. Birisi çaprazımdan elindeki bıçağı sallarken biriside üstüme doğru koşuyordu. Kafamı eğdim ve bıçağın kafamın üstünden geçişini hissettim. O an fark ettim ki koşan adam o bıçağa doğru geliyordu artık. Durmasına fırsat vermeden adamın eline tekme attım ve karşıdan gelen adamın boynuna denk geldi. Kafası bir anda koptu ve yere düştü. Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Hem birini öldürmüştüm hemde elindeki bıçaklar gerçekten keskindi. Tekrar zaman yavaşladı ve adam tekrar boynuma hamle yapmıştı. Yana çekildim ve kolunu tutup dizime vurdum. Bıçak yere düşerken birden alıp adamın boğazına sapladım. içimde yersiz bi mutluluk vardı. Resmen zevk alıyordum artık. Daha sonra zaman normale döndü ve bana doğru koşan sopalı adamı gördüm. Bıçağa ihtiyacım yoktu ve üzerine doğru fırlattım. Bıçağın elimden çıkış hızını hissettiğimde kendime gerçekten şaşırdım. Adamın göğsüne saplanan bıçak adamın tabiri caizse röveşataya kalkmasına sebep oldu. Kapıya doğru yaklaştım. Kulpuna asıldım ancak kilitliydi. Yukardan ses geldi.

Salonun sonundaki duvarda olan düğmeye bastın mı? dedi. Yine birNe?'' çektim içimden ve zorlanma sesleri çıkartarak geri koşmaya başladım..

Yine aynı hastanedeki rüyayla sıçrayarak uyanmıştım. Tırnaklarım etime batmıştı ve kollarım demir gibi kaskatı hale gelmişti. O anda kapı açıldı. Gelen Zehra'ydı ve birden gevşemiştim. Eve gitmeye hazır mısın? diye sordu. Evet diye cevapladım. Gülümsedi. Yine birden Sıla'nın anıları gelmişti gözümün önüne, gülüşü de tıpkı onun gibiydi. Hadi hazırlan demesiyle tekrar kendime geldim ve kafamla onayladım. Zehra çıktıktan sonra kıyafetlerimi giydim. Ordan çıktığımda bulunduğumuz yerin aslında evime çok yakın bir okul olduğunu fark ettim. Binanın sigortalanmadığı için boşaltılan okuldu bu, o kadar sene hiç fark edememiştim. Evin kapısına geldiğimde derin bir nefes alıp verdim ve zile bastım. Kapıyı annem açtı ve gözlerinin içinin parlaması resmen benimde içimi parçalamıştı. KAAN ! diyerek sarıldı bende ona sarıldım. Tıpkı benim zehra'ya sarıldığım gibi sımsıkı sarılıyordu. Anne yüreğinin aşkla dolu olduğunu da o zaman fark etmiştim.
Nasıl oldu? iyileştin mi? Baban içerde gel hemen geel diyordu ve çok heycanlı aceleci bir sesi vardı. Sakin annem diyerek içeri girdim. Babam beni gördüğünde tıpkı annem gibi bağırıp bana sarıldı. Otur oğlum, anlat bakalım neler oldu? dedi. Pek bişey yok baba, doktor 1 hafta gözlemledi ve artık düzeldiğimi söyledi dedim. Çok sevindik oğlum dedi babam. Annemse Odanı her gün temizledim oğlum herşey bıraktığın gibi dedi. Odama geçeceğim dediğimde annem yemeğin birazdan hazır olacağını söyledi. Kafa sallayıp odama gittim.

Odama girdiğimde gerçekten her şey bıraktığım gibiydi. Gözlerim bir kez daha dolmuş, dizlerimin bağı bir kez daha çözülmüştü. Duvarımda, dolabımda her yerde Sıla'yla çekilmiş fotoğraflarımız duruyordu. Her aklıma gelişinde resmen ilk gün ki gibi kahroluyordum. Fotoğraflardan birini elime alıp Sıla'nın yüzünü ağlayarak okşarken buldum kendimi. Kapı tıklatıldı. Gelen annemdi. Gir anne diye seslendim elinde bir kutuyla içeri girdi. Yemek hazır oğlum. Bu arada bu kargo dün sana geldi. diyerek uzattı. Şaşırdım ama fazla tepki vermeden kutuyu aldım ve teşekkür ettim. Annem odadan çıktı. Kutuyu açtım hızla. Bir not ve büyükçe bir defter vardı. Notu okumaya başladım.

Kaan Bey, burdan bir şekilde çıkmışsınız buna çok sevindim. Buna ulaşıp ulaşamayacağınızı bilmiyorum ama elimde size dair olan tekrar adrese yollamak en mantıklısı gelmişti. Bu defter buraya geldiğiniz de bir adam tarafından sizi ziyaret sonrası baş ucunuzda bırakılmıştı. içini hiç okumamıştım. Ancak siz gittikten sonra okumak istedim. Sanırım bunu görmeniz ve bir şeyleri bilmeniz gerekiyor. Umarım iyisinizdir. Umarım size ulaşmıştır bunlar. SEVGiLER, HEMŞiRE AZRA

Ben tamamıyla unutmuştum onu. Olanların etkisiyle bir teşekkür bile edememiştim ona. Bir not gönderecektim. Çünkü eğer bu gün burdaysam onun sayesindeydi kısmende olsa. Defteri elime aldım ve açar açmaz gözlerim daha öncekilerin 2 katı doldu. Bu sefer resmen kendimi tutamayıp çocuk gibi ağlayama başlamıştım..

Bu Sıla'nın günlüğüydü..

Nejat amca Küçük bir adım, hiç hareketsizlikten iyidir. O adamı bulduğumda kimin için ne yapıyorsa öğrenicem. dedi. Şaşırdım. Kızının hesabını sormayacak mısın? diye sordum. Kızım çoktan hayatına veda etti ve ben daha büyük tehlikeleri önlemek zorundayım. Önceliğim bu dedi ve çıktı. Delirmek üzereydim. Kızının intikamı herşeyden önce gelmeliyken o dünyadaki diğer herkesi önemsiyor, kızının olayına ise olmuş bitmiş gibi bakıyordu. Bu beni sinirlendirmişti. Birden gidip boğazını sıkma isteği geldi içimden ve nefesim hızlanmıştı. içimden Noluyor lan? derken birden nefesim düzeldi ve düşünce kafamdan silindi. Gözüm günlüğe takılıp duruyordu. Kalkıp okumaya karar verdim en sonunda. Günlüğün ilk sayfasını çevirdiğimde diğer sayfaların yırtık olduğunu gördüm. Ara ara yerler var diğer yerler ise koparılmıştı. Okumaya başladım..

'' 5 sene önce konuştuğum Faruk birden ortaya çıktı. Onla olan herşeyi silmiştim. içimde hiç bir şey kalmamıştı ona karşı ama o bunu anlamıyordu anlaşılan sürekli farklı numaralardan arıyor. Bunu kaan'a söylemem gerekiyor ama başını derde sokmak istemiyorum.

Faruk artık eve dönerken yollarıma çıkmaya başladı. Korkuyorum ancak Kaan'a zarar gelmesindense böyle idare edebilirim.

Bu gün faruk boynuma bir bıçak dayadı ve kaandan ayrılmazsam önce beni sonra da onu öldüreceğini söyledi. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sanırım sonunda oda hastaları gibi delirmişti.

Gözlerim fal taşı gibi açıldı ve boşluğa bakakaldı. içimde günlükteki kelimeler yankılanıyorudu. Faruk.. Faruk ! boğazıma bıçak dayadı. !.. Hastaları gibi delirmiş !.. o an aklıma yaka kartı geldi. Elazığ Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi Faruk GÜNAY normal bir sesle Hasgibtir! dedikten sonra deri ceketimi alıp hemen okuldan çıktım ve koşar adımlarla hastaneye doğru yola çıktım. Kollarımın ve bacaklarımın şiştiğini hissediyordum. Öyle ki öfkeden resmen burnumun içi yanıyordu. Hastaneye gizli gizli değil öylece bodoslama girecektim. Mesele intikamsa herkesten alacaktım. Hastanenin duvarından girişine doğru giderken dayanamayıp duvara zıpladım. Çıkıntıya tutunduktan sonra ikinci atlayışı yaptım ve bahçenin içine düştüm bi kaç taklayla. Adımlarımın hızını değiştirmeden hasteneye doğru giderken sağ çaprazımda bana bakan bir hasta bakıcı vardı. Beni tanımıştı ki gözleri açılmıştı. Bana doğru koşmaya başladı. Ellerini açmış üzerime koşarken göğsüne bir tekme attım ve 2 metre geriye doğru yuvarlandı. Herkes bize bakar olmuştu. Hastane girişinin merdivenlerinden çıkmaya başladım ve 2 hasta bakıcı acelece çıktı etrafa bakarken geldimi gördü ama önce davranmıştım birini yakasından tutup duvara vurdum. Diğeri arkamdan gelirken zaman yavaşladı yine. Dirseğimle tam alnına vurdum ve o garip çatırdama yine geldi. Zaman normale döndü adam gözleri dönerek yere düşerken önümde duvarda olana bir yumruk atıp hastanenin içine girdim. Hastane boş gibiydi. 3. kata çıktım ve tam doktorun kapısının önündeyken bir ses geldi. KAAN BEY ! Azraydı bu.

Doktor odasından çıkarsa nede olsa görürdüm. Azraya doğru yöneldim. Neden burdasınız? Ayrıca normal gömlekle baya yakışıklı olmuşsunuz diyerek yakamı düzeltti. Bu sakinliği beni rahatsız etmişti ama önemsizdi şuan.. Tekrarladı Neden geldiniz tekrar buraya? dedi.

Kafamı doktorun odasının kapısına çevirdim..

intikam için.. ''

Arabaya bindik ve nejat amcanın kendi evine doğru gitmeye başladım. Birden arka koltukta olan sıla AŞKIM ARI ! diyerek eliyle enseme vurdu ama geç kalmıştı. Arının sızısını hissetmiştim. Tepki vermedim. Yol birden önümden kayıp gider gibi oldu. Bir arabaya çarpmaktan son anda kurtardım. Arının soktuğu yer kaşınmıştı. Elimi kaşımak için attığımda elime bir şey geldi. Tutup aldığımda bir iğne olduğu fark ettim. Dikiz aynasından sılaya bakıyordum. Sırıtıyordu ve birden kafam ağır bastı gözüm karardı. Tek hatırladığım şey kafamı direksiyona vuruşumdu.

Gözlerimi bilmediğim bir yerde tıpkı azranın bağladığı gibi bir demir sandalye de buldum ama burası deponun aksine gayet teknolojik bir yerdi. Sıla ve babası sürekli ekranlara bakıp klavyeden bir şeyler yapıyorlardı. Ulan yeter artık be öldürün gitsin. Yeter bıktım ihanete uğramaktan artık. YETEEER ! diye bağırdım. Nejat önüme geldi. Gülümsüyordu. Maalesef sen türünün tek örneğisin. Seni öylece bir köpek gibi öldüremem. dedi ve arkasını dönüp ağır adımlarla yürümeye başladı. O zaman ne? istediğiniz ne benden? dedim. Birden arkasını döndü nejat, Hafızanı kaybetmene sebep olacağız. Bu sana herşeyi yeniden öğretmemiz gerektiği anldıbına geliyor ama ben bu zahmeti göze alıyorum. Senin gibi bir asker emrimden çıkmamalı ve ben ne dersem o kadarını bilmeli. Üzgünüm evlat ama başarabilen tek kişisin. Bu çok acı veriyordu. Herşeyi biliyorken onların dediğini yapacaktım belki de kim olduğumu bile tamamen yanlış bilecektim.

O an boşvermişlik hissi kapladı bedenimi, herşey anldıbını yitirmiş ve ne yapacaklarsa yapmalarını bekliyordum bir an önce. Sağ tarafımdaki ekrana baktığımda kollarımı kaplamış olan kelepçenin görüntüsü vardı ve ekrana göre o kelepçenin içi iğne doluydu. Nejat gelip kafama başlık tarzı birşey geçirdi. Sılanın sesini duydum. Hazırız. O an bağıra bağıra Sanmayın ki herşey istediğiniz gibi gidecek. Günün birinde kim olduğumu ve kim olduğunuzu hatırlayacak olursam. Sizi en acılı şekilde öldüre.. Birden göğsüme sayısız iğnenin girişini hissettim. Ardından da şakağımdan giren iğneyi.. Dünya ters dönmüştü. Son görebildiğim şey sılanın karşımda bana bakıyor olduğuydu ve söylediği söz.

iyi geceler aşkım..

--- SON ---

Arkadaşlar beni dinleyip, okuma zahmeti gösterdiğiniz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Hikaye hakkında burda sohbet edebiliriz. Yeni hikayenin geleceğinin teminatını da size veriyorum. Hepinize tekrar çok teşekkürler..